Προσπάθησα να γράψω μια απάντηση σε αυτό το σχόλιο του Δημήτρη και με έκοψε το όριο χαρακτήρων που έχουν τα σχόλια. Οπότε, η απάντηση σε αυτό το σχόλιο, κι επίσης σ’ αυτό του Tonio Kröger, έγινε άρθρο:
@The Snitch
Να τα πιάσουμε ένα ένα.
- Πουθενά δεν είπα ότι ο Ρανιέρι δεν είχε ευθύνη. Προφανώς και είχε, όπως κι έχει οποιοσδήποτε έχει το τιμόνι. Η ευθύνη του όμως, κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν ότι είναι «μυρωδιάς» ή «άμπαλος». Προφανώς κι έκανε λάθη, κάποια από τα οποία βγάζουν μάτι (όπως και το γιατί τα έκανε). Τα λάθη του όμως δεν ήταν ότι κατέβασε την ομάδα με αυτό το σύστημα κι όχι το άλλο, έβαλε τον τάδε παίκτη κι όχι το δείνα, κι όλα αυτά επειδή είναι «μυρωδιάς». Αν θέλεις, το «λάθος» του ήταν ότι αποδέχτηκε εξ αρχής έναν τρόπο λειτουργίας της Εθνικής που ΔΕΝ αποδέχθηκε ο Ρεχάγκελ. Όχι ότι ήταν άμπαλος (σε αντίθεση, ας πούμε, με το δημοσιογράφο που τον κράζει ως τέτοιο). Αντίστοιχα πράγματα μπορούν να ειπωθούν και για τον Τραϊανό.
- Το αφεντικό στην Μπάρτσα ποιος είναι; Επίσης, έχει γραφτεί πολλές φορές το επιχείρημα, ευτυχώς που υπάρχει ο Μελισσανίδης γιατί αλλιώς θα πηγαίναμε Γ’ Εθνική (όπως πήγαμε). Δηλαδή, αν πατήσει ένα τραμ τον Ρουμενίγκε, θεωρείς ότι η Μπάγερν θα πάει στη Γ΄ Εθνική; Το πιο σημαντικό όμως είναι άλλο: ότι αυτούς τους «ισχυρούς άνδρες» τους εξέλεξε και μπορεί να τους στείλει σπίτι τους με την ψήφο του ο κόσμος της Μπάρτσα, της Μπάγερν κ.λπ. Χωρίς να χρειάζεται να μπουκάρουν κάποιοι στον αγωνιστικό χώρο για να ρίξουν την ομάδα κατηγορία. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να υπάρχει «ισχυρός άνδρας», αρκεί αυτός να ορίζεται κάτω από συγκεκριμένες διαδικασίες. Χωρίς τσαμπουκάδες. ΔΕΝ είναι μοναδική εναλλακτική της δικτατορίας η οχλοκρατία, όπως αποδεικνύουν τα παραδείγματα της Μπάρτσα, της Μπάγερν, της Ρεά, της Μπενφίκα, της Μπιλμπάο κ.λπ. Αυτό μόνο θέλω να πω. Διαφωνείς;
- Λες «ο Alan Hansen μια χαρά τα είπε». Μάλιστα. Για να μη μαλώνουμε, ας αφήσουμε τον ίδιο να μιλήσει γι αυτό ακριβώς: «That line pretty much made me, simply because I got it so dramatically wrong!». Ο ίδιος λέει ότι έπεσε «δραματικά» έξω, εσύ ότι είχε δίκιο. Εγώ τι να πω τώρα;
- Ως προς το Ριβάλντο: τα τρία στα τρία με τον Ολυμπιακό τα πήρε ο ίδιος, ή ο Κόκκαλης με την παράγκα; Κατά τη γνώμη μου τα πρωταθλήματα του Ρίμπο με τον Ολυμπιακό ήταν τόσο του Ρίμπο, όσο και τα τέσσερα πρωταθλήματα του Μπάγεβιτς με την ίδια ομάδα (δεν ξέρω αν διαφωνείς). Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μιλήσει, για το πώς πάρθηκαν εκείνα τα πρωταθλήματα: «έχω πάρει τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό και άκουγα διάφορα πράγματα, όπως ότι πολλοί υπάλληλοι της Ομοσπονδίας δουλεύουν στον Ολυμπιακό. Τώρα βλέπω όλα όσα συμβαίνουν εκτός αγωνιστικών χώρων και αμφιβάλλω για τα τρία πρωταθλήματα που κατέκτησα με τον Ολυμπιακό». Εκτός αν, και πάλι, διαφωνείς με τον ίδιο τον παίκτη που λέει ότι «αμφιβάλλει για τα τρία πρωταθλήματα». Ο ίδιος αμφιβάλλει, εσύ είσαι σίγουρος ότι ήταν του Ρίμπο τα τρία πρωταθλήματα, εγώ τι να πω; Ίσως η επιρροή της παράγκας να ήταν υπερτιμημένη τελικά.
Α, υπάρχει κι άλλος ένας παίκτης με το ίδιο (και καλύτερο) βιογραφικό με το Ρίμπο (έχει πάρει παγκόσμιο κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ, έπαιξε με την Μπαρτσελόνα κ.λπ.). κι είναι αυτή τη στιγμή κι ένα χρόνο μικρότερος από την ηλικία του Ρίμπο όταν ήρθε σην ΑΕΚ. Λέγεται Ροναλντίνιο και σίγουρα «τη μπάλα που ξέρει, δε τη ξερει ολη η ΑΕΚ του 2004». Ούτε ο Ολυμπιακός του 2015, να προσθέσω εγώ. Γιατί λοιπόν δε φωνάζεις να τον φέρει ο Μελισσανίδης στην ΑΕΚ; Έτσι κι αλλιώς, με την Αντάλιασπορ συζητούσε το καλοκαίρι, δε θα είναι και τόσο ακριβός. Τώρα, γιατί από τόσες ευρωπαϊκές ομάδες βρέθηκε να τον θέλει μόνο η Αντάλιασπορ (όπως και τον Ρίμπο τότε μόνο ο Ολυμπιακός), παρά την μπάλα που ξέρει, το αφήνω να το εξηγήσεις εσύ. Ίσως οι άλλες ευρωπαϊκές ομάδες να έχουν τεχνικούς διευθυντές άμπαλους και μόνο ο Κόκκαλης να είχε μάτι και να είδε τον Ρίμπο—πράγμα που εξάλλου εξηγεί και γιατί πήρε τόσα πρωταθλήματα, γιατί δε φαντάζομαι να σου περνάει από το μυαλό ότι έπαιξε ρόλο η παράγκα. (Άσχετο: ο Γκούντγιονσεν προφανώς θεωρείς ότι δεν ήξερε μπάλα κι άρα γι αυτό ήταν λάθος που τον έφερε ο Αδαμίδης; Ή μήπως δεν ήταν λάθος;).
Τέλος, όντως, «για κάθε ένα Παπασταθοπουλο υπαρχουν 10 κατιδηδες, μπουγαιδηδες, σοιλεδηδες, γροντηδες κλπ». Ενώ για κάθε Ριβάλντο (αν υποθέσουμε ότι ήταν επιτυχημένη μεταγραφή) δεν υπάρχουν Γκούντγιονσεν, Εσιέν και Τσίριτς, έτσι; Η διαφορά βέβαια είναι ότι ο ένας Παπασταθόπουλος φέρνει λεφτά για πενήντα «κατιδηδες, μπουγαιδηδες, σοιλεδηδες, γροντηδες» και σου μένει και το κέρδος ότι έπαιζε στην ομάδα σου ο Παπασταθόπουλος αλλά και το ισόποσο σαράντα «κατιδηδων, μπουγαιδηδων, σοιλεδηδων, γροντηδων». Ο Ρίμπο κοστίζει ίσαμε με εκατό Κατίδηδες, κι αν σου βγει Γκούντγιονσεν τι κάνεις;
- Η Ίντερ είναι ομαδούλα. Μάλιστα. Εννοείς σε σχέση με την ΑΕΚ προφανώς; Αλλά τη Μίλαν γιατί δεν την πιάνεις στο στόμα σου; Κι αυτή ομαδούλα να υποθέσω, έτσι; Η Μπάγερν του Ολίμπικο; Κι αυτή ομαδούλα; Ο Ajax του Ολυμπιακού Σταδίου; Το μόνο που λέω είναι ότι, μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα τόσα χρόνια οι «γήπεδο-στη-Νέα-Φιλαδέλφει-ά» ότι μεγάλη ομάδα δε γίνεσαι χωρίς ιδιόκτητο γήπεδο. Αυτό είναι απλά ψευδές, αυτό λέω μόνο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ομάδων, πολύ μεγάλων μάλιστα, όπως η Μίλαν (άσε την Ίντερ απ’ έξω αφού θέλεις) και της Μπάγερν που μεγαλούργησαν—κάποιες μάλιστα σε εξίσου «κρύα» με το ΟΑΚΑ γήπεδα, όπως το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου.
Ο λόγος που, κατά τη γνώμη μου, η άποψη ότι «μεγάλη ομάδα δε γίνεσαι χωρίς ιδιόκητο γήπεδο» αποτελεί θέσφατο, είναι διότι, χωρίς αυτό το «αξίωμα» πώς μπορείς να δικαιολογήσεις το ότι η ΕΟΑ δίνει τζάμπα το χώρο του Καραϊσκάκη στον Ολυμπιακό για πενήντα χρόνια, ο Δήμος της Αθήνας το Βοτανικό στον Παναθηναϊκό κ.λπ.; Τώρα που αυτά τα κιμπαριλίκία, λόγω μνημονίων, τελείωσαν, δυστυχώς μας έμεινε το αξίωμα.
Αν δεν υπήρχε το αξίωμα αυτό, η λύση για ΠαναθηναΪκό και ΑΕΚ είναι προφανής: νοικιάζεις το ΟΑΚΑ για πενήντα χρόνια, το κάνεις ποδοσφαιρικό με κόστος μικρότερο από το ένα τρίτο του να χτίσεις ένα γήπεδο (όχι δύο) και το μοιράζεσαι. Ξέχασα όμως, δεν μπορείς αν είσαι μεγάλη ομάδα να μοιράζεσαι το γήπεδό σου—όπως αυτό το καφενείο, η Μπάγερν, που μοιράζεται το Allianz Arena με τη Μόναχο 1860.
- Γράφεις: «Αν πραγματικά πιστεύεις ότι έχει φύγει ο Βαρδινογιάννης από το ΠΑΟ και τον έδιωξε η 13 και ο ….Μίδας τότε πραγματικά πρέπει να το δεις». Ωραία, είδα το φώς μου και κατάλαβα ότι δεν τον έδιωξε η 13. Ποιος τον έδιωξε τότε, δε μας λες κι εμάς; Εκτός αν πιστεύεις ότι είναι ακόμη εκεί, όπως κάποιοι που λένε ότι τις μετοχές της ΑΕΚ τις έχει ακόμη ο Ζαφειρόπουλος. Για να δούμε κι εμείς λοιπόν ποιος επιχειρηματίας είναι τόσο μάγκας που έδιωξε την ισχυρότερη ελληνική επιχειρηματική οικογένεια με τις κλωτσιές από τον Παναθηναϊκό. Κι επί τη ευκαιρία να μας εξηγήσεις και ποιοι έδιωξαν το Θεοδωρίδη από τον Ηρακλή με τα γνωστά λαμπρά αποτελέσματα.
Προφανώς οι φίλαθλοι συχνά άγονται και φέρονται, τα έχουμε δει και στην ΑΕΚ αυτά. Όμως, και μία αποχή ας πούμε των φιλάθλων, συνειδητή ή όχι, έχει δραματικά αποτελέσματα στις διοικητικές εξελίξεις. Οι ομάδες υπάρχουν χάρις στους φιλάθλους τους και μόνο. Αν μια μεγάλη ομάδα χάσει τους φιλάθλους της, την οπαδική της βάση, γίνεται σχεδόν αυτόματα μικρή. Το μόνο που λέω είναι ότι οι φίλαθλοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών: ακόμη κι όταν καθοδηγούνται, το να καθοδηγηθούν είναι επιλογή τους.
Πάμε όμως στο γενικό. Κυρίως ο Στήβεν, αλλά και εσύ, μας έχετε ζαλίσει τόσο καιρό ότι η ΑΕΚ θέλει «αγρίμια», «αλήτες» κ.λπ. στο τιμόνι. Ήρθε λοιπόν το μόνο πραγματικό «αγρίμι» που μας έκανε τη χάρη να ασχοληθεί με την ΑΕΚ (τα υπόλοιπα ήταν ντεμέκ, επιπέδου Κοζώνη και Βιντιάδη) με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες: «ζερό» χρέη, καμία αγωνιστική πίεση για δύο χρόνια, καμία αντιπολίτευση. Κάποιοι γράψαμε απλά ένα άρθρο τότε να υπενθυμίσουμε τα αυτονόητα: ότι το «αγρίμι» αυτό λέει και καμία κουβέντα παραπάνω («ο Μπατίστα θα ασπρίσει» κ.λπ.), ότι είναι μάλλον σφιχτός στο πορτοφόλι, κι ότι δεν κερδίζει και κανένα βραβείο εταιρικής διακυβέρνησης. Το ότι «δεν είναι ψάλτης στην εκκλησία», όπως λέει κι ο ίδιος, για σας ήταν πλεονέκτημα.
Περνάνε λοιπόν δυόμιση χρόνια, η ΑΕΚ είναι δεκατρείς πόντους πίσω στο πρωτάθλημα αρχές Νοεμβρίου, η άδεια για το γήπεδο θα βγει «σε λίγους μήνες», σκάει κι η τεσσάρα και τι ακούνε τ’ αυτιά μου; Το Στήβεν κι εσένα να την πέφτετε στο Μελισσανίδη γιατί είπε κάποιες κουβέντες παραπάνω («ερχόμαστε»), είναι σφιχτός στο πορτοφόλι («μας άφησε χωρίς σέντερ φορ»), και διάφορες κραυγές κατά Μπάγεβιτς, «ανίκανων» στη διοίκηση κ.λπ. Κάποιοι άλλοι άρχισαν να ασχολούνται ξαφνικά και με τα έσοδα της Ερασιτεχνικής και την AEK FC DEVELOPMENT NETWORK, άλλοι κάνουν σαμποτάζ στο θέμα του γηπέδου κ.λπ.
Ακούω λοιπόν τον Στήβεν, το Χρήστο κι εσένα να την πέφτετε με μανία στο Μελισσανίδη, γιατί δεν είναι αυτός που θα θέλατε να είναι, αλλά αυτός που ήταν πάντα. Όχι, δε σας πέρασε καν από το μυαλό ότι μπορεί να είχατε λάθος εσείς που μας λέγατε χρόνια (κυρίως ο Στήβεν) ότι η λύση είναι ένα «αγρίμι», ένας «αλήτης»: φταίει ο συγκεκριμένος «αλήτης», που δεν είναι όπως τον θέλουμε. Είναι σφιχτός, διαλέγει συνεργάτες όχι με βάση τις ικανότητες αλλά με βάση τη σχέση εμπιστοσύνης, κ.λπ. Κι αν φωνάξουμε πολύ (και) μες απ’ αυτό το blog, θα καταφέρουμε να τον αλλάξουμε (ο Στήβεν έχει μιλήσει και για κάποιες νίκες που έχουν υπάρξει σ’ αυτό τον τομέα).
Δηλαδή, αν φωνάξουμε πολύ, ο Μελισσανίδης θα αλλάξει ως άνθρωπος; Στα 63 του χρόνια; Δε φοβήθηκε όλα αυτά που πέρασε για να γίνει αυτός που έγινε, και θα φοβηθεί τις φωνές και τις βρισιές σας; Ποιος από τους δυο μας θεωρείς ότι πρέπει να δει κάτι;
Ο λόγος που το «αγρίμι» δεν τα έχει καταφέρει (και στο θέμα του γηπέδου), είναι γιατί απλά δεν έλεγξε το παρασκήνιο. Προσωπικά, χαίρομαι πολύ γι αυτό: γιατί για να ελέγξεις το παρασκήνιο στο σημερινό ποδόσφαιρο, αν ο αντίπαλος χρησιμοποιεί Αιμίλιους Κοτσώνηδες, θα πρέπει εσύ να μεταχειριστείς ανθρώπους ακόμη χειρότερους. Δεν κερδίζεται πια η μάχη του παρασκηνίου με κανένα χαρτζιλίκι σε διατητή ή αντίπαλο παίκτη, άντε και καμιά σφαλιάρα που και που.
Ο λόγος είναι απλός: το οικονομικό διακύβευμα ενός πρωταθλήματος σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι προ εικοσαετίας και βάλε, που πήρε τα πρωταθλήματα ο Μελισσανίδης. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι, όταν δεν υπάρχουν κανόνες (με το οποίο εσύ κι ο Στήβεν δε φαίνεται να έχετε πρόβλημα, αφού θέλετε έναν «αλήτη» στην ΑΕΚ) ενώ στο πρωτάθλημα παίζονται 30 εκατομμύρια ευρώ, θα βρουν το δρόμο για το ποδόσφαιρο και παλικάρια σαν τον Κοτσώνη (που το Θωμά Μητρόπουλο τον έχουν για οδοντόκρεμα), τότε εγώ τι να πω;
Εγώ λοιπόν λέω μπράβο στο Μελισσανίδη που δεν έβαλε στο κόλπο Κοτσώνηδες—γιατί σίγουρα τον πλησίασαν τέτοιοι. Δε με ενδιαφέρει αν το έκανε γιατί έχει την ευφυΐα να αντιληφθεί ότι μπλέκοντας με Κοτσώνηδες μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος και με κανένα Noor I, γιατί δείλιασε, για λόγους ηθικής ή γιατί δεν έχει ανάγκη: μπράβο του. Κι ας μην πάρει η ΑΕΚ πρωτάθλημα ποτέ, κι ας σκούζουν όσο θέλουν τα διάφορα μπλογκς. Δε θέλω Κοτσώνηδες στην ΑΕΚ, για κανένα λόγο. Όποιο κι αν είναι το διακύβευμα.
Καλό είναι να αποφασίσετε κι εσείς αν θέλετε Κοτσώνηδες στην ΑΕΚ. Γιατί ίσως το αφήγημα το ότι πρωτάθλημα κερδίζεται με έναν λίγο «αλήτη» πρόεδρο, αρκεί να πάρεις καλό προπονητή και σέντερ φορ, να μπάζει λίγο νερό. Δες και τον ΠΑΟΚ αν δε με πιστεύεις. Σου το λέω φιλικά, γιατί κάτι τέτοια αφηγήματα πίστευα κι εγώ.
@Tonio Kröger
Καλησπέρα Αντώνη. Έχεις δίκιο. Υπάρχει πικρία. Για το τόσο χρήμα, τον τόσο κόπο και την τόση αγάπη που πήγαν χαμένα. Για το ότι οι τότε «συμπολεμιστές» μου, με την εξαίρεση του Νίκου του Κούλη, πήγαν και «προσκύνησαν». Με πρώτο τον Ντέμη, που πήγε μέχρι και στην παρουσίαση της Αγιά-Σοφιάς κι έφυγε όταν τον έβαλαν να κάτσει με τους παλαιμάχους. Με τους υπόλοιπους που, προκειμένου να έχουν την ησυχία τους, έγλυψαν εκεί που έφτυναν, κάνοντας ακριβώς αυτό για το οποίο κατηγορούσαν το Μελισσανίδη: βάζοντας την πάρτη τους πάνω από την ομάδα.
Γιατί δεν με εμπιστεύθηκαν ο Νίκος κι ο Πέτρος; Μα δεν έχεις να δεις απλά ποιους εμπιστεύθηκαν: αυτούς που τα έλεγαν όλα ρόδινα. Και που τους κολάκευαν. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ρωτάς «γιατί οι προτάσεις μου εκτός από ένα χρόνο επί Ντέμη, απορρίφθηκαν και αποδοκιμάστηκαν». Υπάρχει ο προφανής λόγος: ότι οι μεταγραφές τύπου Ριβάλντο αφήνουν πολύ περισσότερα (και γρήγορα) χρήματα στο περιβάλλον μιας ομάδας. Ποιος θέλει λιτότητα και φτηνούς παίκτες;
Ο άλλος έχει να κάνει με την ψυχολογική ανάγκη των ανθρώπων να ακούν ευχάριστα πράγματα (που εξηγεί επίσης και τη στάση Πέτρου και Νίκου). Εδώ κάποιοι άνθρωποι πίστευαν ότι ο Τσίπρας θα σκίσει τα μνημόνια κι άλλοι ότι ο Σαμαράς θα έσωζε τη χώρα αλλά του έκοψε το δρόμο ο Τσίπρας. Πανέξυπνοι αθλητικογράφοι (και με παιδεία) νόμιζαν ότι θα νταραβεριστούν αλλά, λόγω ακριβώς της ευφυΐας τους, θα τη σκαπουλάρουν—μέχρι που έφαγαν τις φάπες τους και κατάλαβαν (ή ίσως και να μην κατάλαβαν, τις φάπες τις έφαγαν πάντως). Αυτό το άρθρο είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό για το πώς οι άνθρωποι καμιά φορά προτιμάνε το ψέμα από την αλήθεια.
Άλλοι θέλουν να πιστεύουν ότι με ένα σέντερ φορ κι έναν προπονητή παίρνεις πρωτάθλημα: δεν παίρνεις. Απλώς θα κάνεις τον ανταγωνιστή σου να εκτεθεί λίγο περισσότερο, όπως έγινε και με την υπόθεση Βάλνερ (λες περίμενε την υπόθεση Βάλνερ ο Κόκκαλης για να εκτεθεί). Μόνο κάποιος αφελής μπορεί να πιστεύει ότι, αν η ΑΕΚ ήταν κοντά στον Ολυμπιακό, δε θα εκδικαζόταν η προσφυγή του Απόλλωνα στο CAS (αλήθεια, τι να απέγινε αυτή;) και δε θα ετίθετο θέμα «παρενθέτου προσώπου» για την ΑΕΚ. Όταν όμως η ΑΕΚ είναι 13 πόντους πίσω, ποιος ο λόγος να προκαλείς και να ξοδεύεις λεφτά σε νταραβεριτζήδες;
Αυτό που εσύ λες σήμερα αυτονόητο, αντικειμενικά δεν ήταν λιγότερο αυτονόητο τότε. Απλώς οι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι να το δεχθούν. Κι αυτό, αν θες, είναι το μεγάλο μάθημά που έμαθα: δεν αρκεί να έχεις δίκιο, αν δεν πείθονται οι συνοδοιπόροι σου.
Πώς είναι τα πράγματα στο νέο (αντίπαλο) στρατόπεδο;
