ΑΕΚ – Λεβαδειακός

Τα λέγαμε το μεσημέρι πως η ΑΕΚ συνήθως μετά από καλές εμφανίσεις στο επόμενο παιχνίδι κατεβαίνει ασόβαρη. Αυτό έγινε και σήμερα μόνο που ήταν σε συνδυασμό με το πνεύμα των Χριστουγέννων που παίζει μπαλίτσα και γκελάρουμε πριν τις γιορτές.

Είναι πιο ενοχλητικό να χάνεις από τον Λεβαδειακό, πόσο μάλλον εντός έδρας.

Πάντως αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι ο Λεβαδειακός φέτος έχει αξιοπρεπή ομαδίτσα.

Εμείς στα πρώτα λεπτά ψαχνόμασταν. Μέχρι το 10′ περάσαμε το κέντρο 1-2 φορές, λες και οι παίκτες περίμεναν πως κάποιος άλλος θα κάνει τη δουλειά τους. Ίσως η κερκίδα, δεν ξέρω.

Ίσως να νομίζουν πως έβγαλαν την υποχρέωση με τον παοκ και δεν χρειάζεται να παίξουν δεύτερο σερί παιχνίδι. Νωχελικότητα και τεμπελιά στα πρώτα λεπτά.

Στα μέσα του 1ου ημιχρόνου η ομάδα άρχισε να πιέζει κυρίως με Πινέδα και Φερνάντεζ από δεξιά, δημιούργησαν καλές προϋποθέσεις όμως τα χαλούσαμε στην τελική προσπάθεια.

Λιούμπισιτς-Πινέδα σε ρηχά νερά, όμως παρόλα αυτά βγήκαν κάποιες φάσεις χωρίς να μπορούμε να σπρώξουμε τη μπάλα στα δίχτυα.

Η γενικότερη εικόνα ήταν γύρω-γύρω όλοι με κάποια σουτ εκτός περιοχής που πήγαν άουτ.

Παρόλο που είχαμε ψηλό φορ μπροστά δεν παίξαμε με σέντρες μήπως εκμεταλλευτεί κάποια από αυτές.

Τώρα θα πει κάποιος ότι τις σέντρες τις βγάζουν συνήθως οι πλάγιοι, και εμείς έχουμε Πήλιο που βάζει το κεφάλι κάτω και τρέχει πάνω στη γραμμή λες και τον βάλαμε να τρέξει 100άρι με τον Μπολτ.

Όμως ο δάσκαλος κατάλαβε το πρόβλημα και στο Β’ ημίχρονο άλλαξε τον Πήλιο με τον Χατζισαφί, ο οποίος λίγο μετά την είσοδό του στο παιχνίδι έκανε μπέναλτ.

Είναι να έχεις το κοκαλάκι της νυχτερίδας, που λέμε. Μια φορά έκανε νωρίς αλλαγή, έβγαλε τον κακό μπακ αντικαθιστώντας τον με έναν επίσης κακό μπακ ο οποίος μόλις μπήκε έκανε μπέναλτ.

Στη συνέχεια έκανε κι άλλες αλλαγές, οι οποίες δεν έκαναν κάποια διαφορά.

Για να γυρίσεις παιχνίδι χρειάζεσαι διαχειριστή-γάτο, και η ΑΕΚ τέτοιον δεν έχει στον πάγκο.

Οι αλλαγές που κάνει είναι τυπικές (μπαίνει παίκτης – βγαίνει παίκτης), απολύτως προβλέψιμες, χωρίς κανένα σχέδιο και περιμένει οι παίκτες να γυρίσουν το παιχνίδι μόνοι τους.

Γενικά, μια “αδούλευτη” ομάδα που αν δεν της βγει το παιχνίδι από την αρχή φλερτάρει με την γκέλα καθώς βασίζεται κυρίως σε ατομικές εμπνεύσεις.