Μα καλά,αυτός ο Πογιέτ ντιπ μυαλό δεν έχει; Γιατί αποκαλεί δημοσίως τον Μελισσανίδη “πρόεδρο”; Θέλει να έχουμε τίποτα άλλα με τα ασυμβίβαστα; Αρκετά μας κυνηγάνε διαιτησίες και δαίμονες. Να ξυπνήσει η Μαρούπα χαράματα και να συγκαλέσει την ΕΕΑ και να έχουμε πάλι τα ίδια;
“συναντήθηκα με τον εγγυητή”. “με τον φίλαθλο”. Επρεπε να πει. Ας του πει κάποιος μια κουβέντα εκεί μέσα.
“I had a meeting with the guarantor…with the sportsmanship…with the savior..” …κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Οπως και να έχει, μια-δυο μεταγραφές τελικά θα γίνουν. Δεν το γλυτώνει το φαρμάκι ο Μελισσανίδης. Πήγε να την σκαπουλάρει πάλι με το Δέλλα και φέτος πείθοντας τα πλήθη πως είμεθα 95% πλήρης στο ρόστερ.
Λάκισε ο “κολοσσός”,αναγκάστηκε και προσέλαβε τον Πογιέτ, ο οποίος-άκουσον-άκουσον-ήθελε λέει και μερικές εγγυήσεις. Αλλά και μισθό.
Ρε πούστη να μη ζει ο Παπαδόπουλος…
Και δε φτάνει αυτό. Ενώ η ομάς πάει σαν το τράινο της Μαλακάσας, από νίκη σε νίκη, συνεχίζουν τα πλήθη και ζητάνε μεταγραφές. Ο ένας τους βρωμάει, ο άλλος τους ξυνίζει. Να πετάμε λεφτά δηλαδή,μόνο και μόνο γιατί είναι μεταγραφική περίοδος; Δηλαδή όταν έχουν εκπτώσεις τα μαγαζιά,πάς οπωσδήποτε να ψωνίσεις; Τι βιόλα είναι αυτή;
“Να θυμηθώ σε εννιά μήνες,μετά την αποκαθήλωση των “γκραν κάσών” να προτείνω να καταργηθεί η χειμερινή μεταγραφική περίοδος. Μη σου πω και η καλοκαιρινή. Και οι παίκτες να παραμένουν στην εταιρεία ως τα 68. Οπως γίνεται παντού. Μετά,βασική σύνταξη. Που ακούστηκε να φεύγεις στα 33; Ε, ρε Σόιμπλε που σας χρειάζεται…
Και εν τω μεταξύ στο γήπεδο δεν ξέρετε το δρόμο να έρθετε Αντε να χαθείτε ρε”.
Τώρα βέβαια,θα πουν κάποιοι κακεντρεχείς: “και τί τον νοιάζει τον “μεγιστάνα” πόσα θα ξοδευτούν για μεταγραφές; Σάμπως από την τσέπη του τα βάζει;
Λάθος μεγάλο κάνετε. Είναι άδικο αυτό. Μπορεί να μη τα βάζει από την τσέπη του,αλλά τα βλέπει σαν διαφυγόντα κέρδη. Οπως και όλα τα λεφτά γενικά.
Αυτή είναι η κοσμοθεωρία των λυσσασμένων με το χρήμα. Βλέπουν τα λεφτά της τσέπη σου όχι σαν δικά σου αλλα σαν να είναι “παρκαρισμένα” σε λάθος μέρος. Σαν απολωλότα πρόβατα.
10 και σήμερα έμειναν λοιπόν για το τέλος της μεταγραφικής περιόδου.
Δεν έχει αποκτηθεί κάποιος παίκτης ,ακόμα. Δεν πρέπει να ανησυχούμε. Αυτό είναι ολίγον φυσιολογικό,αφού όταν δεν υπάρχουν λεφτά αρκετά,τα ψώνια γίνονται μετά τις 3 το μεσημέρι-όπως στην λαική.
Δεν πας πρωί-πρωί. Πας το μεσημέρι, όπου ψάχνεις για παραπεταμένα και καμιά προσφορά. “Πόσο έχουν αυτές οι ντομάτες, ΕΤΣΙ όπως έγιναν”; ρωτάς τάχα αδιάφορος τον παραγωγό.
-Οσο-όσο. για φύγουμε να πάμε σπίτι μας,γιατί είμαστε από τις 5 το πρωί στο πόδι αδερφέ….άντε,δώκε 1 ευρώ και πάρτες όπως είναι” λέει εκείνος.
Και καθώς τις βάζεις στην σακούλα,δικαιολογείσαι τάχα μου για το περασμένο της ωρας: “Δεν πρόκανα να έρθω πρωί,γιατί είχα μίτιγκ στο γραφείο…έτσι για καμιά σαλτσούλα μωρέ τις θέλω…”
– Μη τις βλέπεις έτσι. Και για σαλάτα μια χαρά είναι. Οχι επειδή έχουμε λεφτά,να τα πετάμε τζάμπα” ανταπαντά και εκείνος δουλεύοντάς σε με την σειρά του.
– Δεν βαριέσαι. Αμα δεν ταιριάζουν με το χρωμα του τοίχου,πως να τις σερβίρεις” του λες και συ και χαιρετάς στρίβοντας ευχαριστημένος και σκεφτόμενος: “όχι που θα με πιάσεις κότσο εσύ,κωλόβλαχε. Ακου 3 ευρώ το κιλό. Και δεν τα δίνω να αγοράσω ένα πουράκι από το περίπτερο,να κάτσω να το καπνίσω στην έξοδο του μετρό,να παραστήσω στους περαστικούς τον ιδιοκτήτη εταιρείας,που μόλις βγήκε από σημαντικό μίτιγκ”;
Καλό να κοροιδεύεις τους άλλους. Δεν λέω.Αλλά σαν και το να έχεις καταφέρει να κοροιδεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό, δεν έχει ταίρι.
Connect
