Σε πείσμα των σεναρίων και των συνωμοσιών, προ παιχνιδιού, οι ομάδες αλλά και οι προσκεκλημένες αποστολές, φτάσανε μια χαρά στο γήπεδο. Μάλιστα είχαμε και μέλια πριν την έναρξη, με τους δυό προέδρους των ομάδων ( sic ) . Από την μια ο Ασλανίδης, που δεν είναι πρόεδρος, κι από την άλλη ο Μαρινάκης, που σήμερα μάλλον ήρθη η απαγόρευση ενασχόλησης του με το ποδόσφαιρο. Υπό τα άγρυπνα βλέμματα των δυό εκπλήξεων, που επεφύλαξαν οι δυό προπονητές : Από την μια Πουλίδο, κι από την άλλη Ανέστης.
Πολύ σφιχτά παρατάχθηκαν οι ομάδες. Με αναμενόμενα όμως, αυτά που είδαμε στο πρώτο μέρος. Η ΑΕΚ στα όρια του φόβου, να προσέχει πιο πολύ την αμυντική της λειτουργία. Ο αντίπαλος, σαφέστατα πιο ποιοτικός, να κρατάει την μπάλα και να προσπαθεί να βγάλει την ορθολογική φάση. Εδώ είχαμε την έλλειψη του φόβου, αλλά και το ποιοτικότερο ρόστερ. Το παιχνίδι κατέληξε να είναι κλασσικό ξυλίκι κέντρου, χωρίς φάσεις και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πέραν της λογικής αγωνίας που είχαμε.
Αυτά λοιπόν τα ατομικά και ομαδικά χαρακτηριστικά που είδαμε, δεν μπορούμε να πούμε οτι αφήνουν στις καρδιές μας το θέαμα. Ήταν φανερό οτι η ΑΕΚ περίμενε καρτερικά κάποιο λάθος σε κάποια αντεπίθεση, αφού οργανωτικά ήταν κάτω από το μηδέν, έχανε εύκολα την μπάλα, ενώ τα δυό άκρα της – Αραβίδης και Βάργκας – ήταν πιο πολύ αφοσιωμένα στα back ups των πλάγιων μπακ. Ο γάβρος ήταν σαφώς πιο οργανωμλενος, αλλά χωρίς να κάνει κάποια φάση επικίνδυνη. Κάποια κλασσική ευκαιρία. Οπότε η υπομονή ή το υποχρεωτικό που περιμέναμε, συνέβη κόντρα στην ροή του παιχνιδιού, και η ΑΕΚ προηγήθηκε με μια κεφαλιά του Μάνταλου μετά από σέντρα του Βάργκας, κι ενώ είδαμε και το ομαδικό λάθος όλων των παικτών του αντιπάλου στην κατάσταση της άμυνας. Μιλάμε για έξι παίκτες συνολικά.
Μπάλα όμως δεν είδαμε. Φυσικά, δεν μπορώ να πω οτι αυτό επιζητούσα, αφού στα ντέρμπυ αλλά και σε τελικούς, άλλος είναι ο αυτοσκοπός – και ειδικά σε ένα παγωμένο γήπεδο – όμως μην ξεχνάμε οτι είμαστε ΑΕΚ, κι οτι έχουμε δει μπαλάρα από την φανέλα αυτήν. Κι αυτό το πρώτο μέρος, δίνει την καλύτερη απάντηση, για το τι χρειαζόμαστε, ειδικά σε όσους τόλμησαν πέρσι να πουν για πληρότητα. Οπότε ας ευχηθούμε να κρατηθεί το τυχαίο γκολ, κι ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι να προχωρήσουν σε χτίσιμο κάποιας ομάδας.
Το δεύτερο μέρος ήταν αρκετά προβλέψιμο. Ο ΟΣΦΠ, δεν μπορούσε να κάνει την προσδοκώμενη φάση, δίνοντας ελαφρώς περισσότερο γήπεδο, και η ΑΕΚ συνέχισε την παθητικότητα αναμένοντας το λάθος. Κλεφτοπόλεμος δηλαδή και τίποτε περισσότερο. Το παιχνίδι συνέχισε να είναι απαίσιο, αλλά πολύ θελκτικό για εμάς, αφού και με την δεύτερη καλή πάσα του Βάργκας – ο χειρότερος παίκτης να είναι και MVP – σκοράραμε και δεύτερο τέρμα. Τα πάντα μοιάζανε όχι απλά μαγικά, αλλά απλά διαχειρίσιμα.
Χωρίς δάφνες, κρατάγαμε την μπάλα, φυσικά πιο επικίνδυνοι πλέον αφού ο αντίπαλος άφηνε χώρους, και βρώμαγαν δυό συνθήκες : Από την μια ο φόβος του πόσα λεπτά θα είχαμε για να πάρουμε το κύπελλο, κι από την άλλη, αν θα βάζαμε κάποιο τέρμα για να πάμε σε δυνατό σκορ. Συμβιβάστηκε το παιχνίδι όμως, με το γκολ του Ολυμπιακού, αφού για να χάσει το φαβορί, αυτά έπρεπε να γίνουν. Όχι να μιλάμε και για συντριβή, βάζοντας μέσα τον Μπακάκη σαν εξτρέμ. Αστεία πράματα.
Η ΑΕΚ όμως ήταν πολύ προσεκτική, και κυρίως ξέροντας ποιός είναι ο μαλάκας στο γήπεδο. Και το γνωρίζουμε όλοι αυτό : Αν συνειδητοποιήσεις τα στοιχεία σου, που σε καθιστούν μαλάκα, τότε μπορεί και να πάψεις να είσαι. Τρελός που ομολογεί την τρέλα του, απλά δεν είναι τρελός. Κι η ΑΕΚ, απλά ομολόγησε το καθήκον της. Την τρέλα της, τον ελεγχόμενο φόβο της, και κυριότερα, ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΑΕΙ ΜΕ ΝΟΡΜΑΛ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΠΟΥ ΔΗΘΕΝ ΕΠΕΝΔΥΟΥΝ.
Και πανηγύρια πολλά δεν χρειάζονται. Εμείς δεν είμαστε life style. Είδαμε ένα κακό παιχνίδι, με πολύ τακτική, και κερδίσαμε καθαρά, δικαιώνοντας το ποδόσφαιρο : Δεν έχουν σχέση τα budgets, αν η διαιτησία σου δίνει κάποια σπόρια, και δεν υποστηρίζει τον δοτό επειδή είχε ένα δοκάρι κι ένα γκολ. Πράγματα βέβαια, που θα φανούν κι αργότερα. Τότε που ο Μαρινάκης, θα πάει λέει να επενδύσει στην Βοϊβοντίνα. Εγώ εύχομαι και στο Κάιρο, στην Τουργκούτ Αμπντελχανί.
ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΟΜΩΣ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Η ΑΕΚΑΡΑ, ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ. Αυτό το οποίο θέλανε όλοι οι Έλληνες, που δεν υποστηρίζουν τον Μαρινάκη. Ακόμα και οι Έλληνες, που υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό, κι είχαν βαρεθεί να φεύγουν από τα γήπεδα, όταν οι Τριτσώνηδες δεν σφυράγανε τα καραμπινάτα πέναλτυ. Αυτοί που βαρέθηκαν τον Μαρινάκη, απλά. ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΣ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΑ. ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ, ΤΟ ΕΚΑΝΕ.
ΑΕΚΑΡΑ, ΜΑΣ ΕΦΕΡΕΣ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ. ΚΑΙ Ο ΜΑΗΣ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΠΑΡΕΑ. ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ, ΣΙΜΟΕΣ, ΝΤΙΝΤΑΚ, ΜΑΝΤΑΛΟ, ΤΖΙΜΠΟΥΡ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΑΝ. Δέστε σε κάποια sites – σαν το 24 sports – τι γραφόταν σήμερα. ΜΠΑΛΑΔΟΦΑΤΣΕΣ ΜΙΛΑΜΕ ΝΑΡΚΩΜΕΝΕΣ.
ΑΠΛΑ ΠΡΑΜΑΤΑ. Η ΑΕΚ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΕ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΑΚΗ. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ.