Χωρίς γκολ εκτός έδρας και πάμε για τα επόμενα ματς,εκ των οποίων 2 εκτός έδρας ντέρμπυ. “Είναι απόφαση της διοίκησης να μη προχωρήσει στην απόκτηση φορ”,είπαν με ένα στόμα ο δούλος-Δέλλας και οι δούλοι της διοίκησης Μελισσανίδη,απόφαση του ιδίου του Μελισσανίδη,ο οποίος και αυτός είναι δούλος του χρήματος.
Δύσκολο πράγμα να συναντήσεις πραγματικά ελεύθερο άνθρωπο σήμερα. Τέλος πάντων.
“Θα διδαχθούμε πολλά από αυτό το ματς” είπεν ο Τραιανός. Αν ήταν να πάρουμε κάποιο μάθημα,γιατί τότε πήγαμε ίσα με τη Θεσσαλονίκη βρε συ; Γιατί δεν γράφεις την ομάδα στο Αμερικανικό Κολέγιο; Εδω δίπλα στο Ψυχικό είναι.
“Τι μαλάκα είναι…τί μαλάκα είναι…”
Η σκληρή πραγματικότητα είναι πως με Πιατέλες,Ανακογλους και Σοιλέδιδες,δεν πας πουθενά. Απλά θα συμπληρώνεις την 18άδα της βαθμολογίας, ως που στο τέλος του πρωταθλήματος απλά να προσαράξεις,να ξεβράσεις σε κάποια θέση από τη μέση και πάνω.
Δεν θα μπω στα της τακτικής. Ενας από δω, ένας από κει. Ο ένας λίγο μπρος, ο άλλος λίγο πίσω. Τι 4-3-2-1,τι 4-3-3 (με τί “ακραίους” βρε μαλάκα παίζεις 4-3-3;) δεν έχει σημασία μεγάλη. Οπου και να βάλεις το πιάτο με τη φασολάδα,είτε στη κεφαλή του τραπεζιού,είτε δεξιά από τη θέση του παππού,είτε απέναντι,φασολάδα παραμένει.
Κύριο χαρακτηριστικό της ομάδας,είναι αυτό που έχουν και σαν χαρακτήρες οι δύο κύριοι διαμορφωτές του αγωνιστικού της προφίλ: Ο Δέλλας και ο Μπάγεβιτς: ΦΟΒΟΣ. Δυο μέτρα ο καθένας τους και σαν άνθρωποι είναι λιγότερο τολμηροί ακόμα και από τον Γιώργο Αυτιά. Μιλάμε για “Σέρβους”. ( εξ’ου και : serve, service, σερβίρω κλπ). Καμαρότοι του σαγιονάρα.
Δεν είναι αυτή η ΑΕΚ που θέλαμε,ή που ορεγόμασταν,με την άφιξη του σαγιονάρα,αλλά προφανώς και ο ίδιος δεν είχε ίσως προβλέψει τις πολιτικές εξελίξεις και τις απανωτές κυβερνήσεις που πριν μάθουν να περπατάνε,σκοντάφτουν και πέφτουν. Πράγμα που σημάινει, πως άν δεν βρει η- όποια- κυβέρνηση τον “βηματισμό” της, δεν πρόκειται να βρει βηματισμό μήτε ο Μελισσανίδης και κατ επέκταση μήτε και η ΑΕΚ,η οποία είναι η τελευταία “απόκτησή” του, η τελευτάια “αιχμάλωτη” που κέρδισε σε αυτόν τον 30ετή επιχειρηματικό πόλεμο στον οποίο έχει μετ’ επιτάσεως και πτύσεων περιέλθει.
Τι να κάμωμεν. Αναμένωμεν να εκπληρωθεί το ρηθέν του “Σεραφίνο”,οταν εκμυστηρεύτηκε,πρόπερσυ,όταν έγινε και “κουροπαλάτης” σε κάποιον καλόγερο: “γέροντα,θα κάνω την ΑΕΚ παγκόσμια”.
Αντε να τσουλίσει το γήπεδο. Με κελεμπίες και σχιστομάτιδες. Αντε να φύγει και κανένας Μαρινάκης από τη μέση, όντας εν μέσω πυρών. Αντε να βρουν τον βηματισμό τους άπαντες. Αντε να ηρεμήσουν τα νερά,να κατασταλάξουν τα πράγματα. Να κατακάτσει ο κουρνιαχτός. Να ηρεμήσουν όλοι και όλα. Να μπουν τα πάντα στις ράγες και να γίνουν όσο το δυνατόν χειραγωγήσιμα, ή τουλάχιστον προβλέψιμα. Γιατί δεν είναι να ρισκάρουμε και να βρυχώμαστε σε αυτήν την ηλικία. Εχεις δει γερόντισσα τίγραινα να βρυχάται; Οχι. Απλά σουλατσάρει τριγύρω κάπως μουλωχτή και εύχεται δύο πράγματα: Να “ψαρώσουν” οι νέοι της αγέλης,αλλά και να μην εκνευριστούν οι παλαιότεροι της σαβάνας. Γιατί δεν είναι ώρα,τώρα στα στερνά,να τις βάλουν τις ρίγες στον κώλο.
Αναμένομεν λοιπόν. Περιμένουμε. Να βρουν όλοι τον βηματισμό τους. Εως τότε για την ΑΕΚ: Υπομονή,Ελπίδα,Προσευχή,Προσμονή, προς μουνί και όλα τα γελοία σχετικά.
Connect
