Αρχείο αρθρογράφου: Στιγμές στο χρόνο

Σταμάτησαν οι κατηγορίες από τους άβρεχτους από ζωή, σίγασαν οι γενικόλογες ροζ ευχές και απομακρύνθηκαν -προσώρας- οι στοχευμένες κατάρες. Τώρα, μπορώ πλέον να αναπαύσω το ψυχομαχητό μου. Αντί να υπερπληρώνομαι με άσκοπες συγκινήσεις, αφήνω την εσωτερική φωτιά να σιγοκαίει κι … Συνέχιση ανάγνωσης →

Για ένα χαμένο φίλο H αγωνία για τα κακώς κείμενα στη ζωή είναι ιερό καθήκον των ανήσυχων ψυχών. Ίσως και υποχρέωση. Το πίστευε ακράδαντα και πορευόταν σε παράδρομους της ζωής για να μη δίνει στόχο. Ανέκαθεν ήταν έκδηλη η ανάγκη … Συνέχιση ανάγνωσης →

Είχα ξεχάσει πότε και πού ήμουν όταν έβγαλα με το κινητό μου αυτό το υπέροχο φεγγάρι. Το κοίταζα και το ξανακοίταζα τις τελευταίες μέρες, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ ποιο ήταν αυτό το αισθησιακό, γεμάτο φεγγάρι που στεκόταν μπροστά μου … Συνέχιση ανάγνωσης →

Προσοχή! Τα περί ονειρικών καταστάσεων που αναφέρονται στο κείμενο που ακολουθεί, δεν έχουν (προσώρας) καμία σχέση με την ΑΕΚάρα… Κάνουμε συχνά ταξίδια στη φαντασία αλλά, κάποια στιγμή, επιστρέφουμε στην καθημερινή μας ζωή πειθαρχημένοι και αναπαυμένοι σα να λείπαμε σε διακοπές … Συνέχιση ανάγνωσης →

Προσπάθησε επί μακρόν να αποφύγει τον εαυτό του αλλά κάποια στιγμή συνέβη το μοιραίο: συναντήθηκαν! Μόλις ολοκληρώθηκε το μοιραίο στάδιο της αμηχανίας ένθεν και ένθεν που κράτησε περίπου είκοσι λεπτά (αλλά του φάνηκε σα μια ολόκληρη ζωή), προσπάθησε να δημιουργήσει … Συνέχιση ανάγνωσης →

Περιμένω ανυπόμονα τις στιγμές της ηρεμίας που συνήθως είναι προγραμματισμένες (ανύποπτη ηρεμία δε μου τυχαίνει συχνά…). Κι όταν φθάνουν αυτές οι στιγμές, νοιώθω τύψεις εντός μου που σε μια περίοδο έντασης, εγώ έχω το θράσος εκείνη την ώρα να ηρεμώ. … Συνέχιση ανάγνωσης →

Η ανθρώπινη χυδαιότητα είναι ο φόρος τιμής που αποτείει η αμαρτία στην ύποπτη τακτοποίηση των χρόνιων εθνικών (μεταξύ των άλλων) υποθέσεων, για τις οποίες κατά βάθος όλοι εμείς αισθανόμαστε τύψεις. Ακόμα και αν αυτές οι τύψεις οφείλονται σε σιωπηλή αποδοχή … Συνέχιση ανάγνωσης →

Είδα χθες στο youtube την ανάρτηση μιας συζήτησης (συνέντευξης) που είχα πριν από μερικούς μήνες με δύο νεαρά παιδιά (τη Νεφέλη και τον Κωνσταντίνο) από το Ζάννειο Λύκειο για το ΑΣΤΡΟΝ και γενικότερα τον κινηματογράφο, τότε και τώρα. Καταλαβαίνεις οτι … Συνέχιση ανάγνωσης →

Τον παρατηρούσα πολύ καιρό τώρα. Ήταν μοιραίο να συμβεί: υπομειδιούσε φιλάρεσκα χωρίς να ξέρει τί τον περίμενε.       Ακόμη κι αν το ήξερε (που δεν αποκλείεται) τό έκρυβε και από τον ίδιο του τον εαυτό. Απρόθυμα αποδέχεται τώρα τις ευθύνες … Συνέχιση ανάγνωσης →