Ωραία ημέρα φίλτατοι. Σπιτική, ήσυχη μετά τις εθιμοτυπικές κρεπάλες, και μπροστά στην τηλεόραση για χαλάρωση και ίσως ποδοσφαιρικό φωτισμό. Σε παιχνίδι, που θα βγουν και τα τελικά συμπεράσματα του Πογιέτ σχετικά με το ρόστερ. Με διπλής ευκαιρίας κυπελλικό παιχνίδι, που άλλες εποχές θα ψάχναμε από τώρα τον επόμενο αντίπαλο. Αλλά πλέον, τα πάντα παίζουν, ενδεικτικό του πόσο έχει μικρήνει η ΑΕΚ. Άντε λοιπόν να δούμε πόσες φορές θα κερδίσουμε φέτος τον Κομποτιακό.
Ξεκινήσαμε λοιπόν, με την αναμενόμενη πειραματική ενδεκάδα και με το γνωστό σύστημα. Σχεδόν σίγουρο ήταν οτι κάποια αγωνιστικά λεπτά θα ξοδεύονταν, στην προσπάθεια να συνεννοηθεί το φεστιβάλ ανομοιότητας. Σχεδόν όλη η άμυνα αλλαγμένη, καινούργιος ρόλος για τον Κορδρέρο, μέσα οι δυό κοντοί Λατίνοι κι ο Γιόχανσον με σβηστές μηχανές, δίνουν μια ικανοποιητική εξήγηση για την ανυπαρξία μας για σχεδόν κανά μισάωρο.
Ένα μισάωρο που επικράτησε πλήρως ο αντίπαλος, κι αφού μας κράτησε ο Ανέστης σε μια ωραία επίθεση, στην πρώτη οργανωμένη επίθεση μας, σκοράραμε με την βοήθεια του λάθους του τερματοφύλακα των σουβλακιών. Αυτό το γκολ του Βάργκας, χάρισε μια ηρεμία στην ομάδα, που αμυνόταν πιο εύκολα, πήρε την κατοχή της μπάλας, δημιούργησε καλή κυκλοφορία και άρχισε να εφαρμόζει το πλάνο του προπονητή.
Το θέαμα βελτιώθηκε, όπως και οι προπάθειες των παικτών μας, χωρίς όμως να δημιουργηθούν επικίνδυνες καταστάσεις στην αντίπαλη περιοχή. Το ματς εξακολουθούσε να είναι κάπως νευρικό και σκληρό, κύρια στον χώρο του κέντρου, με μπόλικες κίτρινες κάρτες. Θα τολμούσα να πω οτι ήταν ένα επαγγελματικό ημιχρόνιο, με σκοπό ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε μα διασφαλίσει τη ρεβάνς. Η ΑΕΚ έκανε τα μίνιμουμ και είχε το σκορ για να παίξει ακόμα καλύτερα στο δεύτερο μέρος, στο οποίο η κύρια αναμονή θα ήταν τα μακρινά σουτ του Λεβαδειακού, λόγω του ευνοϊκού πλέον αέρα.
Τα οποία όμως σουτ, δεν έγιναν. Αυτό που έγινε, ήταν μια παρωδία ποδοσφαίρου. Ένα πράμα, να μασάς και να φτύνεις. Χωρίς ρυθμό, άτεχνο, μεμονωμένα σκληρό και σχεδόν καμία φάση μπροστά στα τέρματα. Αυτό που λέμε, ταλαιπωρία της μπάλας και ταλαιπωρία δική μας. Το ένα από τα δύο αξιοσημείωτα ήταν η αλλαγή στο μαρκάρισμα του Μάντζιου με τον Λαμπρόπουλο. Τον εξουδετέρωσε πλήρως και μετά τον Κορδρέρο, ήταν σίγουρα ο καλύτερος μας παίκτης σήμερα.
Ήταν ένα ημιχρόνιο στο οποίο, θα θέλαμε να κρατήσουμε το σκορ κι αν έβγαινε και τίποτα μπροστά, να κλειδώναμε την πρόκριση. Το πλάνο αυτό, ας πούμε οτι εξυπηρετήθηκε και με τις σωστές αλλαγές του Πογιέτ, οπότε πέρασε εσωτερικός μέσος ο Κορδρέρο κι ο Βάργκας πήγε αριστερά. Κι εδώ είχαμε το δεύτερο αξιοσημείωτο, που ήταν η καταπληκτική κατεβασιά του Μπακάκη και η ωραία απόκρουση από τον αντίπαλο τέρμα. Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην συμμετάσχει και η διαιτησία, που μας έκοψε με ανύπαρκτο οφσάιντ, ένα τελειωμένο τετ α τετ του Αραβίδη.
Να μην λέμε πολλά όμως. Η ΑΕΚ ήταν τάλε κουάλε με τον υποβαθμισμένο θεσμό του κυπέλλου, αλλά αρκούντως ψύχραιμη για να προχωρήσει. Εφόσον αυτό ήταν πάλι το ζητούμενο, τότε όλα καλά. Πήραμε το σκορ κι ο Πογιέτ, δοκίμασε και τις εφεδρείες του κάνοντας κι ένα καλό rotation εν όψει Σαββάτου. Οπότε τα παρατάμε εδώ με την κριτική της σούπας και πάμε γι’ άλλα. Άλλα, που κύρια έχουν να κάνουν με κάποια ενίσχυση.
Ο Κορδερο ανωτερος του σοφτ Σιμοες ως κοφτης κ φυσικα ο Μπακακης πρεπει επιτελους να ειναι βασικος.Ο Νανο σπιτι του,αρκετα ας το γυρισει στο ποδοσφαιρο σαλας.
“Πέθανες- κι έγινες και συ: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι
αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που
προσέφερες.
A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα…“
“To φως του φεγγαριου” ενισχυση ακουμε και ενισχυση δεν βλεπουμε ομως…..
Προς a better tomorrow : Η ενίσχυση είναι δεδομένη, μένει να δούμε τι σόι θα είναι.
μου αρεσει η κυνικοτητα του Γκας..βλεπει τι υλικο εχει κ δεν ξανοιγεται..παει πανω απο ολα για το αποτελεσμα και αυτο φαινεται με τις τακτικες αλλαγες..
ας ελπισουμε να μεινει…αν ομως φερει δανεικους για 6 μηνες απο αγγλια εμενα αυτο μου κανει σαν οιωνος αποχωρησης..ιδωμεν!!
καλη χρονια με υγεια και ηρεμια για ολους !
Αμα δεν ξανοιγεται με τον Πλατανια κ τη Λεβαδειά φαντασου τι θα κανει με κανα πιο σοβαρό αντίπαλο.Αν εξαιρεσεις τη χρονια της πεσαδας η χειροτερη ΑΕΚ που εχω δει
Προς netrino : Φίλε μου, πραγματικά δεν ξέρεις μπάλα.
εχω σε διαφορα κειμενα σου σχολιασει με επιχειρηματα η μονη δοαφορα που υπαρχει ειναι ο Τζεμπουρ που μας εκανε πιο επικινδυνους μεσα στο κουτι .
Κυκλοφορησε μεσα στις γιορτες σε σαιτ η αναλυση της ΑΕΚ του Πογιετ, η ομαδα κανει λιγοτερες τελικες δεχεται περισσοτερη πιεση στατιστικα δηλαδη ειναι χειροτερη του Δελλα.
Αλλα κ συ στα τελευταια παιχνιδια τα ιδια γραφεις δε βλεπομαστε,οκ καταλαβαινω πως εχεις συμπαθεια στον Πογιετ αλλα να τον στηριζεις με επιχειρηματα
Περιμενω τα ντερμπυ για την τελικη κριση, ολα ειναι εντος καθε αποτελεσμα εκτος απο νικες θα ειναι αποτυχια.Τι οχι?
Προς netrino : Για τα ντέρμπυ συμφωνούμε πλήρως. Μόνο νίκες ή αν αυτές δεν έρθουν, ας κρίνουμε την απόδοση.
Για τα άλλα, όλα τα επιχειρήματα μου, τα έχω γράψει μέσα σε κείμενα. Για το σύστημα, το βάθος που δημιούργησε και το ψάξιμο των παικτών.
Δεν τον συμπαθω, αλλά κύρια τον στηρίζω. Τι να στηρίξω δηλαδή, τον μαλάκα που είχαμε πριν;
Η ΑΕΚ του Δελλα με Τζεμπουρ θα ηταν αηττητη. Ποιες επιλογες του δεν δικαωθηκαν? Που ειχε πεταξει εξω τους αστειους Κολοβετσιο Αρθρο και Νανο? Τους ειδαμε δεν κανουν ουτε για τη διασταυρωση Ραφηνας.
Μαλακας ηταν που δεν εκανε τα χατηρια του Μιλο για να παιζουν βασικοι τα σαπακια που κουβαλησε
προσωπικα συμφωνω με netrino 100% οσον αφορα στον προπονητη,
ευχη μου βεβαια σαν Ενωσιτης ο Πογιε να μας βγει 2 και 3 φορες καλυτερος του Δελλα.