Σήμερα δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο για την ενδεκάδα που μπήκε στο γήπεδο της Λαμίας. Ήταν από τις καλύτερες όσο κι αν εγώ, που είμαι γκρινιάρης, δεν καταλαβαίνω τέτοια επιμονή στην χρησιμοποίηση του Φερνάντες αλλά και του Μαρσιάλ. Ειδικά του δεύτερου, που δεν δίνει τίποτα στο παιχνίδι, ούτε παραγωγή, ούτε ενέργεια.
Παράπονα λοιπόν έχω από τους παίκτες μας. Κι ειδικά αυτούς του κέντρου, τους επιφορτισμένους με την οργάνωση του παιχνιδιού. Ήταν για τα μπάζα. Άνευροι, νωθροί, άτολμοι και πολύ κουραστικοί. Να ξέρουμε και με ποιόν έπαιζαν. Με τα δεύτερα της Λαμίας τα οποία ήταν παρατεταγμένα σε μορφή πούλμαν και με εντολή να μην βγουν από την περιοχή τους.
Τίποτα οι δικοί μας. Ένα οριζόντιο ποδόσφαιρο, χωρίς τρεξίματα, μια κούραση κι ένα θέαμα σούπα. Εντάξει να μην αδικήσω τα τέσσερα άστοχα σουτ εκτός της περιοχής, ούτε και την τελική του Λιούμπισιτς, που κατώρθωσε και την έχασε. Μιλάμε για ένα τραγικό πρώτο μέρος, που ήθελες ξανά να σπάσεις την τηλεόραση. Ρε να μην βλέπεις τίποτα ή μάλλον να βλέπεις ένα ξυλίκι. Για άλλη μία φορά η ομάδα πέταξε ολόκληρο το πρώτο μέρος και φυσικά προβλημάτισε ξανά.
Και περίπου στο ίδιο τέμπο, πήγε και το δεύτερο μέρος. Τίποτα που να πεις ότι σε θάμπωσε. Όμως είχαν δημιουργηθεί περισσότεροι διάδρομοι αφού η κούραση είχε αρχίσει και εμφανιζόταν στους αντιπάλους. Ο Αλμέιδα δεν καταλάβαινα τι περίμενε και καθυστερούσε τις αλλαγές. Για να κατανοήσουμε τι λέμε, πρέπει να είχαμε σήμερα κορυφαίο τον Μουκουντί σε επίπεδο ορμής, διάθεσης και κατεβάσματος της μπάλας. Εννοώ σταθερά κορυφαίο διότι πολύ κοντά του φυσικά βρέθηκε και ο αδικημένος Μήτογλου, που έβαλε και το γκολ μετά από δυό απανωτά κόρνερ του Λαμέλα, που τα χτύπησε όπως πρέπει.
Έλεγα θα ηρεμήσουμε και φυσικά θα βάλουμε και δεύτερο. Τίποτα. Αν εξαιρέσω μια μαλακία που έκανε ο Γκαρσία και χάσαμε το προφανές, η ομάδα συνέχισε να περπατάει, να φλυαρεί και να προσπαθεί να ροκανίσει τον χρόνο. Ακόμα και μετά από πέντε αλλαγές εν συνόλω, ναι μεν δεν κινδυνέψαμε πίσω αλλά ήταν αδύνατον να κρατήσουμε τη μπάλα ή να κάνουμε ένα ακίνδυνο παιχνίδι με αλλαγή πάσας. Πλάκωσε τις γιόμες η Λαμία κι αρχίσαμε τα γιούρια και τα φτου ξελευθερία, τρέμοντας μην γίνει κάποιο προσωπικό λάθος.
Ευτυχώς δεν έγινε και φύγαμε με τους βαθμούς της νίκης, που φυσικά αφιερώνεται σε όλο αυτόν τον κόσμο που ταξίδεψε και υποστήριξε την ομάδα σε όλο τον αγώνα. Υποστήριξε δηλαδή όλη αυτήν την αηδία που έχει φτιάξει ο Αλμέιδα, που προσπαθεί να κάνει δημόσιες σχέσεις στα αποδυτήρια. Μπορεί ο Ηλιόπουλος να πανηγύριζε στο τέλος λες κι είχε κατακτήσει κάποιο κύπελλο, αλλά κανονικά θα έπρεπε να ρίξει πρόστιμα.
Διότι δεν μιλάμε ούτε καν για επαγγελματική νίκη. Μιλάμε για μια ποδοσφαιρική τραγωδία, που ευτυχώς δεν είχε αντίπαλο σήμερα. Έχει κερδίσει κανέναν φέτος η Λαμία στο γήπεδο αυτό; Ούτε σήμερα μπήκε για να κερδίσει. Πήγε να μην συντριβεί. Τι έκανε η ΑΕΚ; Απλά μας έσπασε τα νεύρα.
Υγ1. Η στατιστική δεν λέει τίποτα, ούτε οι τρίχες που θα διαβάσουμε για δύσκολο παιχνίδι.
Υγ2. Ο Παπαδόπουλος δεν πήγε άσχημα.
Υγ3. Σε κάποιες λεπτομέρειες σίγουρα ξεχώρισε ο Λαμέλα σήμερα.
Κακό παιχνίδι απέναντι σε έναν αδύναμο αντίπαλο,που μάλιστα μας χρεώνουν από πέρυσι ότι είναι και παράρτημα μας.
Δεν ξέρω τι μπορεί να βρει ο ριμπαλτα τον Γενάρη,αλλά σίγουρα χρειάζεται ενίσχυση.
Προς Ανώνυμος : Ενίσχυση; Για να κερδίσει ο Αλμέιδα τον Βόκολο; Δεν είναι το πρόβλημα οι παίκτες αλλά η νοοτροπία τους, ίσως πλέον και η φυσική τους κατάσταση, οπότε για την προετοιμασία τους υπεύθυνος είναι ο Αλμέιδα.
Καλημέρα Στηβ.
Τα παιχνίδια με ΟΦΗ και Λαμια επρεπε να τα πάρουμε.Ο στόχος επιτεύχθει.Και τα δύο παιχνίδια τα πήραμε με μέτρια εμφάνιση,ξεκάθαρα.
Ετσι θα πορευτούμαι φέτος.Προβληματισμό είχα οταν είδα την εντεκάδα.Η “καλή” μας εντεκάδα. Ο προβληματισμός μου ήταν απλή.Τι εντεκάδα θα κατεβάσει την Τετάρτη? Ο Παοκ δείχνει φορμαρισμένος.
Είδομεν την Τετάρτη,στο γήπεδο μετά απο καιρό.
Yπηρχε τουλάχιστον μια επίφαση σχεδίου και προσήλωση σε αυτό. Η ΑΕΚ πληρώνει (και θα πληρώνει για χρόνια) τον κατακλυσμό της Νωα. Incidentally ο Παπατζης της έριξε τριμπαλο πριν λίγες ημέρες. Σε συνέχεια επισης των διαδοχικών περσινών αυτοκτονιών. Και της φετινής σφαλιάρας στο τηγάνι.
Ο προπονητής και όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα σε διαρκή ψυχολογική αστάθεια και σπασμωδικά αναζήτηση λύσεων εκτός γνωστικό αντικεικενου και ηρωων. Έτσι θα πάει όλη η χρονιά. Μόνη περίπτωση να το πάρουμε είναι να αυτοκτονήσει η γαβριελα με κάψιμο των πιτσιρικαδων και η αλληλοκαταστροφη των υπολοίπων τριών με μας να παίρνουμε 60% των πόντων στα πλεη ωφ και ντέρμπι. Για να τους πάρουμε πρεπει να βγουν μπροστά Λαμελα-Μαρσιαλ-Πινεδα λογω λογω κλάσης, να δέσει η άμυνα (μάλλον εκεί προοδευουμε και Μπραβο στον ΑΔΙΚΗΜΈΝΟ Μητογλου), να ξεμπουκωσει ο Λιβαι και να σταθεροποιηθει ο Σιμανσκι (κι εκεί μάλλον πάμε καλά). Ατομικά είναι τα ζητηματα, μόνο από κομβικους παίκτες μπορει να περιμένει κάτι. Ξεχνάμε τακτικές, πρόγραμμα, λογικές παρεμβάσεις μέσα στον αγώνα κλπ. Σε αυτή τη βάση, παραμένουμε προσδεμενοι και υπομονετικοί.
Αν ήταν αργότερα το παιχνίδι,θα ήταν ένα καλό υπνωτικό σε περίπτωση αυπνίας.
Στήβεν,απόψε είναι ΤΟ ΜΑΤΣ στις 11:35μμ.:Steelers vs Eagles.Kαι οι δύο φέτος, προς το παρόν,πάνε τραίνο…Πιστεύω θ’ αξίζει το ξενύχτι…
Εμείς εδώ προς το παρόν, κοιτάμε τις ομορφιές του προφήτη…