Α Ε Κ – ΒΟΛΟΣ

Μια ωραία βραδυά περάσαμε. Μάλλον ξεάγχωτη και μάλλον καλύτερη των προσδοκιών μας. Μπορεί το παιχνίδι να φαινόταν εύκολο σαν ονόματα αντιπάλων, όμως Μπέος και Φωτιάς δεν είναι κι ασήμαντα μεγέθη. Κι εύκολα μπορείς να πάθεις ζημιά ειδικά όταν ξέρεις ότι σπάνια η ΑΕΚ εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες – δώρα που της κάνουν οι αντίπαλοι.

Ευτυχώς, τέλος καλά κι όλα καλά. Και πρωτιά στην βαθμολογία, κι ας είναι και στην ισοβαθμία. Αν τελείωνε σήμερα, θα το είχαμε πάρει. Δεν τελείωσε φυσικά, αλλά για όσους βλέπουν κάτι παραπάνω από το αποτέλεσμα, μπορεί και να είδαν κάτι παραπάνω. Ατομικά κι ομαδικά.

Η ΑΕΚ δεν ήταν καλή. Όμως είχε σε μεγάλη φιλοτιμία τον Πινέδα και τον Σιμάνσκι και τρομερούς τους Λιούμπισιτς και Κάλενς. Στην ουσία αυτοί ήταν οι στυλοβάτες πάνω στους οποίους πάτησαν όλοι οι υπόλοιποι, και πέτυχαν μια επαγγελματική νίκη. Σε ένα παιχνίδι ευχάριστο, με ρυθμό κι αρκετά ανεβοκατεβάσματα της μπάλας, χωρίς πολλές τελικές.

Ο Βόλος ήταν αρκετά αξιόμαχος αντίπαλος, και με τα γνωστά τερτίπια της μικρής ομάδας μπορώ να πω ότι προβλημάτισε την ΑΕΚ. Ειδικά στο διάστημα που είχαμε προηγηθεί. Εκεί που έπρεπε να έχουμε κλειδώσει το παιχνίδι, αλλά τα έχουμε πει. Η έλλειψη χαφ είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Ειδικά με τις προπονήσεις του Αλμέιδα, που μοιάζει καταστροφικός κι εξουδετερώνει μόνος του το ρόστερ. Σήμερα είχαμε για πλάκα έξω τον Λαμέλα, τον δεξί μπακ, τον αριστερό εξτρέμ και φυσικά τον Γκαρσία.

Δεν βαριέσαι όμως. Το γήπεδο τον αποθέωσε οπότε θα πάμε με την δημοκρατία κι όχι με τη λογική. Διότι όποιος βλέπει μπάλα, φυσικά είδε ότι η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα, όμως δεν έβγαλε κάτι από συνδυασμό, αλλά πιο πολύ από αιφνιδιασμό. Και μιλάω και για τα τρία γκολ, που τα δεύτερα ήταν και κόντρα στον ρου του αγώνα. Εγώ προβληματίστηκα αρκετά, άσχετα αν χάρηκα διότι πάντα ελπίζω σε κάτι που μπορεί να φανερωθεί. Οπαδός είμαι κι εγώ στη βάση μου.

Όμως δεν υπήρχαν αυτοματισμοί. Δεν υπήρχε κάτι που να σε συναρπάσει ή να σε κάνει να σηκωθείς όρθιος και να χειροκροτήσεις. Παρηγοριόμαστε βέβαια με τις αποδόσεις των αντιπάλων, αλλά δεν ξέρω για πόσο διάστημα αυτό θα είναι αρκετό. Τουλάχιστον παρηγοριέμαι που ο Αλμέιδα δεν εξαπολύει τους πάντες μπροστά κι όποιον πάρει ο χάρος. Βλέπω μια ομάδα πιο συγκρατημένη και πιο σφιγμένη, που προσέχει και τις πίσω γραμμές. Ναι αυτές, που φάγανε δυό τελικές άνευ λόγου. Σοβαρές τελικές.

Εν πάση περιπτώσει, τελειώσαμε καλά. Κι αποφύγαμε και τα χειρότερα με τον Φωτιά, που δεν κατάλαβα γιατί προστάτεψε τόσο πολύ τον Βόλο. Σε κάρτες ή σε ανάποδα σφυρίγματα. Και σε έναν εκνευρισμό που προκαλούσε με την όλη στάση του. Δεν μπορώ να πω ότι έψαχνε την σφαγή, αλλά μια τέτοια διαιτησία τουλάχιστον μπορώ να πω ότι δεν είναι υπέρ της καριέρας του. Το παιχνίδι το άναψε αυτός με την ατιμωρησία στην φάση του Κάλενς στο τέλος του πρώτου ημιχρόνιου, όπου ανακάλυψε κάρτα στον Λουκάκου των φτωχών αλλά και στον Μήτογλου. Γελοίες αποφάσεις.

Συγχαρητήρια και συνεχίζουμε. Είμαστε χαρούμενοι και περιμένουμε το ντέρμπυ με την Καλλιθέα, χαρούμενοι που γύρισε ο Γιόνσον.

Υγ1. Μου φάνηκε πολύ σοβαρός ο Μπρινιόλι, που είχα μια μικρή κουβέντα.

Υγ2. Ο Πιερό μου φάνηκε άσχετος τεχνικά. Το να τον βγάζεις και mvp τουλάχιστον προσβάλει άλλους παίκτες. Έλεος.