Βασικά τα είδαμε όλα…

Στην πράξη είδαμε την ομάδα μας να σπάει μια παράδοση : Να χάνει ανήμερα των γενεθλίων της. Κάτι που φυσικά δεν μας προξενεί κάποια πρόσθετη ανησυχία με βάση όλη την φετινή της εικόνα.

Στο αγωνιστικό, είδαμε μια κάκιστη ενδεκάδα που μπήκε στο γήπεδο απλά και μόνο για να μην χάσει. Φυσικά οι δημοσιογραφάρες είδαν ότι τακτικά η ΑΕΚ ήταν φοβερή κι ότι δεν κινδύνευσε πουθενά, ενώ έχασε από ένα δικό της λάθος. Ας μείνουμε λίγο σε αυτό. Μπακ αριστερό δεν διαθέτουμε; Ο Χατζησαφί γιατί έχει εξαφανιστεί; Στο κέντρο δεν μπορούν να παίξουν πλέον μαζί, ο Γιόνσον κι ο Σιμάνμσκι; Υπάρχει παίκτης Μαρσιάλ;

Και πράγματι, στο πρώτο μέρος ο αντίπαλος δεν έκανε τη μεγάλη φάση. Πράγματι, την κάναμε εμείς. Ποιος βρέθηκε στην φάση; Ο Μάνταλος. Από πού κι ως πού να βάλει γκολ Ο Μάνταλος; Από πού κι ως πού, να βάλει γκολ η ΑΕΚ στην πρώτη τελική της; Έχει ξανασυμβεί αυτό; Άρα λοιπόν ας μην κολλάμε σε τρίχες. Στη συνέχεια όμως, στο δεύτερο μέρος, μέχρι να γίνει το λάθος του Γκατσίνοβιτς, ο αντίπαλος δεν ήρθε στην περιοχή μας; Γιατί εγώ θυμάμαι τρεις τελικές του κι ειδικά αυτήν που παραλίγο να πλακωθούν Σιμάνσκι και Μπρινιόλι. Δηλαδή άλλα τρία λάθη, που απλά δεν στοίχισαν.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κι άλλη αγωνιστική ανάλυση. Διότι όταν μία ομάδα, χάνει το κέντρο και φυσικά δεν διαθέτει επίθεση, η τακτική πάει περίπατο. Ποια άραγε τακτική, που θεωρήθηκε μάλιστα και άριστη; Ποιος έφτιαχνε το παιχνίδι, ποιος θα πλαγιοκοπούσε για να βρει αργότερα τον Πιερό; Ο Πινέδα που έπαιξε εξτρέμ τελικά; Μην αυταπατάστε. Η τακτική μας ήταν να μην συντριβούμε. Να μην ξαναφάμε τρία γκολ, όπως στους προηγούμενους αγώνες. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα, η οποία πήγε πίσω λιγάκι.

Διότι είδαμε και τα σπρωξίματα μετά. Όπου ο καθένας μπορεί να πει το μακρί του και το κοντό του. Εγώ μπορώ να μιλήσω για σούπερ ντοπαρισμένους αντιπάλους που βγάλανε προσωπική ένταση αλλά και για δικούς μας, που βγάλανε μια ανημποριά. Κι όταν πλακώνονται δυό, το δίκιο το βλέπεις ανάλογα με τα γυαλιά που φοράς. Φυσικά δεν θα μπω σε ανάλυση σπρωξιμάτων διότι θα χάσουμε πλήρως την ουσία.

Μια ουσία που λέει ότι ξανά βρέθηκε ο Μαρινάκης μέσα στο γήπεδο και μάλιστα με μπράβους, και τον λαδωμένο ταξίαρχο Πειραιά, προσπαθώντας να πάρει κι αυτός μερίδιο καβγά. Και μια ουσία, που μιλάει για κόκκινες κάρτες σε Αλμέιδα και βοηθό του νωρίτερα. Οι παίκτες δεν με απασχολούν. Όπως δεν με απασχολεί αν δούλεψαν οι κάμερες στη φυσούνα ή όχι. Κι αν είχαν διαπίστευση οι μπράβοι ή όχι. Δηλαδή αν έχει κάποιος διαπίστευση, είναι όλα καλά να βαράει; Διότι εκεί το πήγε ο Ηλιόπουλος. Στο παραμύθι δηλαδή.

Στο παραμύθι, που συνέχισε στον Σκάι. Ότι δεν άκουσε τον Μαρινάκη να τον αποκαλεί τσίρκο και κλόουν. Όπως δεν τον είχε ακούσει και τότε στην συνεδρίαση της super league, που τον είχε ονομάσει καραγκιόζη. Και μάλιστα προχθές, όχι μόνο δεν τον άκουσε – είπε ότι διάβασε σχετικά σε site -, αλλά ούτε καν είδε ολόκληρο παχύδερμο να περνάει πίσω του, μπροστά από έναν άλλον συνδυασμό παχύδερμου και πρωτάνθρωπου, που λέγεται Καραπαπάς που γέλαγε με τις δηλώσεις του. Και που εξήγησε ότι το παχύδερμο εννοούσε τους δημοσιογράφους ! Λίγο μετά τις δηλώσεις του μάλιστα, χεράκι χεράκι πήγαν μαζί με το παχύδερμο κάπου στο τηγάνι.

Βασικά λοιπόν τα είδαμε όλα. Τα υπόλοιπα για ΔΕΑΒ, παρατηρητές και πρόστιμα ή τιμωρίες έδρας, είναι για μικρά παιδιά. Δηλαδή το αγωνιστικό φιάσκο και η μπαρούφα Ηλιόπουλος, θα μετριαστούν αν φάει τιμωρία ο ΟΣΦΠ; Κι από ποιον να φάει; Από την ελληνική δικαιοσύνη, που σταθερά μας έχει στον πάτο των χωρών που τηρούνται οι νόμοι, βάσει ευρωπαίκής κατάρτισης; Ας συνέλθουμε λιγάκι από το παραμύθι που μας πουλιέται. Που θέλει ο sea jets και fair play. Δεν ξέρει που ζει; Δεν ξέρει ποιος διοικεί την ελληνική μπάλα; Δεν ξέρει τα έργα και τις ημέρες των παχύδερμων, που διώκονται για φόνο αστυνομικού και για χρηματοδότηση εγκληματικής οργάνωσης; Όλα τα ξέρει και πουλάει παραμύθι. Ένα παραμύθι που σβήνει μόνο με χαρακτηριστική ενέργεια και με φύλαξη της αποστολής του λιμανιού από την ελληνική αστυνομία….