Βόθρος στην ταράτσα.

Mόνος κερδισμένος από την αδιάβλητη αυτή διαδικασία τηλεοπτικών αδειών,είναι ο Μελισσανίδης. Ούτε που κουνήθηκε. Τι θέλουν και μπλέκουν με σκατοκάναλα,αφού  πρακτικά “μπάινουν” μέσα; Θα μου πεις και οι ποδοσφαιρικές ομάδες, όλες “μέσα” είναι κατα καιρούς ή σχεδόν πάντα κάποιες εξ αυτών. Αρα,γιατί αυτοί οι “τρελοί” “επιχειρηματίες” πετάνε λεφτά σε τρύπια βαρέλια; Μα φυσικά για τις δουλειές και τις εκδουλεύσεις που μπορούν να προσφέρουν και να πάρουν μέσω αυτών. Και όχι από αυτά.

240 θα δώσουν  όλοι μαζί,(σε πολύ βάθος χρόνου)  καμιά 500αριά χρωστάνε όλοι μαζί από θαλασσοδάνεια, άρα το κράτος έχασε μονο άλλα 260. Μια χαρα ντιλ είναι ρε παιδιά.

“πότε θα τα βγάλει αυτά τα λεφτά ο τάδε”,αναρωτιέται λογικά κάθε νοήμων και ταυτόχρονα αφελής. “τρεις έντεκα,τρεις δώδεκα,τρεις δεκαπέντε και έντεκα”. Δεν βγαίνουν. Δίνεις για άδεια τηλεοπτική ένα καράβι λεφτά  και αυτά θα τα βγάλεις από τις…διαφημίσεις; Ναι, σιγά μη περιμένει το τρίλετ,τις σερβιέτες και τα αλλαντικά για να ρεφάρει  και να κερδίσει ο κάθε καναλάρχης. Αφου το λέει και το αρτικόλεξο: ΜΜΕ. Μέσω μαζικής ενημέρωσης.

Γιατί παραμένει ισχυρό μέσο η -ξεπεσμένη-τηλεόραση,παρόλη την έκρηξη της τεχνολογίας των μέσων επικοινωνίας και δικτύωσης; Πως παραμένει ισχυρό χαρτί το να έχει κάποιος τηλεοπτικό κανάλι, όταν όλος ο πλανήτης έχει γίνει ένα “χωριό” και τα πάντα είναι στο πιάτο μας με χίλια δυο μέσα και τρόπους σε χρόνο d.t?

Η απάντηση είναι: “τα γερόντια και οι φτωχοί”. Πόσοι είναι αυτοί στην γερασμένη Ελλάδα σήμερα η οποία δημιουργεί συν τω χρόνω όλο και περισσότερους γέρους, όλο και περισσότερους νεόπτωχους; Εκατομμύρια. Παίζει να είναι πάνω από το 50% του γενικού πλυθησμού. Αν το δούμε σε ποσοστό ψηφοφόρων,,τότε αυτο εκτινάσεται. Αυτοί βγάζουν κυβέρνηση. Αυτοί είναι η λυδία λίθος. Κάποτε ήταν η μεσαία τάξη. Πάει αυτή. Τώρα είναι οι άνω των 60 και οι πάμφτωχοι. Τι τεχνολογία να κατέχουν, τί i pad  και i phone, ποιο Internet και ποιο wi-fi, ποια ote-tv και nova ποια δορυφορικά πιάτα ρε μεγάλε, όταν τα πιάτα στο σπίτι είναι άδεια.

Τι να του πεις του γέρου για 300 κανάλια και 1.5 εκατομμύρια  sites. Ο γέρος έχει μάθει-παρ’όλο που έχει προμηθευτεί από την τράπεζα την κάρτα για τα ΑΤΜ- για ασφάλεια κάθεται στην ουρά για να φτάσει στον γκισέ. Τι να λέμε τώρα. Εν καιρό μνημονίων και το MEGA το επιβράβευε με πολύ υψηλά ποσοστά. Αυτούς που βρίζει από το πρωί ως το απόγευμα,αυτούς καθότανε και έβλεπε ως τα μεσάνυχτα. Εχει σωσμό αυτός ο κόσμος;

Η  νέα πελατεία, που πρέπει να παραμείνει “αγκιστρωμένη” από τις οθόνες-τις ακριβοπληρωμένες με αδειες 70 και 80 εκατομμυριων οθόνες-είναι αυτό το γιγάντιο αναλογικά ποσοστό. Γέροι και πτωχοί.

Οι άλλοι, όσοι τέλος πάντων έχουν τον τρόπο τους και την γνώση να έχουν πρόσβαση σε μέσα ηλεκτρονικά κλπ,εντάξει,αυτούς δεν μπορούμε να τους  πιάσουμε με τις απαρχαιωμένες μεν αλλά ακόμα λειτουργικές τηλεοπτικές “ξώβεργες”.

Δυστυχώς είμεθα έρμαια, όμηροι των γερόντων. Αυτόι κατέστρεψαν τον τόπο,αυτοί συνεχίζουν να κρατάνε αιχμάλωτους τους νέους ανθρώπους. Τι να κάνουμε; Θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό.

Και στον Αρη να πάμε,και εποικισμό άλλων πλανητών να καταφέρουμε, όσο και να προχωρήσει η τεχνολογία και να καλπάζει η εξέλιξη,πάντοτε θα υπάρχουν και οι φοβισμένοι, οι ανήμποροι και οι βολεμένοι με το παρελθόν. Κοσμος που είναι ερωτευμένος με τους δεσμώτες του. Σύνδρομο Στοκχόλμης. Αμα δεν δει τον Πρετεντέρη του και τον Χατζινικολάου του ο γέρος,άμα δεν του δώσεις “φαί” για να τσακωθεί, να καταραστεί και στο τέλος να ελπίσει από αυτούς που ο ίδιος υβρίζει,τότε δεν γίνεται δουλειά.

Παραμένει λοιπόν ισχυρό μέσο η t.v. Ειτε είναι “μπαούλο” με σεμεδάκι πάνω του, είτε είναι “plasma”,οι κρεμασμένοι από δ’αύτηνε είναι πάρα πολλοί. Και δυστυχώς όχι μειούμενοι σε μια χώρα γερόντων και ανέργων.

Περιμέναμε μηπως και επιτέλους την δούμε να χρησιμεύει ως κοτέτσι. Είναι “ταμάμ” οι συσκευές οι παλιές για να βάλεις μέσα 2-3 κοτούλες. Εκεί στο μπαλκόνι σε μια γωνιά, ότι έπρεπε. Αλλά φαίνεται πως οι “Μπάμπιδες”, οι “Πορτοσάλτιδες”, οι “Τράγκες” οι “Παπαχελάδες” οι “Σίες” οι “Φάρες”  οι “Σάρες”, και οι “Μάρες”,έχουν ακόμα ζωή.

Γέροι, ημισυνταξιούχοι που περιμένουν,άνεργοι που επιμένουν, κρεμασμένοι στα μανταλάκια επιδομάτων και σισιτίων, ΕΚΑΣιούχοι που αναμένουν, “δυτες” κάδων σκουπιδιών,” άποροι αναμένοντες ψύχουλα, 60άριδες προ των πυλών του ΙΚΑ, πάσης φύσεως ενδιαφερόμενοι για τα αποφάγια που τους πετούν, οι “συγκρουόμενοι” με τα μεγάλα συμφέροντα και οι “μαχητές” των Βρυξελών. Ολους αυτούς ποιος θα τους τρομάξει,ποιος θα τους δώσει ελπίδα,ποιος θα τους “χερικώσει” αν χρειαστεί; Κουτσοί,στραβοί, στον τηλεοπτικό βόθρο, κάνοντας σκατοθεραπεία.

Μια μικρή βοήθεια,ένα μικρό “σπρώξιμο”, ώστενα διαχειριστεί σωστά την νέα-εδώ και μερικά χρονάκια- οικονομική και κοινωνική και άρα ψηφοθηρική πραγματικότητα. Αυτό ζητάει ο σούπερ καταρτισμένος Αλέξης,από τους καναλάρχες.  Και η δεξιά-στο όνομα,-μπορεί να περιμένει. Θα έρθει και η σειρά τους. Και από κει που είναι άλλωσε,κάτι “τσιμπολογάνε”. Ετσι θα πηγαίνει το έργο για πολύ ακόμα. Προκατ κόμματα με προσυμφωνημένους όρους, προδιαγεγραμμένες πορείες, προεπιλεγμένες κυβερνήσεις και “σήμερον εμού,αύριον εσού,ουδέποτε τινός”, που λένε και τα καλογέρια. Θα κυβερνάμε,ενίοτε θα συγκυβερνάμε,θα συνυπογράφουμε,θα συμφωνούμε,θα ξεπουλάμε,θα πηδιόμαστε, εναλλάξ. Προς το παρόν όμως, καλύτερη αποκομηδή σκουπιδιών,μπορεί να κάνει το “συριζαίϊκο”.

Βλέπει ο νεόπτωχος και ο μικροσυνταξιούχος τις μούρες αυτές τις κακάσχημες,τις αχτένιστες,τις απεριποίητες,τις ξεπλυμένες και βλέπει κάτι από τον εαυτό του.Της κυρά Σίας,της κυρά Θεανώς, του μπαρμπα Δρίτσα του κυρ Κατρούγκαλου της κυρα Αναγνωστοπούλου,τον κυρ Φίλη… νοιωθει μια οικειότητα. “δεν μπορεί,αυτοί είναι δικοί μας άνθρωποι”. Και ως μπροστάρη τον “νεαρό” Τσίπρα, μπας και αρπάξουμε και κάτι από την “άτακτη” και ακομμάτιστη πλην άνεργη νεολαία,που αποστρέφει και το κεφάλι. Οτι μαζέψουμε.

Διαχείρηση της κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης. Ποιοι καλύτεροι διαχειριστές της ένδειας και της φαβέλας,από τους “αριστερούς”; Είναι ο ονειρώδης κόσμος για αυτούς. Είναι ότι διάβαζαν στα μανιφέστα και ότι περιγράφονταν στα ιερα βιβλία των μαρξιστών.Οτι είχαν σαν προσκεφάλι. Οτι μπορεί να περιμένει ένας “διασώστης κομμουνιστής”, ήδη συμβαίνει.  Η αταξική  σαβούρα, ο κοινωνικός σκουπιδότοπος, είναι το ενδιαίτημα ενός -φαινομενικά- κόκκινου γλάρου, ο οποιος όμως λατρεύει το χαβιάρι και περπατά καμαρωτός,αφήνοντας πατημασιές  στους λασπωμένους δρόμους της κακομοιριάς. Ιδεώδης τόπος. Ο παράδεισος του αμπέχωνου, που μετά τη “δουλειά”, αναχωρεί για τα βόρεια προάστια έχοντας στην τσέπη  του χακί παντελονιού του, τα κλειδιά ενός cabrio.