…όχι ότι υπήρχαν και σοβαρές πιθανότητες πρόκρισης,μετά το 4-1. Αλλά επειδή-λένε- πως ο Ελληνας ποτέ δεν πεθάινει και πως κάνει θαύματα εκεί που δεν το περιμένει κανείς, όλο και κάποια πιθανότητα επικρέμονταν, στα μυαλά περισσότερο των όσων έχουν απομείνει να ακολουθούν αυτήν την αστειότητα,΄μονο και μόνο επειδή φέρει το εθνόσημο. Οσοι δηλαδή ταράσονται από τη φωνή του Αλκη Στέα,του Διακογιάννη, ριγούν στις παρελάσεις και καβλώνουν με τα τσαρούχια στο Σύνταγμα. Των οποίων οι φούντες μοιάζουν σαν μαύρα αρχίδια. Πολύ ταιριαστά με την εποχή.
Η “Φώφω” προσδοκά να συγκυβερνήσει με κάποιον- δεν έχει και μεγάλη σημασία με ποιον- και έτσι πήρε το “ο.κ.” από την Πρεσβεία να φτειάξει μια “πατερίτσα” για το επόμενο διάστημα. Ολο και κάπου θα χρειαστεί,αφού οι αυτοδυναμίες είναι πλέον όνειρο θερινής νυκτός. Ενεκα που ο έλληνας ξύπνησε πλέον και δεν ψηφίζει ένα κόμμα δια βίου,αλλά τα αλλάζει σαν τα πουκάμισα,καθ’ότι από την πολύ δημοκρατία έγινε σαν τον Φλωρινιώτη.
Κατά τα άλλα,τα ίδια. Ολά καλά και οδεύουμε προς την “ανάπτυξη”. Γιατί δεν το ειχανε σκεφτεί αυτό από το 2010 και μας ταλαιπωρούσαν,δεν ξέυρω να σας είπω.
Τα σημάδια είναι ολοφάνερα πλέον. Για του λόγου το αληθές, ορισμένες φωτογραφίες από την ανεπτυγμένη πλέον καθημερινότητα των ελλήνων-και όχι μόνο:
Connect
