ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να μιλάω για ένα κέρμα. Το οποίο είναι αλήθεια, μπορεί να κάνει πολλά. Ας πούμε να πέσει από την πλευρά των γραμμάτων ή της κορώνας – για να θυμηθούμε τα παλιά. Μπορεί επίσης στο στρίψιμο να χαρίσει έναν τίτλο ή να φέρει λεφτά στους τζογαδόρους, που το χρησιμοποιούν για να παίξουν. Μπορεί επίσης να ρολάρει ή να κάτσει κι όρθιο ακόμα και μετά το πέταγμα του.

Όταν όμως μιλάς για ποδοσφαιρικές ομάδες, κι όταν το παίζεις οργάνωση και τα τοιαύτα που σερβίρονται από την ΑΕΚ, η θεωρία του κέρματος που μπορεί να κάνει ό,τι θελήσει, είναι κάθετα κι οριζόντια, απαγορευτική. Όταν υποτίθεται έχει γίνει ένας στρατηγικός σχεδιασμός για να καλύψει η ομάδα τις αδυναμίες της αλλά και να ενισχυθεί περαιτέρω, μιλάμε για επενδύσεις και στοχευμένες κινήσεις. Δεν μιλάμε ούτε για κάποιον Γάλλο προπονητή που σε έφτυσε, δεν μιλάμε για τα φιάσκα με Λαίφηδες ή Κατσάρ – ακόμα και σήμερα με κάποιον ανύπαρκτο Αλγερινό -, αλλά μιλάμε πράγματι οτι η νέα μασκότ – ο Χάγκα – ίσως και να περιγράφει τον κλαυσίγελο που επικράτησε και φέτος.

Το μόνο θετικό αυτήν την στιγμή, είναι οτι απολύθηκε ο Ραν Ταν Πλαν. Πάντα όταν μια ομάδα λιγοστεύει από Σέρβους, κάνει βήματα προς την θετική κατεύθυνση. Κι όποιος αμφιβάλει γι’ αυτό, μπορεί να δει απλά τις κόνξες που κάνει ο Ζόριτς – ναι το άμπαλο πουλέν του Μπάγιεβιτς – , τον οποίον λέει η ΑΕΚ αποφάσισε να τιμωρήσει κρατώντας τον σε κάποια ετήσια αργομισθία. Μιλάμε οτι δεν ξέρω ποιόν τιμωρεί τελικά.

Αφήνοντας όμως την γκρίνια κατά μέρους, μπορούμε να κοιτάξουμε την μιά πλευρά του κέρματος : Η ΑΕΚ κακήν κακώς, έκανε έξι μεταγραφές. Και μπορούμε να πούμε οτι έβαλε τέσσερις παίκτες στον άξονα της, οι δύο που υπολογίζονται σαν βασικοί ( Τσιγκρίνσκι και Αλμέιδα ), και οι άλλοι δύο που λογίζονται σαν καλές εφεδρίες ( Μπακασέτας και Μπάρκας ). Επίσης η μεταγραφή του Πατίτο στα φτερά καθώς και του Ντίας σαν back up του Ντίντακ, οφείλουν να λογιστούν σαν κινήσεις χρήσιμες. Άρα, η μια όψη του νομίσματος, λέει οτι η ομάδα ενισχύθηκε.

Το κέρμα όμως έχει και την άλλη όψη : Την αρνητική. Την οποίαν θα ήθελα να αποφύγω σαν οπαδός και πελάτης – ανανέωσα κανονικότατα τα διαρκείας μου – αλλά δεν είναι δυνατόν να μην την μοιραστώ με όλους που είναι συμπάσχοντες με εμένα. Όσο και να θέλω να φοράω τον οπαδισμό, δεν μπορώ να είμαι Τσουκαλάς. Μπορεί να αγαπάω μια γυναίκα, αλλά αν εκείνη με κερατώνει, είμαι υποχρεωμένος να κάνω την καρδιά μου πέτρα.

Κοιτώντας λοιπόν τις έξι μεταγραφές, και γνωρίζοντας τέλεια οτι όλες οι μεταγραφές σε όλες τις ομάδες του κόμσου είναι θέμα τύχης, μπορώ να πω οτι οι αποκτηθέντες ξένοι παίκτες, έχουν μια καθοδική πορεία. Χρόνο με τον χρόνο, γίνονται χειρότεροι σε διάθεση προσφοράς. Και μάλιστα δεν είναι οτι παίζανε στην ίδια ομάδα και λόγω του περιβάλοντος της είχαν βαλτώσει. Ίσα ίσα που είχαν αλλάξει μπόλικες ομάδες και παραστάσεις. Φυσικά κι αυτό δεν λέει τίποτα, αλλά είναι άξιο καταγραφής.

Ποιάς καταγραφής; Μα οτι οι συγκεκριμένες μεταγραφές, ανήκουν σε κάποιο στοίχημα που παίζεται. Κι όταν παίζεις στοίχημα με νόμισμα, τότε έχεις πιθανότητες 50% να κερδίσεις ή να χάσεις. Πάντως να σου βγουν όλα τα πονταρίσμτα, είναι στατιστικώς αδύνατον. Αν σου βγουν τα μισά, είσαι παραπάνω από επιτυχημένος. Στις κανονικές εταιρείς ας πούμε, είσαι πολύ καλά αν σου βγει ένα 30% σε καινούργιο ανθρώπινο δυναμικό. Οπότε εδώ, ήδη έχουμε ξεπεράσει τον άγραφο κανόνα.

Φυσικά μπορεί να είμαστε κωλόφαρδοι και να βγουν τα πάντα. Είπαμε, τα πάντα γίνονται στον τζόγο. Αν όμως δεν είμαστε, και δεν χρειάζεται να πούμε τι θα γίνει αν δεν βγει τίποτα, μπορεί να προσευχόμαστε να μας βγουν οι δυό παίκτες του άξονα. Ο Ουκρανός κι ο Πορτογάλος δηλαδή. Και δεν μας λέει τίποτα οτι ο Τσιγκρίνσκι έχει πάρει φανέλα βασικού. Είχε κάποιον ανταγωνιστή; Κενό είχαμε εκεί, οπότε πήρε μια χήρα θέση. Ή μήπως είχε ανταγωνιστή ο Αλμέιδα, που βέβαια ακόμα δεν είναι έτοιμος. Κι αυτός, σε μια τρύπα μπήκε. Κι εύχομαι ειδικά γι’ αυτόν, να του βγει ο εγωισμός του, διότι αλλιώς για να βάλουμε γκολ, θα πρέπει να κάνουμε αίτηση στην Θεία Χάρη.

Οι άλλοι δύο, οι περιφερειακοί, ανήκουν κι αυτοί σε στοίχημα. Άλλος περισσότερο, κι άλλος λιγότερο. Ο Πατίτο έχει πιο πολλές περγαμηνές, κι είναι τα πάντα στο χέρι του, αφού η ΑΕΚ χρειαζόταν ακραίο μπροστά, που παίζει και τις δυό μεριές, κι άρα μια χαρά παίζει με τον Μπαρμπόσα. Άλλος ανταγωνισμός δεν υπάρχει, αφού ο Βάργκας δεν είναι εξτρέμ, ενώ ο Πλατέλας έμεινε επειδή δεν έκλεινε μια στοιχειώδης μεταγραφή, και φοβήθηκε ο Τιμούρ. Στοίχημα μεγαλύτερο λοιπόν σε σχέση με τον Ντίας, που η θέση του δεν είναι και τόσο νευραλγική. Όσο κι αν ευχόμαστε να έχει καλύτερη σέντρα από τον υποτιθέμενο βασικό, και βέβαια να δώσει και λίγη ουρουγουανική τσαμπουκαλίδικη νοοτροπία στην ομάδα.

Το κέρμα λοιπόν, αυτά μας λέει. Οτι έχουμε προχωρήσει με τζογάρισμα και με τα χέρια στην στάση της προσευχής. Με κάκιστο μεταγραφικό σχεδιασμό, που αποδεικνύεται οτι στο ματς της Ευρώπης, από όλες τις μεταγραφές, θα παίξει μόνο μία. Και μην μου πεταχτεί κανείς και μιλήσει για ομοιογένεια. Αυτά είναι παπαριές. Όταν οι παίκτες είναι μπαλαδόροι, τα λοιπά ευκόλως παραλείπονται. Τι να θυμηθούμε ; Παλιά τον Μανωλά ή τον Μαύρο, που όποτε γουστάρανε κάνανε προετοιμασίες, ή μήπως πέρσι τον Γιόχανσον που ήρθε και φυτεύτηκε μέσα στην ομάδα;

Άφησα τελευταίους τους δυό Έλληνες. Κι αυτοί στοιχήματα είναι αφού από αστείες φανέλες, ήρθαν σε ομάδα, που πλέον έχει στόχο το πρωτάθλημα. Την μπάλα την ξέρουν, και πλέον είναι στοίχημα προσωπικότητας αλλά και προπονητή. Τώρα το γιατί δεν ξεκινάει ο Μπάρκας, ίσως να οφείλεται στο οτι ακόμα υπάρχει εκεί μέσα, η νοοτροπία καψόνι του Μπάγιεβιτς. Ίσως και το οτι δεν θέλει να τον αγχώσει ο Τιμούρ, με το ( τα )  παιχνίδι της Ευρώπης, και θέλει να τα φορτώσει όλα στον Ανέστη. Το σίγουρο είναι οτι η ομάδα έψαχνε πιο έμπειρο τερματοφύλακα – ακόμα και μετά την απόκτηση Μπάρκα – αλλά ξαναέπαθε άλλο ένα φιάσκο.

Ένα φιάσκο, που δεν θέλουμε με τίποτα να πάθουμε με τον Μπακασέτα. Έναν παίκτη που δεν τον ήθελε ο Πογιέτ, αφού είναι σαν τον Μάνταλο, δεν είναι τόσο βρώμικος, δύσκολα μαρκάρει, και δεν ανταποκρίνεται σε ελαφρώς πλάγιες θέσεις. Το στοίχημα εδώ είναι να μην κάμψουμε το αεκτζήδικο φρόνημα του και να τον χωρέσουμε στην ενδεκάδα, αφού μόνο αυτός έχει το πλεονέκτημα του δυνατού κι εύστοχου σουτ, εκτός περιοχής. Αυτό που θα θελήσουμε κόντρα στους Γάλλους, που πρακτικά θα πάμε σε κόντρα επιθέσεις.

Όμως για τον Μπακασέτα, θα έχουμε μπόλικες ευκαιρίες για συζητήσεις στο μέλλον. Μπορεί και να ήρθε, επειδή επίκειται κάποια πώληση του Μάνταλου, του χρόνου. Όπως και να το κάνουμε, η ΑΕΚ, μπορεί να αρνείται τώρα τις διάφορες προτάσεις, αλλά η πολιτική της θα αλλάξει. Κι ολόσωστα. Ήδη το να κρατάς τον Σιμόες, δηλαδή να αρνείσαι πρόταση έξι μύριων ενώ τον έχεις πάρει με εβδομήντα χιλιάρικα, είναι τεράστια πολυτέλεια. Πολυτέλεια, που δείχνει την διάθεση του Μελισσανίδη για το πρωτάθλημα, αλλά ταυτόχρονα δείχνει και την γύμνια μας.

Στο κέντρο. Εκεί που χτίζονται όλες οι ομάδες, και η ΑΕΚ, σε ένα ακόμα στοίχημα, δεν έχει αναπληρωματικούς χαφ στις θέσεις του Σιμόες και του Γιόχανσον. Θα πάρουν παίκτη, θα μου πείτε. Ε, όταν πάρουν, θα ξαναγράψω το κείμενο, κι ειδικά αυτήν την τελευταία παράγραφο. Διότι όλα τα παραπάνω, δεν βλέπω να αλλάζουν, οπότε πράγματι ευχόμαστε το νόμισμα που ρίχνουμε, να σταθεί όρθιο. Να πιάσουν όλοι, να πετύχουμε τον στόχο μας,  και να δούμε και ολίγην μπάλα. Και να σταματήσουμε να βλέπουμε στοιχήματα μόνο.

Υγ. Καλή επιτυχία κόντρα στους Γάλλους. Όχι οτι μας λέει και κάτι, αφού η ομάδα θα ετοιμαστεί αργότερα, αλλά έτσι για το ονόρε και τους βαθμούς που χρειάζονται για τις ελληνικές ομάδες, μια που δεν έχουν αποφασίσει αυτοβούλως το ποδοσφαιρικό grexit.