From my e-mail:
1)Ρατσισμός είναι να είσαι στη σειρά του ΟΑΕΔ και να περιμένεις 360 ευρώ την ώρα που ο μπροστινός σου Πακιστανός θα πάρει 580.
2)Ρατσισμός είναι να πληρώνεις στα νοσοκομεία για εισαγωγή και εξετάσεις, μιας και διελυσαν τη δημόσια υγεια ενώ ο λαθρεποικος νοσηλεύεται δωρεάν.
3)Ρατσισμός είναι να βάζει ο λαθρομεταναστης…
το παιδί του δωρεάν σε παιδικό σταθμό και το δικό σου να μην το δέχονται.
4)Ρατσισμός είναι να βγάζει ο άλλος 50 ή και παραπανω ευρώ ημερησίως κάνοντας λαθρεμπόριο κι εμένα να μου κρατάει το 43% από το 20άρικο.
5)Ρατσισμός είναι να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν οι Έλληνες στους δρόμους μετά τις 11:00 το βράδυ.
6)Ρατσισμός είναι να έχουν γεμίσει τα σπίτια τους οι Έλληνες με κάγκελα & σιδεριές λες κι είναι σε φυλακές υψίστης ασφαλείας.
7)Ρατσισμός είναι να σε βιαζουν ή να σε δολοφονούν οι λαθρομετανάστες για 10 ευρώ.
8)Ρατσισμός είναι σε μια μικρή χώρα να έχει 2.500.000 άνεργους, 600.000 παιδιά που φύγανε στην ξενιτια και 4.000.000 λαθροεποίκους.
9)Ρατσισμός είναι ο ελεύθερος επαγγελματίας να πληρώνει 12 μήνες ΤΕΒΕ για να έχει βιβλιάριο υγείας και ο λαθροέποικος με 2 μήνες ένσημα να έχει βιβλιάριο υγείας για όλη του την οικογένεια και τους υπόλοιπους 10 μήνες να δουλεύει μαύρα κλέβοντας την εφορία.
10)Ρατσισμός είναι να πληρώνει ο Έλληνας μαγαζάτορας ενοίκιο, φως, νερό, τηλέφωνο, κοινόχρηστα, ΦΠΑ, φόρους, ΤΕΒΕ και ο λαθρομετανάστης με την κουρελού έξω από το μαγαζί του, τίποτα!
11)Ρατσισμός είναι να κάνεις συγκέντρωση για τον πεθαμένο πακιστανό λόγω ιδεολογίας την ώρα που οι συμπολίτες σου αυτοκτονούν.
12)Ρατσισμός είναι να μην πρέπει να διαμαρτύρεσαι για την ανεξέλεγκτη εισβολή χιλιάδων λαθρομεταναστών καθημερινά στη χώρα σου, οι οποίοι νομιμοποιούνται, τους παρέχεται στέγη και τροφή, σου παίρνουν τις δουλειές την ώρα που εσύ είσαι πεινασμένος, άνεργος στο δρόμο χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά.
13)Ρατσισμός είναι να αποκαλείς τον άλλο ρατσιστή και φασίστα επειδή δεν μπόρεσες ποτέ να βρεις μια λέξη που να περιγράφει την αγάπη για τη πατρίδα σου που ποτέ δεν ένιωσες εσύ…
14)Ρατσισμός είναι από τους 153.000 δικαιούχους επιδόματος ανεργίας του ΟΑΕΔ μόνο 20.000 είναι Έλληνες… ΕΙΠΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ;
15)Ρατσισμός είναι να σε συλλαμβάνουν γιατί δεν πλήρωσες εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς ενώ ο Πακιστανός είναι δωρεάν.
Και άλλα πολλά …
Α ρε Έλληνα … Ρατσιστή!!
ΥΓ Για οσους προλαβουν να πουν διαφορα… ας διαβασουν καλα το κειμενο και να μας που ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ. Εγω θα προσθεσω μονο οτι σε ενα κρατος που κοβουν το ΕΚΑΣ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ οι πολιτες του, 50-100 ευρω απο τα γεροντακια των 200-300 ευρω, που βγαζουν σε πλειστηριασμους περιουσιες για 500 ευρω οι δημοι (με πρωτο τον Καμινη) εχουμε πληρωσει πανω απο 6εκκ ευρω το 2015 μονο για την υποδοχη των μεταναστων. Τωρα ΓΙΑΤΙ φθασαμε η Ελλαδα να μην εχει συνορα (κατα Αλιεξη) και να ειμαστε ολοι υποχρεωμενοι να δινουμε στεγη φαγητο και παροχες στο καθε Πακι, την ωρα που ΕΛΛΗΝΕΣ αυτοκτονουν χιλιαδες κοσμου αν δε ξεπαγιασουν απο το κρυο το χειμωνα χωρις θερμανση, αυτο πραγματικα ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ αδυνατω να το καταλαβω..Αλλα εγω ειμαι και τεχνοκρατης νεοφιλελες…
Από ένα blog για τα γνωρίσματα των αριστερών:
Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η ευαισθησία. Η αριστερή ευαισθησία είναι πραγματικά μία περίπτωση απόλυτης υπερβολής, επειδή προβλήματα που κανείς δεν βλέπει, αυτή για κάποιο λόγο πάντα τα προσέχει στη γένεσή τους. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι ο λόγος της μεγάλης επιτυχίας της αριστεράς, αλλά και ο λόγος της όποιας αποτυχίας της. Ιδού η εξήγηση: η πολιτική ορθότητα ό,τι θεωρεί ότι δεν είναι σύμφωνο με τα πιστεύω της, το αποκαλεί ακραίο, είναι δεν είναι ακραίο. Οπότε προλαμβάνει και ως ένα μέρος εμποδίζει την όποια αντίδραση εναντίον της. Από την άλλη όμως, χαρακτηριστικό αυτής της ευαισθησίας είναι το γεγονός ότι βρίσκουν προβλήματα και στους κύκλους τους, οπότε θρυμματίζονται σε μικρές ομάδες, που ενώ δεν έχουν ουσιαστικά κάτι να χωρίσουν φτάνουν στο σημείο να βλάπτουν η μία την άλλη. Αυτό που κανείς πρέπει να θυμάται, είναι ότι η ευαισθησία που εμφανίζεται είναι αποτέλεσμα μίας υπερευαισθησίας: πράγματα που το μέσο άνθρωπο δεν τον ενοχλούν και δεν αποτελούν για αυτόν κοινωνικό πρόβλημα, οι αριστεροί καταπιανόμενοι με μικρές λεπτομέρειες τα κάνουν να μοιάζουν τεράστια προβλήματα.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό του αριστερού είναι και αυτό που τον κάνει να νοιάζεται για όσα νοιάζεται, και επίσης αυτό που τον οδηγεί στον αθεϊσμό. Είναι ο εγωισμός του ή όπως το λέει αυτός ο ”αλτρουισμός” του: το ενδιαφέρον για τον άλλον. Πάντα πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας τα όσα κάποιος λέει, για να μάθουμε εάν αυτά είναι ό,τι εκείνος τα παρουσιάζει πως είναι. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το κράτος παροχών: οραματίζεται τη βοήθεια των φτωχών και των ανήμπορων ή τον εαυτό του να ζει σαν κηφήνας; Την κατάργηση των νόμων ενάντια στη μοιχεία για χάρη των καταπιεσμένων ή μάλλον γιατί θα καταδικαζόταν και ο ίδιος; Τα δικαιώματα όλων των μειονοτικών και παραβατικών ομάδων γιατί καταπιέζονται ως άνθρωποι, ή γιατί και ο ίδιος ανήκει σε ομάδα μειονοτική ή και εν γένει παραβατική, με την αγάπη που εκφράζει στο απαγορευμένο; Πάντα οι μάχες απελευθέρωσης που έδωσε η αριστερά για τα ”δικαιώματα”, οι μαχητές της τις έκαναν γιατί επηρεάζονταν οι ίδιοι από αυτά είτε άμεσα, είτε έμμεσα μα ποτέ πραγματικά για τον πόνο του άλλου: αφού, έχουν βοηθήσει και βοηθούν ταυτόχρονα ομάδες που αλληλοεχθρεύονται (πχ ισλαμιστές και ομοφυλόφιλοι)
παρακάτω λέει:
Το τρίτο στοιχείο από αυτά που χαρακτηρίζουν το αριστερό άτομο είναι η ηλιθιότητα. Αυτό του δημιουργεί κυρίως προβλήματα, αλλά τον βοηθάει να έρθει σε επαφή με την μάζα λόγω της χρήσης του συναισθήματος ως πηγή πειθούς. Η ηλιθιότητα όμως ευθύνεται για την ευκολία διάσπασης των κινημάτων, την κοντοφθαλμία (δεν μπορεί ο αριστερός να σκεφτεί πέρα από το τώρα, άσχετο άμα έχει όραμα για το μέλλον), την υστερία που ακολουθεί την υπερευαισθησία και τον εξισωτικό μηδενισμό. Το τελευταίο ευθύνεται για το γεγονός ότι υποστηρίζουν ομάδες με διαπλεκόμενα συμφέροντα, ότι εξισώνουν θρησκείες που ελάχιστα κοινά και τις υποβιβάζουν όλες μαζί στο χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, ότι θεωρούν φυσική την οποιαδήποτε σεξουαλική πρακτική κλπ. Ουσιαστικά πρόκειται για το χαρακτηριστικό στο οποίο βασίζεται η ύπαρξη των θεωριών τους.
Το τέταρτο στοιχείο, κοινό στην αριστερά είναι και το πιο αξιοσημείωτο: το σύνδρομο καταδίωξης. Άμα είναι κάποιος να πάρει στα σοβαρά τις συνομωσίες που πιστεύει η ελληνική αριστερά (δειτε σχετικό άρθρο του Θεόδοτου), είτε τα κοινά θα του είναι αδιάφορα, είτε ο ίδιος θα ανήκει σε αυτό το χώρο. Για παράδειγμα, εάν σκεφτούμε την κυριαρχία της αριστερής κουλτούρας στα μίντια, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα συνδικάτα και την σχετική ατιμωρησία του τρομοκρατικού χώρου (ο οποίος στην Ελλάδα είναι εξ ολοκλήρου αριστερός), καθώς και την υποστήριξή του από ομάδες ακαδημαϊκών, μπορούμε να καταλάβουμε το πόσο υποτίθεται κυνηγιέται από το κράτος. Ας μη λησμονηθούν και οι θάνατοι στη Μαρφίν που προκληθήκαν σε μέρος που εκείνη τη στιγμή διαδήλωναν υποστηρικτές ακροαριστερών κομμάτων. Πόση φασαρία έγινε για αυτό το γεγονός και πόσο πολύ προβλήθηκε το αποτέλεσμα της δίκης; Θεωρώ ότι θα προσβάλω τη νοημοσύνη των αναγνωστών άμα αναλύσω περαιτερω τα πιστεύω αυτά περί καταδίωξης. Το όλο θέμα είναι γιατί υπάρχει αυτό το σύνδρομο; Η απάντηση βρίσκεται στα προηγούμενα χαρακτηριστικά, και ιδιαίτερα σε αυτό της ηλιθιότητας σε συνδυασμό με την υπερευαισθησία. Οι πιο ακραίοι των αριστερών (χαρακτηριστική η περίπτωση της Lena Dunham (δείτε φώτο παρακάτω) μιας βαθύπλουτης, αριστερής, φεμινίστριας, η οποία παραδέχθηκε στη βιογραφία της πως δωροδοκούσε τη μικρή αδελφή της με λεφτά και γλυκά σε αντάλλαγμα ερωτικών χαρών… είναι υπέραρκετο…) μπορούν να γίνουν ανεκτικοί με δυσκολία ακόμα και από τους ομοϊδεάτες τους. Επίσης, θεωρούν πάντα πως το πρόβλημα βρίσκεται κάπου αλλού και ποτέ μέσα τους, οπότε θεωρούν ότι όλοι τους καταδιώκουν γιατί τους μισούν για αυτό που είναι, ενώ κατά την άποψή τους πιστεύουν ότι αυτά που λένε και πρεσβεύουν είναι πράγματα τα οποία θα έπρεπε να αρέσουν κανονικά σε όλους.
τελειώνοντας ελπίζω να μην σας κούρασα:
Και η παιδεραστία είναι οκ αν είσαι αριστερός
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά συντελούν σε έναν πραγματικά πολύ άσχημο φανατισμό, οι απόψεις τους θεωρούνται θέσφατα, γιατί έτσι τους αρέσει (ούτε καν από θεϊκή αποκάλυψη), όχι από έρευνα την οποία ποτέ και δεν κάνανε. Ο αριστερός διανοούμενος, συχνά, απλά γράφει τα ιστορικά ή ιδεολογικά βιβλία του, χωρίς βαθύ και ουσιαστικό στοχασμό, έτσι αυθόρμητα (εξ’ ου και η μανία με τον αυθορμητισμό, χαρακτηριστικό της σύγχρονης ιστοριογραφίας). Ο λόγος που επικρατεί ο αριστερός, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι ο υποκειμενισμός και τίποτα άλλο• αυτός τον έφερε, αυτός κερδίσε και κέρδιζει από αυτόν. Το χειρότερο όμως είναι πως δεν κατανοεί ούτε την ίδια του την κατάσταση, η αυτογνωσία είναι έννοια άγνωστη για τον αριστερό. Σε αυτό συμβάλει πολύ και ο εγωισμός του, εκφραζόμενος από τον υλισμό του, που αγνοεί τη μεταφυσική και την εσωτερικότητα, δηλαδή την αναζήτηση προς τα έσω, προς τον ψυχικό του κόσμο, ώστε να γνωρίσει την ουσία της ύπαρξής του, μιας που για αυτόν η πηγή της, δεν βρίσκεται σε κάτι ανώτερο, απλά εκφράζεται αυτόματα, μηχανικά, αυθόρμητα. Ουσιαστικά, η ύπαρξή του είναι μία κατάσταση άνευ ουσίας, που μόνο σκοπό έχει την διάλυση της ουσίας της ύπαρξης των άλλων, το βύθισμά τους στη σκοτεινή άβυσσο της λήθης, το να τους κάνει όλους σαν εκείνον, μόνη ασήμαντη εγωιστική μονάδα. Μόνον για αυτό τον νοιάζει ο πόνος του άλλου.
Σας θυμίζουν κάτι αυτά; Κάτι ας πούμε με την σημερινή πραγματικότητα;
@ Χαρης
– Κοιτάζοντας έτσι πίσω, τα 50 κάτι χρόνια πολιτικής πορείας, υπάρχει κάτι που λέτε μακάρι να μπορούσα να το ξαναζήσω, να το ξανακάνω, θα το έκανα διαφορετικά;
– Με έχει απασχολήσει το ερώτημα, αλλά δεν έχω βρει απάντηση. Από τη στιγμή που μπήκα μέσα στο αριστερό κίνημα ήμουνα δοσμένος σε αυτό. Δεν ήμουνα με την κριτική διάθεση που απέκτησα εκ των υστέρων, γι’ αυτό και τα όσα συζητάμε για νέους κ.τ.λ. τα ακούω βερεσέ. Ενας νέος αν δεν έχει εμπειρίες, δεν τις έχει ζήσει, δεν τις έχει βιώσει για να μπορεί να κάνει τον κριτικό έλεγχο, εύκολα παραδίδεται στους εντυπωσιασμούς. Ηρθε μια στιγμή που μπορούσα να δω πολλά πράγματα από τη συμπεριφορά του Ζαχαριάδη, δεν τα είδα. Και νιώθω μια ευθύνη. Δεν ασκούσα, βέβαια, τότε καμιά απολύτως επιρροή. Ημουν ένα στελεχάκι της βάσης, που δεν μετείχε στις πολιτικές διεργασίες, που δεν είχε την πληροφόρηση, αλλά δεν είχε και το κουράγιο να δει κατάματα τους ανθρώπους, οι οποίοι στα μάτια του παρουσιάζονταν γιγάντιοι. Και είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτρίμματα. Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Ανθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.
Οχι δεν τα λεει ο Αδωνις αυτα. Ουτε ο Βοριδης. Ουτε καν ο Μητσοτακης.
Ο Λ.Κυρκος τα λεει, διευθυντης της Αυγης, εκπροσωπος της ΕΔΑ και του Συνασπισμου. NO COMMENT.
Η μαλλον ενα comment και μονο: Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΜΟΡΦΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΕΣ
Γιατι οταν εισαι βλακας και αμορφωτος το ΜΟΝΟ που λες και κανεις ειναι να προσπαθεις να κατεβασεις τους αλλους στο βοθρο σου. Μιας και εσυ σταθηκες ΑΝΙΚΑΝΟΣ να ανεβεις επιπεδο.
@ all, XAXAXAXAXAXAXA
08/02/2015
«Εκείνο που χρειάζεται τώρα, είναι χρόνος», σημειώνει η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη
«Το Μόνο που λέμε, είναι δώστε μια ευκαιρία στην Ελλάδα» , είναι ο τίτλος του άρθρου της Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη που δημοσιεύει η αγγλική έκδοση της Huffington Post.
Η κ. Αγγελοπούλου ζητά να δοθεί μια ευκαιρία στην Ελλάδα, σημειώνοντας χαρακτηριστικα πως «οι Έλληνες δεν αισθάνονται ότι τους δίνεται τώρα αυτή η ευκαιρία – και δικαίως».
Ακόμη, εκφράζει την στήριξή της στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας ότι «αντιπροσωπεύει την νέα εκείνη ηγεσία που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα», προσθέτοντας ότι «εκείνο που χρειάζεται τώρα, είναι χρόνος».
Υπογραμμίζει δε, πως «εάν οι ηγέτες ανά τον κόσμο και στην Ευρώπη βοηθήσουν τον Τσίπρα να αποδώσει στους Ελληνες πολίτες την αξιοπρέπεια, τότε και οι Έλληνες πολίτες- θα ανταποκριθούν στην πρόκληση – για τον εαυτό τους και για τον κόσμο».
19/10/2016 (1.5 χρονο μετα)
«Μαύρη πέτρα» έριξαν πίσω τους ο Θεόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου.
Το κεφάλαιο «Ελλάδα» έκλεισε για τη διάσημη και πλούσια οικογένεια, αφού μάζεψαν τις βαλίτσες τους και είπαν ένα «φορολογικό αντίο» στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αρχικά έκαναν όλες τις νόμιμες φορολογικές διατυπώσεις, δηλώνοντας μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού.
Η σχετική νομοθεσία προβλέπει ότι πρέπει να διαμένει κάποιος τουλάχιστον 183 ημέρες τον χρόνο σε άλλη ευρωπαϊκή πόλη.
Τα δικαιολογητικά που προσκόμισαν οι δικηγόροι της οικογένειας δεν ήταν δυνατόν να αμφισβητηθούν από τις επίσημες φορολογικές Αρχές.
Ο κ. Θεόδωρος Αγγελόπουλος αποχώρησε από μέλος διοικητικών συμβουλίων εταιρειών, στα οποία συμμετείχε, ενώ, αντιστοίχως, η κα Γιάννα Αγγελοπούλου προσκόμισε διακοπή εργασιών από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών.
Η οικογένεια Αγγελοπούλου, στη συνέχεια, κατέθεσε δικαιολογητικά, τα οποία επιβεβαίωναν ότι δεν είχε κανέναν οικονομικό, εμπορικό και οικογενειακό δεσμό, δηλαδή ότι τα παιδιά τους είναι κάτοικοι εξωτερικού.
Οι αρμόδιες φορολογικές Αρχές δεν ήταν σε θέση να εμποδίσουν το φορολογικό αίτημα της οικογένειας, καθώς ήταν σε θέση να αποδείξουν ότι είναι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού.
Η αποχώρηση της οικογένειας Αγγελοπούλου μεταφράζεται σε απώλειες για τα κρατικά ταμεία, καθώς οι ετήσιοι φόροι που κατέβαλαν ξεπερνούσαν τουλάχιστον τις 100.000 ευρώ.
Οι φορολογικές Αρχές βγαίνουν διπλά χαμένες, καθώς αφενός από φέτος δεν θα εισπράξουν ούτε ένα ευρώ φόρο και, αφετέρου δε θα έρχεται συνάλλαγμα στη χώρα από την οικογένεια Αγγελοπούλου.
Αξιόπιστη πηγή του υπουργείου Οικονομιών είπε στο bankingnews ότι ο κ. Θεόδωρος Αγγελόπουλος θα μπορούσε να είχε κάνει χρήση της νομοθεσίας ως κάτοικος εξωτερικού από το παρελθόν, αλλά δεν είχε ασκήσει αυτό το δικαίωμα.
Η οικογένεια θα επισκέπτεται πλέον την Ελλάδα μόνο για τουρισμό.
Η χρονική στιγμή που επιλέγει να φύγει η οικογένεια Αγγελοπούλου από την Ελλάδα, σύμφωνα με κάποιους, συνδέεται άμεσα με τη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η οποία έχει στοχοποιήσει τους πλούσιους.
Ως εδώ «άντεξε» η οικογένεια Αγγελόπουλου, η οποία στην ουσία βάζει ένα τέλος στην φορολογική λαίλαπα που πλήττει τη χώρα.
Για την οικογένεια Αγγελόπουλου η μόνη φορολογική δοσοληψία που θα έχει με την εφορία θα είναι η πληρωμή του ΕΝΦΙΑ για την έπαυλη που διατηρούν στο Ψυχικό.
Τέλος, να σημειωθεί ότι η οικογένεια Αγγελοπούλου είχε προσφύγει στα Διοικητικά δικαστήρια για φόρους που της είχαν καταλογισθεί το 2011, οι οποίοι όμως ακυρώθηκαν στη συνέχεια με δικαστικές αποφάσεις.
πηδάνε από το καράβι πριν αυτό βουλιάξει…