Όπως τα κάναμε στο προηγούμενο παιχνίδι, το περιμέναμε πως η ομάδα απόψε θα πνιγεί στο άγχος για να περάσει τον Άρη που δεν φάνηκε πως θα είναι ο ανυπέρβλητος αντίπαλος, το αντίθετο μάλλον.
Όμως για την ΑΕΚ του Αλμέιδα (διότι αυτήν βλέπουμε ουσιαστικά) ο κάθε αντίπαλος είναι δύσκολος, αφού αυτό το ρόστερ είχε ξεχάσει πως να κερδίζει.
Και φυσικά ήταν αδύνατο μέσα σε ένα μήνα να μάθει να κερδίζει με σύστημα που δεν ταιριάζει στους παίκτες.
Κουτσά-στραβά πήγαμε όπως πήγαμε μέχρι εδώ, και απόψε ο κόουτς κατέβασε μια λογική 11αδα +τον Πένραϊς, ίσως επηρεασμένος από την περιρέουσα ατμόσφαιρα που συνεχώς αναρωτιέται “γιατί δεν τον βάζει να παίξει”. Απόψε λοιπόν μας λύθηκε η απορία. Διότι είναι χειρότερος του Πήλιου.
Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα ξεκίνησε με τρικυμία αφού μόλις στο 3′ βγήκε με αναγκαστική αλλαγή ο παίκτης-κλειδί, ο Περέιρα.
Μετά για 20 λεπτά μέχρι να βρούνε τις θέσεις τους οι παίκτες είχαν καταπιεί θάλασσα.
Στη συνέχεια και ως το τέλος του ημιχρόνου κάπως ισορροπήσαμε χωρίς να παίζουμε κάτι το ιδιαίτερο, απλώς κρατούσαμε το 0-0.
Στο ημίχρονο ο Νίκολιτς παραδεχόμενος το λάθος του έβαλε μέσα τον Πήλιο απ’τον οποίο προήρθε το μπέναλτ που κερδίσαμε και προηγηθήκαμε.
Δεν προλάβαμε να χαρούμε πολύ, αφού ο συνήθης ύποπτος έδωσε ακόμα ένα ανόητο μπέναλτ και ισοφαριστήκαμε γρήγορα.
Μετά το ματς έδειχνε πως θα πάει σε παράταση, αφού οι δυο ομάδες κοιτούσαν κυρίως την άμυνά τους.
Στο 85′ άλλαξε η διάταξη, μπήκαν γρήγοροι εξτρέμς και η ομάδα ανάσανε επιθετικά και αμυντικά.
Πήρε τον έλεγχο του παιχνιδιού, έγινε πιο δημιουργική από τα άκρα αλλά και πιο πιεστική μπροστά.
Η αλλαγή συστήματος εξέθεσε τον Νίκολιτς που επιμένει ιδεοληπτικά σε ένα σχήμα που δεν ταιριάζει στους παίκτες που διαθέτει η ομάδα.
Στην παράταση βάλαμε το 2-1 μετά από ατομική ενέργεια του Κουτέσα και το 3-1 ήταν πια θέμα χρόνου αφού ο Άρης που ήθελε να πάει στα μπέναλτ αναγκάστηκε να βγει μπροστά για την ισοφάριση.
Ο παίκτης κλάσης ακόμα και με 10+ επιπλέον κιλά θα κάνει τη δουλειά του σε 1,5 ευκαιρία.
Δε χρειαζόταν να φτάσουμε στην παράταση. Το ματς μπορούσε να τελειώσει πιο γρήγορα και απλά αν άλλαζε διάταξη στο ημίχρονο ή έστω στο 60′.
Ας είναι όμως.. αυτά είναι μαθήματα κυρίως για τον προπονητή, που λογικά κατάλαβε πως αν αποκλειόμασταν απόψε η ευθύνη θα ήταν αποκλειστικά δική του λόγω της εμμονής σε ένα σύστημα που η ομάδα δε μπορεί να το παίξει ακόμα και αν έρθει αύριο το 6άρι που περιμένει.
Λείπουν πολλά κομμάτια για να μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς, πόσο μάλλον να διεκδικήσει πρόκριση με την Άντερλεχτ την ερχόμενη εβδομάδα.
Ελπίζω να μην έχουμε να κάνουμε με έναν δεύτερο Αλμέιδα που ο,τι και αν του έδειχνε η λογική αυτός έκανε του κεφαλιού του.
Τέλος καλό για σήμερα, λοιπόν, και προχωράμε.
Παει κι αυτο, αλλο ενα εμεινε με την Αντερλεχτ.
Καλα που δεν ειναι οριζοντιες οι ριγες , γιατι ο Γιοβιτς θα εδειχνε 4 μηνων εγκυος….
Αυτο που βλεπουμε παντως δεν ειναι ποδοσφαιρο, η καλυτερα ορθο ποδοσφαιρο. Αμα κατσει εκατσε ειναι το στυλ, κι ελπιζω ο Σερβος να μην ειναι εμμονικος με την γεωμετρια . Να σχοληθει μαλλον λιγο με την αλγεβρα η με την χημεια της ομαδας γιατι η αμυνα ειναι ακομα νερομπουλι, θελουν δεσιμο τα ακρα.
Παμε για το επομενο λοιπον στο Βελγιο,παμε να κλεψουμε ενα καλο αποτελεσμα….
Καλημέρα Στηβ.Στο ενενήντα λεπτό η ομάδα ατομικά αλλά και συνολικά ήταν μετριοτατη.Ετσι δε πας πουθενά.Πραγματικα δεν ξέρω αν φταίει το σύστημα,ρόμβος,ή αν φταίει το υλικό που έχει για να παίξει ρομβο ή αν παίξει το σύστημα βάση του υλικού που έχει τότε θα είναι ανασφαλής αμυντικά Πραγματικά μια μπερδεμένη κατάσταση.Ο στόχος επιτευχθεί αλλά η επόμενη πίστα είναι μεγαλύτερης δυσκολίας.Τι να πω,θα χρειαστούμε σούπερ απόδοση απ’ όλους και επιτέλους να γίνει ο τερματζης σου καθοριστικός στο να πάρεις ένα παιχνίδι.
Βέβαια η είδηση της χθεσινής μέρας είναι ότι το ευαγές ίδρυμα εκτός από σύνταξη δίνει και εφ’απαξ….