Γιούρ-ωx

Ξεζουμισμένες και αποκαμωμένες οι περισσότερες Εθνικες ομάδες στο “Euro”. To “under” πάει σύννεφο. Τουλάχιστον,κουτσά στραβά,επιβεβαιώνονται τα “φαβορί” σε κάθε αγώνα και έτσι πάει ο κοσμάκης στο ταμείο. Ως τώρα βέβαια. Πιο κάτω,ουδείς γνωρίζει.

Αν έπρεπε να επιλέξω τελική τετράδα,θα έλεγα πως είναι Μεσογειακή υπόθεση κυρίως. Με την Ιταλία έτοιμη να  “αρπάξει” ότι βρεθεί,την Γαλλία να αντιμετωπίζεται ως “τραυματισμένος οικοδεσπότης”,άρα το “σπρώξιμο” θα πάει σύννεφο”. Βέβαια από την  άλλη  με την  Γερμανία “εφ’όπλου”. Οι πρώτοι παρουσιάζονται  ως πονηροί καιροσκόποι  οι δεύτεροι να περιμένουν “αποζημείωση”  και τους τρίτους να είναι γνωστοί πτωματοφάγοι.

Η πιο σοβαρή ομάδα που έχω δει-ως τώρα-είναι η -γηρασμένη πάντως-Ιταλία. Αυτή δηλαδή που το βλέπει πιο σοβαρά το θέμα της διοργάνωσης από τις υπόλοιπες. Και μπορεί να το αρπάξουν το κατσαρόλι οι πανούργοι μαφιόζοι,αν βέβαια δεν τους προδώσουν τα καταπονημένα και άνω των 30 σώματά τους. Αν υποθέσουμε πως υπάρχει και κάποιος αντίπαλος τους, -πέραν των Γερμανοτούρκων-αυτός ειναι η Γαλλία,όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο γιατί το πανηγύρι γίνεται στι “σπίτι” της. Η Ισπανία κορεσμένη, η Αγγλία η γνωστή εδώ και χρόνια(αυτά παθαίνει κανείς όταν εισάγει τα πάντα ποδοσφαιρικά και δεν παράγει τίποτα).

Η δε Γερμανία είπαμε. Με ένα κερδισμένο μουντιάλ,δεν έχει κάτι να αποδείξει πλέον και άρα θα παρουσιαστεί όχι με το μαχαίρι στα δόντια. Φυσικά ως γνωστοί “πτωματοφάγοι”,αν της παρουσιαστεί ευκαιρία  μπορεί να επιζητήσει την κούπα εν μέσω κουρασμένων, καταβεβλημένων ομαδων. Βέβαια  τέτοια είναι και η ίδια. Αλλά είναι γνωστό αυτό που λένε για τους Γερμανούς και την επιμονή τους  ως την…νίκη. Ασχετα αν αυτό δεν ισχύει και πρόκειται για διογκούμενη κατευθυνόμενη φήμη,προκειμένου να παίρνουν κουράγιο από το τίποτα, αυτοί οι ΑΙΩΝΙΩΣ ΧΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΑΖΟΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Τσεχία τίποτα  το ιδιάιτερο. Αχρωμη. Σουηδία, η μούρη του Ιμπραίμοβιτς τα λέει όλα: “τι μας τραβάνε οι μαλάκες εδώ πέρα καλοκαιριάτικα; Δεν έπρεπε να είμασταν σε καμιά παραλία με τα γκομενάκια μας”; Και έχει δίκιο. Αυτο το αριστερό μπακάκι, ο Ολσεν,που παίζει στη Νόριτς, είναι όαση. Πάρ’τον  ρε Μελισσανίδη. 4 εκατομμύρια κοστίζει. (Λέμε και καμιά μαλακία τώρα,να περνά ή ώρα…)

Πορτογαλία,μια από τα ίδια. “κλο-κλο” και αυγό τίποτα. Η Ρωσσία,απογοήτευση,αν σκεφτεί κανείς το ‘μέγεθός” της,αλλά και το ότι ετοιμάζει μουντιάλ  σε δύο χρόνια. (Αυτος ο προπονητής της,είναι σκέτο καρτούν)

Η Τουρκία,Ελβετία,Κροατία σε ρηχά νερά. Πολύ συμπαθητική ομάδα η -πολύ συμπαθητική και σαν χώρα σε έμένα- Ουγγαρία.

Υπήρχε μια πιθανότητα να δουμε κάτι καλό από το Βέλγιο,αλλά οι μισσθοφόροι του που παίζουν όλοι εκτος χωρας και σε μεγάλα πρωταθλήματα-και άρα βεβαρημένοι αγωνιστικά-δεν φαίνονται ικανοί αλλα κυρίως με διάθεση να παράξουν τίποτα παραπάνω από το απλό καθήκον της απλης συμμετοχής στο τουρνουά των νταβατζίδων της ΟΥΕΦΑ.

Η οποία στο βωμό της κονόμας της  έχει βαλθεί  να ξεκάνει το κεφάλαιό της,  τους παίκτες δηλαδή,με αυτόν τον ορυμαγδό διοργανώσεων και συμμετοχών. Σε λίγο θα τους βάλουν να παιζουν και σε “μπιτσ-σοκερ”,στο μεσοδιάστημα που υπάρχει ανάμεσα στον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Μέχρι να πέφτουν οι μισοί της κάθε ενδεκάδας ξεροί από ανακοπές. Γαλέρα πολυτελείας. Εύγε.

Ελπίζουμε στην πορεία των αγώνων,να δούμε και λίγο ποδόσφαιρο της προκοπής, όταν σφίξουν τα “γάλατα”.