Α Ε Κ – ΠΑΟΚ

Ενδεκάδα που κερδίζει, δεν άλλαζει, λένε. Στα όρια της θρησκοληψίας είναι αυτό βέβαια, αλλά γιατί να μην το τηρήσω κι εγώ σήμερα; Οπότε την γουρλίδικη παρέα των παιδιών που πήγανε στο παιχνίδι με την αλογοτροφή, γιατί να την αλλάξω; Μείναμε λοιπόν με τον Δημήτρη εκτός γηπέδου και μπροστά στις τηλεοράσεις. Με τα χέρια σε στάση προσευχής, αναμένοντας τα όρια της σημερινής κούρασης της ομάδας.

Το σύστημα λοιπόν που επιλέχθηκε, ήταν το 4-2-3-1. Κάποιες υποχρεωτικές αλλάγές, γίνανε. Τρεις δηλαδή, με κυριότερη αυτήν του Αραβίδη λόγω κούρασης. ΤουΤζιμπούρ ήταν λόγω τιμωρίας και του Λαμπρόπουλου, απλά θέμα έμπνευσης. Οι απουσίες των δυό βασικών επιθετικών, δώσανε και το στίγμα μας. Δεν υπήρχε πρεσάρισμα ψηλά, ο Πέκχαρτ παρά το φιλότιμο του δεν μπορεί να κάνει αυτήν την δουλειά, κι άρα ο Παοκ έφτανε πολύ εύκολα στο κέντρο μας, όπου με περισσότερους φρέσκους παίκτες, φαινόταν πιο δημιουργικός και βέβαια πιο επικίνδυνος.

Η ΑΕΚ φαινόταν αδύναμη λοιπόν στην επιθετική της γραμμή, αλλά και δεν είχε και σοβαρή κατοχή της μπάλας με σκοπό κάποια ορθολογική επίθεση. Πιο πολύ παθητικά έπαιζε κι ήταν τυχερή που δεν το πλήρωσε, σε τρεις αξιοσημείωτες τελικές του αντιπάλου, που την μία την έσωσε ο Ανέστης, ενώ η άλλη βρήκε το δοκάρι. Μέσα όμως σε αυτό το μπάχαλο, ο Γιόχανσον έχασε μια καλή ευκαιρία, ενώ και ο διαιτητής Κομίνης, της αρνήθηκε ένα κλασσικό πέναλτυ σε μια καλή προσπάθεια του Μπαρμπόσα. Ο οποίος μετά είδε και μια αυστηρή κίτρινη καρτα. Τα λάθη του ο διαιτητής, τα ισοφάρισε ( ο κανονισμός αυτός δεν θα ισχύσει από του χρόνου ) με την κόκκινη στον Τζαβέλα. Που δεν ήταν άδικη, αλλά έδειξε οτι ο Κομίνης ήταν εκτός κλίματος αγώνα.

Το πρώτο μέρος λοιπόν, δεν διεκδικεί δάφνες. Είτε λόγω της κούρασης μας, είτε λόγω του βαθμολογικού άγχους. Σαφέστατα πιο κοντά στο γκολ ήταν ο Παοκ, ο οποίος όμως ψιλοχάθηκε μετά το εικοσάλεπτο. Εκεί που η ΑΕΚ δεν βγήκε στα πλάγια για την σέντρα μπας κι εκμεταλλευτεί το ύψος του Πέκχαρτ, αλλά συνέχιζε από τον άξονα όπου με την σύγκλιση του Μπακάκη και του Μαπρμπόσα, γινόταν το αδιαχώρητο. Κοινώς ένα μπουλούκι στην επίθεση μας, ενώ η άμυνα μας έμπαζε κανονικά σε αυτήν την παράσταση της ισοπαλίας, που μάλλον ήταν δίκαια με βάση την σημειολογία.

Στο δεύτερο μέρος όμως, είχαμε παραπάνω προσδοκίες. Κάτι η αναμενόμενη κι ολόσωστη είσοδος του Αραβίδη, κάτι το σπρώξιμο του κόσμου και κάτι η αριθμητική υπεροχή, φτειάχανε το κλίμα. Γρήγορα γρήγορα, αυτά που λέω, πήγανε στα σκουπίδια. Στα καλά καθούμενα αποβλήθηκε ο Πέκχαρτ, και ξαναπέσαμε στα ίδια. Και ποιά ίδια; Αυτά που είχε μελετήσει ο Παοκ στο διάλειμμα, ενώ ο δικός μας πόνταρε αλλού. Κρίμα.

Διότι η ομάδα έδειξε διάθεση, παρά την απώλεια αυτή. Πήρε το κέντρο, φάνηκε πιο οργανωμένη, επιτέθηκε με κάποιο στοιχειώδες πλάνο κι έγινε το αφεντικό του αγώνα. Έκανε πλαγιοκοπήσεις, έκανε πρεσάρισμα ψηλά κι έβγαλε ευκαιρίες. Πιο κλασσική αυτή του Αραβίδη, που σε άλλη χρονική στιγμή της χρονιάς δεν θα την έχανε, όπως και το δοκάρι που όπως και το να το κάνεις ισοφάρισε τις πιθανότητες του αντιπάλου. Σίγουρα το παιχνίδι έγινε πιο ενδιαφέρον, και τολμώ να πω οτι με μια πιο ακριβοδίκαιη διαιτησία, θα είχαμε κερδίσει.

Όπως τολμώ να πω κι άλλα: Οτι οι αλλαγές του υπηρεσιακού προπονητή μας, ήταν σωστές και βοήθησαν στο να βγάλουν την θέληση της ομάδας. Δεν κερδίσαμε για δύο λόγους : Δεν είχαμε παραπάνω λύσεις και δεν μας ήθελε ο Κομίνης. Χωρίς να γκρινιάζω όμως, αφού έτσι πρέπει να είναι η διαιτησία. Αλλού σου δίνει τα κουκούτσια, κι αλλού δεν στα δίνει. Κι όταν μοιράζονται τα λάθη, πάμε καλά.

Και πήγαμε καλά τελικά. Μπορεί η ομάδα να μην βγήκε πρώτη στα μπαράζ, αλλά εντάξει. Ας ηρεμήσουμε κι ας κάνουμε τίμιο απολογισμό. Διοικητικός στόχος δεν υπήρχε, βάθος στο ρόστερ δεν υπήρχε, και η ομάδα κατέληξε να κυνηγάει κάτι, χωρίς προπονητή. Κατάκοπη, χωρίς προγραμματισμό και με τιμωρίες της τελευταίας στιγμής. Δεν νομίζω οτι υπάρχει Αεκτζής στενοχωρημένος, με βάση όλη την ανακεφαλαίωση. Είναι μίνιμουμ τραγικό να βλέπεις τον Σιμόες να προσπαθεί να φτειάξει εντός γηπέδου το όλο σύστημα.

Οπότε κι εγώ τελειώνω εδώ, περιμένοντας τον νέο προπονητή αλλά και να ακούσω αυτό το περίφημο project το οποίο περιφέρει ο Μπαγιεβιτς κατ’ εντολήν Μελισσανίδη, και το οποίο εντυπωσιάζει κάτι Οστρογότθους, αλλά δεν το ανακοινώνει στας Μπανανίας. Ευχαριστώντας όμως για το αποτέλεσμα της φετινής χρονιάς, που είναι ούτως ή άλλως πετυχημένη, κλείνοντας και με μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση σήμερα, απέναντι σε σύμμαχο, που πρέπει να φάει και ολίγον κουτόχορτο. Κι ο νοών νοείτω. Την καλημέρα μου.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.121 Posts)

Connect