Μέσα πάμε καλά

Το “θα πάρουμε σέντερ-φορ το Γενάρη”, μάλλον λειτουργεί θετικά ως προς τον τρελο-Αλγερινό. Που καταλαβαίνει πως αν δεν “ανέβει” αγωνιστικά,θα λιώσει στον πάγκο. Αν πάρουμε καμιά δεκαριά γκολ από αυτόν,ως το τέλος της σεζόν,θα είναι καλό. Φυσικά η ανάγκη απόκτησης κι’άλλου φορ, είναι απαραίτητη,αφού δεν μπορείς να κρέμεσαι ούτε στο εκρεμές-Τζεμπούρ, ούτε και στον Πλατέλα.

Οχι τίποτα άλλο,αλλά δεν έχει ετοιμαστεί ακόμα και το βαρύ πυροβολικό…ο Μπρέσεβιτς. Ρε τι έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην ομάδα. Αυτό δεν είναι ρόστερ.Αυτό είναι “hot-spot” πρώτης υποδοχής προσφύγων. Νομίζω ότι πρέπει να δικαιούμαστε και κάποια γερή επιδότηση κρατική. Να το κοιτάξει ο Μήτσος.

Η “εσωτερική” προώθηση-υπό προυποθέσεις- του Γιόχανσον,χρεωνεται στα συν του Πογιέτ. Είναι φανερό ότι το παιδί αυτό κάνει για όλες τις δουλειές. Και τερματοφύλακας να παίξει,πάλι θα είναι διακριθής. Και πως να μην είναι,αφού ποιοτικά είναι σαν τη μύγα μεσ στο γάλα. Του χρόνου θα τον μοσχοπουλήσει ο Μήτσος και θα τα προσθέσει στον κουμπαρά για το γήπεδο. Κουράγιο. Με καμιά 10αριά “Γιόχανσον” ακόμα, τα χαμάμ θα γίνουν πραγματικότητα σε 5-6 χρόνια.

Αλλωστε το είπε ξανά: “χωρίς γήπεδο, η ΑΕΚ δεν έχει μέλλον”. Το γιατί είχε μέλλον π.χ. η Γιουβέντους ή η Μπαγερν που έπαιζαν για 40 χρόνια σε δημοτικά γήπεδα,δεν μας το είπε.

Μάνταλος και “Καληνύχτας” απογοητεύουν. Για διαφορετικούς αλλά τελικά για ίδιους λόγους. Μεγάλο πράγμα η ισχυρή προσωπικότητα σε έναν πάικτη. Τον “ψηλώνει”. Τα δυο αυτά παιδιά,φάινεται πως έχουν παιδικά ή άλλα τραύματα,που τα σέρνουν μαζί τους ακόμα,αδυνατώντας να τα αποχωριστούν.
Οχι τίποτα άλλο,αλλά βιάστηκαν ως συνήθως κάποιες δημοσιογραφάρες να τον ανακηρύξουν ως “το νέο λατρευτικό τοτέμ” για τον κόσμο της ΑΕΚ. Με το πρώτο γκολ που έβαλε,κάνοντας μια τρίπλα. Φύκια,σανό και φραγκόσυκα.

“άλλαξε το σύστημα και αι ποδοσφαιρισταί δεν βρίσκουν τα “πατήματά” τους”,λένε τα παιδιά τα στρουμπουλά με τις γραβάτες στα κανάλια,που όταν ήταν παιδιά,ενώ οι συνομήλικοί τους έπαιζαν στις αλάνες, εκείνοι έτρωγαν “Δρακουλίνια” και έπιναν γκαζόζες. “Εμαθαν” ποδόσφαιρο άκοπα. Οσο ξέρει από οικονομία ο Βαρουφάκης και ο Σταθάκης,άλλο τόσο ξέρουν από ποδόσφαιρο και οι ίδιοι.

Δηλαδή ο Γιόχανσον γιατί δεν τα έχασε τα βήματά του; Γιατί έιναι από καλή ποδοσφαιρική πάστα.
Αυτή είναι η απάντηση. Τι θα πεί “ψάχνεται ο ο ποδοσφαιριστής στο γήπεδο”; Γιατί “ψάχνεται”; Επειδή ο προπονητής του τον “μετέφερε” 10 μέτρα πιο πίσω ή πιο αριστερά; Αμα ξέρεις μπάλα,το δείχνεις ακόμα και ανεβασμένος σε βράχια. Αυτό ξέρω.

Η αμυντική λειτουργία δεν βαθμολογείται αυτήν την αγωνιστική, καθ’ότι ήταν τέτοια η αγωνιστική παρουσία του αντιπάλου,ώστε δεν υπήρχε ουδείς κίνδυνος και η παραμικρή πίεση προς αυτήν. Ακόμα και ο Μπαρόχα έμοιαζε να έχει την τιτάνια ηρεμία του Νόιερ. Τρεις πορτοκαλάδες και δύο εσπρέσο πρόλαβε να πιει κατά την διάρκεια του αγώνα.

Μέσα πάμε καλά. Αν καταφέρουμε να παίρνουμε και κανένα τρίποντο και εκτός έδρας,θα πλασαριστούμε καλά στην τελική κατάταξη για τα “πλέοντα όφεα” . Τουλάχιστον λίγο καλύτερα από αυτό που είχε διαβλέψει ο εκδιωχθείς Ζήκος.

Ο Παναιτωλικός του Ματζουράκη. Ο οποίος τον κάνει σαν τα μούτρα του. Είναι μούτρα αυτά;
Η νοοτροπία εξ Αγγλετέρας: Ολοι πίσω,ολούρμο παιδιά,απάνω τους,κουράγιο,”αέρα” κλπ. Σύστημα “Κώστας Πρέκας”.
Πως να πεις στον ατάλαντο να δημιουργήσει; Και ποιος να του το πει; Οι ατάλαντοι “Ματζουτράκιδες”;
Στη χώρα που φθονεί τον προικισμένο και ζηλεύει την ανέλιξη;

Αρα,ολόσωστα επιλέγεται το σύστημα “Κούγκι”. Ουδείς θα μας ψέξει σε κάτι. Αν τα καταφέρουμε και “ξεκολήσουμε” κανένα βαθμό,τότε: “τα παδιά τα έδωσαν όλα έκαναν ένα κατόρθωμα”. Αν δεν τα καταφέρουμε τότε: “τα παιδιά έδωσαν και το αίμα τους στο γήπεδο,αλλά δυστυχώς δεν κερδίζει πάντα αυτός που έχει δίκιο και αδικιέται από την ποτάνα την κενωνία…”κλπ-κλπ.

Αντε μωρέ πια. Φως νερό τηλέφωνο,οικόπεδα με δόσεις. Πράκτωρ Θ-Β και “Ενας ήρωας με παντούφλες”. Βημα δεν έχουμε κανει από τότε.
Οχι μόνο στην προπονητική και εν γένει στο πόδόσφαιρο,αλλά σε όλο το κοινωνικό φάσμα.

Αν δεν υπήρχε η -μίνιμουμ αναγκαστική- Δυτικότροπη “περπατησιά” την οποία μας επιβάλλουν οι “σύμμαχοί” μας (sic) αι μεγάλαι δυνάμεις για τα συμφέροντά τους, τότε τίποτα δεν θα μας εμπόδιζε να παραμένουμε στην απόλυτη Οθωμανική ραχατιά και στην στασιμότητα της Ανατολής.
Ξέρεις… τη στασιμότητα που φυσικά δεν υπόσχεται πρόοδο,αλλά ούτε και πισογύρισμα. Είναι “μπετόν” σύστημα για όσους δεν έχουν ικανότητες και δεξιότητες και νοιώθουν “ασφαλείς” μέσα στη μήτρα της μετριότητας. Με αποτέλεσμα βέβαια να διακρίνονται οι “Ματζουράκιδες” και να βασιλεύουν οι ΓΑΠοΣαμαράδες και Τσίπρες.