Γαιδούρια στον αχυρώνα

Οκτώ (8) γαιδούρια, αντιμάχονται από σήμερα στην γελοία διαδικασία και όποιος “σπρώξει” τα περισσότερα “μαύρα” θα αποφύγει το  τηλεοπτικό “μαύρο”.

Είναι από τις  φορές που χαίρεται κανείς να ζει σε δημοκρατικό καθεστώς. Η διαφάνεια, η αξιοκρατία και η νομιμότητα σπάνε κόκκαλα. Τι βαλίτσα και κακό είναι αυτό;

Ενα μικρό “reset” θα γίνει και όλα θα συνεχίσουν να πορεύονται με  τις ίδιες πρακτικές και μεδόδους και κυρίως πάντα με γνώμονα την έγκαιρη και αντικειμενική ενημέρωση του μαλάκα,που θέλει και δημοκρατία, πανάθεμάτονε. Τι και αν λέγεται το ή τα νέα κανάλια prits  ή splats ή gdoup ή slourp. Η Δημοκρατία θα συνεχίσει τον δύσκολο ανηφορικό της αγώνα,σαν γριά φορτωμένη με ξύλα.

Δύο μέρες θα κρατήσει το πανηγύρι. Οτι πρέπει στην Αμερικάνική πρεσβεία, που έχουν αρχίσει να πλήτουν αφόρητα. Η νέα αυτή εκπομπή,έρχεται να δώσει λιγο ενδιαφέρον στους βαρεμένους εκεί μέσα. Θα παραγγέλνουν πίτσες και κόλες και θα την βγάλουν μπροστά στην t.v. Αι σιχτίρ πια…όλο επαναλήψεις και “Κωνσταντίνου και Ελένης” και “Κάρμα”… να δούμε και κανένα Live streaming.

————————————

Να πάψει πλέον ο καθένας να θεωρείται κύριος του εαυτού του. Δήλωσε κάποια  αργόμισθη “κατίνα” συριζαία. Γιατί όχι. Και όποιος τρομάζει με το γεγονός ότι μπορεί οι “κομμουνιστές” να “του πάρουν εκτός από το σπίτι και το σώμα”,τότε να τον καθησυχάσουμε και να του πούμε πως όπως ο ΕΝΦΙΑ μπήκε επί των “προοδευτικών” ΣαμαροΒενιζέλων, έτσι και ο εαυτός μας ο ίδιος “κινδύνευε” και πριν,αφού τα περί “κυριότητας του εαυτού”,τα είχει ήδη πει εδώ και μερικά χρόνια η πολύ προοδευτική και αυτή (Πρώην Κνίτισα και νυν καρακαπιτάλα. as usual).Διαμαντοπούλου. Για του λόγου το αληθές:  http://www.euro2day.gr/specials/interviews/article/693555/h-logikh-toy-afentikoy-sto-periptero-teleiose.html.

Τότε πέρασε “ντούκου”, διότι το ξεστόμισε μια “προοδευτικιά”. Ενώ τώρα η δήλωση έκανε  εντύπωση γιατί την  ξεστόμισε μια “κομουνιστικιά”. Μπρρ… τρομάξαμε.

Δύο απο τα πράγματα τα οποία χαρακτηρίζουν έναν-σήμερα και πάντοτε- σε μεγάλο βαθμό ελεύθερο και αυτεξούσιο άνθρωπο είναι το σπίτι και η εργασία. Οποιος έχει δικό του σπίτι και δική του δουλειά,είναι κατά μεγάλο ποσοστό αυτάρκης και άρα αυτεξούσιος.

Αυτά τα δύο,παραμένουν και ο μεγάλος βραχνάς για τις μεγαλοεξουσίες  τις οικονομικές που κυβερνάνε σήμερα και άρα είναι και σοβαρό πρόβλημα για αυτές που πρέπει να “λυθεί”.  Ο έχων “δικά του πράγματα” είναι δυσκολοκατάβλητος. Θα πρέπει λοιπόν αν γινεται, όλοι να είναι “διασυνδεδεμένοι” με κάτι “ξένο” πάνω από  κεφάλι τους και άρα η όποια ψευδαίσθηση της ιδιοκατοίκησης και της αυτοαπασχόλησης να βρίσκονται συνεχώς υπό αίρεση και δυνητικά οι “ψευδοαυτεξούσιοι” να “ανήκουν” σε κάποια “αρχή”. Είτε είναι μια οικονομική αρχή, είτε μια πολυεθνική,είτε ένα λογιστήριο κρατικό, είτε οτιδήποτε άλλο,πάντως  οποσδήποτε από κάπου εξαρτώμενοι και σε κάπου υπόλογοι. Ορθά λοιπόν το επισημαίνουν τόσο η συριζαία “κατίνα” όσο και η πρωην Κνιτισα και νυν νεοφιλελευθερη Διαμαντοπούλου, πως “ο εαυτός,τέλος”.

Με μια πρόταση, ας πούμε π.χ : Ο άνθρωπος που έχει δικό του σπίτι και ζει από το δικό του χωράφι,είναι ένα χαρακτηριστικό παράδεγμα προς αποφυγείν.

Ο κομμουνισμός και ο νεοκαπιταλισμός είναι κατασκευασμένοι  από τα ίδια “χέρια” και εν τέλει αποσκοπούν σε κοινούς στόχους. Απλά ο ένας “σπρώχνει” τα πράγματα -κοινωνικά- από “επάνω” προς τα “κάτω” και ο άλλος από “κάτω” προς τα “επάνω”. ‘Η αν θέλετε -πολιτικά-ο μεν απο δεξιά προς αριστερά και η δε απο αριστερά προς δεξιά. Κοινός στόχος το “κέντρο” που είναι η έλλειψη  διαστρωμάτωσης και τάξεων και άρα ο κοινωνικός “αχταρμάς” εν πλήρει αδυναμία και υπό πλήρη έλεγχο.

Εχει καμιά διαφορά αν το σπίτι σου,στο πάρει το κράτος ή η τράπεζα; Αν πληρώνεις “ενοίκιο” δια του ΕΝΦΙΑ, ή αν μένεις όντως σε ενοίκιο; Αν αυτοαπασχολείσαι ή όχι,αφού έχεις συνέταιρο στην τσέπη σου τον κάθε πούστη που  υπουργεύει;

Παρεμπιπτόντως: παρατηρείστε πως αποκαλούν οι διάφοροι “Σόιμπλε” και “Γιούνκερ” τις Εθνικές κυβερνήσεις. Και ρητά αλλά και κυρίως σε επίσημα κείμενα. Οχι ως τέτοιες αλλά ως “αρχές” (πχ. Greek authority’s  και όχι Government (όπως λέμε αστυνομική αρχή, δασική αρχή,λιμενική αρχή κλπ) Που ΔΕΝ αναγνωρίζουν πλέον τα εθνικά κράτη και άρα οι κάτοικοι σε αυτά είναι δυνητικά ένοικοι και με σύμβαση ορισμένου χρόνου και κυρίως ενταγμένοι σε άλλο νομικό -κανονιστικό πλαίσιο από αυτό που ήξεραν ή που νομίζαν.

Το όνειρώδες φυσικά είναι το να απολογείσαι,να ανήκεις ως μια οικονομική-μονάδα ΚΑΙ ΜΟΝΟ, δίχως άλλη διακριτή και επιτρεπόμενη ικανότητα,στον εκάστοτε τραπεζίτη. Κάποιοι μιλάνε για σκοτεινά σενάρια και συνομωσίες σε σπηλιές και στοές. Μα είναι ξεκάθαρα όλα.

(παρένθεση: η ορκα,είδος επιθετικής φάλαινας,όταν χορτάσει από το τσιμπούσι με τις φώκιες, πιάνει μια από αυτές στο τέλος και πάιζει μαζί της χωρίς να την τραυματίσει με τα δόντια,χωρίς να την φάει στο τέλος. Την αφήνει! Εξαιρετικό. Νομίζω κάτι τέτοιο βλέπουμε και σήμερα.)

Με λιγα λόγια, σκοπός κάθε εξουσίας,είναι ο έλεγχος. Οταν αυτός επιτευχθεί,τότε μπορεί να αρχίσει και το “παιχνίδι”.

Δεν υπάρχει εξουσία που να επιζητά να ωθεί την ατομική πρωτοβουλία, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην ανεξαρτησία. Πολύ περισσότερο την ατομική,μεμονομένη έξαρση. Και δεν αναφέρομαι στην στενά επαγγελματική δράση,αυτό εντάξει,το “διατρανώνει” ο καπιταλισμός, ο νεοφιλελευθερισμός,αλλά περισσότερο ομοιάζει ως τυρί προ της “φάκας”. Σιχαίνονται ΟΛΕΣ οι μορφές εξουσίας, από την πιο hard μέχρι την πιο light, οποιαδήποτε προσωπική ελευθερία.  Γιτί πολύ απλά ελευθερία για αυτές κυρίως σημάινει αδυναμία ελέγχου. Πολύ περισσότερο όταν αυτή,(η ελευθερία) μπορεί να λειτουργήσει μημητικά ή και διεγερτικά για το σύνολο του πλυθησμού.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για κάθε εξουσιαστή, είναι το ατομικό,το προσωπικό “αυτεξούσιο” των υπηκόων.

Φυσικά, η δημιουργία κοινωνιών με πλήρη εξάλειψη των ατομικών ελευθεριών και η δημιουργία  ιδιότυπων δούλων, καθ’ολοκληρία,δεν μπορεί να επιτευχθεί.  ο Κόσμος, η Γή και ο πλυθησμός της  είναι πολύ μεγάλο θήραμα ακόμα και για  τα στόματα των σημερινών επικυρίαρχων. Ειναι αδύνατη η πλήρης “γκετοποίηση”, διαφορετικών Εθνών, ιδιοσυγκρασιών”. Ενα παγκόσμιο κράτος είναι αδύνατον. Οσο αδύνατον είναι ένας σκύλος να δαγκώσει μια μεγάλη γυαλιστερή μπάλα,την οποία όλο κυνηγά και όλο του ξεφεύγει.

Η Επιστροφή στις “πατροπαράδοτες”, στις γνωστές και δοκιμασμένες συνταγές του παρελθόντος είναι αναπόφευκτη. Πάντοτε ιστορικά τα μεγάλα άλματα έφεραν μεγάλες τούμπες και κατόπιν αναδίπλωση και κούρνιασμα στην ποδιά της μανούλας.

Η τωρινή τούμπα,θα είναι ακόμα μεγαλύτερη για τους  παγκοσμιοποιητές της πούτσας,αφού η  ταχύτητες είναι μεγαλύτερες από ότι στο παρελθόν. Αλλο να τρως τα μούτρα σου τρέχοντας μετα ποδια,άλλο καβάλα στο ποδήλατο και άλλο καβάλα σε αυτοκίνητο. Εχει να πέσει γδάρσιμο και κυρίως κυνηγι και λιντσάρισμα των σημερινών “σωτήρων”, που θα πάει σύννεφο.

Φυσικα το ερώτημα παραμένει; Διατί τότε γίνονται όλα; Η μάλλον, γιατί πάντοτε γίνονται τα ίδια και τα ίδια,από την εποχή των Χαλδαίων και των Σουμερίων ως σήμερα; Η αυτόματη απάντηση είναι: “διατί ο άνθρωπας είναι μεγαλος χαβαλές και μέγιστος μάλαξ”. Και ο ελέγχων και ο ελεγχόμενος.