Πήραμε τις Κυριακές μας πίσω;

Μετά από χρόνια και χρόνια που τα πλάκωνε η σκλαβιά, ήρθε η εποχή όπου ο καθένας-περίπου- μπορεί να κερδίζει-περίπου-τον οποιονδήποτε. Η μάχη στο παρασκήνιο καλά κρατεί με το σχοινί να τραβιέται πότε από “δω” πότε από “‘κει”. Ο ΟΠΑΠ κατακρατά μεγαλύτερο μερίδιο κερδών,αφού τα “γκανιάν” μετετράπηκαν σε μουλάρια και ο “κουβάς” πάει σύννεφο. Οι διαιτησίες ισοφαρίζουν τα λάθη εκατέρωθεν. Η ΕΠΟ περνά σε καθεστώς ημιμόνιμης επιτροπείας,κάτι σαν το “Αγιο Ορος” με τους μοναχούς,τα κοράκια να μη ξέρουν ποιος θα τους ξυλοφορτώσει και ποιος θα τους “βολέψει” πρώτος. Ο “μεν” ή ο “δε”.

Το μόνο που μένει να αλλάξει άρδην είναι η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ ώστε οι Κυριακές,εκτός από “παλατζαρισμένες” και “σταμπιλαρισμένες” να γίνουν και οπτικά ευχάριστες,για εμάς τους ταλαίπωρους φίλους της ταλάιπωρης ΑΕΚ.

Αυτό είναι και το πιο δύσκολο. Πρώτον γιατί είναι κάτι που θέλει χρόνο,κόπο και κυρίως τρόπο. Και δεύτερον γιατί δεν διαφαίνεται να υπάρχει καμιά τέτοια διάθεση και πρόθεση από τους -φερόμενους- υπευθύνους που τρέχουν το ποδοσφαιρικό μέρος.

Κυρίως μιλάμε για τις ορέξεις και την διάθεση του -φερόμενου ως- “εγγυητή” κατά πρώτον λόγο και κατά δεύτερο στον “από κάτω του”, ή μάλλον στον “διπλανό του”, τον Βούδα Σέρβο. Γιατί για ότι συμβαίνει-καλό ή κακό,θετικό ή αρνητικό- κύριοι-άλλα όχι οι μόνοι φυσικά- υπέυθυνοι,είναι αυτοί οι δύο,στην περίπτωσή μας. Ο “Μπόλεκ” και ο “Λόλεκ”.

Δεν φάινεται-εδώ και 2-3-4 χρονάκια δηλαδή,αλλά κυρίως τα δυο τελευταία και κυρίως φέτος, η πρόθεση,ή διάθεση, η τάση να πέσουν μετα “μούτρα” στην ΑΕΚ και βέβαια να εργαστούν μεθοδικά,οργανωμένα και με ανοιχτούς ορίζοντες.

Ανθρωποι μονολιθικοί, στενοκέφαλοι,με εμμονές. Εμμονές οι οποίες υπό κάποιες άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στις επιτυχίες,σήμερα φαίνεται πως αποτελούν πρόβλημα.

Να είναι ανασφάλεια. Να είναι αδιαφορία. Να είναι στενοκεφαλιά. Να είναι αναμονή. Να είναι τα γεράματα. Δεν ξέρω.

Πάντως φαίνεται πως έχουν “βολευτεί” με την επιχειρούμενη-αλλά και αναπόφευκτη λόγω της οικονομικής κρίσης- εξίσωσης προς τα κάτω σε όλα-και μας πλασάρουν μια ΑΕΚ ανάλογα κοντή. Ανάλογα μικρή και ανάλογα μέτρια,που να ταιριάζει στις εποχές που ζούμε. Κατά μία έννοια,μπορούμενα πούμε πως αυτή η εικόνα είναι λίγο-πολύ αναμενόμενη,για να μη πούμε αναπόφευκτη.

Ταιριάζει γάντι στις ” χαμηλές απαιτήσεις” της εποχής. Και πάνω κει έχουν “καθήσει” και οι-φερόμενοι- ιθύνοντες που  “τρέχουν” την ομάδα. Και τείνουν να μας πείσουν να συνηθήσουμε στην “σωτήρια μετριότητα” με την οποία έχει σκεπάσει την ΑΕΚ ο “μεγιστάνας”. Τρελές εποχές για τους τσιγγούναρους. Χρυσές.

Φυσικά δεν μπορούμε να πούμε πως δεν έχουν δωθεί κάποια χρήματα (από το ταμείο πάντα). Θα είμασταν και παράλογοι και άδικοι. Μόνο που αυτά πρώτον δεν αρκούν για να μην φωνάζουν-και δικάιως-  οι οπαδοί  στις κερκίδες “αυτό δεν είναι ΑΕΚ”, αλλά και δεύτερον όσο και να αποφύγεις τα “κοράκια”,τους “μανατζαραίους” και τα λοιπά τρωκτικά και πάλι θα βρεθεί τρόπος να πετάξεις μεγάλο μέρος των χρημάτων που διαθέτεις,αφού αυτά τοποθετούνται πρόχειρα,στο ποδάρι και την ίστατη ώρα. Αναζητώντας πάντα λυσεις στο “παρά πέντε” και κυρίως λύσεις μιας χρήσεως,ίσα για να βουλώνουμε τα μάτια,ή για να δίνουμε παράταση στις ακολουθούμενες απογοητεύσεις.

Οσο και να θες να κάνεις εξοικονόμηση δια της κακομοιριάς και της τσαπατσουλιάς,πάντα θα δημιουργούνται “τρύπες” στο  τσουβάλι του “ότι νά’ναι-όπως νά’ναι- όσο νά’ναι”.

Προτάσεις και θέσεις πολλές. Εχουν γραφεί εδώ μέσα,ένα κάρο. Και όχι μόνο. Και αλλού. Αλλοι γράφοντας για “σπέκουλα”  και “μεροκάματο” και άλλοι καθαρά από ΑΕΚοφροσύνη και με ανεξάρτητη ματιά.

Τι σκοπεύουν να κάνουν,δεν ξεύρω. Ουτε και να αν σκοπεύουν να αλλάξουν γενική γραμμή πλεύσης και να απομακρυνθούμε από τις τσαπατσουλοδουλειές, τις δοκιμές και τα “στοιχήματα”. Πιθανόν-όπως ισχυρίζονται αρκετοί-να περιμένουν να “καθαρίσει” η ΕΠΟ και η διαητσία. Μακάρι. Αλλά πάλι,αφού θα ελέγχεις εξ αρχής αυτά, γιατί να κάνεις σοβαρή δουλειά και να πληρώσεις σοβαρούς ανθρώπους για να καταφέρεις κάτι που το μπορείς και με “χαρτζιλίκια” και κλωτσιές; Λέμε τώρα.

Αλλά έλεος πια,να κρύβεται ο ένας πίσω από τον κώλο του άλλου. Νισάφι,με την χρήση κεκαυμένων υλικών και την χρησιμοποίηση “δικών μας παιδιών”, οι περισσότεροι εκ των οποίων χρωστάνε στον “εγγυητή” κάτι. Αλλοι είναι υπόλογοι,άλλοι έκθετοι,άλλοι ευγνώμονες και άλλοι προ των πυλών της Ευελπίδων.

Κουράστηκε ο κόσμος μετην παρέλαση αιχμαλώτων,δούλων,υπαλληλίσκων με την κακλή έννοια και “καλοθελητών” της πλάκας και του χαβαλέ. Και χρόνος χάνεται. Και κόπος πάει χαμένος. Και χρήματα πετιούνται τζάμπα.

Να δούμε πότε θα σοβαρευτούν,αυτοί οι κατά τα άλλα πολύ σοβαροί στα άλλα. Οι βαρείς και ασήκωτοι. Οι συνοφρυωμένοι,με τις βαριές και σερνάμενες φωνές,αλλά με νοοτροπία του 1970,  και ταχύτητα κοάλα και  συμπεριφορά “πυροσβεστήρα”. Αντε να δούμε. Πότε θα εμπιστευτούν-και πως- ανθρώπους της προκοπής και γνώστες. Αντε να δούμε πότε θα βγουν από την κοινή τους θερμοκοιτίδα. Αντε να δούμε πότε θα μάθουν ποδήλατο χωρίς βοηθητικές. Και τί θα αφήσουν. Πότε θα χωρίσουν. Αν θα χωρίσουν. Και πως θα χωρίσουν. Ο “τέτζερης” από τον “καπάκη”. Οι σιαμαίοι που μας έχουν βγάλει την παναγία τόσα χρόνια.