Η πρώτη καλή κίνηση από μεριάς εγγυητή, έγινε. Η αλλαγή προπονητή ήταν κίνηση επιβεβλημένη αφού του Χιμένεθ είχαν καεί προ πολλού τα λάδια. Και, σαν προπονητής, αλλά και, σαν αξιοπρέπεια. Κι όπως και να το κάνεις, αν θέλεις να φτειάξεις στοιχειωδώς μία ομάδα, ξεκινάς από τον προπονητή. Τον οποίον τον καλωσορίζουμε από καρδιάς και του ευχόμαστε να φύγει από την ΑΕΚ όταν του κάνει πρόταση ένα καλύτερο πρωτάθλημα με πιο πολλά χρήματα.
Μέχρι εκείνη την στιγμή, ασφαλώς και τον στηρίζουμε κι ασφαλώς του δίνουμε και την πίστωση χρόνου για να μας δείξει το έργο του. Φυσικά αυτός που πρέπει να τον στηρίξει κυρίως είναι ο εγγυητής. Και ο μόνος τρόπος να τον στηρίξει, είναι να του πάρει παίκτες. Άλλη στήριξη δεν χρειάζεται αφού ο προπονητής έχει περάσει πολλά χρόνια στην χώρα μας, ξέρει τα ποδοσφαιρικά μεγέθη και φυσικά είναι επαγγελματίας με αρκετή εμπειρία στον πρωταθληματισμό αλλά και στην Ευρώπη.
Δεν πιστεύω ότι το έργο του νέου προπονητή ότι θάναι δύσκολο. Η ομάδα ΑΕΚ είναι σε πλήρη αποσύνθεση, χωρίς κανένα ηθικό, γεμάτη τρύπες παντού, και ειδικότερα χωρίς κορμό. Όπως και να το κάνεις, άλλο πράμα να παίρνεις ένα χωράφι και να χτίζεις ό,τι θέλεις, κι άλλο πράμα να ανακαινίζεις κάτι χτισμένο και να δουλεύεις σε υπάρχουσες εγκαταστάσεις με περιορισμένο χώρο. Εδώ, με πολύ λίγη σοβαρότητα, χτίζεις μια αξιοπρεπή φυσική κατάσταση, δουλεύεις μερικούς αυτοματισμούς και μερικές κομπίνες, κι έχεις ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα έχεις κι ένα κοινό που έχει ξεχάσει το πώς παίζεται η μπάλα, κι άρα είναι αρκετά εύκολο να το <<κοροϊδέψεις >>ή να το πείσεις. Επίσης έχεις και την χειρότερη σαιζόν που περάσαμε, κι άρα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να πας παρακάτω. Χώρια που έχεις και την προοπτική του γηπέδου, κι άρα προπονητικά υπάρχει κι ένα επιπλέον όραμα.
Οι δηλώσεις του Μιλόγεβιτς, όπως τις διάβασα, με ικανοποίησαν πάρα πολύ. Εντάξει, μπορεί να πήρε μια μικρή πίπα στον κόσμο ( το πιο φανατικό πλήθος, που βέβαια είναι και το καλύτερο ), αλλά δεν βαριέσαι. Ακόμα και η θέση του προπονητή έχει γίνει πολιτική, κι έχει ανάγκη τα πελατάκια. Τα βασικά που διάβασα ήταν άλλα : Πρέπει να χτίσουμε μια ΑΕΚ από το μηδέν. Αυτό δηλαδή που λέγαμε κι εδώ, όλοι μας. Κόντρα στους τίποτες που μίλαγαν για το πληρέστερο ρόστερ των τελευταίων ετών. Και τους λέω τίποτες, διότι όπως και να το κάνεις, από την πληρότητα στο μηδέν, έχει χαώδη απόσταση.
Εν πάσει περιπτώσει, ας προχωρήσουμε κι ας τους αφήσουμε αυτούς στο δικό τους μηδέν. Εγώ χάρηκα που ο προπονητής μίλησε για το μηδέν και την σκληρή δουλειά. Που μίλησε για την διαγραφή του παρελθόντος, και φυσικά δεν μίλησε για κανένα τίτλο. Αυτό δείχνει ότι συνομίλησε αρκετά με την διοίκηση, κι άρα συνεννοήθηκαν για το τίποτα που υπάρχει. Πολύ σημαντικό αυτό, που ταυτόχρονα για τους γνωρίζοντες, αποτελεί και άδειασμα στον Μάνταλο, που ήθελε τον παπατζή και φυσικά διαφωνεί και με την έννοια της δουλειάς.
Θα μου πεις, ρε Αβραμίδη, δεν θες τίτλο; Θα σου πω λοιπόν, ότι δεν είμαι ράφι για να κρατάω ένα κύπελλο. Εγώ θέλω να βλέπω την ΑΕΚ να παίζει σωστά – εννοείται άλλοτε καλά κι άλλοτε άσχημα – και νάχει αρχή, μέση και τέλος. Για να πάρεις τίτλο, χρειάζεσαι και το κατάλληλο budget, που είναι εταιρική δουλειά του εγγυητή κι απόφαση του να κοντραριστεί με τον Μαρινάκη. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Η δική μου, η καταδική μου πιο σωστά, είναι να βλέπω μια ομάδα σωστή, που να μπορεί να κερδίζει τους αντιπάλους της και να μην τερματίζει τριάντα βαθμούς πίσω. Θα μου πει κάποιος, τι τριάντα, τι έξι. Θα του πω κι εγώ να ασχοληθεί καλύτερα με το τάβλυ, που δεν είναι θέμα budget. Ας φτάσει η ΑΕΚ στο μείον 6, κι εκεί θα συζητήσουμε για τι προσθήκες χρειαζόμαστε. Προς το παρόν, είμαστε στο μηδέν κι είναι κι αδύνατον ο νέος προπονητής να ξεσκαρτάρει τους πάντες ( ρόστερ 45 παικτών ).
Σε όλη την συνέντευξη λοιπόν, ο προπονητής εξέπεμπε μια σοβαρότητα. Έναν σεβασμό προς την δουλειά του, κι έναν τεράστιο σεβασμό προς την ιστορία και το όνομα της ΑΕΚ. Κι ακούσθηκαν όχι ψυχαναγκαστικά ή ψυχάκικα πράματα. Και μάλιστα σήμερα έγινε και το πρώτο βήμα: Απεκτήθη τερματοφύλακας με καλές περγαμηνές, ενδεικτικό του περάσματος του προπονητή από ευρωπαϊκούς ομίλους. Κι όπως και να το κάνεις, αν στο μηδέν καρφώνεις τον προπονητή, πράγματι μετά το μηδέν, είναι ο αριθμός 1. Κι άρα ο δρόμος μοιάζει ανηφορικός αλλά καλός. Και μόλις ολοκληρωθεί το ρόστερ, και μόλις δούμε και κανά φιλικό, θάχουμε και πιο ασφαλή συμπεράσματα. Πάντως μύρισε μια μπαγιεβιτσική σοβαρότητα….
1000%
Ρε συ Στηβ,ιεροσυλια ή μη, η προτελευταια σου λεξη μου τριβιλιζει το μυαλο.
Συγχαρητήρια στην ομάδα χάντμπολ. Σε μία δύσκολη χρονιά με τραυματισμούς βασικών ξεπέρασαν τις προσδοκίες. Διαβάζω σε άλλο μπλογκ για συμφωνία με Αραούχο. Έχουμε κάτι υπόψιν;
Ειναι περιεργη ρατσα αυτοι οι πρωην Γιουγκοσλαβοι,εκει το αφησαμε τοτε το θεμα του προπονητη. Και η τελευταια προταση του Στηβεν,απλα δινει ελπιδες σοβαρες για κατι καλο. Για να μην ξεχναμε και ισοπεδωνουμε τα παντα.
Πάντως μύρισε μια μπαγιεβιτσική σοβαρότητα….
Πολύ μου άρεσε αυτό!
Σε εμένα πάντως δεν λέει τίποτα ο καινούργιος προπονητής μέχρι στιγμής.
Θα φανεί στο χορτάρι στη σκηνή και στο χειροκρότημα.
3 χρόνια κάθε πέρσι και καλύτερα λέμε.
Snitch we’re you??
Έχω έναν κάποιον άερα αισιοδοξίας προς το παρόν με Μιλόγεβιτς και τον τερματούρο. Δεν ξέρω τι τερματοφύλακας είναι για να πω την αλήθεια αλλά τουλάχιστον ήταν βασικός σε μια πρωταθληματική ομάδα και με ευρωπαικές παραστάσεις. Τα δύο τελευταία συστατικά τα θεωρώ πολύ σημαντικά!
Τι να πω, του χουμε σούρει (δικαίως) πολλά. Προσωπικά ελπίζω να με κάνει να δαγκώσω τη γλώσσα μου!
iPhone, iTypos, iApologize
Βλεπωντας τα στατιστικα του Ντσαμπ,παρατηρω οτι παιζει 10/12/20 Europa με την Σελτικ οπου και τραυματιζεται,στο γονατο.Μεχρι εκεινη τη στιγμη εχει παιξει σε 24 παιχνιδοα εχωντας 1100 λεπτα συμετοχης.Μετα φευγει για Γαλλια οπου ξαναπαιζει 14/2/21 για 20 λεπτα.Ξαναπαιζει παλι μετα απο 20 μερες.Συνολο στη Γαλλια 4 αγωνες πρωταθληματος και δυο κυπελλου με συνολικο χρονο 210 λεπτα.Ισως αυτο λυνει αρκετες αποριες.Μακαρι να ειναι γερος