ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ;

Κανείς δεν ξέρει. Μπορεί και ποτέ. Μιλάω για τον “κανονικό”. Εκείνον που ξέραμε. Και μάλιστα “φορτωμένο”. Μεγαλοπιασμένο.

Τσοράφ στο ριζικό. Ο Μελισσανίδης “απέθανεν”. Κόσμος και κοσμάκης, είχε αποθέσει τις τελευταίες του ελπίδες για την ανάσταση της ΑΕΚ στον καραβοκύρη (που δεν ξέρει μήτε κολύμπι).

Πότε θα εδεήσει να ξεμπερδέψει απ’τις πολλές δουλειές και τις σκοτούρες και θα βρει χρόνο για να ασχοληθεί και με την ομάδα.

Πέρασαν 20 χρόνια. Εφτασε το 2015 και ακόμα τίποτα. Κάποιος είπε πως το 2013 εμφανίστηκε ένας ασπρομάλης με παχιά μύτη,σάπια κάτω δόντια και αστραφτερά τα επάνω (μάλλον τα επάνω είναι χρησιμότερα,αφού φαίνονται περισσότερο κατά τον γέλωτα).

Προετοίμασε το έδαφος σε κάποια ταβέρνα,αφού είδε κάποια από τα παιδιά του Χατζηχρήστου. Κατόπιν ετοιμάστηκε η λευκή σελίδα,(αφού είχε γίνει το “καθήκον” στο ματς με τον Πανθρακικό) και σούμπιτη καθώς έπεφτε για τα τάρταρα της Γ κατηγορίας η πολύπαθη ομάς του Σπανούδη  του Ιερεμιάδη και του Τάγαρη,βρήκε ένα πούρο και στάθηκε.

Ο παράξενος αυτός ταξιδιώτης, που έμοιαζε στον Μελισσανίδη, άρχισε κάτι να λέει για “όλοι μαζί μπορούμε”, “πετραδάκι-πετραδάκι”, “πάρ’το γεράνι μας” και μας έβαλε σε υποψίες. “Βρε λες να μην είναι αυτός και να είναι ο Κοζώνης χωρίς μουστάκι; Να μας κάνει πλάκα ο Αμερικάνος”; Είχε ο κόσμος τις αμφιβολίες του και πολύ λογικά.

Σύντομα όμως, μας έδωσε μερικά-λεκτικά πάντα-διαπιστευτήρια και μάλλον πείστηκαν αρκετοί. “Ερχόμαστε…” είπε  σε μια ομιλία του στο Τατόι,ο παλιός “βασιλιάς”. “Ουάου” που θα έλεγε και ο Βαρουφάκης. (“χεστήκαμε” που θα έλεγαν κάποιοι άλλοι). Και πριν προλάβουμε να συνέλθουμε μας κατακεραύνωσε στο τέλος της ομιλίας του αφού μας ενημέρωσε και κυρίως τους αντιπάλους πως “εγώ θα σας πως πότε να φοβάστε”. Ομολογουμένως,κλέφτη που να σε ειδοποιεί πότε θα μπουκάρει στο σπίτι σου,δεν έχω ματακούσει. Σαν τα καλά σέντερ-φορ που πριν το πέναλτι λένε στον τερματοφύλακα “εκεί θα στο ρίξω”. Ο άνθρωπας λέω,είναι τέρας ψυχραιμίας και αυτοκυριαρχίας. Αυτός πρέπει να είναι. Στο τέλος της γραμμένης σε χαρτί ομιλίας του ,έβγαλε τα γυαλιά,τα δίπλωσε στην τσέπη του σακακιού του,δέχθηκε να βάλουν οι παριστάμενοι  επί των τύπων των ήλων. “Οντως” αναφώνησαν άπαντες,κάνοντας μερικά μέτρα πίσω. “ΟΥΤΩΣ ΕΣΤΙ”…δε “ΣΟΥΓΓΑΡ”!  Ο οποίος μας προέκυψε και “ΣΦΟΥΓΓΑΡ”.

Ο χρόνος περνούσε. Ενθουσιασμός μέγας. Κάτι οι απανωτές νίκες από χωριό εις χωριό ,με μεγάλα σκόρ μερικές, κάτι  ορισμένες δηλώσεις μεταξύ ποτού και ποτού όπως εκείνη στην παρουσίαση της φανέλας για την Β κατηγορία όταν και εβροντοφώναξε ο “Ορέστης Μακρής”: “Αυτοί τελειώσανε”. Πολλοί που παρευρίσκοντο εκεινη την ώρα κοντά,το άκουσαν και σαν καλοί μαντατοφόροι της συμφοράς το μετεφεραν στα ΜΜΕ τους ως “θα τους γαμισουμε τους γαύρους”. Ο ίδιος όμως, ο γερολυκος καραβοκύρης που δεν ξέρει μήτε κολύμπι, λέγοντας “αυτοί τελειώσανε” δεν εννοούσε τίποτα άλλο παρά το μπουκάλι το ουίσκυ που κρατούσε στο χέρι του.  Βέβαια έκανε λάθος στο πρόσωπο (αυτός,αυτή,αυτό,εμείς εσεις αυτοί κλπ) και εννοούσε “αυτό τελείωσε” απευθυνόμενος στον σερβιτόρο της μικρής εκείνης παρουσίασης-δεξίωσης,αλλά οι πούστιδες οι δημοσιογράφοι ξέρετε τώρα. Το “τόσο” το κάνουν “τόσο” και το “αυτό” “αυτοί”. Γνωστά αυτά.

(κατά κάποιους άλλους αυτόπτες μάρτυρες, το “αυτοί τελειώσανε” το είπε ο Μπάγεβιτς, ο φίλος και “συνεργάτης” του Μελισσανίδη. Το σκηνικό έγινε-λένε- ως εξής: “Γκιατί πίνεις”; τον ρώτησε με στοργή ο Σέρβος υπηρέτης. “Σκέφτομαι να σε δώσω στο Βαγγέλη,για να πάρω το πρωτάθλημα του χρόνου” του απαντά ο χωρατατζής Κοκκινιώτης. Κόκκαλο ο Σέρβος. “Και θα τυπώσουμε και ευρώ με τη μουτσούνα σου πάνω”. Και ο Μπάγεβιτς απάντησε απολογητικά και με αφοπλιστική “ειλικρίνεια” : “Αυτοί τελειώσανε”. )

Μην ορκίζεσαι μεγάλε.

Τέλος πάντων. Πέρασε ένας ακόμη χρόνος. Εν τω μεταξύ έγινε μια λαμπρή παρουσίαση στην Στέγη Γραμμάτωνε και Τεχνώνε,του νέου γηπέδου. Της “Αγίας Σοφίας”. Ωραιότατη. Μέχρι και από το Ιδρυμα Ωνάση κατάφερε και “ξεκόλλησε” 500 χιλιάρικα δια την ανέγερσην του φιλόδοξου σχεδίου του ο “νεοΙουστινιανός”. Τον μόνο που δεν έχει πείσει ακόμα να βάλει λεφτά,είναι ο εαυτός του. Που θα πάει…θα τον πιάσει καμιά μέρα σκνίπα στο μεθύσι και θα τον βάλει να υπογράψει καμιά επιταγή από βοδινό δέρας.

Ο καιρός παιρνούσε εν τω μεταξύ. Σχέδια και μακέτες βλέπαμε. “Δικέφαλούς ΑΕ” και για δεκα μύρια ατάκα και επί τόπου ακούγαμε. Τϊποτα όμως. Ασε η ομάδα. Ανέβηκε μετα βαίων και κλάνων στην κατηγορία “Βαγγέλης”,στην Α δηλαδή και εκεί που περιμέναμε κάποια εκτίναξη εμείς οι Χριστιανοί,παπάρια. Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν. Παγωμάρα. Απαντες περιμέναμεν να δούμε  “παπάδες” και τελικά είδαμε κυριολεκτικά καλογέρια,με την ευκαιρία της στέψης του “νεοΙστουνιανού” σε “κουροπαλάτη”. Δύο σε ένα. Κατόπιν μπορεί να γίνει και αποθηκάριος…και τραπεζοκόμος…και αυλικός του εαυτού του και ότι θέλει. Το θέμα μας όμως είναι η ΑΕΚ. Και η ανακολουθία των λεγομένων με αυτά των πεπραγμένων. Ως τώρα βέβαια. Γιατί εις το μέλλον,ουδείς γνωρίζει.

Τα μέχρι τώρα όμως,βλέπουμε πως κάποιος μας εμπαίζει.Κάποιος που ενώ τρία σχεδόν χρόνια έχει προειδοποιήσει,δεν έχει εμφανηστεί. Μάλλον είναι μεγάλο “όνομα”. Και τα μεγάλα “νούμερα” βγαίνουν αργά στην πίστα. Μετά τις 2. Μπορεί. Ομαδάρα ακούγαμε.Κάτι ραμολιμέντα.Κάτι αποτυχημένους. Κάτι νερόβραστους πήγε και κουβάλησε με την οκά,από την “Αθηνάς” του ποδοσφαρικού παζαριού. Από κει που ψωνίζουν οι φουκαράδες. Να κατεβαίνεις τώρα από κότερο αξίας 30 εκατομμυρίων με σαγιονάρες και να ψάχνεις τον πρώτο φαφλατά του νησιού για “κους-κους”. Και γαμώ τους “μεγιστάνες”. Και γαμώ τα λεφτά σου ρε μαλάκα,όποιος και αν είσαι. Τέλος πάντων.

Ανθρακες η ομάδα,άνθρακες και το γήπεδο. Από υπουργείο σε υπουργείο και από υπηρεσία σε υπηρεσία,όταν δεν τον καλεί κάποιος ανακριτής στην Ευελπίδων. Και συνεχώς περιστοιχησμένος από ένα κάρο κόλακες. Κάτι σαλιάριδες που περιμένουν τα περισσευάμενα να πέσουν από το τραπέζι.Και με 50 χασικλίδες στο πέταλο να του κουνάνε το δάχτυλο για να τους “δει” καλύτερα(sic).

“Δεν είναι αυτός ρε παιδιά”, που θα έλεγε και ο Κωνσταντάρας.

Τζαμπατζής και ο ίδιος, αυτοαποκλεισμένος στην αυλή του,να περιμένει πότε ο κόσμος θα βάλει πλάτη για το γήπεδο,πότε οι πολιτικάντηδες θα βρουν τους βηματισμούς τους και πότε επιτέλους θα κάνει την δουλειά της η δικαιοσύνη και θα διώξει τον Βαγγέλα,μπας και μεγαλώσει το κομμάτι από την πίττα. Γιατί εκτός των άλλων,του αρέσει και ο ανταγωνισμός,αν δεν το ξέρετε. Αρκεί να είναι 50-50. Α, και χωρίς αντιπάλους αν γίνεται.

Ράθυμος. Αργός. Κάνοντας εκκλήσεις για “υπομονή” και “ελπίδα”.  Να παρακαλά τους υπουργούς να επισπεύσουν-άν γίνεται. Στέλνοντας υπομνήματα δώθε-κείθε. Δίνοντας μισομεθυσμένες συνεντευξεις,σχεδόν κλαιόμενος. Με τα γυαλιά μισοκατεβασμένα στη μούρη και ψάχνοντας σελίδες και λόγια,λες και είναι λογιστάκος που δινει αναφορά στον προιστάμενο.Εχοντας κάνει και την ΠΑΕ σαν τα μούτρα του. Περισσότερο γραφικές οι απανωτές και άσκοπες κάθε τόσο ανακοινώσεις της, ακόμα και από αυτές του ΚΚΕ του Κουτσούμπα. Γέμισε “αιχμαλώτους” η ΠΑΕ, και κάθε λίγο κάποιος πετιέται από το παράθυρο στο δρόμο. Ολοι να βολευτούν δηλαδή. Ανακύκλωση απορριμάτων.

Ποιος είναι αυτός ρε παιδιά;

Απλώνοντας το χέρι σε όποιον έχει τσέπη,για βοήθεια. Αυτός ζητάει λεφτά ακόμα και από μαρσιποφόρα ζώα. Λεφτά για το ένα,λεφτά για το άλλο. Αφεντικό κανονικό,δεν θα γίνει ποτέ; Ξεκίνησε αυτόνομος  για να  πεθάνει μεγαλουπάληλλος. Μιλάμε για κατρακύλα.

Αν μας περισσεύουν ρε μεγάλε,υπάρχουν -δυστυχώς πια- ένα εκατομμύριο τρόποι ώστε να διαθέσουμε τους  λιγοστους οβολούς μας,προς ανακούφιση τρίτων. Και μάλιστα περσσότερο αναξιοπαθούντων και με τρομερά μεγαλύτερες ανάγκες. Δεν θα τα δώσουμε σε σένα ξεκούτη,που θέλεις να φτιάξεις “τοτεμ” για να σε  προσκυνάνε πεθαμένο. Αν μπορείς ξεκίνα και φτιάξτο. Αντε ντε να σε δούμε. Εμείς θα βάλουμε τα πούπουλα στο τέλος.

Δεν είναι ρυθμοί Μελισσανιδη αυτοί. Ούτε και φυσικά είναι “τακτικές” Μελισσανίδη αυτές. Αλλά τι να κάνεις. Η πουτάνα η ανάγκα βλέπετε. Τα πολλά,θέλουν και μεγάλη προσοχή.Τα λίγα,ποιος τα χέζει. Τα παίζεις και κορώνα-γράμματα άμα λάχει. Οταν κάνεις πολλά όμως,τότε λουφάζεις. Κάνεις “μόκο”. Περιμένεις τον υπουργό να καυλώσει και να υπογράψει. Περιμένεις τον Τσίπρα να βρει τα βήματά του. Περιμένεις τον Λάτση να κάνει καμιά κίνηση να δεις κατά που πηγάινει το πράγμα. Περιμένεις πότε θα πάρεις το “ο.κ.” από την άλλη μεριά του Ατλαντικού,αφού πλέον σε έχουν βάλει στο “χρυσό κλουβάκι”.

Και αντί για βρυχηθμούς, μαθαίνεις να τιτιβίζεις σα καναρίνι. Και μετατρέπεσαι σε άνθρωπο που αναζητά τον νόμο,την πολιτεία και το κράτος. Ανακάλυψες την ευνομία στα 65 και κάνεις τον καραγκιόζη. Είναι αν μη τι άλλο, λιγότερο επικίνδυνο.  Ετσι είναι η ζωή. Οταν το αίμα βραζει, πριν τα “-ήντα”, συνήθως παρίστασαι στα δικαστήρια ως κατηγορούμενος. Οταν το αίμα “παγώνει”,κατά το γήρας,πας σαν μάρτυρας υπεράσπισης. Είσαι πλέον “ευυπόληπτος” πρώην ξυπόλυτος (αν έχεις αποφύγει τη φυλακή ως τότε) . Και εύπεπτος θα έλεγα εγώ.

Ολα παρακαλετά. Αργά.Τρεκλίζοντας.  Λάου-λάου.Με τις μέρες και τα χρόνια να περνούν. Και ο κόσμος της ΑΕΚ να περιμένει τρία χρόνια τώρα,γήπεδο και ομάδα. Φυσικά, κάποτε θα γίνουν. Μπορεί όχι του χρόνου ή του παραχρόνου,αλλά θα γίνουν. Οπως έφτασε το ηλεκτρικό ρεύμα στην Κάρπαθο  και η άσφαλτος στη Μάνη. Κάποτε όλα γίνονται. Γι αυτό λοιπόν,φίλοι ΑΕΚτζίδες,αράχτε πίσω στους καναπέδες και  συγχρονιστείτε με τους ρυθμούς του ψευδοπροφήτη. Του γερο-Μελισσανίδη. Τον φάγανε οι θάλασσες τον μπαγάσα. Ερεψε. Στέγνωσε. Και κυρίως μεταλλάχθηκε. Από τίγρης, έγινε κοάλα. Μασουλάει φύλλα και μας καλεί στο ρυθμό του. Στην εξοντωτική αργοπορία. Που θα πάει. Θα πεθάνει ο Φλαμπουράρης…θα πεθάνει ο Λαφαζάνης…θα πεθάνει ο Στράτος…θα τα κακαρώσει και ο Σέρβος…και θα μείνει αυτός, ο Τσίπρας και ο Βασιλόπουλος. και έτσι χωρίς εχθρούς και αγκυλώσεις,σε βαθύ γήρας,θα  αφιερωθεί ο γίγας με το έργο της Αγίας Σοφίας και την επανασύσταση της ομάδας. “Προσεχώς καλύτερα”, που λέει και ο Ζήκος.

Δεν πιστεύω να είναι τελικά ο μπαρμπα-Κοζώνης ρε παιδιά…