Σε οργασμό επαφών και “ζυμώσεων” οι συντοπίτες μας ελληνόφωνοι δούλοι. Ο Κούλης πήγε στη Μέρκελ και στον καρότση για να γνωριστούν καλύτερα, πράγμα λογικό,αφού η Γερμανική ηγεσία δείχνει να μη γνωρίζει από που κρατά η σκούφια του και οι Γερμανοί δεν κάνουν ποτέ δουλειές με “αγνώστους”.
Ο απεσταλμένος του Μπόμπολα-και αυτός-στη βουλή, ο Ποτάμης, επήγε και τούτος εκεί πάνω στις Βρυξέλες,για να συναντήσει λένε “ευρωπαίους αξιοματούχους” (αυτοί οι “αξιωματούχοι” που ακούμε κάθε φορά,ξέρει κανείς τί και ποιοί είναι; μπα…) Να σπρώξει και αυτός λίγο την κατάσταση.
Ο καραφλομαλάκας επανέκαμψε και πήγε για καφεδάκι στο γραφείο της Φώφης. Η οποία βλέπει τη μούρη της σε εφημερίδες και απολαμβάνει μια κάποια αναγνωρισιμότητα μόνο και μόνο επειδή-όπως λέει και παραφρασμένο το δημοτικό άσμα: “του Κίτσου η κόρη κάθεται”.
Ο-αντιπαθητικός κατά τα άλλα-Φίλης, πάιζει τον ρόλο της “κόλλας”. Κάτω από την κοιλιά του προσπαθεί να κρύψει τα “ράμματα” φαινομενικά αντίπαλων και αντίρροπων δυνάμεων,δηλαδή κομμάτων-τσόντες, ενώ πια καθόλου-ούτε την ίδια την κοινωνία-δεν απασχολούν οι όποιες ιδεολογικές τους διαφορές και αντιθέσεις,αφού όλοι τους “συναντιούνται” στη “μάσα”. Κακώς λοιπόν αναζητούν προσχήματα για αλληλοπροσχορήσεις και συμπράξεις. Απάνω στο νταβλά με τα κουλούρια ώρε! Και τα πράσινα και τα μπλε και τα εμπριμέ και τα ροζ και τα μπορντό και τα σκατουλί. Ολα τα στομάχια την ίδια όρεξη έχουν.
Ο Λεβέντης, έχει κι αυτός μερικά ψηφαλάκια να προσθέσει, ώστε όλοι μαζί, Νουδοπασοκοποταμοπαλαβιάριδες να συνθέσουν μια ικανή ομάδα βλακώδους αυτοανάφλεξης και κυρίως να πιάσουν το μαγικό νούμερο ώστε αν παραστεί ανάγκη, να πάρουν το τιμόνι της εξουσίας και να προσπαθήσουν και αυτοί-ξανά- με την σειρά τους να μας “ξανασώσουν” από κει που καταλάθος πέσαμε μόνοι μας.
Ενα ικανό-κατά τις πάντοτε ακριβείς μετρήσεις των “γκάλοπς”- ποσοστό του “γίγαντα” λαού, έχει πειστεί πως “αυτή τη φορά”, “αυτοί” θα “τα πάνε καλύτερα”, “από την προηγούμενη φορά” από τους “‘άλλους” οι οποίοι είναι αυτοί που κυβερνάνε σήμερα και ήταν κάποτε “εκείνοι” που ζητούσαν να φύγουν “οι άλλοι” ώστε να έρθουν “αυτοί” στα πράγματα. Τι δεν κατάλαβες; . Και έτσι ένα ωραιότατο ποσοστό εκλεκτόρων μεταφέρθηκε από την δεξαμενή του ροζ πασόκ που κυβερνά, στην γαλαζοπράσινη δεξαμενή. Σαν τα χρυσόψαρα. Μνήμη 10 δευτερολέπτων.
Κάποτε έταζαν “θα”. Σήμερα τάζουν “δεν”. (δεν θα σε απολύσω…δεν θα σου μειώσω την σύνταξη…δεν θα αυξήσω άλλο την φορολογία΄, κλπ-κλπ) Οποιο χρόνο,επίρρημα ή έγκληση και να χρησιμοποιήσουν,πιάνει. Ενεστώτα,Αόριστο,Συντελεσμένο Μέλλοντα, Υπερσυντέλικο, Παρακείμενο. Μετοχές.Απαρέμφατα. Ολα τα χάφτουν.
Το ότι συν γυναιξί και τέκνοις κατέκλεψαν τους πάντες,αυτό ελάχιστους απασχολεί. “ας μην ασχολούμαστε με τα περασμένα. Οτι έγινε έγινε.Δεν είναι εκεί το θέμα” όπως λέει και ο Κούλης. Μεγαλόθυμος. Δεν γαμιούνται και οι “Ζίμενς” και τα “εξοπλιστικά” και οι “Ολυμπιακοί” και τα “δημόσια έργα επί 10”,το καραξέσκισμα εκατοντάδων δις και οι κατά εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις κομματοτεμπελχανάδων επί 40 χρόνια. Νερό και αλάτι. Κοιτάμε μπροστά. “φρέσκια κουλούρια” λέει ο θείος Σόιμπλε. Υπάρχει κόσμος που πιστεύει πως αυτή τη φορά, “αυτοί” θα τα πάνε καλύτερα από τους “άλλους” οι οποίοι φταίνε που δεν άφησαν “αυτούς” να μας σώσουν. Το ότι αποφασίζει η Αμερική μέσω Γερμανίας για το ποιος θα κυβερνήσει δια ολίγον διάστημα εδώ, με ότι αυτό συνεπάγεται,θετικό ή αρνητικό,αυτό από ελάχιστους σχετικά περνά από το μυαλό.Δεν βαριέσαι.
Να σε “σώζουν” απανωτά όσοι βοήθησαν και συνέβαλαν τα μέγιστα για να φτάσεις με τη θηλιά στο λαιμό. Και να σέρνεσαι δώθε-κείθε αναζητώντας σανίδα,αντί να κοιτάς να σωθείς μονάχος σου. Αυτός είναι ο πιο αυθεντικός,αλλά ταυτόχρονα πιο αργός,δύσκολος και βασανιστικός τρόπος βελτίωσης. Ενας πιο γρήγορος- του οποίου είμαι “φαν” αλλά δεν το βλέπω να συμβάινει ποτέ -δια ευνόητους λόγους-είναι να έρθουν μερικές καραβιές Αγγλογαλλοολλανδογερμανών,να μείνουν εδώ δια βίου,να απλωθούν σε όλον τον δημόσιο τομέα,να γαμίσουν όσους το αξίζουν,να επιβάλλουν-και όχι “προωθήσουν” ή “προτείνουν” ή “συζητήσουν”- τα δέοντα όσο αφορά στην διάρθρωση,στην λειτουργία και στην αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού. Με λίγα λόγια, μερικές χιλιάδες μικρούς “Καποδιστριες”. Διαφορετικά ο μαλάκας δεν καταλαβαίνει και κυρίως διαφορετικά δεν θα πάψει ο τίμιος να κατονομάζεται επίσημα σχεδόν ως “μαλάκας”. Τώρα θα μου πεις “δηλαδή οι Φράγκοι και οι Σάξονες να βγάλουν τα ματάκια τους με τα ίδια τους τα χέρια”; Σωστό και αυτό.
Ούτε η συντριπτική πλειοψηφία ενός κακομαθημένου λαού θέλει -πραγματική-“ευρωπαική διακυβέρνηση” ούτε και οι κατσαπλιάδες ΤσιπροΓαποΣαμαροΒενιζελοΦωφοΠοταμοΚούλιδες έχουν φυσικά καμιά τέτοια προοπτική ή ικανότητα. Τσαπατσούλιδες μισοαγράμματοι τεμπελχανάδες πολιτικάντηδες που ζουν πλουσιοπάροχα με την βοήθεια τσαπατσούλιδων ψηφοφορολογούμενων, οι οποίοι και αυτοί με την σειρά τους επιζητούν συνεχώς αποζημειώσεις και συντάξεις από τις πολεμικές ζημιές που οι ίδιοι προκαλούν στην χώρα που ζουν. Λες και δεν ζουν εδώ. Λες και ζουν “εκ του μακρόθεν”. (όπως λέμε “από ανέκαθεν”).
Connect
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2017/02/blog-post_307.html#more
Ειδικά αυτές οι αναλυτικές και λεπτομερείς περιγραφές των χώρων όπου “λαμβάνουν χώρα” όλα αυτά (οβαλ γραφεία, κίτρινο ημίφως,χρυσή κορνίζα, λεπτοσκαλισμένα πόδια γραφείου” με έκαναν να πιστέψω δια μίαν στιγμή, πως διάβαζα Αγκαθα Κρίστυ.
Να έρθει ο Κούλης,γιατί ο Αλέξης προωθεί μονομερώς σχέδιο εξόδου από το ευρώ με μόνο σκοπό να παραμείνει στην εξουσία “χίλια χρόνια”, όπως οι Ρωμάιοι Αυτοκράτορες παντοτε επιθυμούσαν.
Το πως θα παραμείνει για πολλά-πολλά χρόνια στην πρωθυπουργική καρέκλα στην κατεστραμένη χώρα της δραχμήε με ανθρωποφαγικές τάσεις και ανείπωτη φτώχια,δεν ξέρω πως το συμπεραίνει ο “λογοτέχνης”.Ισως έτσι θα θέλουν οι πεινασμένοι πολίτες να πουν “ευχαριστώ” στον Αλέξη.
Δεν ξέρω αν θα βγούμε-μας “πετάξουν”- από το ευρώ,ούτε και πότε. Αλλά το να καλείς “ευσπευσμένως” τις “τέσσερις συνιστώσες της παραδοσιακής Δεξιάς να έρθουν να μας σώσουν από τον “παράφρονα” πρωθυπουργό που θέλει να μας πετάξει στις λάσπες ενός εθνικού νομίσματος,αυτό έχει όντως την χάρη του. Και μάλιστα αναφερόμενος σε μια “αριστερά Σταλινική η οποία δεν είναι διεθνικιστική αλλά εθνικιστική, που μας “σπρώχνει” στα βράχια του εθνικου απομονωτισμού,αν δεν προκάμει ο “καρνέισον” Κούλης να μας κρατήσει στην αγκάλη του ευρώ,δηλαδή να κοντράρει το σχέδιο που εξυφαίνει “η μεγάλη ευρωπαική χώρα με τον σχεδον αναντικατάστατο υπουργό οικονομικών”, η οποία χώρα παρεμπιπτόντως “τυγχάνει” να είναι “χορηγός” της οικογένειας του Κυριάκου.
Πως θα γίνει αυτό,δενγνωρίζω. Μπορεί το Μητσοτακαίικο να μας προκύψει “νεοδεξιοί Τσε Γκεβάρα” που θελουν να μας γλυτώσουν από τις εθνικιστικές βλέψεις αλαφροίσκιοτων κομμουνιστών που αποστρέφονται τον διεθνισμό.
Χαριτωμένο άρθρο πάντως.
Συγχαρητήρια στα “παιδιά” του Ψυχάρη, ο οποίος δεν χρωστά ούτε ευρώ πουθενα. Ουτε δραχμή.
Εσυ τί προτείνεις λοιπόν?
Εκτός απο το να βρίζουμε και να ειρωνευόμαστε τους πάντες που είναι το εύκολο, τί πιστεύεις πως χρειάζεται αυτή η έρμη χώρα?
Μνημόνιο μέχρι να παγώσει ο Ήλιος. Αυτοί μας αξίζουν .
Μα το έγραψα στο κείμενο. “μερικές καραβιές ευρωπαίων με πραγματικές εντολές και πρόθεση να “αναστηλώσουν” την χώρα και να την φέρουν πιο κοντά στην Ευρωπαική “βαθμολογία”. (και αυτό με αμφίβολα αποτελέσματα και με υποκειμενική διάρκεια). Κανένας άλλος τρόπος δεν υπάρχει,δεδομένου ότι ο Ελληνας και κυρίως ο νεοέλληνας δεν έμαθε ποτέ-και δεν γούσταρε ποτέ-να ζει σε οργανωμένο κράτος.Νοιώθει ότι περιορίζεται, ότι “πνίγεται” ότι φυλακίζεται σε αυτό. Και φυσικά δεν έχει καμιά διάθεση να ακολουθεί κανόνες και νόμους “στο ίδιο του το σπίτι”.Είναι χαοτικός,κυκλοθυμικός και ασύνορος ως ψυχοσύνθεση. Είναι “αττική σύνταξη” το να λες: “ελληνικό κράτος”. ΠΟΤΕ δεν υπήρχε τέτοιο και φυσικά αυτό το “υποχρεωτικό” μόρφωμα που βλέπουμε και εις το οποίο ζούμε και εμείς σήμερα-δημιούργημα των “μεγάλων δυνάμεων για δικούς τους λόγους-δεν το λες “κράτος” με την πραγματική έννοια του όρου. Αλλο τί βλέπουμε στους χάρτες.
Καλομελέτα.. οσο θα ζούμε με δανεικά θα μας στέλνουν επιτηρητές.
Χτες μπουκάρανε στον ΑΔΜΗΕ τη ΔΕΗ και στην ΕΛΣΤΑΤ. Πάπαλα τα πέτσινα πλεονάσματα του Αλέκση.
Σου λέει αφού δε μπορείτε μόνοι σας, άλλα λεφτά για πέταμα δεν έχουμε να σας στείλουμε δανεικά. Να πληρώνουν οι Ευρωπαϊκοί λαοί Καρανίκες? Ή θα το κάνετε με τους δικούς μας όρους ή πάτε ψοφήστε.
Ναι δηλαδή ολοι οι προηγούμενοι έδιναν πραγματικά στοιχεία ενώ αυτοί πρωτοτύπησαν και έδωσαν ψέυτικα.Αυτό το ακούμε εδώ και 8 χρόνια.Αλλά παραδόξως συνεχίζουν και δανείζουν και θα συνεχίσουν νατο κάνουν εις το διηνεκές. Δεν μπορει να είναι χαμένοι. Λέω εγώ.Και ποια ΕΛΣΤΑΤ.Την ΕΛΣΤΑΤ δεν ήξεραν τον δρόμο να την βρουν όταν με “πλαστά” -και ενγνώση τους-στοιχεία έμπασαν τους βαλκανόμουργους στο “ευρώ” το 2001; Ούτε βρήκαν τον δρόμο γιατην ΕΛΣΤΑΤ όταν αυτή πάλι με τον “μάγειρα” τον Γεωργίου απεφάνθει πως είμαστε “τιτανικός” το 2009. Και σήμερα με το χρέος επί του ΑΕΠ στο θεό, να διαπιστωνουν πως “έχουν γίνει βήματα προόδου”. Τί άλλο χρειάζεται κανείς πια για να δει το χοντροδούλεμα επί 11 εκατομμυρίων ινδικών χοιριδίων;
Οχι μωρέ. Δεν εννοώ την απλή “επιτροπεία” με σκοπό την συνεχή υποτέλεια. Αυτή υπάρχει από τον καιρό των πρώτων δανείων της επαναστάσεως του 21 και από τον Οθωνα. (υπάρχει παρεμπιπτόντως ένα ανάλογο άρθρο πρόσφατο στην “Le Mont”)
Μπαινοβγαίνουν που μπαινοβγαίνουν. Ας λειτουργήσουν με πιο “μόνιμο” και κυρίως με νοοτροπία πραγματικά Ευρωπαική.Δηλαδή να συμπεριφερθούν και να λειτουργήσουν σαν να βρίσκονται στην χωρα τους.
Το να “ανακαλύπτουν” είτε τεχνιτά “πλεονάσματα” είτε “βαριά ελλείματα” (ανάλογα με τα συμφέροντά τους και τα τρέχοντα πολιτικά τους σχέδια) ενώ οι ίδιοι είναι στην ουσία οι διαχειριστές,αυτό το μόνο που καταδεικνύει,είναι η δική τους εσκεμένη “τσαπατσουλιά” και όχι της -όποιας- ελληνικής κυβέρνησης την οποία ελέγχουν σχεδόν σε απόλυτο βαθμό, ανεξαρτήτως των προσώπων που την απαρτίζουν.
Είναι σαν να βγαίνουν αλαφιασμένοι στον δρόμο ο λογιστής ο προσωπάρχης και ο δ.σ. μιας εταιρείας και να φωνάζουν: “εδώ μέσα υπάρχει κακοδιαχείρηση”. Από ποιους; Φταίνε οι…καθαρίστριες; Ελα μωρέ τώρα που κοροιδευόμαστε. Η επαναλαμβανόμενη και διαρκής αμφιγνωμία τους όσο αφορά στα “επιτεύγματα” και τα αποτελέσματα των λογιστικών πειραμάτων τους επί της “χρήσιμης ασθενούς” Ελλάδας,κάτι λέει. Ελεος πια με το θέατρο του παραλόγου. Και ο βιασμός της λογικής έχει ένα όριο.
Η Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολο να μετατραπεί σε πραγματικά ευρωπαική χώρα,γιατί αυτό είναι κάτι που δεν το επιθυμούν-για δικούς τους λόγους ο καθένας- ούτε οι δανειστές,ούτε οι δανειζόμενοι.