Η ΒΙΑΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΟΓΙΕΤ

….Να αναλάβει την ομάδα από το αεροδρόμιο,μοιάζει με την βιασυνη του χρυσοθήρα να πατήσει στο παρατημένο χωράφι,στο οποιο άκουσε πως απο κάτω του έχει πετρέλαιο. Ετρεξε να βάλει την πινακίδα με τα αρχικά του “G.P.” μπας και προλάβει κανεις άλλος και καπαρώσει το “φιλέτο”.

Οι Λατινοαμερικάνοι,είναι “σκυλιά” ατάιγα. Φυσικά ο συγκεκριμένος θα ταιστεί με 600 χιλιάρικα. Είναι άνθρωποι επίμονοι,παθιασμένοι με ότι καταπιάνονται και κυρίως όχι μπαγαπόντηδες στις συμφωνίες τους και στις χειραψίες τους.

Αν καταφέρει ( ο Πογιέτ) να εμφυσήσει,να συγκεράσει τα δύο χαρακτηριστικά που και ο ίδιος φέρει,έχοντας και την μακρά εμπειρία-ως πάικτης και ως προπονητής- στην Αγγλία,τότε θα έχει ήδη ξεπληρώσει τα 600 χιλιάρικα που συμφωνήθηκαν.
Δηλαδή, ο συνδυασμός της Νοτιοαμερικάνικης σκληράδας και του τσαμπουκά,με την ταχυδύναμη και την έκρηξη που έχουν επιβάλει οι Αγγλοι στο ποδόσφαιρό τους. Ιδανικός συνδυασμός.

Γιατί πιστεύω πως η ΑΕΚ-το κύριο μέρος του ρόστερ της δηλαδή- υποφέρει από αυτά τα δύο. Είναι που είναι ούτως ή άλλως περιορισμένων δυνατοτήτων. Αυτές, οι όποιες δυνατότητες,δεν μετατρέπονται 100% σε ικανότητες. Και σε επίπεδο ψυχολογίας και σε επίπεδο φυσικής κατάστασης και διαμοιρασμού δυνάμεων μέσα στο 90λεπτο,θέλουμε δουλειά.

Καλή και χρήσιμη η παρουσία του Δέλλα στο ανέβασμα της ομάδας από την Γ στην Α. Αν αυτός ήταν ο κύριος-και ίσως ο μοναδικός- στόχος της διοίκησης,τότε,ναι πέτυχε.
Αλλά σε επίπεδο διαχείρησης-και εμπλουτισμού- του ρόστερ,αλλά και επιβολής σιδερένιας θέλησης στα αποδυτήρια,απέτυχε. Λέγοντας “σιδερένια θέληση”,δεν εννοώ να παρίστανε τον Στάλιν. Αλλά να κατάφερνε να περάσει την πυγμή,το θάρρος και τον τσαμπουκά στους πάικτες του.
Ανθρωπος χαμηλών τόνων ο ίδιος,σε βαθμό υποτονικότητας έως παραίτησης-αναπόφευκτα “χρωματίστηκαν” και οι παίκτες με την ανάλογη “μπογιά” του δειλού,του ανθρωπάκου,του “Κουτοθωμά” Δέλλα.

Αυτό πρέπει να άλλαξει από σήμερα κι όλας. Να “ξηλωθεί” αυτή η νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίζουν σχεδόν όλοι οι παίκτες τους αντιπάλους τους. (εξάιρεση αποτελούν οι γενικά εξαιρετέοι, Σιμόες-Γιόχανσον)

Είδαμε π.χ. πως στο Καραισκάκη,τράβαγαν από τις φανέλες τους Τζανετόπουλους και τους Λαμπρόπουλος οι παίκτες των γάυρων και εντούτοις δεν έβγαζαν μιλιά. Ποιος μπορούσε αυτό να το φανταστεί,αν στην θέση τους ήταν κάποιος Μανωλάς,κάποιος Γκαμάρα,κάποιος Αλβες;
Θα μου πεις:”θαύματα ζητάς; Να γίνουν Μανωλας”; Οχι. Αλλά να γίνουν Κυριάκος. Να γίνουν Μαιστόροβιτς. Να γίνουν “Βάιος Καραγιάννης” έστω βρε αδερφέ. Στην νοοτροπία και στο πείσμα.

Είναι δυνατόν να τους τραβολογάνε οι επιθετικοί και να τους πετάνε κάτω και να στεκονται σαν γλάστρες; Δεν τρέχει άιμα στις φλέβες τους; Τι στο διάολο τους έλεγε ο Δέλλας στις προπονήσεις; Με λευκά γάντια και μπαστουνάκι του γκολφ τους έκανε προπόνηση;

Δειλία βγάζουν οι παίκτες. ‘Η-για να μη παρεξηγηθώ κι όλας- βγάζουν ατολμία. Αναποφασιστικότητα. Σαν να μη ξέρουν για ποιον ακριβώς τον ΣΤΟΧΟ και για ποιον ακριβώς το ΛΟΓΟ να παίξουν.Αρα και ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ να πάνε. Προς τα που να κατευθυνθούν αγωνιστικά και τακτικά.
Και δεν ευθύνονται οι ίδιοι γι’αυτό.

Πρόβλημα προσανατολισμού και στόχων έχουν οι στην ΑΕΚ.
Και αυτό ξεκινάει από την διοίκηση φυσικότατα. ΞΕΡΟΥΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ; ΕΧΟΥΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΛΑΝΟ ΓΙΑ ΚΑΤΙ-πέρα φυσικά από το προφανές που είναι η οικονομία στο νερό και στα παξιμάδια,υπο τον φόβο του F.F.P;

Αρκεί να κάνεις οικονομία και χρηστή διοίκηση ώστε να φτάσεις “κάπου”; Οχι φυσικά. Ουδείς έχει εξηγήσει από την διοίκηση τους συγκεκριμένους στόχους-εάν αυτοί υπάρχουν- στους παίκτες. Και αυτό γιατί ούτε και οι ίδιοι της διοίκησης-δηλαδή ο Μελισσανίδης που περιμένει τα “βήματα” του Φλαμπουράρη και ο Μπάγεβιτς που περιμένει να μαυρίσουν τα μαλλιά του Μπουρουτζίκα-ξέρουν πως ακριβως να “παρουσιαστούν” φέτος στα μάτια του κόσμου και άρα το ποια κατάταξη είναι η επιδιωκόμενη στην βαθμολογία της σουπερ λίγδας.

Μπερδεμένα πράγματα. Μισόλογα. Κούφιες κουβέντες. Ψίθυροι. Σύγχυση. Βέρτιγκο. Και αναπόφευκτα αυτό πέρασε και στον αγνωνιστικό τομέα,που είναι πλέον ο καθρέφτης της ΚΑΘΕ διοίκησης της ΚΑΘΕ ομάδας.

Να γίνουν συγκεκριμένοι. Να στοχεύσουν και να ζητήσουν από τους παίκτες συγκεκριμένες αποστολές. Πάμε για πρωτάθλημα ή όχι; Πάμε για πλασάρισμα όπως σωστά ίσως μαρτύρησε ο Ζήκος; Πάμε όπως να’ναι,δεν πειράζει,αφού όυτως ή άλλως δεν κινδυνευουμε με υποβιβασμο,άρα να περάσει η χρονιά και άμα δουμε καμια εξέλιξη με το Noor 1, ή με την “εγκληματική οργάνωση” τότε βλέπουμε; Πάμε μουλωχτά;

Να το πουν όμως. Στους παίκτες και κυρίως πρώτα από όλους στον προπονητή. Να πουν και σε μας τί ζητάνε τελικά.
Και γήπεδο και ομαδαρα και παικταράδες και μακαρονάδες,όλα από τον πρώτο χρόνο δεν γινονται. Ναι,αλλά πρέπει να μη δημιουργούν “νεφέλες”,από τις οποίες κάθε τόσο πέφτει από πάνω κόσμος.
Δεν είναι ντροπή. Δεν είμεθα υπερδύναμη. Στην ανοικοδόμηση βρισκόμεθα. Εκείνοι όμως εκεί στην ΠΑΕ,το έχουν πάρει χαμπάρι αυτό,ή νομίζουν ότι “ήρθαμε” ήδη; Εκτός και αν ο Μελισσανίδης νομίζει΄οτι ήδη κάτι έχει καταφέρει και πως σε κάτι πρέπει-ΩΣ ΤΩΡΑ-να του πούμε “ευχαριστώ”. Γιατί ο Βαγγέλας άλλα λέει.Οπως και ο κόσμος της ΑΕΚ.

Ελπίζω να έχουν ξεκαθαρίσει στον Γκουστάβο,ΤΙ ακριβώς θέλουν.Εστω και καταμεσής του Φθινοπώρου. Λίγο αργά είναι,αλλά ποτέ δεν είναι αργά γενικά,εκτός και αν τα “κακαρώσεις”.
Οπως φυσικά και ο ίδιος να έχει ξεκαθαρίσει τί ακριβώς προσμένει και τί ακριβώς θέλει να πετύχει ως το καλοκαίρι,ώστε να θεωρηθεί-εκατέρωθεν- πετυχημένη η συνεργασία και αυτή να συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά-τουλάχιστον.

Με “τσιτάτα”, με “ατάκες” και με απανωτές μυξιάρικες γραπτές ανακοινώσεις,δεν γίνεται τίποτα. Αυτά είναι για το καθημερινό φαί του Κετσετζόγλου, του Καζατζόγλου και των λοιπών ομοειδών.

Εδώ χρειάζονται πλάνα 4ετίας και 5ετίας. Εδώ χρειάζεται στόχευση και “λοκάρισμα”. Χρειάζεται ξεκάθαρη πολιτική. Χρειάζεται επιμονή,γνώση και ανοιχτούς ορίζοντες.Ανανέωση προσώπων,ενδυνάμωση.
Και φυσικά, όλα αυτά εν σιωπή.Πράξεις,σιδερένια υπομονή και θέληση.
Τα λοιπά,είναι για τα ποδοσφαιρικά καφενεία.