ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΟΓΟΤΡΟΦΗ

Πάντα το μετά, είναι το σημαντικότερο. Καλό το χθες – δεν μιλάω για το αποτέλεσμα του παιχνιδιού – , καλό το σήμερα, αλλά όλα τα λεφτά είναι στο αύριο. Οι γνήσιοι ποδοσφαιροπατέρες, την παραμονή του αγώνα, πάντα κοιτάζανε τον επόμενο. Και μην πάτε και πολύ μακριά. Απλά ρίχτε μια ματιά στο πρόγραμμα του γάβρου και τι κάνουν οι αντίπαλοι του κυκλικά. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μου τώρα. Με αυτά είναι επιφορτισμένος, άλλος.

Τι άφησε ο Πογιέτ σε αυτήν την πρώτη του εμφάνιση; Πρώτα πρώτα, το πάθος και την αποφασιστικότητα, του να λουστεί ο ίδιος το αποτέλεσμα του ντέρμπυ. Αυτό, όπως και να το κάνεις, δείχνει μια δύναμη χαρακτήρα. Όπως και δείχνει οτι δεν υπάρχει κάποια ευθυνοφοβία. Διάβαζα τα σχόλια που είχαν γίνει στο 365 από φιλάθλους της ΑΕΚ, που η πλειοψηφία τους ήταν αρνητική στο να κάτσει αυτός στον πάγκο. Διάβαζα και τα λιγοστά δικά μας εδώ, που ήταν σε ένα μότο, οτι δεν είχε και κάτι να χάσει.

Το να σχολιάσω σχόλια, είναι μάλλον εκ του περιττού. Ο καθένας κουβαλάει κάποια άποψη για οτιδήποτε, όπως κουβαλάει και την κωλοτρυπίδα του. Κι ο καθένας κρίνει κάποιο γεγονός, βάσει του χαρακτήρα του, το αν τρώει κάποια παντόφλα στο σπίτι ή ακόμα και βάσει του μισθού του. Σκεφθείτε για το τελευταίο, το πώς αξιολογείται μια τιμή σε κάποια παγκόσμια πατέντα. Πώς θα κρίνεις την τιμή που ζητάει ο εφευρέτης όταν στερείσαι γνώσης για τα χρόνια ή τις γνώσεις που ξοδεύτηκαν για να βγει ένα καινούργιο προϊόν;

Όμως η γνώμη είναι γνώμη κι είναι απόλυτα σεβαστή στο να γίνεται εκφραστή. Όχι στην ουσία της. Διότι σκεφθείτε λιγάκι να είχε υπογράψει ο Μπάγιεβιτς ή κάποιος άλλος απατεωνίσκος. Πιο καλά δεν θα ήταν να καθόταν στα χαρακώματα και να άφηνε τον υπηρεσιακό να παίξει στη λεωφόρο; Πιο καλά δεν θα ήταν, αν είχαμε χάσει κιόλας για να αποδείξει οτι στην ουσία παρέλαβε καμένη γη από τον προηγούμενο; Η απάντηση είναι προφανής κι αντικατοπτρίζεται όχι μόνο στην συμβολική κίνηση του Γκουστάβο του να κάτσει στον πάγκο, αλλά και στις νουθεσίες προς τους παίκτες που είχαν κοπεί από την αποστολή. Όπως κι οτι έπαιξε με την ίδια ακριβώς τακτική που έπαιζε ο προηγούμενος ( για τον Δέλλα μιλάω ) αλλά σύμφωνα με τις δηλώσεις των παικτών, είχε μια μικρή διαφοροποίηση στο ψυχολογικό κομμάτι.

Αυτό είναι διότι θέλει να πάρει όλη την πιθανή λέζα της αποτυχημένης διοίκησης; Αν Γιώργο μου επιμείνεις σε αυτό, τότε πράγματι δεν ξέρεις πολλά πράματα από Ουρουγουάη, που έχει κάνει και μεταπτυχιακά στην Αγγλία. Και δεν μιλάω τόσο πολύ για μοντέλο ποδοσφαίρου. Αυτό το παίζουν και γυναίκες πλέον. Μιλάω για κανονικούς αλανιάρηδες λατίνους αλλά και πραγματικούς άνδρες, άσχετα σεξουαλικών προτιμήσεων. Γνωρίζουμε όλοι οτι στο τερέν μέσα, οι Άγγλοι δεν χωρατεύουν. Κι ούτε αρχίζουν τις πούστικες καθυστερήσεις των αντράρων Ιταλών, ούτε τα πόδια στα χέρια των Ισπανών. Φυσικά δεν ασχολούμαι με τις συνήθειες κάποιων Βαλκάνιων.

Εν πάσει περιπτώσει, εγώ συνεχίζω πάντα στην ρότα της υποστήριξης και του τι είδα. Έναν άνθρωπο που θέλει να δουλέψει και να ξαναφτειάξει το όνομα του, αν αυτό κάπου χάλασε. Σε ένα φιλόδοξο project, τουλάχιστον όπως παρουσιάζεται. Θα ήταν καλύτερα αν είχε μείνει άνεργος στην Αγγλία να περιμένει καμιά ομάδα της δεύτερης εθνικής να του κάνει πρόταση; Ίσως, αλλά τα ίδια ισχύουν και για τον Βαλβέρδε όταν δεν ήρθε ή όταν ήρθε. Φυσικά ο τύπος δεν είναι λαμόγιο για κλειστά απαιτητά, σαν τον Φερέρ ή τον Δώνη, που βέβαια κάποιοι τα κάνανε με τα γνωστά αποτελέσματα. Προπό κερδίζεις και δίνεις χαρτζηλίκι στον πράκτορα, δεν δίνεις κι ένα κέρασμα μετά από κάποια ρήτρα;

Αλλά είδα και κάτι άλλο. Κάτι που σχολίασε αρνητικά σήμερα κι ο Καραγιαννίδης. Οτι οι αλλαγές του ήταν λάθος. Οτι κακώς μπήκαν μέσα οι Κορδρέρο και Μπουανανότε. Είπαμε οι γνώμες είναι δεκτές όση ανάλυση και να έχουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει οτι είναι και σωστές. Όπως δεν ήταν σωστή η αλλαγή του Σιμόες στο τηγάνι. Γράφει λοιπόν ο Νίκος, οτι οι παίκτες μπήκαν σε λάθος θέση αλλά κι οτι μετακόμισε σε λάθος θέση ο Μάνταλος, ο κατά την γνώμη χειρότερος μετά τον Βάργκας και τον Ντίντακ.

Δηλαδή στον πάγκο τι είχε να ρίξει μέσα; Αυτούς που θα έπρεπε να είχε ζητήσει από τον Μελισσανίδη, πριν υπογράψει; Σοβαρά; Όταν ενώθηκε η εταιρεία μου με την φαρμακοβιομηχανία με την οποίαν πορεύομαι, δεν είχα ζητήσει συγκεκεριμένους υπάλληλους σε θέσεις κλειδιά. Μπήκα, είδα τι υπήρχε και στην πορεία, έκανα τα κουμάντα μου. Αφού είχα αποδείξει τι ψάρια πιάνω. Θα χάλαγα κάποιο deal επειδή θεωρούσα εκ προοιμίου άσχετο τον διευθυντή του λογιστηρίου; Που ήταν άχρηστος βέβαια, αλλά αυτό βγήκε στην πορεία κι αφού έμαθα τα όπλα με τα οποία έπρεπε να πορευθώ.

Κι ο νέος προπονητής, είδε αρκετά γρήγορα τον πανικό που έπαθε το ρόστερ του Μπάγιεβιτς στο δεκαπεντάλεπτο της τρικυμίας κι έκανε την αλλαγή. Με τα γνωστά αποτελέσματα : κόπηκε η αλογοτροφή κι αν είχαμε επιθετικό στον πάγκο, κι όχι μόνο μπουκάλια νερού, θα είχαμε κερδίσει. Το οποίο φυσικά και θα είχαμε κάνει αν ο μαλάκας ο Βάργκας, είχε σκοράρει. Και θα ακούσω εγώ τον Καραγιαννίδη, που ακόμα πιστεύει οτι βλέπει μπάλα; Κι αυτά που λέω είναι σε πλήρη αντιδιαστολή με αυτά που έκανε ο Δέλλας στο τηγάνι. Έχανε και ρίσκαρε και τα έκανε μαντάρα. Ο δικός μας γιατί να ρισκάρει; Ο βαθμός είναι άχρηστος;

Κι αυτό που έκανε, δείχνει οτι ο άνθρωπος είχε και στοιχειωδώς ασχοληθεί με τους παίκτες που ήταν διαθέσιμοι κι ήξερε πού να στείλει τον καθέναν. Ούτε Άρθο είδα μέσα – ο Μελισσανίδης τον είχε πει παικταρά – , ούτε τον καληνύχτα από την αρχή για να γλύψει κάπως. Και κρατάω την σημαντική δήλωση για έλλειψη επιθετικού αλλά κι οτι επειδή υπάρχει πρόβλημα στην τελική πάσα, θα δουλέψει πολύ για την ομάδα. Τα είχαμε ξανακούσει αυτά; Εγώ το μόνο που άκουγα ήταν οτι το ρόστερ ήταν πλήρες και λοιπές παπαρδέλες για να μην το κάνω χειρότερο. Κι ο άνθρωπος είναι απατεώνας δικαιώνοντας εμμέσως οτι ο Δέλλας ήταν τίμιος επειδή ήταν Έλληνας; Εκτός αν κάνουμε πλάκα για την τιμιότητα της φυλής.

Περισσότερα δεν χρειάζονται πέραν των τετριμμένων. Οτι φυσικά την ευθύνη την κύρια για την διαφορά από τον γάβρο, την έχει ο Μελισσανίδης πρώτιστα και κατόπιν ο Μπάγιεβιτς. Μετά όμως υπάρχουν κι ορισμένες άλλες. Διότι όταν δεν κερδίζεις την Ξάνθη ή χάνεις από τον ΠΑΟΚ, ε, δεν μπορεί πάντα να φταίνε οι προϊστάμενοι. Διότι αυτοί φταίνε που έχασες κι από τον Αγροτικό Αστέρα. Αλλά άντε και φταίνε πάντα αυτοί. Εσύ από κάτω, πότε ακριβώς φταις; Ο συνταγματάρχης δεν έχει ποτέ καμία ευθύνη και πρέπει πάντα να την πληρώνει ο στρατηγός; Όπως στο γελοίο ελληνικό σύστημα, που όποτε αυτοκτονεί φαντάρος στην σκοπιά, τίθεται σε διαθεσιμότητα ο διοικητής του στρατοπέδου;

Να πούμε λοιπόν κλείνοντας, οτι χρειάζονται μίνιμουμ δυό παίκτες για μπροστά, μαζί με κάποιον γυμναστή. Πιστεύω οτι θα έρθουν, αυτό ακούω τουλάχιστον. Φυσικά η δεύτερη θέση δεν μας ικανοποιεί βλέποντας την ποιότητα των αντιπάλων αλλά είμαστε έρμαια κι εμείς της αδυναμίας του εγγυητή. Με την οποίαν κι αποφασίσαμε να πορευτούμε, όπως και κάποιοι εξ ημών αποφάσισαν να πορευτούν τότε παλιά, στο πλάνο που οδήγησε στην εκκαθάριση. Ομως η ζωή συνεχίζεται και κοιτάμε τον Αστέρα προσεχώς αλλά κύρια την διακοπή του πρωταθλήματος, όπου εκεί θα φανούν κάποια δείγματα δουλειάς του νέου επιτελείου. Κι ειδικά τώρα που άρχισαν κι οι τραυματισμοί αλλά κι οι παίκτες ανέλαβαν σιγά σιγά τις ευθύνες τους, όρα Μπαρμπόσα. Για να τελειώνουμε μια και καλή με τις θλίψεις και να βλέπουμε μπροστά. Χωρίς να σημαίνει αυτό οτι συμβιβάστηκα με την απώλεια του πρωταθλήματος. Βαρειά ήττα για τον Μελισσανίδη αυτό αλλά άμα δεν ακούς, μετά τρέχεις.