Να πάω έλεγα μαζί με τον γιό μου τον μεγάλο, αλλά αυτός ο βήχας δεν με έχει αφήσει ακόμα. Προτίμησα λοιπόν να τον αφήσω μόνο του, να ανάψω το τζάκι και να μην συστρατευθώ με την ανακοίνωση της οργάνωσης, που είναι αλήθεια οτι μου άρεσε. Οπότε η πρεμιέρα του Μανόλο θα ήταν χωρίς εμένα σε ένα παιχνίδι που θα τον βοηθήσει να μάθει το ρόστερ πιο γρήγορα. Σε ένα παιχνίδι που η ΑΕΚ έχει ανάγκη από την ρέντα του Μανόλο στις πρεμιέρες, αφού το να μιλήσουμε για δουλειά με μόνο δυό προπονήσεις, θα ήταν στο twilight zone.
Αυτό λοιπόν το αναμμένο τζάκι με κράτησε ξύπνιο, μην τυχόν και πάρουμε κάποια φωτιά. Το πρώτο μισάωρο του παιχνιδιού, είχε τόσο ενδιαφέρον όσο οι στάχτες. Η ΑΕΚ είχε παραταχθεί πάνω στα βήματα του Μοράις και ο Αστέρας ήταν όλος πίσω από το κέντρο. Το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχουν καθόλου χώροι και η όλη διαδικασία ήταν κάτι κοντρίτσες περί την σέντρα του γηπέδου.
Φάσεις δεν υπάρχαν από καμιά μεριά κι εμείς είχαμε μια φλύαρη κι ανούσια κατοχή. Μία φορά κατώρθωσε και ξέφυγε ο Ντίντακ – μάλλον ο καλύτερος του πρώτου μέρους – και ο Πέκχαρτ σκοράρισε ένα όμορφο γκολ. Σημαντικό γκολ λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας το τόσο παιθητικό παιχνίδι του Αστέρα αλλά και την κακή μέρα του Μάνταλου και των δύο εξτρέμ.
Το γκολ του Τσέχου, ανάγκασε τον Ελευθερόπουλο να βγει από το καβούκι του. Αυτό άνοιξε χώρους κι ανέβασε τον ρυθμό του αγώνα. Το τελευταίο τέταρτο λοιπόν, το παιχνίδι τραβηξε τα μάτια μου από το τζάκι. Χωρίς να κινδυνέψουμε πουθενά, έχοντας πολύ καλή ομαδική αμυντική λειτουργία, αλλά και συνεχές πρεσάρισμα ψηλά, φτειάξαμε τρεις πολύ καλές ευκαιρίες για γκολ, που όμως δεν ήρθε. Εδώ να τονισθεί και η πολύ καλή παρουσία του Πέκχαρτ στην κορυφή.
To δεύτερο ημιχρόνιο, ξεκίνησε με άριστους οιωνούς. Το πολύ γρήγορο γκολ του Μάνταλου, προμήνυε ακόμα μεγαλύτερη προώθηση του αντίπαλου, καλύτερο ρυθμό και ακόμα περισσότερους χώρους. Και πράγματι αυτό έγινε μαζί με μια μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση της ομάδας μας και διάθεση να δείξουν πράματα στον προπονητή.
Όλη η ομάδα ανέβηκε και κυριάρχησε τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά. Έβγαλε καλό ομαδικό passing game, έβγαλε κάποιες επικίνδυνες τελικές, ενώ βρήκε και σοβαρά πατήματα ψυχολογίας με τα οποία μπορούσε κι έλεγχε τον ρυθμό. Αυτό δηλαδή που δεν είχε με τον μαλθακό Μοράις που πελαγοδρομούσε στις λάθος αλλαγές και στην αδυναμία εκμετάλλευσης των γκολ με τα οποία προηγείτο στα προηγούμενα παιχνίδια.
Δεν λέμε οτι είδαμε κάτι σούπερ, αλλά και μόνο οτι βγήκε μια σοβαρότητα, ήταν αρκετό. Σε αυτό βοήθησε πολύ το ανέβασμα του Μάνταλου και η σχεδόν τέλεια απόδοση των Σιμόες και Γιόχανσον. Είναι χαρακτηριστικό οτι ο Μπάρκας απέκρουσε την μπάλα μόνο μία φορά. Επίσης χαρακτηριστικό είναι οτι οι παίκτες είδαν με θετικό μάτι τον καινούργιο προπονητή κι έβγαλαν αυτό το πάθος και την διάθεση μέσα στο γήπεδο.
Ο Μανόλο δεν μπορεί φυσικά να κριθεί από τον σημερινό αγώνα. Μπορεί όμως να κριθεί από το κοουτσάρισμα του. Ναι μεν ξεκίνησε με 4-2-3-1, αλλά έδωσε στον Μάνταλο έναν πιο ελεύθερο ρόλο. Επίσης όταν είδε οτι ο Πατίτο δεν πήγαινε με τίποτα, έκανε μια χαρά αλλαγές χωρίς να πανικοβάλει την ομάδα, γυρνώντας το σύστημα σε 4-4-2. Του πιστώνεται αυτό, όπως και η χρησιμοποίηση του Ανυπαρκτίεβιτς στην θέση που έπαιζε παλιά. Είναι κάτι σπουδαίο αυτό; Είναι πολύ σπουδαίο αγαπητοί αν δεχθούμε οτι οι Απάτσι βρήκαν στοιχειώδη αρχηγό.
Μανόλο έδωσε νεύρο και ψυχολογία στην ομάδα.Μόνη παραφωνια ο Λαζαρος που δεν κόβει ούτε με βαλέ
βουκολικό τοπίο (τζάκι) με ρομαντικό στοιχείο ( το καυσόξυλο τελικά στρίβει )
ευχάριστο απόγευμα να έχετε όλοι σας, όσο κι Κύριος Πέκχαρτ με έτερον ψηλέα κύριο
Γιόχανσον .
Καλή μας συνέχεια , ίδωμεν .
Καλη αρχη παιδια,ο Μανολο ειναι καλος και εμπνεει.Πιστευω οτι παμε για δευτεροι και τελικο κυπελλου.Αυτοπεποιθηση θελουν ,επισης μπορει να ζεσταθει λιγο και ο tiger και να παρει ενα φορ διαφορας.
Σημερα εβλεπες την ομαδα να μπορει να αλλαξει 7-8 μπαλιες, αυτο μου εκανε σημερα εντυπωση, καλη εμφανιση, θα σωσει οτι σωνεται για φετος.
Eπιστροφή στην κανονικότητα.
Λογική 11αδα, λογικές αλλαγές, σωστή συμπεριφορά των παικτών και εύκολη νίκη.
Τόσο δύσκολο ήταν βρε αδερφέ? Μερικές φορές αναρωτιέμαι πως γίνεται να μη βλέπει ένας προπονητής τα αυτονόητα που βλέπουν ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι.
Ζητούμενο η διάρκεια απο δω και πέρα
Εν τάξη, σήμερα είδαμε μετά από καιρό μια συμπαθητική ΑΕΚ, όχι ότι είπαμε ουάου που λέει ο παπάρας Βαρουφας αλλά στο μεγαλύτερο μέρος δεν μας πόνεσαν και τα μάτια όπως άλλα παιχνίδια . Αλλάξαν και πέντε μπαλιές, τι στο διάολο πρώτης εθνικής παίχτες είναι γαμώτο
Θετική ψυχολογία είχαμε σήμερα.Φυσικά και πιστώνεται στον Μανόλο αυτό, μια γουρσουζιά έβγαζε ο Μοράις Άντε να δούμε, να κερδίζουμε αυτά τα παιχνίδια που πρέπει να κερδίσουμε.
Το “ηλεκτροσόκ” ως πρώτη φάση έπιασε και αυτή ήταν μια μίνιμουμ εφάνηση ΑΕΚ,χωρίς βέβαια να περιμένει κανείς τίποτα περισσότερο.Θα ήταν και υπερφυσικό άλλωστε. Ηδη αυτό που καταδείχθηκε,κυρίως ως διάθεση και “πείνα” για νίκη,ήταν πως υπήρχαν περιθώρια και πιο πρίν,απλά οι μάγκες μειωναν τους εαυτούς τους και έβγαζαν στη σέντρα και τον -όποιο-προπονητή τους. Μακάρι να συνεχιστεί-όσο και αυτό σημαίνει έκθεση για τους ίδιους,αλλά και μήνυμα προς την διοίκηση πως “μπορεί και καλύτερα”.
Δεν ξέρω πόσο μπορεί να πιέσει τα λουριά ο χιμένεθ χωρίς αυτά να σπάσουν. Αλλά προς το παρόν-και αφού δεν βρέθηκε,ενω ψάξανε μανιωδως (sic) μονιμότερη και στερεότερη λύση για τον πάγκο,ας πάμε έτσι ως το τέλος της σεζόν και από το καλοκαίρι ξαναβάζουμε θεμέλια για νέους τσιμεντόλιθους στο αυθαίρετο για ακόμα μία άνοστη σεζόν,εκτός πια και αν γίνει κανένα θαύμα,όπως αυτό που ήταν αναρτημένο στο σημερινό πανό της οργάνωσης.
Για μενα λαθος η εισοδος Αινταρεβιτς. Σε ενα σημειο που προηγεισαι 2-0 θες να κλειδωσεις το παιχνιδι με γαλανοπουλο στο κεντρο που μαρκαρει κιολας και οχι με τον κουραδα που δεν αμυνεται ειναι αργος και πασαρει μονο παραλληλα και προς τα πισω. Κατα τα αλλα η ομαδα δεν διεφερε σε κατι απο τα προηγουμενα παιχνιδια απλα ο Αστερας ηταν απογοητευτικος μπροστα ενω η αμυνα κυριως η μαζικη αμυνα δεν ειναι στον τροπο παιχνιδιου του. Διοτι αν παιζαμε με καμια ομαδα που ηξερε να παιζει ταμπουρι μαλλον κουλουρια θα ειχαμε.
J.Patikas ο Ανωνυμος. Δεν ξερω γιατι δεν βγηκε.
Προς Σπύρος : Ή να μείνει στην κουβέντα του Μανόλο : μέχρι τον θάνατο με τους παίκτες μου. Είναι και πιο οικονομικό, χώρια που οι Απάτσι ποτέ δεν κάνανε μεταγραφές. Ό,τι γεννάγανε οι γυναίκες τους.