ΒΕΡΟΙΑ – Α Ε Κ

Το έμπειρο μάτι του Δέλλα, είχε βρει τη αιτία του κακού. Έξω τρεις – ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΓΡΑΦΑΝΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΠΑΝΩ ΤΟΥ – κι όλα καλά για το αγαπημένο του σύστημα. Μιλάμε οτι περιμέναμε να δούμε την ΑΕΚ με αγωνία. Αγωνία δηλαδή, αν θα μας ξαναπάρει ο ύπνος.

Κι υπάρχουν κριτικές και κριτικές για το θέαμα που βλέπεις, έχοντας μαζί σου και το τεράστιο υπερόπλο του πλούτου της ελληνικής γλώσσας. Βλέποντας όμως αυτήν την ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνιου, αντιλαμβάνεσαι γιατί μπορεί να φτωχήνει και η γλώσσα μας.

Με κάλυψε βέβαια ο speaker του αγώνα, που μας είπε οτι μετά το γκολ που δεχθήκαμε, η ΑΕΚ έμοιαζε να τα έχει χαμένα. Λες και πριν τα είχε βρει, θα πρόσθετα εγώ.

Και δηλαδή, τι να έχει βρει; Τα χαμένα σε κάποιον μυστικοπαθή ρόλο, τα  πλάγια μπακ της; Να βρει για ποιό λόγο, οι δυό ξένοι κάνανε μια τριπλίτσα και μετά δεν ξέρανε τι να κάνουν την μπάλα; Να καταλάβουμε γιατί ο Μάνταλος δεν είχε ούτε μια σωστή πάσα; Να αντιληφθούμε για ποιό λόγο δεν πέρασε ούτε ένα κόρνερ ή ένα ψηλοκρεμαστό φάουλ; Και να πέρναγε, ποιός θα έπαιρνε την κεφαλιά;

Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις με το ναυάγιο; Δηλαδή ο Μπαρόχα, πόσα πρέπει να φάει για να μπει ο Ανέστης; Η ανάπτυξη, γίνεται τελικά από τα πλάγια ή από τον άξονα; Ή μήπως από τα πλάγια που θα συγκλίνουν και μοιραία θα πουλήσουν την μπάλα, με αποτέλεσμα να προηγηθεί ο αντίπαλος; Εγκό ντεν τα ξέρει αυτά, αλλά ας μην υποτιμήσουμε τον αντίπαλο. Έτσι δεν θάλεγε κι ο μαλάκας;

Προτρέχω ; Μπορεί αφού γράφω στο διάλειμμα και πάντα υπάρχει η ελπίδα. Να ανεβούν τα τρεξίματα, να γίνεται κίνηση χωρίς την μπάλα μπας κι ανοιχτούν οι χώροι και οι ρολίστες μας πάνε σε κάποιο man to man κι εκμεταλλευτούμε τα προσόντα τους. Μην ξεχνάμε και τον πλούσιο πάγκο μας, όπου υπάρχει κι ο Πίου. Χώρια και τα τρία δεκάρια που έχουμε και τα οποία δεν λένε να μεταμορφωθούν σε εννιάρια. Οψόμεθα λοιπόν.

Και τι είδαμε; Ένα σαφέστατα πιο ενδιαφέρον παιχνίδι, που πήρε μπρος με το γρήγορο γκολ μας, που εγώ το είδα για οφσάιντ. Χωρίς κάτι λιγότερο ή περισσότερο – σε επίπεδο ανάπτυξης – από αυτά που είχαμε δει, αλλά με μεγάλη αλλαγή στον ρυθμό και στο πάθος των παικτών μας. Που το ζήτησαν πιο πολύ από τους άλλους και στο τέλος δικαιώθηκαν.

Με τεράστιες κι αποφασιστικές βοήθειες από τον πάγκο, ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΩΣΤΑ. Ο Δέλλας, προσπάθησε να αλλάξει τα πάντα, και τα κατάφερε. Το ίδιο θα έλεγα ακόμα κι αν δεν ευστοχούσε ο Μπαρμπόσα στο φάουλ. Τράβηξε πίσω τον Μάνταλο – εκεί που κανονικά είναι το δεκάρι – ρίσκαρε με τον Γιόχανσον και τον Σιμόες χάνοντας το κέντρο, αλλά τελικά εμείς είμαστε πολύ ευτυχείς, αφού κερδήθηκε κάτι που ήταν χοντρά εν αμφιβόλω. Λέμε τώρα, αφού ακόμα είμαστε σε αυστηρή ποδοσφαιρική κριτική.

Βοηθηθήκαμε κι από την άτακτη υποχώρηση της Βέροιας, αλλά αυτό ήταν το σύστημα που επέλεξε ο Γεωργιάδης. Εμείς κοιτάμε τα δικά μας. Το πάθος που ανέβηκε, η κατοχή της μπάλας  που σχεδόν ήταν ολοκληρωτική, αλλά και το άψογο κοουτσάρισμα. Οι αλλαγές θέσεων βοήθησαν, οι δυό κλασσικοί εξτρέμ άλλαξαν τα δεδομένα και ο συντηρητισμός πήγε περίπατο. Τα πάντα πιστώνονται στον Δέλλα.

Φυσικά δεν κερδίσαμε την Σάντος, αλλά με αυτούς παίζουμε. Κι αυτοί μας κρατάνε από το χέρι για να διορθώσουμε το σύστημα το αρχικό, το οποίο εκτός του οτι είναι αποκρουστικό, είναι κι αδύνατον να παιχτεί από αυτά τα τρία δεκάρια, τα μισοπλέμονα. Οπότε είμαστε για συγχαρητήρια και πάντα τέτοια, μαζί με την απαραίτητη ενίσχυση, που είναι επιβεβλημένη. Διότι ο Πίου είχε προβλεφθεί, αλλά είναι και ντροπή να πιστεύουν κάποιοι οτι μπορεί να βοηθήσει. Ο άνθρωπος είναι πράγματι καλός, σε παιχνίδια που ξέρουμε τα πορτάκια.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.121 Posts)

Connect