ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ – Α Ε Κ

Να ευχηθώ από εδώ, καλή μας αγωνιστική σαιζόν. Σε ό,τι στόχους έχουν βάλει εκεί μέσα, μιας κι εμείς δεν τους ξέρουμε κι ακριβώς. Εικάζουμε μόνο για την δεύτερη θέση κι ίσως για το κύπελλο. Όπως εικάζουμε στην αποχώρηση των κατιμάδων και στην προσθήκη κάποιων επιθετικών. Ό,τι όμως και να λέμε, σήμερα το παιχνίδι είναι δύσκολο και ψιλοβαρόμετρο. Εκτός έδρας, με ομάδα σφριγηλή και ποδάρι του χάπια. Μετά από απρόσμενη γκέλα και με υποχρεωτικό μονόδρομο τη νίκη.

Ενδεκάδα; Κάποιοι την είδαν περίεργη. Λόγω απουσίας Τζιμπούρ κύρια. Με μια προπόνηση όλη την εβδομάδα, είναι δυνατόν  να παίξεις από την αρχή; Όχι με προπονητή που κουβαλάει αγγλική νοοτροπία και που σαν τακτική επέλεξε το αγαπημένο του 4-3-3, με την γνωστή παραλλαγή.

Στο πρώτο μέρος λοιπόν, είδαμε μάλλον μια σούπα, που ο ένας φοβόταν τον άλλον. Παιχνίδι κέντρου, μοιρασία στην κατοχή και στα πάμπολλα λάθη, και ψάχναμε να βρούμε τι στην ευχή είχαμε μπροστά. Και πάνω που πλάκωνα τα μπινελίκια για τον Βάργκας, τον Μάνταλο και τον Μπαρμπόσα, ήρθε η μαγική δύναμη της φανέλλας. Που έφερε δυό τρομερά κοψίματα στο κέντρο του γηπέδου, δυό αντεπιθέσεις, και δυό γκολ του Μπαρμπόσα. Ειδικά το πρώτο, ήταν καταπληκτικό. Όπως καταπληκτική ήταν και η ευκαιρία που είχε χάσει πιο πριν.

Μετά βέβαια, είχαμε τις γνωστές παθογένειες. Μια περίεργη οπισθοχώρηση της ομάδας, που έβαλε τον αντίπαλο σε θέση βολής. Ήταν αδύνατον να κρατήσουμε την μπάλα στο κέντρο, αδύνατον να ανακόψουμε τον ρυθμό, και φυσικά αδύνατον να επιτεθούμε. Μπήκαμε στην περιοχή μας, κι αρχίσανε τα καρδιοχτύπια. Το ένα γκολ το έσωσε με τρομερή απόκρουση ο Ανέστης και την γενικότερη ισοφάριση την αποφύγαμε, επειδή οι παίκτες του Πλατανιά, απλά ήταν επιπόλαιοι.

Με την ΑΕΚ όμως ναυάγιο, χωρίς αρχή και τέλος. Επίθεση δεν υπήρχε, η αμυντική λειτουργία στο κέντρο ήταν για τα μπάζα και ουσιαστικά κρατούσαν ο Ντίντακ και το κεντρικό δίδυμο, μαζί με την αστοχία του αντιπάλου. Μαγική εικόνα το σκορ με τόσο κακή απόδοση και με τον αεροδιάδρομο της δεξιάς πλευράς, που δεν καλυπτόταν με τίποτα. Ό,τι και νάλεγες για τον Γκάλο σήμερα, θα ήταν χάδι μπροστά στα εγκλήματα που διέπραξε. Κι ευτυχώς που φύγαμε για το διάλειμμα, φτύνοντας αίμα.

Αλλά το μαρτύριο μας δεν σταμάτησε. Και λίγα λέω. Εντάθηκε ο Γολγοθάς του κακού θεάματος, της τραγικής ΑΕΚ που εξαφανίστηκε από το γήπεδο. Χάσαμε πλήρως την κατοχή, την δυνατότητα να περάσουμε το κέντρο και να ισορροπήσουμε το παιχνίδι. Μην ψάχνετε το γιατί. Τα έγραψα και πιο πάνω. Παίζανε τέσσερις εναντίον ένδεκα. Για αλλαγή ήταν όλοι οι άλλοι. Με μακράν βέβαια χειρότερους, τους δυό δημιουργικούς μας. Τον Βάργκας και τον Μάνταλο. Εκνευριστικότατοι.

Δεν είναι δυνατόν όμως να κάνεις τόσες αλλαγές. Οπότε ή πετάς έξω τον μαλάκα τον Λατίνο και βάζεις τον Κορδρέρο με αμφίβολα αποτελέσματα, ή κάνεις αυτό που έκανε ο Πογέτ. Αλλάζεις το σύστημα για να κρατήσεις το αποτέλεσμα όσο μπορείς και να κόψεις τον ρυθμό του αντιπάλου. Τα κατάφερε; Εκ του αποτελέσματος, έτσι φαίνεται. Από την απόδοση όμως, όχι.

Η μαγική εικόνα συνεχιζόταν. Ο Πλατανιάς, που μόνο αυτός υπήρχε στο γήπεδο, έχασε δυό τρομακτικές ευκαιρίες – η μία πριν την αλλαγή σε 5-3-2 – και λόγω απογοήτευσης, πέταξε λευκή πετσέτα. Την οποίαν την μαζέψαμε εμείς και ο τραγικός διαιτητής. Μετά το θλιβερό μισάωρο μας, έγινε μια τυχαία αντεπίθεση και πετύχαμε ένα κανονικότατο γκολ, το οποίο δεν μέτρησε. Οπότε η μαλακία του επόπτη, ισοφαρίστηκε από την κόκκινη στον παίκτη του Πλατανιά. Η μαντάρα αυτή, έφερε κι άλλο ένα γκολ του Τζιμπούρ και μια τυχαία νίκη. Και μάλιστα με ευρύτατο σκορ.

Που αν αυτό είναι το ζητούμενο για τους νεοαεκτζήδες, όλα καλά. Για τους πιο παλιούς όμως, χτυπάνε πολύ γρήγορα καμπανάκια. Διότι δεν θα είναι κάθε μέρα του Άη Γιαννιού. Ούτε θα κοιμάται ο θεός συνέχεια. Οι ενισχύσεις πρέπει να έρθουν χθες και τα μέτρα για την διαιτησία να παρθούν προχθές. Εντάξει να είναι σκατά η ΑΕΚ, αλλά όχι να την παίζουν και κατ’ αυτόν τον τρόπο. Υπάρχει κι ένα όριο.

Το κυρίως όμως όριο, είναι η απόδοση μας. Που ήταν η χειρότερη από την στιγμή που αλλάξαμε προπονητή. Και κάποιος πρέπει να του εξηγήσει του ανθρώπου, οτι εδώ οι παίκτες δεν είναι επαγγελματίες, αλλά χαβαλέδες. Κι αν τους αφήσεις χαλαρά τα λουριά, απλά την πέφτουν στα ποτά και στις γκόμενες και στα παρτάκια που κάνει η οργάνωση παραμονή του αγώνα. Κι οπότε άνετα καταλαβαίνεις γιατί οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να πάρουν ούτε τα πόδια τους. Τόσο άδεια μύδια ήντουσαν. Κι άρα ήταν πολύ τυχεροί αυτοί που κέρδισαν τον αγώνα, αλλά κι όλοι οι άλλοι που δεν τον είδαν. Συλλυπητήρια λοιπόν για το κράτημα της δεύτερης θέσης.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.121 Posts)

Connect