Xειμερινές διακοπές για τον-πολύ εργατικό είναι αλήθεια- Αλέξη Τσίπουρα. Από την Κούβα στο Αμπου Ντάμπι. Ποιος να το έλεγε,πως το όνειρο του μικρού τυμπανιστή θα γινόταν πραγματικότητα και πως θα γύριζε τον κόσμο με λεφτά αλλωνώνε. Το ονειρο κάθε μικρού “κομμουνιστή” που θέλει να “μπει στα πράγματα”,είναι “τα κουπόνια”. Είτε είναι τα ταπεινά του κόμματος προς θρέψην και πόσην,είτε τα υπερατλαντικά ταξίδια με ιδιωτικό τζετ.
Γιατί ιδιωτικό είναι το ελληνικό πρωθυπουργικό.Οπως ιδιωτικό είναι το ίδιο το κράτος ολόκληρο,αφού σε μερικούς ιδιώτες ανήκει,ολίγον επώνυμους. Και οι μπροστινοί “Τσίπρες” αναλάμβάνουν κάθε φορά τον διαμοιρασμό των ιματίων του “εσταυρωμένου ψηφοφόρου”,είς τους συγκεκριμένους αυτούς ιδιώτας. Σήμερον ο “Χ”,αύριον ο “Ψ”,ουδέποτε εσύ. Αμήν.
Από δημοκρατική χώρα σε δημοκρατική χώρα λοιπόν ο Περιστέρης Αλέξης. Στο Αμπου Ντάμπι θα εκφωνισει πύρινο λόγο για το δικαίωμα στην μπούργκα και θα εξάρει την ανεξιθρησκεία που έχει επιβάλει ο δημοκρατικά εκλεγμένος και εκεί βασιλιάς. ‘Η έχουμε πολιτικά πιστεύω,ή όχι.
Επόμενος σταθμός,είναι λίγο πιο κάτω, η Υεμένη. Θέλει λέει να σφύξει το χέρι στους λαοπρόβλητους πειρατές που με κίνδυνο της ζωής τους σαλτάρουν στα πετρελαιοφόρα και τα γιοτ του μεγάλου κεφαλάιου και μοιράζουν τα λάφυρα στους κατοίκους της φτωχής αυτής χώρας.
Κατόπιν,θέλει να πάει στη Γη του Πυρός. Θέλει λέει να δει τους “αναστενάριδες” της περιοχής. Τί να πεις…
Ασε που έτσι,βολτάροντας εδώ και κει,αποφεύγει το Ευρωπαικό μάντρωμα. Σου λέει “άμα είναι να με ξαναχώσουνε 17ωρα συνέδρια και απανωτές αυπνίες όπως πέρσι,άσε καλύτερα να την κάνω με το αεροπλάνο. Ούτως ή άλλως,ότι είναι να αποφασιστεί,έχει προαποφασιστεί και οι λεπτομέριες ξεκαθαρίζονται κατόπιν. “Εμένα τί να με κάνουν; Να με ταλαιπωρούν τζάμπα; Και δεν πάω μέχρι την Κούβα,τα Εμιράτα,ή τον τάφο της Εβίτα Περόν,να ξεσκάσω και λίγο”; Σωστός.
Κατόπιν θέλει να πάει στη Γη του Πυρός. Θέλει λέει να δει τους “αναστενάριδες” της περιοχής. Τί να πεις…Ασε που έχει την απορία “αν στο Νότιο ημισφαίριο,το νερό στα σιφώνια φεύγει δεξιόστροφα,όπως λέει η επιστήμη,τί γίνεται σε περίπτωση που πατήσεις το κουμπί στο καζανάκι με το αριστερό χέρι αντί για το δεξί”; Αυτό είναι σπαζοκεφαλιά και για την ΝΑΣΑ.
Εν τω μεταξύ,το Αιγάιο- “η κοινή μας θάλασσα” κατά τα λεγόμενα και του ιδίου- βάλεται συνεχώς πλέον και στα ίσια. Μαντρώνουνε στους χάρτες τους και στις ασκήσεις τους τα μεμέτια ολοένα και περισσότερα νησιά. Για Αγαθονήσια, Καστελόριζα και Ιμια,δεν κουβεντιάζουμε. Αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα. Το λένε άλλωστε και οι δικοί μας προύχοντες. “ούτε που να το κουβεντιάζετε” λένε και ξαναλένε στους γείτονες. Εδώ οι ψηφοφόροι φυσικά φαντάζονται το αντίθετο,αλλά μπρος στα κάλη των επιμηκύνσεων και στον φόβο των χρεωκοπιών,τί είναι μερικά κωλονήσια από τα τόσα που έχουμε,τα οποία έχουν και ωραίους “αχινούς” από κάτω; 3.000 έχουμε από δ’άυτα. Δεν είναι άδικο όπως έλεγε και ένας Τούρκος πολιτικός “η Ελλάδα να έχει ολόκληρο μπαξε στο Αιγαίο και εμείς μόνο ένα παρτέρι”; Σωστός.
Οι καλοί Ευρωπαίοι- αι γνωσταί μεγάλαι δυνάμεις από το παρελθόν- ξαναμοιράζοντας την Βαλκανική τράπουλα-αφού κοντεύουν να ξαναμοιράσουν την τράπουλα της Μέσης Ανατολής- λένε να δώσουν μερικούς “ρηγάδες από κει και μερικά “μπαστούνια” από δω.
Μας υποστηρίζουν όλοι. Συγκινητικό! Γιούνκεριδες,Σταινμάγιερ, Ολάντιδες, Μέρκελες λένε με ένα στόμα (υποκριτικά) “κάτω τα χέρια από την Ελλάδα και τα σύνορά της”. Φυσικά μπρος στον (ψευδο)κίνδυνο και την (ψευδο)απειλή των Τούρκων πως “θα γεμίσουν την Ευρώπη με τζιχαντιστές, οι οποίοι έκαναν ήδη “δοκιμές” με τα “Μπατακλάν”, οι λαοί-και κατ επέκταση οι κυβερνήσεις των “φίλων” μας θα αφήσουν να γίνει ο ακρωτηριασμός εδώ ανατολικά,για να μη πάθει σηψαιμία όλο το σώμα. Αλλωστε αυτή ήταν και η δικαιολογία για την οικονομική μας “απομόνωση” και τον “αναγκαίο” χρηματοπιστωτικό “ακρωτηριασμό” μας. Για να μην επεκταθεί η νόσος. Εχε εμπιστοσύνη στο ιατρικό τιμ. Γνωρίζει άριστα.
Η πολιτική των “σταθερών συνόρων” η οποία κράτησε από την συνθήκη της Γιάλτας ως το 2001,έχει δώσει την θέση της στην πολιτική της επαναχάραξης των. Εχουν υπάρξει σταθερά σύνορα σε χώρα-δορυφόρο-για πάνω από 100 χρόνια ποτέ στην ιστορία; Για να το μάθω και εγώ,γιατί δεν γνωρίζω καμία.
Ελάχιστες χώρες στην Βαλκανική,την Βορεια Αφρική και την Μεση Ανατολή έχουν μείνει ως τώρα ίδιες “χωροταξικά”. Μεταξύ αυτών είμεθα και εμείς. Θα έρθει και η σειρά μας και το θέμα -μικροπολιτικά μιλώντας και μικροκομματικά- είναι ποιος θα πάρει τον “μουτζούρη” της απώλειας εδαφών επί των ημερών του. Μια (ψευδο)αριστερή κυβέρνηση απαρτιζόμενη από κατσαπλιάδες ψευδοκομμουνιστές όπως η σημερινή, οι οποίοι πιστεύουν στην “ασύνορη αγάπη”, είναι ταμάμ. Θα ανθέξουν,ή θα την κοπανήσουν; Γλυκιά η μαρμίτα,αλλά υπάρχουν και σφήκες.
Να μη βιάζεται ο Κυριάκος και να περιμένει. Εχει να φορτώσει επιχειρήματα τέτοια,προκειμένου να κυβερνήσει και αυτός,που οι αντιμνημονιακές ρητορικές δεν θα χρειάζονται.(ούτως ή άλλως,όλοκληρο το λεγόμενο “συνταγματικό τόξο” έχει υποκύψει στα μνημονια και έχει κάνει σημαία την αναγκαιότητά τους. Αντε τωρα ο “αγανακτισμένος” να βρει αποκούμπι. Μήπως να βάλει ξανά υποψηφιότητα η Εφη Σαρρή;)
Ολα πλέον θα λάβουν νέες σημασίες αφού έρχονται νέες προτεραιότητες και άρα από τα μπαλκόνια οι πολιτικάντιδες θα έχουν νέα όπλα στην φαρέτρα της χρησιμότατης πολυλογίας,προκειμένου να πείσουν τα αιγοπρόβατα να τους ακολουθήσουν “για να μη χαθούν στο δάσος”.
“Μπορούμε να επιρρεάσουμε κάτι”; Η αλήθεια είναι πως ακόμα και η πιο υπόδουλη χώρα,έχει έναν βαθμό αυτονομίας. Εστω υποτυπώδη. Δεν υπάρχει υπόδουλη χώρα 100%. Υπάρχουν τομείς και θέσεις,όπου είναι δυντή η μερικη έστω ευεληξία και η περιορισμένη έστω αυτοδιοίκηση. Σε αυτά τα σημεία,καλόν είναι να έχεις πεφωτισμένους πολιτικούς που μπορούν να παίζουν σε δύο-ή και σε παραπάνω-ταμπλό. Δυστυχώς στην περίπτωσή μας,-μιλώντας τουλάχιστον για τα τελευταία 40-50 χρόνια- έχουμε διατεταγμένους ελληνόφωνους υπάλληλους των μεγάλων δυνάμεων. Δεν υπάρχει δηλαδή περίπτωση και πιθανότητα,ούτε μια στο εκατομμύριο να διεκδικήσουν κάτι πίσω από τις κλειστές πόρτες,όπου παίρνονται οι αποφάσεις και εκεί που απλώνονται τα χαρτιά. Με δυο λόγια :”ο Θεός να βάλει το χέρι του”.
Σε 5-6 χρόνια θα μοιαζουμε με τον Πιστόριους,από πλευράς χάρτη,αρκεί όμως-σας παρακαλούμε φίλοι “σύμμαχοι”,- μετά την -αναπόφευκτη εις έτιν- “βοήθεια” σας και “σωτήρια παρέμβαση”σας , να μας δώκετε και κανένα μπαξίσι για τα νοσήλια. Μέχρι να μάθουμε να περπατάμε κουτσό, να έχουμε τα προς το ζειν.
Connect
