Όλα έμοιαζαν ιδανικά για σήμερα, με εξαίρεση το κεκλισμένων των θυρών. Γκέλα στην Ξάνθη ο χάπιας κι ευκαιρία για πάτημα στην κορυφή. Ιδανικά επίσης για μας, που είχαμε την αγωνία αν ο δεύτερος γύρος του πυγμαχικού αγώνα, θα συνεχιζόταν. Δεν είναι και μικρό πράμα να παρακολουθείς δυό αθλήματα από την τηλεόραση. Νάχεις ενδιαφέρον και στο τερέν, και σε κανά μπουθ.
Η ΑΕΚ, έχοντας την ατυχία του Γαλανόπουλου, μπήκε με υποχρεωτικό το 4-2-3-1 και με συγκεκριμένες επιλογές για το κέντρο της. Από την άλλη μεριά, η Λάρισα μπήκε με μόνο σκοπό να αμυνθεί και να μην συντριβεί. Τα χαστούκια καμιά φορά, έχουν και τέτοιο αποτέλεσμα.
Ό,τι όμως και να έχουν αυτά, εμείς, για ακόμα μια φορά, είδαμε μια φοβερή ΑΕΚ. Αγωνιστικά, οργανωτικά, και τακτικά. Ένα τρομερό πρεσάρισμα ψηλά κι ένα αδιάκοπο κυνηγητό στο κέντρο. Αυτή η τέλεια αμυντική οργάνωση, στην ουσία κατάπιε τον αντίπαλο, τον έπνιξε κανονικά, και μπορώ χωρίς υπερβολή να πω, οτι η Λάρισα με δυσκολία έβγαινε από την περιοχή της.
Είχε βεβαίως βοηθήσει η γκολάρα του Μάνταλου, που έδωσε φτερά στους υπόλοιπους, ενώ έκοψε τις φτερούγες από την ΑΕΛ. Η οποία τα έχασε, δεν μπόρεσε να καλύψει και να κόψει τους διαδρόμους που συνέχεια άνοιγε η τέλεια επιθετική μας οργάνωση, και παίζοντας εντελώς παθητικά, έφαγε κι ένα δεύτερο τέρμα, ενώ γλύτωσε και κανά δυό ακόμα. Επιθετικά, ειλικρινά δεν θυμάμαι κάποια τελική να έγινε στον Ανέστη.
Ήταν ένα καταπληκτικό πρώτο μέρος, χωρίς να μπορείς να βρεις κάποιον κακοδιάθετο δικό μας, αλλά και χωρίς να θέλεις να ξεχωρίσεις κάποιον σαν καλύτερο, αφού όλοι έβαλαν το εγώ τους κάτω από την ομαδική λειτουργία. Με άμυνα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, με επιθέσεις από τα άκρα και τον άξονα, με πολύ κέφι και ορθότατη στρατηγική. Από τα καλύτερα ημιχρόνια που έχουμε δει.
Στο δεύτερο μέρος, το ζητούμενο ήταν η καλή διαχείριση του αποτελέσματος, αλλά και των δυνάμεων εν όψει Ριέκα. Να δώσεις ίσως γήπεδο, και να ροκανίσεις τον χρόνο με αντεπιθέσεις. Τα πράματα έδειξαν να πηγαίνουν ακόμα καλύτερα όταν η ΑΕΛ έμεινε και με παίκτη λιγότερο για αγκωνιά στον Βράνιες ! Μια αγκωνιά, που θύμισε Βουλιαγμένη. Όπως είδα την φάση, μάλλον σωστά αποφάσισε ο διαιτητής.
Η θεωρία λοιπόν για το παιχνίδι, έγινε πραγματικότητα. Η ΑΕΚ κατέβασε ταχύτητες, χαλάρωσε, και περίμενε να τελειώσει η όλη διαδικασία. Και μιλάω κύρια για την επιθετική της λειτουργία, που πραγματικά θύμιζε αγγαρεία. Στα αμυντικά της καθήκοντα, συνέχισε σε καλό επίπεδο, αλλά απέναντι σε έναν Κούγια, που δεν απείλησε, είχε πέσει στο έδαφος κι απλά φώναζε οτι τον σκοτώνουν.
Όταν λοιπόν δεν δείχνεις καμία διάθεση κάπως να αντιδράσεις, και ρίχνεις και συ την πετσέτα, τα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών μας ξεδιπλώνονται και φέρνουν κι άλλο γκολ, με τον Μπακασέτα. Με το γνωστό τρόπο : Μακρινό σουτ. Και μάλιστα σε σημείο, που η ΑΕΚ απλά επόπτευε το παιχνίδι. Μιλάμε για κανονικό σβήσιμο της μηχανής, που φανερώθηκε και με την αλλαγή του Μάνταλου, που ήταν μάλλον ο πιο πολύτιμος σήμερα.
H κούραση για το θέαμα ήταν μεν μεγάλη, αλλά είχαμε και μια ανταμοιβή και με ένα τέταρτο γκολ από τον Αραούχο. Όπως είχαμε και την πεποίθηση οτι σήμερα είδαμε έναν αγώνα μεταξύ γάτας και ποντικιού. Η ΑΕΚ έπαιξε κυριαρχικά, σαν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΕΚ, στο πρώτο μέρος συνθλίβοντας τον αντίπαλο, και στο δεύτερο μέρος ήρεμα, και σκοράροντας όποτε ήθελε. Μπορεί ο αντίπαλος να ήταν πολύ αδύναμος, αλλά εμείς κοιτάμε αν παίξαμε σωστά, τόσο στην τακτική όσο και στην ενέργεια. Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους και καλή κορυφή.
Πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε το ευρωπαϊκό παιχνίδι μπροστά θα έμπαιναν άλλα τόσα γκολ, έτσι για τον Κούγια. Και πο@τσο και ξύλο αν και για το πρώτο δεν είμαι σίγουρος, μπορεί και να του αρέσει…. Πάντως και με ένα αδύναμο αντίπαλο όπως η ΑΕΛ φαίνεται η έλλειψη στο κέντρο ενός παίχτη να κάνει-μοιράζει παιχνίδι..
καλημερα….αν και δεν ειδα τον αγώνα……μια χαρα…….ο λιβάγια σημειωσε καμιά πρόοδο ή ήταν ο αγώνας χωρίς αντίπαλο οπότε ωψόμεθα;
Both as we can say.