ΑΓΑΠΑ ΜΕ…

Και φυσικά όλοι ξέρουν πώς συνεχίζει το τραγούδι για τα λάθη, και ποιος φυσικά το τραγούδησε αυτή την φορά. Άλλωστε η συνάντηση επιδιώχθηκε από τη μεριά Αλμέιδα και φυσικά μετά από ήττα. Κι έχει μεγάλη σημασία το πότε θα κάνεις το παράπονο. Λένε κάποιοι ότι τα ίδια θα έλεγε και μετά από νίκη. Και γιατί δεν το έκανε μετά το παιχνίδι με την Καλλιθέα; Εκεί που αυτοϋμνήθηκε. Τέτοιους σαμουράι, έχουμε μπόλικους στο Μοναστηράκι. Σαμουράι δηλαδή που δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη εν αντιθέσει με τους γνήσιους.

Και πριν προχωρήσω σε αυτά που θέλω να πω, ας κάνω μια παρένθεση. Σαφέστατα και ήμουν στην μεριά της διοίκησης Μπάρλου, όταν αυτός απέλυσε τον Φάντροκ. Είχα απόλυτη σιγουριά στην διοίκηση κι όχι στον προπονητή, με τον οποίον και φυσικά είχα δει μπαλάρα αλλά μου έλειπε και το κερασάκι. Φυσικά η γνώμη του τότε δεν μετρούσε και πουθενά, αφού παιδί ήμουν. Ούτε βέβαια μέτρησε η γνώμη μου όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο άρθρο μου στον Φίλαθλο : Την διώχνεις την γκόμενα έστω κι αν δεν την έχεις πιάσει να σε απατά ( για όσους θυμούνται ). Μιλώντας φυσικά το κρυφτούλι της κότας Μπάγιεβιτς. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή είναι η κρίση μου. Φυσικά κι αναγνωρίζω τις προσφορές όλων ( όσες κι όποιες είναι ) αλλά δεν χρωστάω τίποτα παραπάνω.

Και φυσικά είμαι σταθερά και πάντα εναντίον κάθε προσωπολατρείας. Τα ίδια είχαμε και με την εποχή Ντέμη και των συμμετόχων, τα ίδια είχαμε με την επαναφορά του Μελισσανίδη αλλά και την σκληρότατη κριτική για την τρίτη εθνική ( επιστολή Κιντή ), όπως και την μετέπειτα πολιτική του. Αυτό, δεν λέγεται ούτε κυκλοθυμισμός, ούτε μικροπρέπεια. Λέγεται σωστή αντίληψη των γεγονότων και των καταστάσεων. Και σε κάτι που είναι ορατό, δεν χρειάζεται διασταύρωση. Και η μπάλα είναι ορατότατη. Ο ρόλος του Ηλιόπουλου ψάχνεται.

Επειδή λοιπόν μιλάμε για τον Αλμέιδα, μιλάμε για μπάλα. Και τον έχω παρομοιάσει σε άρθρο εδώ, με τον Φάντροκ. Που έφερε κάτι διαφορετικό την πρώτη χρονιά και φυσικά αιφνιδίασε τους πάντες. Άσχετα αν είχε μείνει πίσω ένδεκα βαθμούς στην κανονική διάρκεια κι άσχετα αν χρειάστηκε το δώρο του Πειραιά για να πάρουμε τον τίτλο. Χέστα αυτά. Άρα έχει τιμηθεί μπόλικα να παρομοιάζεται με τον Φάντροκ. Και του αναγνωρίζουμε τα πάντα. Μετά τι γίνεται; Δεν υπάρχει μετά; Σταμάτησε ο χρόνος στις χαμένες πατρίδες;

Και να ρωτήσω συγκεκριμένα: Πού είναι το σύστημα του ; Δηλαδή η ένταση, η επιθετική άμυνα και η ταχύτητα. Που πήγαν αυτά; Του τα πήραν οι αντίπαλοι; Τον έμαθαν και δεν έχει λύσεις; Κι άντε και τα έπαθε αυτά φέτος, πέρσι τι συνέβη; Που έχασε ένα πρωτάθλημα που φαινόταν – και ήταν – ακόμα πιο εύκολο από της πρώτης χρονιάς. Θα σου πω εγώ για τον Σαμουράι που αναλαμβάνει πάντα όλες τις ευθύνες. Σταύρωσε φέτος δυο τερματοφύλακες. Την ώρα δήθεν που στράβωσε διότι ο Ηλιόπουλος έβγαλε στη σέντρα τον Στρακόσα.

Κι εγώ λέω, άντε κι έχει ξενερώσει με κάποιον στην διοίκηση.

• Γι αυτό παίζει συνέχεια ο Μαρσιάλ, που είναι μακράν ο χειρότερος παίκτης της ομάδας.
• Γι αυτό δεν παίζει ο Μπρινιόλι;
• Γι αυτό όλες οι αλλαγές του είναι τουρλουμπούκι;
• Γι αυτό αποκλείστηκε από την Νοά;
• Γι αυτό είναι -10 βαθμούς λιγότερους από πέρσι;
• Γι αυτό παίζει ο Φερνάντες που τον έδιωχνε το καλοκαίρι;
• Γι αυτό δεν έπαιζε πέρσι ο Μήτογλου;
• Γι αυτό κρίνονται ακατάλληλοι οι Κοϊτά και Λιούμπισιτς φέτος;

Δεν χρειάζομαι καμία απάντηση, όχι σ αυτά αλλά σε τίποτα. Μπάλα βλέπω σαράντα χρόνια και με δράση ανάλογη και στα τοπικά. Είμαι συνέχεια στα γήπεδα και ειδικά στης ΑΕΚ, πληρώνοντας αδρά. Άρα και να μην έχω την απόλυτη αλήθεια, έχω το δικαίωμα της γνώμης σαν πελάτης. Όπως την έχει ο καθένας φυσικά. Που βέβαια δεν του την στερώ. Όμως δεν μπορεί κάποιο φασιστοειδές – και τέτοιο είναι όποιο έχει προσωπολατρεία ή θρησκεία – να επιβάλει την δική του παρανοϊκή γνώμη που δεν υπακούει σε κανέναν απλό και προφανή ποδοσφαιρικό κανόνα για το τι βλέπουμε στο γήπεδο. Όπως φυσικά δεν μπορεί να μου κανένας Λανουά ότι υπήρξε επιθετικό φάουλ.

Η ιστορία τελείωσε λοιπόν με τον ψυχάκια, μέχρι να τελειώσει οριστικά. Έμεινε μέχρι να φύγει. Διότι η συνάντηση προκλήθηκε διότι κατάλαβε ότι την Κυριακή σταύρωσε την ομάδα. Πολλαπλώς. Και για ένα πιο μελλοντικό : Αντί να πέσει όλος ο οργανισμός ΑΕΚ πάνω στην διαιτησία, ασχολήθηκε ο οργανισμός μας με τον συναισθηματικό κόσμο του Αλμέιδα. Καλώς ή κακώς, θα το δείξει το μέλλον. Που πρόκειται να είναι πολύ πιο άγριο. Και θα θυμίζει τους ψευτομάγους στις πρωτόγονες φυλές.

Ο Ηλιόπουλος πήγε με τον κόσμο. Αυτό που προσπαθεί να κάνει τόσο καιρό. Ο Αλμέιδα έχει ακόμα ρεύμα κι άρα δεν ήθελε να κοντράρει. Ούτε φυσικά ήταν κι έτοιμος για άλλη λύση. Σύρθηκε λοιπόν στα Σπάτα – εκεί εδρεύει άραγε η διοίκηση; συνήθως ο διευθυντής καλεί τον υπάλληλο στο γραφείο του ή το ανάποδο συμβαίνει στις εταιρείες ; – και πήγε με τα νερά του ψυχάκια. Μέχρι να ξεβρασθεί το κουφάρι μόνο του. Ούτως ή άλλως η χρονιά είναι αποτυχημένη, του ψιθυρίζουν οι σύμβουλοι, όπως φυσικά και το περιβάλλον του τίγρη. Έφαγε επίσης και τον Κοσμά δήθεν δίνοντας κι άλλο ένα μήνυμα. Γιατί; Διότι ο Αλμέιδα δεν του κατηγόρησε κάποιον καινούργιο διοικητικό αλλά του έλεγε αόριστες μαλακίες, οπότε έφαγε κι αυτός κάποιον που κανείς δεν ήξερε τι έκανε εκεί μέσα.

Δέστε ζώνες. Τώρα που σφιχταγκαλιάστηκαν, θα τρέχει σαν καθαρόαιμο άτι ο Μαρσιάλ, ο Λαμέλα θα παίζει παντού κι ο Περέιρα, θα παίζει για τρεις. Δεν μπορώ να κρύψω τι θα πρωτοκάνει κι ο Ρότα μαζί με τον Φερναντές. Όπως είχα ξαναγράψει εδώ, η παραμονή Αλμέιδα απλά ρίχνει τις ευθύνες όλες στην διοίκηση. Και πολύ σωστά φυσικά, αφού αυτή πληρώνει, κι είναι και δικό της το μαγαζί. Στους φιλάθλους, όπως εγώ, αν τους αρέσει πάνε, αν όχι δεν πάνε. Όχι όμως και να είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε στα πάντα. Βγάζει ένα καινούργιο προϊόν η Αλατίνη. Επειδή έτρωγα ένα άλλο προϊόν της, δεν είμαι πουθενά υποχρεωμένος να αγοράσω και το καινούργιο, που δεν μου αρέσει.