Α Ε Κ – ΜΠΕΡΣΕΒΑ

Πολιτικοποιημένο ξεκίνησε το παιχνίδι και πολιτικοποιημένα αγρίευε όσο η ΑΕΚ αρνείτο να διαλύσει τον αντίπαλο. Είναι φυσικά μια μορφή διαμαρτυρίας κι αυτή για τα καμένα μυαλά των τύπων που χαπακωμένα το παίζουν προβληματισμένοι για την κατάσταση της Γάζας και της Παλαιστίνης. Κι επειδή υπήρχε και μπόλικο φούμο στο πρώτο ημιχρόνιο, ελπίζω η ουέφα να εφαρμόσει την ποινή για το πέταλο. Αφού στην Ελλάδα δεν τολμάει κανένας να εφαρμόσει τίποτα. Είτε λέγεται κυβέρνηση είτε λέγεται ιδιοκτησία. Εκεί σταθερά : Πίπες στους τίποτες οικονομικά, πίπες σε ηλίθια μυαλά που εκφράζονται πολιτικά σε ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Δεν βαριέσαι. Είχαμε και ΑΕΚ σήμερα με ρόμβο. Που έθελξε κάθε έναν που μισεί το ποδόσφαιρο αλλά μην το ξεχνάμε : Παίζουμε μόνο για το αποτέλεσμα. Στα αρχίδια μας ο θεατής και το θέαμα. Μάλιστα πιστεύω ότι μετά το τέλος των παιχνιδιών, θα καλούνται οι φίλαθλοι να απαντούν σε συγκεκριμένο γεωμετρικό ερωτηματολόγιο για το συμπαθές σχήμα, που προσβάλει τα πάντα. Κυρίως αυτούς που προσπαθούν να το μάθουν.

Ήρθε ο Πινέδα κι έγινε βασικός. Πότε το αφομοίωσε; Κάνοντας μάλιστα αναπληρωματικό τον Λιούμπισιτς. Ο Πήλιος τελικά – που δεν ήταν κακός – κέρδισε τον Σκωτσέζο, που μάλλον δεν έχει μεξικάνικη ταχύτητα αφομοίωσης, ενώ οι Μάνταλος και Περέιρα – για μένα εκ των κορυφαίων σήμερα – εξαφάνιζαν κάθε λογική ποδοσφαιρική : Ρε φίλε τι ρόμβο παίζεις αφού δεν έχεις τα εργαλεία; Κι άντε και τον παίζεις. Αφού αυτοί που τον παίζουν σήμερα, αύριο δεν θα υπάρχουν, τι τους μαθαίνεις; Άστε δεν υπάρχει απάντηση. Όπως βέβαια δεν υπάρχει απάντηση στο ότι ο Ριμπάλτα έψαχνε εξάρι μανιωδώς και τελικά πήρε οκτάρι.

Σε αυτό το σκηνικό, ο κόσμος κάνει πλακίτσες στο γήπεδο, πίνει τα ποτά του, αποκαλεί τον Πιερό βέλος και φυσικά δεν αντιδράει στο ότι η ομάδα δεν μπορεί να βγάλει έξω από τα σπλάχνα της τον Μάνταλο, που αρχίζει και μου θυμίζει το πώς αποκαλύφθηκε ο θάνατος του Στάλιν : Μετά από τρεις ημέρες, τόλμησαν να ανοίξουν το δωμάτιο του. Νόμιζαν ότι κοιμάται. Έτσι και το προπονητικό τιμ. Θεωρούν ότι ο Μάνταλος κάτι παίζει. Μεγάλος μάγκας ο Νίκολιτς που κατάλαβε ότι ο Μάνταλος κάνει για ρόμβο. Κανείς άλλος δεν το είχε καταλάβει. Όπως κανείς δεν είχε καταλάβει ότι ο Κοϊτά είναι καθαρό δεκάρι για ρόμβο κι όχι εξτρέμ.

Το σίγουρο είναι ότι είδαμε μια πολύ κακή ΑΕΚ, που μάλιστα έφαγε και φάσεις σοβαρές από την Μπερσεβά. Και δεν είδαμε καμία γραμμή της ομάδας μας να είναι με συνοχή και συνέπεια. Ατομικά φυσικά ξεχώρισε ο Ζίνι κι ο Μουκουντί, αλλά το σύστημα του ρόμβου χαντακώνει παίκτες που μπορούν να κινηθούν στον ελεύθερο χώρο και μπλοκάρει κι άλλους που θα μπορούσαν να κινηθούν πιο ελεύθερα. Αυτό επιθετικά. Διότι αμυντικά επικρατεί πανζουλισμός και μια σοβαρή ομάδα, με ένα απλό overlap στα μπακ, θα σου ρίξει πολλά γκολ.

Και δεν θα μπορείς να γυρίσεις το παιχνίδι, ειδικά όταν ρίχνεις μέσα τον Μαρσιάλ ! Ένα τίποτα, ένα πρώην παίκτη, κι έναν που προκαλεί οποιονδήποτε είναι στο γήπεδο ( εξαιρώ τους φούμους στο πέταλο ). Ένα παιχνίδι που τελικά το κερδίσαμε σήμερα με την κεφαλιά του Ρέλβας – κι αυτός αλάνθαστος σήμερα – και θα μπορούσαμε να είχαμε κλειδώσει και την πρόκριση με άλλες ευκαιρίες που έγιναν και που οφείλονταν είτε στο ότι ανοίχτηκαν οι Ισραηλινοί είτε στο ότι οι αλλαγές μας , έδωσαν μια κάποια περισσότερη ενέργεια.

Και πάντως ο Νίκολιτς δικαιώθηκε και μακάρι να γίνεται σε κάθε παιχνίδι αυτό κι εμείς να είμαστε άσχετοι και υπερβολικοί. Φυσικά μάχη θα γίνει και στο δεύτερο ματς, αλλά υπάρχει κάποιο προβάδισμα, που μακάρι να το υπερασπίσουμε με λιγότερους αεροδιάδρομους στα πλάγια, από αυτούς που είδαμε σήμερα. Μην ξεχάσω και την τρομερή απόκρουση του Στρακόσα στην φάση διαρκείας, που νόμιζες ότι έβλεπες την Μπαρτσελόνα. Κατά τα άλλα, δεν μασήσαμε και δεν φτύσαμε. Διότι το γήπεδο είχε πολύ ωραίες γκόμενες και χρειαζόμασταν το τακτ. Όπως και αυτές που ήρθαν στο γήπεδο για να τις δούμε. Και πράγματι η ΑΕΚ σήμερα τις ανέδειξε.