Αρχείο αρθρογράφου: Στιγμές στο χρόνο

Στέκομαι ακίνητος με ένα συνειδητό χαμόγελο ευτυχίας: δεν θέλω να είμαι αγνώμων, το μόνο που με δυσαρεστεί είναι οτι κινούμαι αργά σ’ έναν όλο και ταχύτερο κόσμο. Επιλέγω τις μάχες που θα δώσω και τις χαρές που θα διεκδικήσω. Κάποιοι … Συνέχιση ανάγνωσης →

Στέκομαι νηφάλιος, ακόμη κι αν μέσα μου χτυπάνε ασταμάτητα τα ταμπούρλα τους όλα τα αρκουδάκια της διαφήμισης για τις αλκαλικές μπαταρίες. Μένω σιωπηλός χωρίς να χάνω τον ρυθμό μου από τις εσωτερικές κραυγές που γίνονται, ώρες-ώρες, εκκωφαντικές. Πνίγω την ένταση … Συνέχιση ανάγνωσης →

Βρυκόλακες ρεμπέτες: δεν είναι δικά μου τα λόγια, ο Τζιμάκος τα πέταξε χθες το βράδυ κι εγώ βρισκόμουν στο κοινό του με τον Γρηγόρη, τον παλαιό μου συνοδοιπόρο εδώ και πολλάαααα χρόνια στις επικίνδυνες αποστολές σαν αυτή του Τζιμάκου. Καταχάρηκα … Συνέχιση ανάγνωσης →

Αργά αλλά σταθερά, οι -ζωντανοί- ήρωές μου αποχωρούν από το κάδρο της ζωής. Της ζωής γενικά, στο κάδρο της δικής μου ζωής μπορούν να μείνουν για πάντα. Τουλάχιστον όσο τους το επιτρέπω ή ακόμα και τους το επιβάλλω. Οι άλλοι … Συνέχιση ανάγνωσης →

Αυτός ο σύχρονος άνθρωπος (εσύ, εγώ;) από οίκτο ή ίσως και από συνήθεια τελικά, υποθάλπτει σκοτεινές σκέψεις και τους επιτρέπει να βρουν μια φιλόξενη θέση στο θυμικό του και να φέρονται σαν οικοδεσπότισες στην ίδια του τη ζωή. Και χάνεται … Συνέχιση ανάγνωσης →

Κάτι μου συμβαίνει τον τελευταίο καιρό, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μετά την πρόσφατη διαμαρτυρία μου στον ξεναγό του Κολοσσαίου στη Ρώμη (Διαμαρτύρομαι, κύριε ξεναγέ! Χρονικό από το Κολοσσαίο της Ρώμης από τις 5-9-2014) σήμερα το πρωί ήρθε η … Συνέχιση ανάγνωσης →

Χθες αργά το βράδυ μου ήρθε αυτή η εικόνα απροειδοποίητα και δεν πρόλαβα να φυλαχτώ. Ετοιμαζόμουν για έναν ύπνο πιθανότατα γρήγορων κινήσεων των ματιών (REM*), χωρίς να αποκλείεται να είχα ήδη κυλήσει σε έναν τέτοιον, εξ ού και θυμάμαι τις … Συνέχιση ανάγνωσης →

Έμεινα για λίγο στην άκρη για να ξαναακουστεί η φωνή μου όταν θα είχα κάτι να πω. Δεν ήταν Αθωνική Ησυχία αυτό, περισσότερο γήινος σκασμός ήταν. Με αφετηρία ένα σπάνιο πνευματικό πόνημα (μια συλλογή των ποιημάτων 1961-1997 του Θανάση Άνθιμου … Συνέχιση ανάγνωσης →

Δε μπορώ να εξηγήσω το γιατί συμβαίνει αυτό (αν και έχω αποχρώσες υπόνοιες), αλλά νοιώθω οτι κάθε φορά που βρέχει, οι αμαρτωλές ψυχές χαίρονται. Εσείς, αμαρτωλοί που χαίρεστε που βλέπετε βροχή… μη χαλαρώνετε! Η βροχή μπορεί να παρασύρει τη σκέψη … Συνέχιση ανάγνωσης →

Θέλω να γράψω ένα ποίημα και να το αφιερώσω σε όλους αυτούς που κάθονται ξεχασμένοι στα παγκάκια των έρημων πάρκων κοιτάζοντας στα μάτια τους αδέσποτους σκύλους που τους περιεργάζονται με απορία: τί γυρεύουν εκεί μόνοι τους τέτοια ώρα στο πάρκο; … Συνέχιση ανάγνωσης →