Το παρελθόν πάλι μπροστά μας

Yπάρχουν φορές που και όσα και όποια λόγια και να βρεις,είναι φτωχά και λίγα για να περιγράψουν μια ζοφερή κατάσταση.

Η ΑΕΚ συνεχίζει να είναι άρρωστη, ακόμα και μετά τον ερχομό του αρχίατρου. Είτε μιλάμε για το 2008,είτε για το 2013,είτε για το 2017. Είτε αναφερόμαστε στην περίοδο των “10 Ολυμπιακών”,είτε στην κατοπινή μετάβαση σε Αδαμίδη-Δημητρέλο, είτε στην μεταεποχή Μελισσανίδη. Η μόνη διαφορά,είναι στα ονόματα και στα-φερόμενα- “κυβικά” αυτών. Η πραγματικοτητα ξεβρακώνει και θέτει τους πάντες στην σωστή απόσταση και θέση.

Στην ΑΕΚ του Μελισσανίδη,δηλαδή από το 2013 και την απόφαση για πτώση στην Γ κατηγορία και ως σήμερα που μιλάμε,δεν έχει διαπιστωθεί κάποια σοβαρή βελτίωση σε κάποιον τομέα σε σχέση με τις πρόσφατες εποχές των προκατόχων του. (εκτός βέβαια της νομιμης διαγραφής των χρεών της).

Στο διοικητικό μέρος,όλα δείχνουν πως λειτουργούν “δια αντιπροσώπου” και με αναλώσιμους γνωστούς και φίλους και κυρίως με γνώμονα όχι την γνώση και το βιογραφικό εκάστου,αλλά με γνώμονα την “αφοσίωση” και την “πίστη” στα θελήματα και στις αγγαρίες του “εγγυητού”. Περισσότερο κομματικό μηχανισμό θυμίζει η διάρθρωσή της παρά σοβαρή εταιρεία.

Στο ποδοσφαιρικό μέρος τα πράγματα ίδια και χειρότερα. Προχειρότητα,μπαλώματα,επαναλαμβανόμενα και επικαλυπτώμενα λάθη επί λαθών,έλειψη στόχων,απουσία συγκεκριμένου αγωνιστικού προφίλ και κυρίως ατμόσφαιρα και περιβάλλον δημοσίου. Και εδώ κομματικό μηχανισμό θυμίζει το πράγμα.

Με εξαίρεση δυο-τρεις καλές κινήσεις- ποσοστό το οποίο ούτως ή άλλως ενυπάρχει στον κανόνα της τυχαιότητας- οι υπόλοιπες πολλές δεκάδες μεταγραφές παικτών,θυμίζουν την περίφημη-και ανύπαρκτη βεβαίως- εσωτερική μετακίνηση και “αξιολόγηση” των δημοσίων υπαλλήλων.Αξιολόγηση από ποιους; Από ακόμα μεγαλύτερους αργόσχολους από τους ίδιους. Καμαρίλα,αραλίκι,γλύψιμο, κλίκες και ρουφιανιά. Δηλαδή κομματικό κλίμα και εδώ.

Ακόμα και η δημόσια εικόνα της ΠΑΕ, η λειτουργία της, η ταχύτητά της, τα “αντανακλάστικά” της, όπως και-κυρίως- η επαφή της με τον μεγάλο όγκο των παδών (και άρα πελατών της) είναι και εδώ ανύπαρκτα. Αυτό που αντικρίζει κάποιος ο οποίος έρχεται σε “επαφή” με τα θέματα επικοινωνίας,μάρκετινγκ κλπ της ΑΕΚ είναι μια ακόμα περίπτωση κομματισμού. Γνωστοί και φίλοι του εγγυητού, πρόχειρα βαλμένοι,ατάκτως ερριμένοι βολικοί και ταγμένοι. Μια λεπτή στρώση σοβαροφάνειας  κάτω από την οποία έυκολα αποκαλύπτονται η προχειρότητα και η ψευδεπίγραφη ΑΕΚοφροσύνη που πλέον δεν ξεγελά και δεν παραμυθιάζει ούτε 12χρονο οπαδό.

Και τέλος, η αλληλεξάρτηση και η “αλλαξοκωλιά” που γίνεται με φίλα προσκείμενα στην ΠΑΕ “κιτρινόμαυρα” Μέσα κυρίως ηλεκτρονικά, με σκοπό την “επέκταση του χρόνου ομιλίας”,όπως συμβαίνει και με τα καρτοκινητά τηλέφωνα. Οσο λέμε-λέμε,τόσο κονομάνε οι μεν και τόσο μένουν στις πρωτες γραμμές περασμένοι με λουλάκι οι δε. Απαντες ευχαριστημένοι. Κομματισμός και εδώ. Οργανα προπαγάνδας, μεροκάμματα κάτω από το τραπέζι, χρυσόσκονες,φύκια για κορδέλες,κείμενα βγαλμένα από εποχές Παλατιού, λογοκρισία,άρθρα-διαθλαστικοί φακοί και υποτελή στο βωμό της κονόμας και της εξαργύρωσης του ΑΕΚοφρονήματος.

Τίποτα από όλα αυτά δεν ειδοποιούν τον ΑΕΚτζή πως έχει έρθει “εποχή  Μελισσανίδη”.

4 χρόνια τώρα,ακούμε βροντές, προβλέπονται χιόνια και καταιγίδες και το μόνο που ζούμε είναι η μονότονη ησυχία του μεσημεριού. Βαθύς ύπνος παντού. Τα πάντα στην κυριολεξία μυρίζουν καμαρίλα και μπαούλο. Τίποτα δεν θυμίζει Μελισσανίδη. Γέρασε, μπαίλντησε, έχασε την ταχύτητα και τον αιφνιδιασμό. Εγινε “τίγρης του πάρκου” (όπως γράφαμε προ περικών ετών) έγινε και αυτός “τζετ-σετ” και ως συνταξιούχος που προσέχει τα αποθεματικά του, προτιμά να μη βγαίνει από το σπίτι,ή όταν το κάνει,να φτάνει μονο ως το καφενείο και να επιστρέφει γρήγορα στην ασφάλεια του διαμερίσματος.

Πολύ θα θέλαμε να δούμε κάτι άλλο.Πρώτος εγώ. Οπως και όντως κάτι άλλο περίμενα. Πάντως όχι αυτό το χάλι. Οχι αυτόν τον ξεπεσμό. Οχι αυτην την παραδοχή της μετριότητας με πρόσχημα κάποιαν επίπλαστη “ορθή διαχείρηση”. (το βρηκαμε τώρα. Ολοι σήμερα αποφάσισαν να γίνουν νοικοκύριδες.) Με την ΑΕΚ  δίχως τα οικονομικά βάρη του παρελθόντως,σήμερα,εν μέσω “ορθολογικής διαχείρησης” και “τήρησης ισολογισμών” να είναι “μέσα” περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ. Απόρροια όχι της σπατάλης,αλλά της μεροληπτικής και τσαπατσούλικης επιλογής προσώπων. Προπονητές,παίκτες κυρίως. Αλλά και στελεχών.

Πόσο έχει στοιχήσει ο Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ,ακόμα και αν βρίσκεται αμισθί σε αυτήν; Μερικά εκατομμύρια λέω εγώ. Πόσο της έχει στοιχίσει ο Μαιστόροβιτς, ή ο άλλος ο τουρίστας ο Μιλοβάνοβιτς πριν από αυτόν δηλαδή οι επιλογές των; Πόσα κόστησε σε πρόστιμα και διαφυγόντα κέρδη  η “επικοινωνία” της Βρεττάκου με τον κόσμο της ΑΕΚ (δηλαδή μετο πέταλο;) Πόσο κόστισε η αποψίλωση των ακαδημιών-με πρόσχημα ντε την επαναδραστηριοποίησή τους) και η μη ανάδειξη τυχόν ταλαντούχων παικτών; Πόσο κοστίζει το ακριβό,μακρυνό,κρύο και υπερμεγέθες ΟΑΚΑ,τόσα χρόνια;

Ποια “ορθή διαχείρηση” λοιπόν και πράσινα άλογα. Αυτά να τα πουν στον Στουρνάρα και στον Αλογοσκούφη,για να γελάσουν όλοι  μαζί.

Εδώ μιλάμε για πλήρη αδιαφορία.Για ερασιτεχνισμό που δεν προέρχεται καν από το γνήσιο μεράκι,αλλά από γενική έλειψη όρεξης. Στην ΑΕΚ δεν επικρατεί κλίμα πείνας. Δεν ορέγεται κανείς τίποτα άλλο πέρα από μια μικρή αρπακτή. Είτε υπογράφοντας ένα συμβόλαιο βραχύβιο,είτε γράφοντας ένα κείμενο στηριξης των απανωτών λαθών και των παραλήψεων του “μεγιστάνος”. Κανείς δεν κάνει καν σκέψη,για οτιδήποτε,παραπάνω από μερικούς μήνες.

Πρώτος από όλους βέβαια ο  Μελισσανίδης. Οταν δίνεις όρκους “ολικης επαναφοράς” και τάζεις από την Πόλη ως την Αθήνα πως “θα κάνω την ΑΕΚ παγκόσμια” και βλέπει ο άλλος τον…Δέλλα για δυο χρόνια και κατόπιν Μανωλάδες, Κετσπάγιες και Μοράις,όταν βλέπει μεταγραφές μονο ελευθερων παικτών  από το πανέρι με κριτηριο μονο την φτήνια και όταν βλέπει ένα κάρο αυλικούς να πληρώνονται με τα λεφτά του κοσμου για να σου γλύψουν τα αρχίδια τότε ποιος να πιστέψει κάπου και ποιος πλέον να σε πάρει στα σοβαρά;

Η τελευταία επιλογή-μετά από σοβαρή σκέψη βεβαιως βεβαιως- για  τον πάγκο,είναι ο …Μανολο Χιμένεθ. Μεσοβέζικα πράγματα. Σιγουράτζα. Η ασφάλεια του γέρου. Που να δοκιμάζει τώρα άλλα φάρμακα.

Πάλι προς τα πίσω λοιπόν. Πάλι αναστροφή. Πάλι στα ίδια πρόσωπα. Πάλι παρελθόν. Πάλι στα παλιά και στα ξαναζεσταμένα.Τι τι θένε την κάρτα και τα μηχανήματα στις τράπεζες; Μια χαρά είναι οι ουρες και  ο γκισές. Και τί είναι αυτό το POS; Βρε δε πάνε στο διάολο. Παλιά δεν είχαμε ούτε ηλεκτρικό.

Είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε με μια ΑΕΚ κατατονική. Δυστυχώς. Με μια ΑΕΚ που είναι αραγμένη στη κουνιστή πολυθρόνα και βλέπει όλους και όλα να περνούν από μπροστά της. Αταραξία. Γεροντική άνοια έχει κυριεύσει τα πάντα. Κουβέρτες στα πόδια, τίλιο και ιστορίες απ΄τα παλιά. Χρησιμοποιώντας γνωστούς και φίλους, πρόθυμους εργάτες ως κουτσουρα στο τζάκι,για να ζεσταθούν οι δυο γέροντες.

Επανήλθαν και οι δυο-για τρίτη φορά- ως αποτυχημένοι από την τελευταία φορά. Τελικά απέτυχαν και τούτη. Αναμενόμενο αυτό, οταν σκοπός δεν είναι η δημιουργία,αλλά η συντήρηση. Δεν μπορούν να εμπνεύσουν κανέναν,όπως στο παρεθόν. Οχι μονο οπαδό,αλλά ούτε και υπάλληλο. Τους δουλεύουν όλοι εκει μέσα. Απόδειξη; Η έλειψη συνοχής και η καφενειακή συμπεριφορά από τον πρώτο ωςτον τελευταίο. Και επίσης τα 5 εκατομμύρια χρέος.

Τοσο κοστίζει στην ΑΕΚ η ολική επαναφορά αυτών των δύο. 5 εκατομύρια ,συν άλλα τόσα τουλάχιστον ως διαφυγόντα  κέρδη. Και κυρίως 4 χρόνια ξεφτίλας μαρασμού και κακομοιριάς.

Μελισσανιδης και Μπάγεβιτς. Που δεν ξέρω ακριβώς ποιος έφερε ποιον-με βάση την θρυλική προφητεία περί “άσπρου αλόγου”- πάντως όπως και να έχει, η ΑΕΚ έχει γίνει σταύλος αποκλειστικά για αυτά τα δύο γηρασμένα και άχρηστα μουλάρια. Πολυτέλεια είναι αυτό,δεν νομίζετε;