Αυτήν την φορά δεν μπορείς να έχεις παράπονο για την ενδεκάδα που κατέβασε ο Αλμέιδα. Στην θεωρία φαινόταν πλήρης και ουσιαστική. Και για παραγωγή παιχνιδιού αλλά και για σοβαρή αμυντική λειτουργία. Και πραγματικά φόβισε τον αντίπαλο στην αρχή αλλά ήρθε αντιμέτωπη με δυό άτυχες στιγμές, που έφεραν μια αποδιοργάνωση.
Χάσαμε τον Ρότα και τον Βίντα, ενώ ο ΟΦΗ έπαιζε με δέκα παίκτες, πράγμα που γενικώς σοκάρει την ομάδα μας. Εν τω μεταξύ φάγαμε κι ένα γκολ σε μια αντεπίθεση, και η ομάδα γέμισε άγχος, νεύρα και μια αδημονία και τσαπατσουλιά. Οι επιθέσεις γινόντουσαν βιαστικά και με κύριο έμβολο την δεξιά πλευρά. Εκεί πράγματι ήταν η αδύναμη πλευρά του αντιπάλου, αλλά έλα που είχαμε και σε κακή μέρα τον Φερνάντες…
Και δεν ήταν ο μόνος. Ήταν πολύ λίγος κι ο Μαρσιάλ, οπότε η άλλη πλευρά δεν χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα. Πλακώσαμε τις σέντρες λοιπόν, ενώ πίσω η άμυνα ήταν αεροδιάδρομος κι αρκετά ευάλωτη σε αντεπιθέσεις. Αυτό ήταν το τίμημα της αλλαγής του Βίντα με τον Λαμέλα και το οποίο δεν το πληρώσαμε αφού ο Στρακόσα έσωσε δυό γκολ.
Εν πάση περιπτώσει, η ΑΕΚ δεν ήταν καλή αλλά κατώρθωσε να ισοφαρίσει με μία από τις σέντρες αυτές και με κεφαλιά του Μουκουντί. Και πήγαμε στο διάλειμμα με την ελπίδα να καθαρίσει λίγο το μυαλό των παικτών και να επανέλθει μια στοιχειώδης ανάπτυξη για να κερδίσουμε. Ρε διαόλε, πλήρεις είμαστε κι ο αντίπαλος παίζει με δέκα. Με σύστημα το αναμενόμενο. Φουλ κατενάτσιο και αντεπίθεση.
Όλα αυτά λοιπόν που περιμέναμε θεωρητικά, επαληθεύτηκαν στο γήπεδο. Ο ΟΦΗ έχανε δυνάμεις ενώ δεν έβγαινε από την περιοχή του. Όμως η ΑΕΚ δεν είχε όχι καθαρό μυαλό, αλλά καθόλου μυαλό. Στην κυριολεξία ήταν της πλάκας σε επικινδυνότητα αλλά και σε διάθεση για δυνατές μονομαχίες. Τα άκρα της ήταν εντελώς ακίνδυνα ενώ όσο πέρναγε η ώρα το κέντρο της ήταν σαν να βρισκόταν σε άλλο γήπεδο. Λιούμπισιτς και Πινέδα δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ή να δημιουργήσουν κάτι σημαντικό.
Ήταν μια ΑΕΚ που σου έσπαγε τα νεύρα. Έπαιζε ρόλο και η τακτική του ΟΦΗ βέβαια, όπως και οι συνεχείς καθυστερήσεις, όμως δεν είναι ικανές δικαιολογίες για την κακή εικόνα της ομάδας μας, όσο κι αν η στατιστική δείχνει τρελά πράματα. Τρομερή κατοχή μπάλας και τόσα κόρνερ. Δεν ξεγελιόμαστε. Η απόδοση ήταν κακή, φλύαρη και άνευρη. Και το θέαμα εξ ίσου κακό. Ήταν για να κλείσεις την τηλεόραση.
Τέλος πάντων, ο Αλμέιδα έκανε ακόμα τρεις αλλαγές που τελικά τον έσωσαν. Αποκέντρωσε τον Πινέδα βάζοντας τον αριστερό μπακ κι έφερε τον Γκαρσία στα δεξιά. Αυτή ήταν και η κίνηση που δημιούργησε πιο επικίνδυνες καταστάσεις ενώ έδωσε και το νικητήριο γκολ, την ώρα που δεν μπορούσα να καταλάβω πώς θα κερδίζαμε. Ήταν μια φοβερή προσπάθεια του Γκαρσία, που αφού πήρε παραμάζωμα τρεις παίκτες του ΟΦΗ, έπαιξε το 1-2 με τον Πιερό κι έβγαλε τον Μαρσιάλ με κενό τέρμα. Ο νωθρός Γάλλος έβαλε το γκολ και την καρδιά μας στην θέση της. Μετά, ανέλαβε ο Μάνταλος να κάνει τις καθυστερήσεις για ροκάνισμα του χρόνου.
Συμπερασματικά θεωρώ κορυφαίο του αγώνα τον Σιμάνσκι. Και στις δύο θέσεις που έπαιξε. Τον ακολούθησε ο Οντουμπάτζο, που κάλυψε πολλά κενά ενώ έτρεξε αχαλίνωτα. Φυσικά πολυτιμότερος αναδεικνύεται ο Γκαρσία στη δεξιά πλευρά ενώ εξ ίσου σημαντικός ήταν κι ο Στρακόσα που κράτησε την ομάδα στην διεκδίκηση.
Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι λείπει η σοβαρότητα. Είναι τρομερό να κάνεις ντέρμπυ ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος παίζει φουλ άμυνα και με αριθμητικό πλεονέκτημα. Και να μην έχεις δουλέψει μπροστά για κάποια κομπίνα, όταν έχεις καλούς χειριστές, και να περιμένεις μια ατομική ενέργεια που στην ουσία ήταν σάλτο μορτάλε. Αυτά δουλεύει ο Αλμέιδα στις προπονήσεις;
Υγ. Ο διαιτητής Τσιμεντερίδης ήταν καλός, αν και είναι μέτριος διαιτητής. Ακούσαμε πολλά όλη την εβδομάδα και περιμέναμε μίνιμουμ σφαγή. Θεωρώ λάθος του ότι δεν έβγαλε την κόκκινη κάρτα στον παίκτη του ΟΦΗ, αλλά ακόμα κι αυτό βγήκε εις βάρος των δημοσιευμάτων, που υποπτεύονταν και τον var Παπαδόπουλο. Φαίνεται ότι οι παριστάνοντες τους δημοσιογράφους δεν έχουν ενημερωθεί καλά.
Αγωνιστικά θα συμφωνήσω απόλυτα.Μέτρια εμφάνιση,χωρις κάποιο σχέδιο.Πάρθηκε τουλάχιστον το αποτέλεσμα.
Διαιτητής μετριότατος με αποκορυφωμα την αγκωνιά στο Ρότα που δεν έδειξε οχι κάρτα αλλά ούτε φάουλ.
Διακρίνω στους διαιτητές ενα αγχος μη και “εννοήσουν” την ομάδα.
Οι δέ του Οφη πρέπει να εχασαν κάποιο γερό πρίμ με τόσο ξύλο και θέατρο που έκαναν.
Δεν μας φταίει κανείς όμως,αυτοί την δουλειά τους και αυτό που μπορούν,αλλά δίαολε εμείς πότε θα παίξουμε αυτό που μπορούμε?
ΥΓ Στη Λαμία τα ίδια θα μας περιμένουν και σε ποιό μικρό γήπεδο.
ΑΕΚ Παλαιάς Κοκκινιάς
Γλυκε μου Στήβεν,
Η ομάδα έχει ακριβώς τις ιδιες περσινές παθογένειες που της στέρησαν το πρωτάθλημα.
Πέρα από την εμφανή έλλειψη πολύ καλού coach στον πάγκο της, έχει μεγάλη έλλειψη αρχηγού στο τερέν. Εκτός του βιντα όλοι οι άλλοι είναι παίκτες χωρίς προσωπικότητα, στρατιώτες. ( Ίσως μόνο ο αμπραμπατ να ξεφεύγει από τον κανόνα λόγω πολλή δυνατής ψυχολογιας).
Η ομάδα και σημερα όπως και στο Αγρίνιο έφαγε γκολ το χρονικό διαστημα που έμεινε με δέκα παικτες, τραυματισμός βιντα. Δεν υπάρχει κάποιος ” αρχηγός” εντός αγωνιστικού χώρου να ξέρει πότε θα τρέξει η ομάδα και πότε θα μπει στο ρελαντί.
Ο σούπερ Μάριο έχει αρχίσει και κουράζει. Μόνο πραξεις κι όχι λόγια…
κερδισαμε.
γαμωτο…
καποιοι στη διοικηση στεναχωρεθηκαν.
υπομονη ,καποια στιγμη θα ξαναχασουμε…
Δυσκολο ματς. Οι βαθμοί μετράνε βέβαια,για την συνέχεια της κούρσας.
Απο θέαμα,δεν είδαμε και πολλά. Βολοδέρνει σαν προσωπικότητα η ομάδα,αφού έχει αποκτήσει αυτήν του προπονητή της, ο οποίος είναι “ψυχάκιας” οπως σωστά λέει ο Steven (αλλα και οπως γενικά παραδέχονται-αλλα με αλλη ορολογία- πολλοί που ασχολούνται με το άθλημα)
Τι να κάνουμε, αυτός μας έλαχε. “ειναι σαν το καρπούζι η επιλογή προπονητη”, οπως ειπε και ο Μελισσανιδης, ο οποιος ως γνωστόν δεν ειναι οπωροπωλης.
Δεν έχει καταφέρει να προσδώσει “ταυτότητα” στην ομάδα.Καθ’ οτι για να δώσεις τέτοια,πρεπει και να εχεις. Δεν έχει ταυτότητα στο γήπεδο,δεν έχει καν διαβατήριο,παρά “άδεια παραμονής”. Η οποία κράτησε ένα χρόνο, έπαιξε “στα γκάζια” προ διετίας για να αποδείξουν ότι αξιζουν να ειναι “πολιτες” και όχι απόκληροι…αποκαμαν και κάϊκαν οι “πρόσφυγες” παικτες και πλέον περνάνε κάθε 15 του μηνα απο το τμήμα για παραταση της άδειας παραμονής. απο τον οικειο νοματάρχη.
Τη μια φορνάνε γραβάτα τσαλακωμένη μπας και μπουν στο ξενοδοχείο για τζάμπα πρωινό.την άλλη φοράνε μπερέδες και παιζουν κιθάρα στην Ερμού, προσδοκώντας το χειροκρότημα βαριεστημένων που σταθηκαν οχι για να ακουσουν,αλλα για να καταπιουν την τυρόπιτα.
Δε γαμιέται. Εχουμε ζήσει πολύ χειρότερα πράγματα.
Μια μετριότητα ακομα ως αγωνιστική εικονα δεν μας ενοχλεί.
Εδω κυβερνά ο Κουλης. Ο Αναξ της ανοησίας. Εδώ “κυβέρνησε” ο Αλέξης με λεξιλόγιο που χωρά σε ένα γραμματόσημο. Εδώ παριστάνουν τους υπουργούς ανίκανοι,οι οποίοι δεν μπορούν να “τρέξουν” ούτε φουφού με κάστανα.
Μια ΑΕΚ “υποφερτή” σε μια χώρα διαλυμένη,είναι μια κατάσταση που αντέχεται, όσο νά’ναι.