…Της πλάκας. Ηταν που ήταν απαξιωμένος έτσι κι αλλιως ως θεσμός, με τα τερτίπια και τις μικρότητες που συμβάινουν εδώ και καιρό, πλέον μιλάμε για κατάσταση που μόνο “ελληνικές ομάδες” και “έλληνες παράγοντες”, θα καταδέχονταν να συμμετάσχουν σε αυτό το καραγκιοζιλίκι.
Με λίγα λόγια, ΑΥΤΟΙ οι αγώνες,ΑΥΤΟΙ οι “θεσμοί”, ΑΥΤΑ τα ματς ταιριάζουν και αξίζουν στον καταταλαίπωρο χώρο και στους ανθρώπους που τον “διοικούν” και τον “τρέχουν”.
Λέτε οι Βαρουφάκιδες,οι Φλαμπουρολοβέρδοι, οι Γεωργιοδοκουβέλιδες, οι ΤσιπροΚούλιδες,οι Φώφες, οι ποταμολεβέντιδες, οι Λαγο-Κασιδιάριδες και οι Αλαβανοκουτσούμπες να αξίζουν καλύτερα κοινοβούλια και Συντάγματα; Οχι. Εχουν αυτό που πρέπει. Οπως και ημείς έχουμε αυτά που μας πρέπουν.
Οταν έχεις Κοντονίδες,Γκιρτζίκιδες, Μελισσανίδιδες και Μαρινάκιδες,ΑΥΤΑ να αναμένεις ως κατάσταση.
Δύο πρόεδροι-γαιδούρια,ένας υπουργός-τράγος και ένας πρόεδρος ομοσπονδίας-γίδι. Αρα,κανονικά δεν έπρεπε ο τελικός να γίνει στο ΟΑΚΑ,αλλά στο δημοτικό χωράφι της Στεμνίτσας παρέα με τα άλλα τετράποδα. Και οι θεατές ανεβασμένοι στις καρότσες των αγροτικών πίσω από το συρματόπλεγμα να κραδαίνουντις γκλίτσες σκούζοντας,ενώ 2-3 αρνιά θα σουβλίζοντα λίγο παραπέρα,ως έπαθλο στον νικητή: Ενα τραπέζωμα στην ταβέρνα του χωριού.
Η απαξίωση,η εσκεμένη δηλαδή απομείωση του ενδιαφέροντος,για να λέμε και του στραβούτο δίκιο,είναι και μέρος της τακτικής του “δικού μας”. Του Μελισσανίδη. Αφού δεν μπορείς να αντιπαρατεθείς με κάποιον με όπλο το ρόστερ,θα προσπαθήσεις να τον φέρεις “βόλτα” με “ανταρτοπόλεμο”. Κάτι αναβολές προς αποσυντονισμό του άλλου,κάτι κεκλεισμένων των θυρών,κάτι “έτοιμους” πλάγιους,κάτι τηλέφωνα,κάτι “καντήλια”, κάτι μπράβοι και απειλές εδώ και κει, έγινε η δουλειά. Μάνι-μάνι οι πιθανότητες να μη χάσεις ανέβηκαν από το 20-80 στο 40-60.
Ποδόσφαιρο είναι. “ομορφιές” γίνονται. Ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί και να σηκώσει την κατσαρόλα ο Μήτσος, για τον οποίο άλλωστε γίνονται ΟΛΑ. Δεν υπάρχει καμιά ΑΕΚ,καμιά ομάδα τέτοια,όπως και κανένας αντάξιος λόγου ανταγωνισμός και πολύ περισσότερο κάποια μελετημένη και στέρεα δομημενη επένδυση που να βλέπει στο μέλλον. Το μόνο που υπάρχει,είναι μια καλά ενορχηστρωμένη μπαχαλοποίηση, επινόηση του ιδίου, ο οποίος ενώ ήρθε “μετα βαίων και κλάδων”, εν τούτοις αναγκαστίκαμε να βάλουμε τα βάγια στις φακές που ετοίμασε και από τις οποίες τρώμε 3 χρόνια τώρα. Σκέτες. Χωρις καν λίγη ρέγγα έστω. Τίποτα.
Και έχουν φτάσει τον κόσμο σε τέτοιο σημείο (το δίδυμο Μήτσους-Ντούσκου) όπου οι μισοί και παραπάνω,αδιαφορούν για το αποτέλεσμα του αγώνα. Ειτε το πάρει το κατσαρόλι η ομάδα,είτε όχι, μεγάλο μέρος του κόσμου πλέον έχει “κρυώσει” για τα καλά.
Κύπελο “σήκωσε” και ο Αδαμίδης. Και μάλιστα “κανονικό”. Οχι “πούστικο” όπως αυτό που επιχειρούν φέτος οι “σωτήρες” μας.
Οπότε: Ας γίνει ότι θέλει. Προσωπικά, ούτε εύχομαι ούτε απεύχομαι ΤΙΠΟΤΑ. Οτι και να γίνει θα ειναι συνυφασμένο με καραγέλωτες για την απόλυτη ξεφτύλα του θεσμού, όπως και με ειρωνικά χαμόγελα για την “τιτάνια προσπάθεια” του “σωτήρα” και της “αυλής” του να μας επιβάλουν στο σβέρκο μια ΑΕΚ μπαμπέσικη. Μια ΑΕΚ κουτοπόνηρη. Μια ΑΕΚ κλεφταρματωλών.Μια ζητιάνα που απαιτεί ισότητα. Μια ΑΕΚ του “Καραγκιόζη” και του “Χατζιαβάτη” οι οποίοι ορέγονται το “Σεράι” ορμώμενοι από την “καλυβα” της, μετατρέποντας την κακομοιριά σε όπλο.
Να την χαίρεστε εκεί μέσα. Εύγε. Μα ότι και να κάνετε. Οσες μακέτες και να παρουσιάσετε. Σε όσα γραφεία υπουργικά και Περιφέρειες και να συρθείτε. Οσες δεξιώσεις και να στήσετε. Οσες μπαγαποντιές και αν σκαρφηστείτε. Οσα κτήρια και αν ανακαινίσετε. Οσες φανφάρες και “προειδοποιήσεις” και αν εκστομίσετε. Οσο και αν μεταμφιέζετε την γυφτιά σε λιτανεία και την ζητιανιά σε “λαική συμμετοχή”. Οσες “φακές” και να βαφτήσετε σαν κρέας. Οσο και να προσπαθείτε να γίνετε “απαραίτητοι” σε μια ΑΕΚ άχρωμη πια, δεν πρόκειται να φτάσετε ούτε μέχρι τον αστράγαλο του Μπάρλου.
Μια εξέδρα έχτισε ο άνθρωπος και έμεινε στην ιστορία. Γιατί; Γιατί ήταν πραγματικός αριστοκράτης και τέτοια ήθελε και την ΑΕΚ Και ας μην ήταν από την Πόλη. Η αριστοκρατική νοοοτροπία,δεν ειναι θέμα τάξης ή καταγωγής,αλλά κυρίως θέμα φυσικής τάσης προς την αρχοντιά. Είναι αυτό που λέμε “να το έχεις”. Ο οποίος Λουκάς, αν ζούσε και ήταν “στα καλά του” σήμερα, θα σας σβούραγε από δυο κλωτσιές στον κώλο και θα σας πέταγε έξω από την “παράγκα”, συνοδευόμενοι από την “ευχή”: “Οξω πούστιδες”. Και αυτό θα ήταν όχι και τόσο “αριστοκρατικό” μεν, αλλά τόσο απαραίτητο δε.
Υ.Γ.: Λέγεται πως ο Μπάγεβιτς δήλωσε πως “αν πάρουμε το κύπελο θα μείνω”. Είναι αλήθεια; Ελπίζω πως ναι. Είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναξαναξαναφύγει. Να ξαναξαναξαναπάει στο διάολο.
Connect
