ΠΟΓΙΕΤ

Να το πούμε σήμερα σωστά το όνομα, αφού φαίνεται οτι πιάσανε τα γούρια και συμφωνήσαμε με τον νέο προπονητή, διορθώνοντας την απόλυτη μαλακία δυόμιση ετών. Ένα χρονικό διάστημα που καταταλαιπωρηθήκαμε με κάκιστο θέαμα και κάκιστα αποτελέσματα σε παιχνίδια που είχαν ένα κλικ δυσκολίας παραπάνω. Όσοι περιμένουν από εμένα οτι θα δώσω κάποιο μπόνους στον Δέλλα, στον Ζήκο ή στον Λυμπερόπουλο, πλανώνται πλάνην οικτράν.

Η σελίδα όμως γύρισε και κοιτάμε μπροστά. Με σαφέστατα κριτική διάθεση, χωρίς υπερβολικές αισιοδοξίες ή σκεπτικισμούς, αλλά σίγουρα με την ποδοσφαιρική λογική, που λέει, οτι ο καινούργιος, κανονικός προπονητής, και στην σωστή ηλικία για εμπειρίες κι αυτοκριτική των λαθών του, θα έχει την απαραίτητη στήριξη από εμένα τουλάχιστον. Μια στήριξη η οποία βρίσκεται κατ’ αρχάς στην μηνιαία πίστωση χρόνου και κατά δεύτερον στην προσαρμογή του στα ελληνικά γίγνεσθαι.

Όπως και να το κάνεις, ο άνθρωπος έρχεται σε καινούργιο περιβάλλον. Καινούργια ομάδα, καινούργια χώρα, καινούργια αφεντικά. Ένα ρόστερ το οποίο είναι σε κατάσταση εκγύμνασης από κάποιον συνταξιούχο, με τουλάχιστον τέσσερα χτυπητά κενά αλλά κι ένα ρόστερ φοβισμένο χωρίς πολλές φιλοδοξίες. Στοιχεία τα οποία τα έβγαζε και στο γήπεδο με τον Δέλλα προπονητή.

Να ομολογήσω όμως και κάτι εντελώς προσωπικό, πριν προχωρήσω σε κάποια περαιτέρω ανάλυση για τον Πογιέτ. Η ομάδα που υποστηρίζω πάντα στα παγκόσμια κύπελλα, είναι η Ουρουγουάη. Όπερ σημαίνει οτι τους Ουρουγουανούς τους πάω με χίλια. Άρα τον τύπο τον πάω ακόμα και πριν τον δω. Αν λοιπόν κάπου αρχίσω και δεν ασκώ την σωστή κριτική, παρακαλώ από τώρα,  να με επαναφέρετε στην τάξη. Ανθρώπινο σε προσωπικές συμπάθειες, να μην είσαι τόσο πολύ σκληρός.

Είναι όμως καλός προπονητής; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα, που μας καίει. Απάντηση λοιπόν ξεκάθαρη, είναι αδύνατον να δοθεί τώρα αλλά ούτε κι αργότερα. Ο προπονητής είναι σαν την γκόμενα, που αργότερα μπορεί και να γίνει γυναίκα σου. Είναι καθαρό λαχείο. Μπορεί να πετύχει ο χειρότερος, μπορεί και να αποτύχει ο καλύτερος. Διότι το παν σε αυτήν την θέση, αν δεχτούμε οτι οι τεχνικές γνώσεις είναι επαρκείς, είναι η χημεία του ανθρώπου με την γενική χημεία της ομάδας. Τι μυρίζει η φανέλα, τι μυρίζουν τα αποδυτήρια της ομάδας.

Και τα αποδυτήρια της ΑΕΚ, μύριζαν πάντα ηττοπάθεια και κατινισμό. Ένας φόβος μικροκακόμοιρος πάντα πλανιόταν, που εξαφανιζόταν μόνο όταν η ομάδα ήταν πολύ πολύ ανώτερη από τους αντιπάλους μας. Κι εδώ μπορώ να πω, οτι ο Μελισσανίδης χτύπησε διάνα με την επιλογή του Ουρουγουανού, αφού πρώτον σαν ποδοσφαιρική σχολή αλλά και δεύτερον σαν ταπεραμέντο,  ο άνθρωπος δείχνει χαρακτήρα ταύρου μαινόμενου και γεννημένου νικητή που ζει τα πάντα στο κόκκινο.

Η σημειολογία είναι πολύ δυνατή : Πριν υπογράψει, ήρθε στην Αθήνα με πέντε βαλίτσες. Αποφασιστικότητα για την θέση. Αφού μίλησε, κάθισε κι έδινε εντολές από την τηλεόραση στους παίκτες που παίζανε στην Ξάνθη. Τρέλα για την καινούργια ασχολία. Εγώ έτσι μεταφράζω τα ρεπορτάζ, τα οποία διασταυρώθηκαν με ανθρώπους του ξενοδοχείου.

Έχουμε όμως κι άλλα. 47 χρονών κι από την Αγγλία, είναι πολύ καλές περιπτώσεις. Αρκετή εμπειρία και μπόλικες παραστάσεις. Ηλικία που έχει φιλοδοξίες επίσης, τις οποίες η ΑΕΚ πρέπει να εκμεταλλευτεί για να προχωρήσει παρέα σε ανοδική τροχιά μέχρι το τέλος. Διότι μπορεί ακόμα να μην ξέρουμε πώς θα πάμε με τον Γκουστάβο, αλλά είναι σίγουρο οτι το διαζύγιο θα έρθει. Οπότε ευχόμαστε να είναι πολύ μακρινό.

Πώς θα πρέπει όμως να γίνει η κριτική; Απλά πράματα είναι αυτά. Βλέποντας την κατάσταση των παικτών αρχικά, και κατόπιν της ομάδας. Αν βελτιώνονται οι παίίκτες ατομικά και αν αυτά τα ατομικά χαρακτηριστικά, εντάσσονται στον τρόπο με τον οποίον θα παίζει η ομάδα. Πώς θα διαμορφωθεί η τακτική της ομάδας και πώς θα αξιοποιηθεί το υπάρχον ρόστερ. Αν θα υπάρξει θέαμα, κι αν θα υπάρξει πάθος κι αγωνία για νίκες. Αν θα αντέξει στην πίεση της διοίκησης και του κόσμου για τίτλους. Αν θα αξιοποιήσει τις ακαδημίες μας και βγάλει κάποιους νέους παίκτες. Τι μεταγραφές θα κάνει.

Το σίγουρο είναι οτι μοιάζει η ΑΕΚ να βάζει μια τίγρη ακόμα στην μηχανή της. Με τέτοια άγνοια κινδύνου, που θέλει να κοουτσάρει ακόμα και την Κυριακή. Άλλη καλή σημειολογία κι αυτή. Όπως πολύ καλή φάση είναι οτι φέρνει ένα δικό του επιτελείο, πράμα που δείχνει σοβαρότητα, αλλά κι οτι δεν απαίτησε ντε και καλά ένα κλειστό συμβόλαιο. Από μόνος του δέχτηκε την δοκιμή στην ουσία των μηνών μέχρι το καλοκαίρι, πράμα που σημαίνει οτι πιστεύει στην δουλειά του, και μετά να πάει σε κάτι πιο σταθερό. Που επίσης σημαίνει οτι δέχτηκε και σεβάστηκε την ΑΕΚ και τις απαιτήσεις της. Με πάντα σταθερά ψηλά τον πήχυ, αφού ο Μελισσανίδης είναι ξεκάθαρος οτι πάει να ξεκαδράρει τους γνωστούς πρώτους.

Τα περισσότερα λόγια είναι φτώχεια. Ο άνθρωπος ας βάλει την φόρμα αύριο – να δούμε και μεγάλη περιέργεια τι χρώμα θα επιλέξει – κι ας ευχηθούμε με όλη μας την θετική ενέργεια, να πετύχει τους στόχους του και τους δικούς μας, να διώξει τον κατινισμό από τα αποδυτήρια μας και να είναι ο πιο πετυχημένος προπονητής που είχαμε ποτέ. Να αναγκάσει τον Μελισσανίδη να του κάνει όλα τα χατήρια. Και να αναγκάσει όλο τον κόσμο μας να πίνει νερό στο όνομα του.

ΣΙΔΗΡΟΚΕΦΑΛΟΣ ΓΚΟΥΣΤΑΒΟ