O ανταρτοπόλεμος απέδωσε. Μια ομάδα υπήρχε στο γήπεδο χθες. Οχι με την έννοια της υπεροχής,αλλά κυριολεκτικώς. Η άλλη, η του Σάββα.έχει ήδη φύγει για διακοπές εδώ και βδομάδες.
Φαίνεται πως η θρυλούμενη διαφορά μεταξύ Ολυμπιακού και ΑΕΚ δεν είναι 30 εκατομμύρια, αλλά 30 μέρες.
Με ‘κείνα και με τα άλλα, τον έφερε βόλτα τον Φαταούλ ου Μήτσους και του σήκωσ’ του κατσαρόλ. Δεν γίνεται η αλεπού 100 και το αλεπόπουλο 105. Σε έναν αγώνα αποκαρδιωτικό από πλευράς ατμόσφαιρας, λόγω άδειων κερκίδων σε ένα απέραντο λευκό φόντο. Ποδοσφαιρικά μιλώντας, ευτυχώς που είχε φύγει μαζί με τους παίκτες του Ολυμπιακού και ο προπονητής του,κάνοντας την μια μαλακία πίσω απ’την άλλη.
Οι δικοί μας έκαναν αυτό που έπρεπε. Ηταν εκεί και το κατσαρόλι το ήθελαν. Και το πήραν. Αφού τους είχε βγάλει έναν πύρινο λόγο ο Μελισσανίδης στα αποδυτήρια πριν την έναρξη. “Ιτε παίδες Ελλήνων …” και τα ρέστα. Λες και διακυβεύονταν η παγκόσμια ειρήνη. Φυσικά,δικαιωματικά του αξίζουν και του ιδίου συγχαρητήρια, γιατί είχε μεγάλο μέρος συμμετοχής στους τελικούς συσχετισμούς μεταξύ των δύο ομάδων, όπουτο 20-80 έγινε 40-60. Βάλε και την άριστη διαιτησία του Σιδηρόπουλου και των πλαινών, που δεν έδωκαν μήτε τα σπόρια στον γενειοφόρο Βαγγέλα, ο οποίος έπεσε “τέζα”.
Βοηθούμενοι και από την καλή τύχη μας (πάντα χρειάζεται αυτή σε οτιδήποτε και αν κανει κανείς) ήρθε η νίκη και η κούπα,ενός-όπως και να έχει-απολύτως ανυπόλυπτου θεσμού, ο οποίος μάλλον έπρεπε να απαξιωθεί τόσο για να πέσει στα χέρια μας. Δεν βαριέσαι. Από ολότελα καλή ειν’και η Παναγιώταινα.
Συγχαρητήρια λοιπόν, σε όλους. Πρώτα στους παίκτες οι οποίοι πάντα-με εξάιρεση τον μαλακοΤζεμπουρ- παίζουν στο 100% των δυνατοτήτων τους. Τόσο μπορούν. Το ότι δεν αρκεί αυτό σε εμάς και θέλουμε καλύτερους, αυτό δεν αφορά εκείνους. Αφορά τους διοικούντες, δηλαδή τον έναν. Δηλαδή τουν Μήτσου.
Κατόπιν,ένα μεγάλο μπράβο στον Στέλιο τον Μανωλά. Το άξιζε και αυτός.
Μα τελικά, αν αξίζει για κάτι η χθεσινή νίκη,δεν είναι ότι σηκώθηκε κάποιο κατσαρόλι, ούτε το ότι γίνεται ακόμα καλύτερο το “πλασάρισμα” στα Ευρωπαικά εισητήρια. Κυρίως, άξιζε να γίνει αυτό, μόνο και μόνο για να δούμε τις ξυνισμένες φάτσες των άλλων. Του Σάββα, του Καραπαπά,του εξαφανισμένου Μαρινάκη, ακόμα-ακόμα και του νεκροθάφτη Γκιρτζίκη. Δύο ήττες από την “κούλα” απέναντι στους “επενδυτάς” του Πειραιά; Σε μια χρονιά; Ε, πάει πολύ. Αχώνευτο. Είναι ωραίο να βλέπεις το φυτό της έπαρσης να μαραζώνει.
Τέλος θέλω να πιστεύω πως αυτή η όπως και να έχει επιτυχία της ομάδας, να μην χρησιμοποιηθεί ως σεντόνι να σκεπασει τα μεγάλα και σοβαρά κενά του ρόστερ,ούτε και να γίνει άλοθι για να μετατεθούν εις το απότερο μέλλον κινήσεις και αλλαγές στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Τέτοιες, που να μας επιτρέψουν να χτυπήσουμε, όχι απλά το πρωτάθλημα,-αυτό μπορεί να χάθεί η να κερδηθεί από ένα λάθος, ή ένα δοκάρι-αλλά τον κύριο αντιπαλο,τον χθεσινό δηλαδή,-αφού οι άλλοι φάινονται μάλλον ευκολοχώνευτοι. Αλλο δυο ματς μεταξύ μας και άλλο ο μαραθώνιος μιας σεζόν.Μα κυρίως, να κερδίζουμε φιλάθλους,να μαζεύουμε “μπράβο” για την μπάλα μας,να μπαίνει η ΑΕΚ στο γήπεδο και αυτό να “τρίζει”. Να πάψει επιτέλους η ΑΕΚ να κατεβαίνει στο τεραίν ως “μελοθάνατη”,αλλά επιτέλους ως Αυτοκράτειρα.
Και δεν αρκούν γι’αυτά, οι-απαραίτητες και ολόσωστες- “αλλαγές”(sic) στην διάρθρωση της ΕΠΟ της ΚΕΔ κλπ. Πόσους βαθμούς να σου δώσει η 50-50 διατησία; Πως να μετατρέψει τις ποδοσφαιρικές φακές σε κρέας ο “χ” “Σιδηρόπουλος; Πρέπει και να κουνίσεις και τα πόδια σου. Και άμα τα πόδια είναι σαν του Αρθο του Τζεμπουρ, του “Καληνύχτα”, του Χρύσανθου,του Ανέστη και του Βάργκας,δεν πας πουθενά. Ελπίζω το κύπελο της ανυποληψίας,να μη γίνει τεφροδόχος ώστε να μας πετάξουν την στάχτη του στα μάτια μας και να καταπιούμε με ελεημοσύνες,παρακάλια και φοβέρες και την επόμενη χρονιά παριστάνοντας εμείς τους εγκλωβισμένους στο Κούγκι και ο Μελισσανίδης τον παπα-Σαμουήλ. Καλός ο ανταρτοπόλεμος,αλλά χρειάζονται και “άρματα”. Και “πύραυλοί”. Ελεος με τα μαχαιροπήρουνα. Μη καταντήσουμε ομάδα-τζιχαντιστών. Γιατί την επόμενη χορηγία,αν συνεχίσουμε έτσι και του χρόνου, βλέπω να την λαμβάνουμε από τον “ISIS”.
Connect
