Χωρίς κέφι πήγα σήμερα στο γήπεδο. Χωρίς κέφι έβγαλα και τον αγώνα. Υποθέτω κι άλλοι μπόλικοι, αφού δεν χρειάστηκε η λεωφόρος Ηρακλείου για παρκάρισμα. Δεν ξέρω φυσικά τι αισθάνθηκαν αυτοί που ήρθαν πριν έρθουν , αλλά και τι ένιωσαν αφού έφυγαν. Μακάρι να συντονιστήκαμε.
Σήμερα, η ΑΕΚ ήταν μια ομάδα προπέρσινη. Ομάδα του Αλμέιδα. Ορθολογικά στημένη, με αρχή, μέση και τέλος. Με ένα φορ και κυρίως με το σύστημα που διδάσκεται στις προπονήσεις. Αλλά κυρίως με την ένταση που θέλει ο παλιός Αλμέιδα. Το επιθετικό πρεσάρισμα και την ομαδική μάχη μέχρις εσχάτων. Σήμερα, θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο φετινό παιχνίδι μας.
Κι έχει μεγάλη αξία αυτό. Πρώτον διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί το τέλος των πειραμάτων. Δεύτερον διότι μπορεί ο Αλμέιδα να επανέρχεται σε ξεμπέρδεμα. Και τρίτον διότι δεν παίξαμε με τυχαία ομάδα. Φυσικά δεν ασχολούμαι με την δήθεν πρωτοπορεία, αλλά με την τεχνική κατάρτιση του Άρη. Που έπαιξε πολύ ορθολογικά, ήξερε τι έψαχνε στο γήπεδο, και φυσικά για κανά εικοσάλεπτο δτο δεύτερο ημιχρόνιο, δυσκόλεψε την ομάδα μας αρκετά.
Λογικά πράματα δηλαδή, αν πούμε ότι περιμέναμε ένα ντέρμπυ. Όπως λογικά περιμέναμε ένα εκτεταμένο rotation από τον Αλμέιδα, όχι φυσικά διότι κάποιοι ήταν κουρασμένοι ή διότι τους θέλουμε ξεκούραστους για την Κυριακή. Αυτά είναι για τα μικρά παιδιά. Όταν κάποιος αμείβεται με εκατομμύριο την χρονιά, δεν γίνεται να μην μπορεί να παίξει δυό παιχνίδια στο ελληνικό γίγνεσθαι. Το rotation που ανέφερα, είναι μπας και πάψει ο προπονητής να είναι ισορροπιστής. Δεν γίνεται να παίζεις με το όνομα σου, κι όχι με την κατάσταση στην οποίαν βρίσκεσαι.
Κι όπως και να το κάνεις, σήμερα το δίδυμο Μήτογλου και Κάλενς, είτε σαν δίδυμο είτε ατομικά, ήταν φοβερό. Πολύ κοντά ο Γιόνσον κι ο Πινέδα. Όχι τόσο κοντά ο Λιούμπισιτς που ήταν μαγικός και μακράν ο καλύτερος. Ακόμα κι ο Μπρινιόλι, εξέπεμπε μια μεγαλύτερη σιγουριά για την ομάδα. Ελπίζω να μην είδαμε σήμερα μια ομάδα του κυπέλλου. Θα δούμε την Κυριακή…
Η ΑΕΚ έπνιξε τον αντίπαλο στο πρώτο μέρος. Στην κυριολεξία έκανε ό,τι ήθελε. Με πλουραλισμό κι οργάνωση. Με σχέδιο και με διάθεση όταν χάνει τη μπάλα, να μάχεται να την ξαναπάρει. Μπορεί να μην είχε πολλές ευκαιρίες, αλλά η εμφάνιση της προμήνυε κάτι καλό. Που ευοδώθηκε εκεί στο τέλος, με ένα γκολ του Μαρσιάλ, που φυσικά δεν είναι εξτρέμ αλλά κάπως έπρεπε να χωρέσει στην ενδεκάδα. Και να δείξει ότι αν επανέλθει, θα είναι σούπερ.
Στο δεύτερο μέρος, ο Άρης ανέβηκε ψηλά. Δυσκόλεψε την ομάδα μας, αλλά λόγω των χώρων, χάσαμε κλασσικές ευκαιρίες αδικαιολόγητα. Τρία γκολ θα μπορούσαμε να τα έχουμε πετύχει, αλλά κι ο Άρης θα δικαιούταν ένα. Ένας Άρης που έσβησε από ένα σημείο και μετά, όταν ο Αλμέιδα έκανε τις αλλαγές του – φυσικά Γκατσίνοβιτς και Γαλανόπουλος δεν έδωσαν τίποτα – και με έμβολο τον Φερνάντες ξαναέβαλε τον αντίπαλο στην περιοχή του.
Δεν ήταν πλέον κόντρα επιθέσεις αλλά κανονικό παιχνίδι ακόμα και με αυτόν τον ξεχασμένο Τσούπερ. Η ΑΕΚ ήταν κυρίαρχη γενικά στο παιχνίδι και δικαιούτο κάτι παραπάνω. Χωρίς βέβαια να είναι εξασφαλισμένη για τη ρεβάνς αλλά ας μένουμε στις σιγουριές και στους περιπάτους, αφού μπορεί να είχαμε άλλα χειρότερα. Ας πούμε να σου έβγαζε κόκκινη ο Σιδηρόπουλος και να τρέχεις και να μην φτάνεις. Και μην μου πει κάποιος για var και τρίχες. Άμα θέλουν να σε γαμήσουν, σε γαμάνε και δεν μιλάς κιόλας.
Και χονδρικά είδα μια καλή ΑΕΚ, με τους περισσότερους παίκτες σε διάθεση και χωρίς να υπάρχει εμφανής υστέρηση. Κι αυτό με ευχαρίστησε χωρίς φυσικά να μπορώ να αισιοδοξώ πιο πολύ για την Κυριακή. Θα δούμε τι θα δούμε. Όμως για σήμερα, δίνουμε εύσημα για την ωραία παράσταση που μακάρι να είναι απαρχή κι όχι παρένθεση.
Μία θετική αύρα υπήρχε στο στο γήπεδο και τριγύρω που έδιωξε τον αρχικό προβληματισμό γρήγορα, για το πως θα παρουσιαστεί η ομάδα μας.
Βλέποντας και μια πιο ορθολογική ενδεκάδα σε συνδυασμό με το αρχικό θέαμα στο γήπεδο ο αρχικός προβληματισμός έφυγε γρηγορότερα.
Μια κινητική με πολύ όρεξη ομάδα σχεδόν σε όλο τον αγώνα,λογικό, δεν άφησε την ομάδα του Αρη να διεκδικήσει κάτι παραπάνω εκτός την φάση στο 94΄ και κάνα δυο σουτ.
Φυσικά ο Μάτζιος(και ο Αρης) ως συνήθως, διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την φάση με τον Μπριόλι αλλά δεν παίζαμε με τον Γαύρο του βορρά ούτε του νότου, αλλιώς ο διαιτητής της ΚΕΔ σε αυτή την περίπτωση μπορεί άνετα να μας την είχε “κάτσει” ασχέτως αν ο παίχτης του Αρη πήγε επίτηδες κατά την άποψη μου πάνω στον τερματοφύλακα μας.
Τέλος καλό για την πρώτη αυτή μονομαχία με ένα μικρό κρίμα γιατί δεν βάλαμε και άλλο γκολ και με ένα πολύ ζεστό χειροκρότημα,στήριξης στον Αλμέιδα από την πλειοψηφία του κόσμου.
Πάμε δυνατά όπως και σήμερα την Κυριακή στους αντιπαθείς Περιστεριώτες την ομάδα εννοώ φυσικά…
Κανείς λάθος για τον Γαλανοπουλο βοήθησε με την είσοδο του γιατί πίεσε ψηλά και μάζεψε πολλές δεύτερες μπάλες
Ο Λιουμπισιτς έτρεξε αλλά δε θυμάμαι να έδωσε μια σωστή πάσα κ έχασε κ ένα άχαστο
Καλό παιχνίδι έκανε η ομάδα, το πρώτο καλό φέτος. Ο Μήτογλου, όποτε παίζει φωνάζει ότι είναι για βασικός και δεν βλέπει Μουκουντί Βίντα σε αυτή τη φάση. Ο Γιόνσον δεν έχει κάτι να ζηλέψει από Σιμάνσκι που είναι μόνο για ξύλο και από μπάλα μυρωδιά. Λιούμπισιτς πολλά λάθη και εύκολες πασούλες για την κλάση του, δεν δικαιολογεί τα 4 εκ σε καμία περίπτωση και, δυστυχώς, θα φάμε πάλι στη μάπα τον αργοκίνητο Περέιρα που παίρνει 1,5 εκ για να κάνει πασούλες στο πλάι στα 5 μέτρα. Φερνάντες: λόγος για να πας γήπεδο, αν αυτό το παιδί πάρει συνεχόμενα παιχνίδια και όχι 20λεπτα κάθε δύο μήνες, θα χαζέψει κόσμος. Ποιος Πελίστρι και Ντεσπότοφ, το παλικάρι είναι υδραυλικάρα. Όταν θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση θα γράφει και γκολ. Τέλος, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον πιο αρνητικό παίχτη της διετίας, τον Γκατσίνοβιτς που νομίζει όταν δεν βάλει εκείνος γκολ το γκολμ δεν θα μετρήσει. Μονίμως ατομιστής, εκνευριστικός, σουτάρει χωτρίς λόγο, δεν πασάρει και, χθες, πήγε να πλακωθεί με τον Κάλενς. Ευτυχώς που τον συγκράτηγσαν γιατί θα του έχωνε τα σιδεράκια στο λαιμό ο Περουβιανός.
Προς Αντώνης Old school : Ο Γκατσίνοβιτς πρέπει να φύγει από την ομάδα. Μέχρι να φύγει, οφείλει να είναι μακριά από τα αποδυτήρια. Είναι δεκάδες τα παραπτώματα του.
@Αντώνης Old school: Νέα Μάκρη;….
Προς Το φως του φεγγαριού: δεν έχω ακούσει για παραπτώματα. Αυτό που βλέπω είναι ότι έχει δική του ατζέντα που διαφέρει από εκείνη της ομάδας. Τελευταία του καλή εμφάνιση ήταν στο ματς-τίτλος με τον Βόλο εντός που άνοιξε το σκορ. Από τότε έχει χαλάσει εκατοντάδες φάσεις και, πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω την επιμονή Αλμέιδα την στιγμή που ο Φερνάντες δεν έχει πάρει, σχεδόν, καμία ευκαιρία. Δεν έχει ξεκινήσει ούτε μια φορά βασικός σε δύο σερί ματς στα 2 χρόνια παρουσίας του, όπως και Μήτογλου
Το να βγαινει η ΠΑΕ και να στηριζει διαιτητη επισημως με ανακοινωση,ποσο μαλλον τον Σιδηροπουλο,με εκπλησσει αρνητικα.
Προς Το φως του φεγγαριού:
Για παραπτώματα δεν έχω ακούσει κάτι. Αυτό που ξέρω είναι ότι είναι επιζήμιος για την ομάδα και τελευταία καλή του στιγμή ήταν το ματς -στέψη με Βόλο όταν άνοιξε το σκορ. Έκτοτε έχει δική του ατζέντα που διαφέρει από της ομάδας. Απορώ με την επιμονή του Αλμέιδα. Όχι ότι έχω τρελαθεί με Κοιτά, το παλικάρι έχειμία κίνηση και δεν σςηκώνει κεφάλι. Εξτρέμ που δεν πασάρει και δεν σεντράρει είναι περιορισμένης αξίας και είναι ζήτημα χρόνου να ακούσει μπινελίκια
Προς Αγησίλαος: Όχι, Νέος Κόσμος