…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Ένα διαδικαστικό παιχνίδι φαινόταν, με ένα υγρό καιρό που τελικά έφερε βροχή και με ένα μίνι rotation του Αλμέιδα, που φυσικά απέδειξε ότι ήταν και λάθος. Ο προπονητής απλά παραβίασε τον κανόνα ότι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, αλλά δεν μπορείς και να τον πυροβολήσεις ιδιαίτερα, αφού δεν εκανε κάτι το τρελό, βάζοντας τον Σιμάνσκι και τον Γκαρσία από την αρχή. Εγώ ηθικό θέμα με τον Πόνσε : Έ όχι ρε φίλε, δεν του λες και κατάμουτρα ότι είσαι ο δεύτερος.

Όμως ας τα αφήσουμε αυτά . Η ομάδα μπήκε δυνατά και για ένα τέταρτο ήταν ξυρλιαρχη μέσα στο γήπεδο με ό,τι μέσο διέθετε. Θέλεις άμυνα, θέλεις τρέξιμο, θέλεις πρεσάρισμα; Είχε τα πάντα και την χαιρόσουνα. Τα άκρα δούλευαν καλά, ο Πινέδα πέταγε μαζί με τον Άμραμπαντ και αφού δεν κινδύνεψε πίσω, έβαλε ένα γκολ με τον Σιμάνσκι, μάλλον τυχαίο. Το λέω τυχαίο διότι δεν φάνηκε δουλεμένο σε κάτι. Λάθος θέση ο Άμραμπαντ, λάθος θέση ο Σιμάνσκι, μικρολεπτομέρεια. Ας πούμε ότι οφειλόταν στην καθολική πίεση μας. Απέναντι σε αντίπαλο που έμοιαζε να έχει έρθει για να περιορίσει κάποια συντριβή.

Έτσι φαινόταν μέχρι το γκολ. Διότι μετά, χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια. Μαζί με τα πασχάλια. Η ομάδα τελείωσε στα πάντα. Δεν είχε καμία σκέψη για το παιχνίδι που παιζόταν. Έπεσε ο ρυθμός στο κέντρο, σταμάτησε το πρεσάρισμα και η αμυντική λειτουργία και το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο. Κύρια αιτία ήταν ο Σιντιμπέ και ο πολύ κουρασμένος Τσούμπερ, που θα έπρεπε να είχε προφυλαχθεί στο αποτυχημένο rotation του Αλμέιδα. Είχαμε θορυβηθεί στην κερκίδα μπόλικα μετά τις δυο γκολάρες που σκόραρε ο ΠΑΣ Γιάννινα. Ναι, είχε γίνει ανατροπή του σκορ, σημαντική δουλειά του Αργυρίου. Η ΑΕΚ ήταν σε τρικυμία. Ήταν σαν να έπαιζαν όλοι αυτοί πρώτη φορά μαζί.

Φυσικά ανησύχησε κι ο Αλμέιδα, που έκανε πρώτη αλλαγή στο διάλειμμα με την είσοδο του Πόνσε. Και μετά από το τέταρτο, που δεν φαινόταν κάποιο κύμα αλλαγής, έβγαλε τον αρνητικό σήμερα Πήλιο – ο Γιαννούλης που έχει συμφωνήσει είναι τέλεια μεταγραφή – φέρνοντας στην θέση του τον κορυφαίο σήμερα Χατζησαφί, φυσικά έστειλε στα αζήτητα τον τέως παίκτη Σιντιμπέ βάζοντας εκεί τον Πινέδα, και ρίχνοντας μέσα τον Μάνταλο και τον Λιούμπισιτς. Ο Αλμέιδα διόρθωσε τον εαυτό του και του το πιστώνουμε αυτό. Έλεος να χάνεις με τον τελευταίο κι έλεος να τρως και δυο γκολ.

Και η ΑΕΚ πήρε μπρος. Έπαιξε ηγετικά και καθολικά. Με ό,τι θέλουμε να βλέπουμε. Φυσικά στην μεταμόρφωση συνέβαλε κι η είσοδος του Γιόνσον, μαζί με τους ελεύθερους χώρους που βρήκε ο Πινέδα, και φυσικά με την τρομερή απόδοση του Λιοούμπισιτς. Κλείστηκε ο αντίπαλος στα καρέ του, και δεν μπορούσε να βρει κουράγιο να βγάλει κάτι σε κόντρα. Θα μπορούσα να πω ότι ισοπεδώθηκε, αλλά δεν μου αρέσει να το λέω αυτό, διότι είχαμε φάει δυο γκολ. Δεν παίζεις με αυτά εν όψει μπαράζ, ούτε παίζεις με τα νεύρα μας, διότι ήταν εμφανής η εμφάνιση της μιζέριας από τους Αεκτζήδες.

Εν πάση περιπτώσει, τέλος καλό κι όλα καλά. Διότι η ΑΕΚ ανέτρεψε το σκορ, διότι έβαλε δυό γκολ ο Πόνσε – τον εξέθεσε πλήρως τον Αλμέιδα – κι ήρθε μια νίκη με 4-2 με το δεύτερο γκολ του Λιούμπισιτς που ήταν ο μαέστρος στο δεύτερο μέρος, συνεπικουρούμενος από τον Πινέδα. Και μας χάρησε η ομάδα άλλο ένα πάρτυ σαν αυτά που ξέρουμε ότι έχει, ειδικά όταν παίζει με τον τελευταίο της βαθμολογίας. Χωρίς να έχουμε περάσει και τόσο καλά, διότι μοιραζόντουσαν τα προγνωστικά μεταξύ ήττας και γκέλας ή μεταξύ απόλυτης γκρίνιας για τους πάντες μεταξύ των οποίων ήταν κι οι διαιτητές. Γνήσια ελληνικά δηλαδή.

Ήταν ένα παιχνίδι όμως απολαυστικό. Έξι γκολ, σασπένς και συναίσθημα. Μπορεί να μην χρειαζόταν , όμως το πήραμε. Με χαρά, με λύπη, με απογοήτευση και τελικά με ανάταση. Αφού νικήσαμε, λέμε ότι χρειαζόταν. Αν δεν νικούσαμε, δεν ξέρω πού ακριβώς θα πέφτανε τα αναθέματα. Ή μάλλον ξέρω αλλά δεν χρειάζεται τώρα. Σίγουρα δεν θα μπορούσες να πεις τίποτα για τον κορυφαίο Χατζησαφί, τον Πινέδα και τον Άμραμπαντ. Φυσικά μόνο καλά μπορείς να πεις για τον Λιούμπισιτς, τον Γιόνσον και φυσικά τον Πόνσε. Μην το ψάχνει ιδιαίτερα ο Μελισσανίδης: Ο παικταράς Γκαρσία του έμεινε. Δεν είναι ότι δεν τον πουλάει. Κανείς δεν δίνει τα περσινά φράγκα. Κανά τάληρο και τα άλλα τα ρίχνεις εσύ στο ταμείο.

Συγχαρητήρια όμως για τη νίκη, για την ανατροπή και φυσικά την πρώτη θέση. Δεν σκοτώσαμε κάποιο θηρίο αλλά έτσι όπως πήγαινε η κατάσταση, δεν ήθελε και πολύ να γράψουμε ήττα. Το βλέπαμε αλλά κυρίως το νοιώσαμε. Δεν ήταν ευχάριστο καθόλου. Θα ήταν χειρότερο σε σχέση με την ήττα από τον ΟΦΗ. Οι πόντοι απώλειας θα ήταν ίδιοι, δεν λέω, αλλά η συγκυρία δεν θέλει τέτοια. Τα μη μου άπτου, ας τα κάνουν στα ντέρμπυ.

Ενδιαφέρον το σημερινό παιχνίδι φαινόταν αφού η Λαμία ήταν ανεβασμένη ενώ και η ομάδα μας θα έπαιζε σε γνωστό μονόδρομο πάλι με μπόλικες απουσίες. Ενδιαφέρον επίσης και για τον κόσμο που πήγε στο γήπεδο μετά τα γελοία μέτρα του φοβικού καραγκιόζη που το παίζει πρωθυπουργός.

Οι τακτικές στο πρώτο ημιχρόνιο ήταν ο γνωστός δικός μας ρόμβος και μια σούπερ αμυντική από τον αντίπαλο. Τριάδα πίσω αλλά και τριάδα στο κέντρο. Επίσης ανύπαρκτη πίεση στα δικά μας τα σέντερ μπακ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια δυσκολία ανάπτυξης από μέρους μας αλλά και μια ανύπαρκτη επιθετικά Λαμία. Νομίζω είδα ένα ακίνδυνο μακρινό σουτ γύρω στο μισάωρο.

Η ΑΕΚ ήταν πολύ καλά διαβασμένη τακτικά κι είχε τρία χαρακτηριστικά στο παιχνίδι της : Υπομονή, έλεγχο του ρυθμού και…και…και : Τεράστια ηρεμία αυτοπεποίθησης. Έψαχνε τα πάντα πολύ προσεκτικά. Από τα άκρα αλλά κι από τον άξονα. Φυσικά από τα άκρα ήταν πιο εύκολο λόγω της πολυκοσμίας στο κέντρο. Κι όταν λέμε άκρα, εννοούμε τον καλύτερο στο πρώτο μέρος Άμραμπαντ, που ήταν πηγή κινδύνων.

Πολύ κοντά του σε απόδοση ήταν ο Κάλενς, ενώ Πινέδα και Γιόνσον κάνανε την δουλειά τους, στην ουσία προσπαθώντας να περάσουν την μπάλα μέσα από την τρύπα της καρφίτσας. Μπορώ να πω ότι τα κατάφεραν. Χρειάστηκε μία στατική φάση και μια ασύλληπτη κεφαλιά του παγκόσμιου παικταρά Βίντα, ενώ λίγο αργότερα σε ένα κλέψιμο στο κέντρο το σκορ διπλασιάστηκε σε ένα τετ α τετ του Ελίασον. Προβάδισμα με δυό γκολ, χωρίς κανένα κίνδυνο πίσω και με μια απόδοση καλή τηρουμένων των ελεύθερων χώρων που υπήρχαν.

Δεν μιλάμε για υπερθέαμα αλλά για ένα ανεκτό παιχνίδι με πολλή τακτική. Η ΑΕΚ έκανε την δουλειά της εμφανίζοντας μεγάλη σταθερότητα, ψυχραιμία κι ηρεμία, όπως ξαναέγραψα. Έπαιξε σαν μεγάλη και κυρίαρχη ομάδα, έδειξε την υπομονή που απαιτείτο όταν κατέβαινε, ενώ ανέβασε τον ρυθμό της όταν προέκυπτο κάποιος ελεύθερος χώρος. Σε ένα ημιχρόνιο χωρίς σκληρά μαρκαρίσματα και χωρίς σκοπιμότητες.

Το δεύτερο μέρος είχε κι αυτό το ενδιαφέρον του. Η Λαμία ανέβηκε κάποια μέτρα, έγινε ελαφρώς πιο πιεστική, ενώ η ΑΕΚ έβγαλε μια κούραση και μια επιπολαιότητα. Μια ελαφράδα ρε παιδί μου, που την έβλεπες κύρια στον Ελίασον και στον Σιντιμπέ που πλέον κάλυπταν την δεξιά πλευρά της ομάδας μας. Επομένως ανέβηκε ο βαθμός του θεάματος αλλά ανοίξανε και χώροι. Σε μια τέτοια φάση, κι αφού είχαν χαθεί πολύ ωραίες τελικές μας, σκόραρε ο Τσούμπερ. Κι εκεί που έλεγες τελειώσαμε, φάγαμε ένα απίθανο γκολ τζάμπα και βερεσέ.

Το είδε όλο αυτό το σκηνικό ο Αλμέιδα, κι έκανε τις αλλαγές του. Σε δυό διαστήματα έβαλε πέντε φρέσκους. Έτσι νόμιζε δηλαδή. Στην ουσία έβαλε κάτι αποξηραμένα σύκα ή άδεια μύδια. Διαλέχτε τι προτιμάτε. Άντε να εξαιρέσω τον Φερνάντες λιγάκι, που όμως ήταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Πάντως Αραούχο, Μάνταλος και Πισάρο ήταν για κλάματα ή για τα μπάζα. Επίσης διαλέχτε τι θέλετε. Θα με ρωτήσετε για τον Λιούμπισιτς. Μάλλον δεν του έχουν εξηγήσει σε τι θέση να παίζει κι επειδή είναι καινούργιος, ας του δώσουμε κάποιες δικαιολογίες.

Όμως ας τα αφήσουμε αυτά, που είναι τεχνικά. Η ομάδα πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε, έχοντας κορυφαίο τον μαροκινό, τον Κάλενς και τον Γιόνσον. Επίσης είχε πολύ σταθερό τον Πήλιο, ενώ πρέπει να δώσουμε κάποια εύσημα και στον Πόνσε που έπαιζε επάνω σε τρεις. Η ομάδα μας κράτησε την πρώτη θέση, οπότε μας έχει πολύ ευχαριστημένους. Απλά με προβληματίζει ότι δεν παίρνει αυτά που βλέπαμε πέρσι από τον πάγκο της. Συγχαρητήρια όμως γενικά διότι ήμασταν με μια εμφάνιση αφεντικού και με μια ηρεμία που χονδρικά δεν χάθηκε μέχρι το τέλος.

Υγ. Αυτός ο παικταράς, που λέγεται Βίντα – ο πιο πολύτιμος για μένα σήμερα – σκεφθείτε ότι δεν μπήκε στην κορυφαία ενδεκάδα του πρωταθλήματος πέρσι. Ενδεικτικό τι μπάλα ξέρουν αυτοί που παριστάνουν τους δημοσιογράφους.

Ένα εύκολο απόγευμα για την ομάδα όπως αναμενόταν, σε γεμάτο γήπεδο μετά από δυο μήνες.

Το παιχνίδι κρίθηκε νωρίς με την αποβολή και το πέναλτι για την Κηφισιά, αν και φάνηκε υπερβολικά αυστηρό. Δινόταν πάντως, δε μπορείς να πεις πως βούτηξε ο Γκαρσία. Ήταν από τα πέναλτι που είναι στην κρίση του διαιτητή. Στη συνέχεια ο Γκαρσία αστόχησε αφού το εκτέλεσε στη γνωστή προβλέψιμη πλευρά.

Η Κηφισιά παρόλο που έπαιζε με 10 παίκτες ανέβαζε πολύ ψηλά την άμυνά της με αποτέλεσμα να πετύχουμε δυο γρήγορα γκολ αφού ο Γκαρσία και ο Ελίασον βρήκαν χώρους και άδεια την περιοχή των αντιπάλων.

Η ΑΕΚ με καλή ψυχολογία συνέχισε να πιέζει και να δημιουργεί ευκαιρίες, ενώ δεν απειλήθηκε η πειραματική άμυνά μας από την Κηφισιά που έδειξε να αποδέχεται την μοίρα της.

Ξεχώρισαν ο Ελίασον και ο Πήλιος που δείχνει να τα παίρνει τα γράμματα τουλάχιστον απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους.

Θέλαμε να δούμε τον Λιούμπισιτς νωρίτερα, όμως ως γνωστόν αν δεν φτάσουμε στο ’70 αλλαγές δεν γίνονται. Ο Πινέδα έμεινε μέσα ως το τέλος, προφανώς διότι ο προπονητής ήθελε να τον δει μαζί με Λιούμπισιτς που πέτυχε ένα ωραίο γκολ με κεφαλιά στα τελευταία λεπτά μετά από σέντρα του Αμραμπατ.

Είδαμε και τον καλύτερο Γκατσίνοβιτς για φέτος και ελπίζουμε να έχει συνέχεια ενόψει play-offs.

Θύμισε λίγο από τον περσινό παίκτη, απέναντι σε αδύναμο αντίπαλο βεβαίως.

Υπάρχουν παίκτες όπως Τσούμπερ και Πινέδα που έχουν καταπονηθεί και φαίνεται στην απόδοσή τους, όμως με τις απουσίες και το ντεφορμάρισμα του Αραούχο δεν υπάρχει δυνατότητα ξεκούρασης.

Έμειναν άλλοι τρεις αγώνες με δυσκολότερο το παιχνίδι με τον Άρη στο Χαριλάου την τελευταία αγωνιστική. Ο γαύρος μέχρι στιγμής μας κάνει δώρο την πρώτη θέση, ελπίζω να κρατήσει το 1-2 παρόλο το σπρώξιμο στον παοκ.

Με υποχρεωτική ενδεκάδα και σήμερα κατεβήκαμε στην άδεια γηπεδάρα της Τούμπας ελέω του ηλίθιου που το παίζει διοικητής της χώρας. Κι αν η ενδεκάδα φάνταζε μονόδρομος, οι απουσίες φαινόντουσαν στον πάγκο. Τέλος πάντων.

Είδαμε ένα πρώτο μέρος με πολλή τακτική. Ένα ημιχρόνιο στο οποίο οι δυο ομάδες αλληλοεξουδετερώθηκαν. Ο ΠΑΟΚ φαινόταν πιο δυνατός σωματικά στο γήπεδο, κυρίως στον χώρο του κέντρου, και με ένα ψηλό πρεσάρισμα δυσκόλευε πάρα πολύ την ανάπτυξη μας. Μια ανάπτυξη που ήταν σχεδιασμένη να γίνεται κυρίως από τα άκρα, αφού στον άξονα ο αντίπαλος είχε φανερή υπεροπλία. Από την άλλη μεριά, ο αντίπαλος δεν εύρισκε κι αυτός διαδρόμους από τον άξονα που είχε σχεδιάσει τις επιθέσεις του, και φτάσαμε στα απλά.

Ένα παιχνίδι δύναμης με τους δυό τερματοφύλακες σχεδόν θεατές. Αν πρέπει να βρούμε με το ζόρι κάποιες τελικές, θα βρούμε δυό φάσεις μετά στο 40ο λεπτό, μία για την κάθε ομάδα. Το πρώτο μέρος αυτό ήταν πολύ σφιχτό και στην ουσία είδαμε μία σούπα. Ομαδικά μιλάω. Διότι ατομικά είδαμε μπόλικα ενδιαφέροντα πράματα, τα οποία όμως δεν είχαν αποτέλεσμα σε επίπεδο σκορ αλλά ούτε και σε επίπεδο θεάματος.

Η ομάδα μας μου φάνηκε κάπως φοβισμένη. Είχε σε πολλή μεγάλη μέρα τον Γιόνσον, τον Πινέδα και τον Βίντα αλλά και τους δυό πλάγιους μπακ της. Έφαγε πολύ πρεσάρισμα κι ήταν φανερό ότι υπέφερε στα επιθετικά της καθήκοντα. Ήταν πολύ καλά μαρκαρισμένοι οι επιθετικοί της, ενώ ο Ελίασον δεν πατούσε τόσο καλά. Το τελικό ισόπαλο σκορ μάλλον αφήνει και τους δυό ευχαριστημένους, αφού φοβόταν ο Γιαννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Και φυσικά επιθετικό πρεσάρισμα εμείς δεν είχαμε, παρόλο που νομίζω ότι η πιο ασταθής γραμμή του ΠΑΟΚ ήταν η άμυνα του.

Το δεύτερο ημιχρόνιο σαφώς κι ήταν καλύτερο σε θέμα ποδοσφαίρου. Κάτι είδαμε ρε αδερφέ. Και για να τα πω γρήγορα, είδαμε μια τρομερή αντεπίθεση της ΑΕΚ που χτύπησε σαν κόμπρα και μετά έναν μονόλογο του αντιπάλου, που πίεσε, έτρεξε πιο πολύ και μας έκλεισε στην περιοχή μας. Σε μία από τις τελικές του, μπόρεσε και ισοφάρισε. Κι επίσης είδαμε και τις αλλαγές του Αλμέιδα, που μάλλον ήταν σε κάποιον παράλληλο κόσμο. Αλλά φυσικά δεν πειράζει.

Η ΑΕΚ βρήκε σχετικά γρήγορα αυτό που έψαχνε. Το γκολ. Σε μια υποδειγματική αντεπίθεση. Της έδωσε κάποιο κουράγιο αλλά όταν σου λείπει το τρεχαντήρι το δεύτερο, μοιραία κάποιοι παίκτες θα κουραστούν και δεν θα μπορέσεις να κάνεις την διαχείριση του αποτελέσματος. Σε ένα δεύτερο μέρος που ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος, όχι τόσο επικίνδυνος, αλλά που σίγουρα δικαιούτο την ισοφάριση. Σε ένα δεύτερο μέρος, που ο Αλμέιδα ενώ έψαχνε τις αντεπιθέσεις, τα έκανε μαντάρα στις αλλαγές.

Φυσικά είχε πολλές ελλείψεις, αλλά όπως και να το κάνεις, ο Ζίνι δεν γίνεται να μπαίνει μέσα, ούτε ο Πινέδα – πράγματι πολύ κουρασμένος – να πηγαίνει ξανά δεξί μπακ, ούτε φυσικά στους χώρους που άφηνε ο αντίπαλος να μπαίνει ο Πόνσε και να βγαίνει ο Γκαρσία. Sorry κόουτς αλλά δεν θα πάρω. Θα πάρω το αποτέλεσμα φυσικά και το ότι η ΑΕΚ ξαναέστειλε ένα μήνυμα στους ανταγωνιστές της, ότι είναι το φαβορί για τον τίτλο. Τι να έκανε ο Αλμέιδα; Να μην μπέρδευε την ομάδα. Αυτούς που έχει στο μυαλό του για αντικαταστάτες, αυτούς και να έβαζε.

Δεν πειράζει όμως. Θα γίνουν κι αυτά. Η ομάδα είχε ανάγκη να φρεσκαριστεί αλλά με πιο ορθολογικό τρόπο. Μια ομάδα που είχε σούπερ σε όλον τον αγώνα τον Γιόνσον, τον Πινέδα, τον Πήλιο και το φοβερό κεντρικό της δίδυμο. Ναι, πολύ κοντά στον παγκόσμιο Βίντα, ήρθε κι ο Κάλενς. Δεν ασχολούμαστε με μεμονωμένα λάθη, που όλοι κάνουμε.

Αυτό που μου μένει σαν γεύση, είναι φυσικά μια πικρία αλλά δεν μπορώ να μην δω και το δίκαιο του παιχνιδιού. Στα επόμενα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, θεωρώ ότι τον έχουμε. Δεν μπορεί να εμφανιστεί η ΑΕΚ τόσο κακή μεσοεπιθετικά. Οπότε δίνουμε συγχαρητήρια και προτρέπουμε τους τύπους που ασχολούνται με τις μεταγραφές να βρουν κάποιον με σοβαρή σωματοδομή για το κέντρο κι όχι απλά ντελικάτους που μπήκαν και δεν προσέφεραν τίποτα.

Υγ1. Η διαιτησία φυσικά κι είχε κάποια μεμπτά, αλλά ήταν σε πολύ ψηλό επίπεδο.

Υγ2. Η ισοφάριση χρεώνεται στον Στάνκοβιτς, σαν λεπτομέρεια καθαρά.

Να μιλήσουμε πάλι για τον ηλίθιο που έκλεισε τα γήπεδα; Φυσικά και πρέπει να το τονίζουμε αυτό συνέχεια και ειδικά μάλιστα όταν βλέπεις τέτοιο παιχνίδι από την τηλεόραση κι ενώ θα μπορούσες να το απολαμβάνεις δια ζώσης. Διότι είδαμε ένα εκπληκτικό πρώτο μέρος. Όχι μόνο από την ΑΕΚ, αλλά κι από τον Αστέρα που ήρθε για να παίξει μπάλα.

Όμως η ομάδα μας, παρά τις απουσίες της στην άμυνα και στο κέντρο, ήταν εκπληκτική. Με τρομερή ένταση και πολύ δυνατά πρεσαρίσματα στην άμυνα του αντιπάλου και στο χώρο του κέντρου, έφτανε συνεχώς στην περιοχή του αντιπάλου και δημιουργούσε επικίνδυνες καταστάσεις. Από την άλλη αμυνόταν πολύ καλά κι εξουδετέρωνε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα τις επιθέσεις του Αστέρα.

Είχαμε σε πολλή καλή μέρα όλους τους ακραίους μας. Μπρος και πίσω. Είχαν τρομερά τρεξίματα, συνεχείς πλαγιοκοπήσεις και θαυμαστή τακτική αλληλοκάλυψη. Κι ο Αστέρας όμως στεκόταν καλά αμυντικά, κι όποτε κάτι ξέφευγε, εμφάνιζε έναν πολύ καλό τερματοφύλακα που κράταγε το μηδέν. Ο καταιγισμός της ΑΕΚ ξέσπασε με ένα κόρνερ του Μάνταλου και μια κεφαλιά του Πόνσε. Και την ώρα που ψάχναμε να δούμε αν το γκολ είναι του Πόνσε ή αυτογκόλ ( μαλακίες είναι αυτά αφού η μπάλα πήγαινε στα δίχτυα ), ο Πόνσε ξανασκόραρε μετά από σέντρα του Ελίασον. Βεβαίως είναι τύχη το να βάλεις δυο γκολ σχεδόν στο ίδιο λεπτό, αλλά σήμερα ήταν αποτέλεσμα αυτού του σαρωτικού ποδοσφαίρου που έπαιζε η ΑΕΚ.

Αυτό το κρεσέντο συνεχίστηκε και μετά. Αλλάξανε άκρα ο Ελίασον με τον Άμραμπαντ και σε μια ξαφνική αντεπίθεση μας αφού ο ρυθμός είχε ελαφρώς ανακοπεί, μπήκε και τρίτο γκολ, αυτήν την φορά με καθαρό αυτογκόλ. Ήταν τρομερή η ομάδα μας διότι εκτός από τα γκολ, έφτιαξε τουλάχιστον άλλες δυό τελικές για να σκοράρει χωρίς να μετράω τις αποκρούσεις του αντίπαλου τερματοφύλακα. Με σούπερ κατοχή και σούπερ ταχύτητα. Με απίστευτη φρεσκάδα και τρομερή αποφασιστικότητα. Το ημιχρόνιο δυστυχώς έκλεισε με μείωση του σκορ μετά από πέναλτυ κατά λάθος που έκανε ο Μήτογλου με ένα απλωμένο χέρι σε άλμα για να αποκρούσει.

Στο δεύτερο μέρος αυτά που είδαμε ήταν σχεδόν αναμενόμενα. Η ΑΕΚ έκοψε κάπως τον ρυθμό της, ενώ ο Αστέρας ανέβασε κάπως ψηλότερα την αμυντική του οχύρωση. Κάπως πιέστηκε η ομάδα μας για κανά τέταρτο, αλλά χωρίς αυτό να μειώσει την απόδοση της συνολικά. Διότι είχαμε πάλι κάτι δεκάλεπτα στα οποία ο αντίπαλος δεν μπορούσε να βγάλει την μπάλα από την περιοχή του. Και οι τελικές που κάναμε ήταν πάλι μπόλικες και θα μπορούσα να πω ότι ήταν πολύ πιο κλασσικές σε σχέση με το πρώτο μέρος.

Ήταν φανερή πλέον η κούραση των δυο χαφ μας – που φυσικά ήταν και οι κορυφαίοι του αγώνα -, του Μάνταλου και του Πινέδα, που εναλλάσσονταν σαν εξάρια και οκτάρια. Οπότε φυσιολογικά γίνανε οι αλλαγές για να φρεσκαριστεί η ομάδα και κυρίως το κέντρο. Οπότε μπήκε κι ο Γκαρσία και θυμηθήκαμε και λίγο τα παλιά : Δυο άχαστα γκολ πριν βάλει το πιο δύσκολο. Σήμερα βέβαια δεν είχαμε κάποιο παράπονο μετά την απουσία του , αλλά σε άλλο παιχνίδι πιθανώς και να ρίχναμε τα μπινελίκια μας.

Συνολικά η εικόνα μας ήταν πολλή καλή. Παρά το δεύτερο γκολ που φάγαμε και που προσωπικά το χρεώνω στην τρομερή επιπολαιότητα του Φερνάντες. Είδαμε μια ΑΕΚ φοβερή στο πρώτο μέρος και μια πολλή καλή ομάδα στο δεύτερο, χωρίς να έχει κάποιον υστερήσαντα. Ξεχώρισαν οι χαφ που είπα, λόγω της δύσκολης αποστολής που είχαν, ενώ το κεντρικό μας δίδυμο ήταν πολύ δυνατό επίσης. Είδαμε μια ομάδα με όλη την σημασία της λέξης, που θα μπορούσε να πάει το σκορ σε πολύ ψηλά επίπεδα και που ανταποκρίθηκε τέλεια σε όλες τις απουσίες που της έτυχαν.

Εκτός όμως από τα συγχαρητήρια σε μας, αξίζουν εύσημα και στον Αστέρα. Όπως και να το κάνεις, συνέβαλε κι αυτός στο ωραίο θέαμα και στο πλούσιο ποδόσφαιρο που χαρήκαμε σήμερα. Κι έχει και κάποια παικτάκια, που αξίζει να τα προσέξει κανείς. Καλή μας συνέχεια…

Υγ1. Φυσικά δεν μπορεί να κριθεί ο Λιούμπισιτς. Όμως η πάσα του με την μία καθώς και οι τοποθετήσεις του στο γήπεδο, όπως φάνηκαν, θα κάνουν την ομάδα μας πολλή πιο γρήγορη.

Υγ2. Νομίζω καλά πήγε κι ο Γαλανόπουλος.

Τον γνωρίσαμε καλύτερα στα μεταξύ μας ματς με την Ντινάμο. Ηταν απο αυτούς τους 3-4 που μας έκαναν θετικότατη εντύπωση. Μερικούς μήνες μετά, “τσούπ”, στα Σπάτα υπό τις οδηγίες του Αλμέιδα. Από τα ωραία μεταγραφικά σενάρια. Και -οπως πιστεύουμε πολλοί- από τα ωραία μεταγραφικά αποκτήματα. Φυσικά δεν προτρέχουμε, αλλά περιμένουμε. Ομως όπως και να έχει, στο 50% να παίζει αυτού που είδαμε στα δυο ματς με την Ντινάμο,μας αρκεί. Εναν να ξεσκάει τον σκασμένο Πινέδα θέλαμε. Εναν που είναι ικανός και να “κόβει” και να “ράβει”. Οι δυο πανέντιμοι αγωνιστικά Γιονσον και Σιμάνσκι,δεν μπορούν να έχουν ούτε την διείσδυση, ούτε την κάθετη πάσα. Αν είχαν και αυτά, συν τα πολυ καλά αμυντικά τους χαρακτηριστικά, θα κόστιζαν 30 εκατομμύρια και θα έπαιζαν αλλού. Ξέρουν να “κόβουν”.

Ενας που μόνο να ράβει,με τα χέρια στη μέση κατα τα άλλα,δεν μας κάνει. Μα κάνει όμως ένας με τα χαρακτηριστικά του Λιούμπισιτς, που ξέρει και να “κοβει” και να “ράβει” και αν χρειαστεί με σταυροβελονιά. Να μαζέψει λιγάκι την “τρύπα” στο κέντρο, οπου μονάχος του ο Πινέδα είναι αδύνατον να φέρει βόλτα. Ανθρωπινο είναι. Να απελευθερωθούν και οι άλλοι που θα είναι μπροστά του και δίπλα του, στο έργο που τους αναλογεί. Ουτε πλευ μεικερ ειναι Τζούμπερ,αλλά πισω απο τα φορ παίζει, ούτε και ο Γκατσίνοβιτς είναι ο Εντγκαρ Ντάβιτς. Να τακτοποιηθούν, γιατί είχε γίνει λίγο “ανεμοστρόβιλος” η ομάδα. Εκεί κατα το ΄70 και όταν το σκορ ευνοεί, βγάζε τον και βάζε τον Μάνταλο. για καθυστέρηση. Να “κρατάει μπάλα” που λένε. (σα τη γριά που κρατάει κάτι παλιοσακούλες και κάτι ντενεκεδάκια στο ράφι “μη και χρειαστούν” που λέμε) Να βγαίνει η BMW και να μπαινει το FIAT.
Αντε. Ενα εξτρέμ ακόμα,ένα αριστερό-δεξι μπακ και ένα τερματοφύλακα και “γίναμε” το καλοκαίρι. Για φέτος,το ρόστερ αρκεί,-τώρα που ξεφορτωθηκαμε τα “περιττά” ματς και αφοσιωνομαστε στο στόχο τον εναν και μοναδικό. Και κύριο. Το πρωτάθλημα.

Δεν ξέρω βέβαια ο Ατζουν τη γνώμη έχει περί αυτού,Ειναι ένα θέμα. Εφερε συμπατριώτη του να σπρώξει λίγο την κατάσταση, αφού βέβαια είχε συμφωνήσει και ο Αλαφούζος, ο οποίος έ οσο να’ναι έχει κι αυτός μια γνώμη εκει στην ομάδα.
– Να σου φέρω και έναν Πρωθυπουργό Τούρκο; του λέει ο Ατζούν…

-Μπα, δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Και ο Κυριάκος τα καταφέρνει τό ίδιο καλά” απάντησε εκείνος. Αλλά άμα τελειώσει από το Σαρβάϊβορ ο Γκέτζογλου δεν θα έλεγα όχι.

-Ταμάμ Αλαφού Μπέϊ”

Πρωτάθλημα το οποίο έχει το δικό του ενδιαφέρον. Στο που θα αποδωθεί και εαν τελικά αποδωθεί εκει που είναι προκαθορισμένο,δηλαδή, ή εάν “στραβώσει” και τους “φάει” στη στροφή πάλι ο Μελισσανίδης, ο οποίος δεν εμπλέκεται στις πολιτικές ίντριγκες παρα μονο σε αυτές της νύχτας η οποία βλέπει τη μέρα με τους γραβατωμένους και γελάει.

Την “έπεσε” προκαταβολικά στον Ρουμάνο του ΠΑΟΚ ο βάζελος. Σα τον προπονητη του μπασκετ που διαμαρτύρεται εντονα και συνεχώς στους διαιτητές, οχι γιατί αδικήθηκε κάπου, αλλά προκαταβολικά ωστε να μην αδικηθεί σε επόμενη φάση. Και για να έχουν έτοιμη και κάποια δικαιολογία αν τελικά πάρουν από τα τρία το μακρύτερο στο τέλος του αγώνα. Ποντάρει εδώ και κει ο Αλαφούζος,μπερδεμένος.Τη μια με τον Μελισανίδη και το Σαββίδη, ποντάροντας στο “μαυρο”. Κατόπιν με το “χοντρό” ποντάροντας στο “κόκκινο”. Τώρα έχει βγάλει τις μάρκες απο εκεί και τις έχει βάλει στο κιτρινόμαυρο. Τις μισές.Τις άλλες μισές τις έχει στα “μονά-ζυγά”. Τις πάει από δω,τις πάει απο κεί, τίτλο δεν βλέπει ο καψερός. Να ρίξει το κούτσουρο του πρωταθλήματος στη σόμπα να ζεσταθούμε παρέα με τους γείτονες. Αν χρειαστεί, θα προτείνει και Τούρκους διαιτητές. Γιατί; Είναι καλύτεροι οι Εσθονοί και οι Νορβηγοί που κουβαλάνε οι άλλοι;

Μετράμε τις μέρες ανάποδα λοιπόν για να φτάσει η εορτή του Αγίου Βαλεντίνου, να ανοίξουν και τα γήπεδα για τον κόσμο οι χαραμοφάιδες που αποφάσησαν το κλείσιμό τους. Κάποιοι θα απορούν “γιατί τα έκλεισαν”; ΕΤΣΙ είναι η απάντηση. Θες να υπάρχει και λόγος; “μα και τί θα έχει αλλάξει”; “Τίποτα” είναι η απάντηση.Τί θες να αλλάξει; Σα να φοράς το ίδιο σώβρακο, ανάποδα, Οταν έχεις απέναντι σου ένα πρόβλημα, μαλάκας είσαι να πας κατά πάνω του; Δεν είναι καλύτερα να κάνεις ένα “ζιγκ-ζαγκ” και να περάσεις από δίπλα; Γιατί να πέσεις απάνω του; Ας πέσει άλλος. Ασε που δεν βρίσκουν χρόνο και όρεξη οι “Αριστοι” για τέτοια τώρα. Εδώ ροκανίζουν με δέκα μασέλες και φτιάχνουν περιουσίες μέχρι πέμπτης γενεας. Με μαλακίες θα ασχολούνται τώρα και χωρίς κέρδος; Αυτά είναι “φύρα”. Αμα η δουλειά δεν έχει τουλάχιστον 6 μηδενικά από πίσω,αυτοί δεν βγάζουν το στυλό από το τσεπάκι για υπογραφή με τίποτα.

Σε αυτή την πολύ κρύα – ελέω του ηλίθιου που παριστάνει τον πρωθυπουργό – Φιλαδέλφεια, η ΑΕΚ βάλθηκε να μας ζεστάνει. Ήταν πυραυλοκίνητη σήμερα η ομάδα μας. Με τρομερό τρέξιμο και τρομερή αλληλοκάλυψη. Με ένα εξοντωτικό πρεσάρισμα σε όλους τους χώρους. Καθοδηγούμενη από έναν έξοχο Γιόνσον και με δραστήριους τους πλάγιους της, έκλεισε τον ΟΦΗ σχεδόν στην περιοχή του και τον σφυροκόπησε ανελέητα.

Υπήρχαν στιγμές στο πρώτο μέρος, που ο αντίπαλος δεν μπορούσε να αλλάξει ούτε δεύτερη μπαλιά. Δεν απείλησε σε καμία στιγμή και προσπάθησε μήπως βγάλει κάποια αντεπίθεση. Δεν ήρθε για να παίξει παθητικό ποδόσφαιρο, απλά δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την φρενήρη ρυθμό της ομάδας μας. Ο οποίος ρυθμός κύρια εκδηλωνόταν με ανάπτυξη από τα πλάγια και σέντρες. Με αποτέλεσμα, μια συντριπτική κατοχή μπάλας, καμιά δεκαριά κόρνερ κι ένα γκολ από τον Πόνσε.

Σίγουρα το σκορ δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του πρώτου μέρους. Αυτό όμως δεν λέει και πολλά. Διότι είδαμε πολλή καλή μπάλα, και την ΑΕΚ να έχει οργανωμένο, υπομονετικό και σχεδιασμένο πλάνο. Είδαμε την ΑΕΚ όπως την θέλουμε. Γρήγορη και κυρίαρχη απέναντι σε έναν καλά παρατεταγμένο αντίπαλο, που αμύνθηκε σωστά κύρια απέναντι στις προσπάθειες μας για να βγει η σωστή τελική.

Είχαμε όμως χαμόγελα διότι οι δυό καινούργιοι πλάγιοι μπακ μας, στάθηκαν πολύ καλά. Και στα αμυντικά αλλά και στα επιθετικά τους καθήκοντα. Επίσης διότι είδαμε ξανά τον Γκατσίνοβιτς και τον Άμραμπαντ να είναι σε καλή διάθεση και φόρμα. Ο άξονας δεν λειτούργησε τόσο καλά επιθετικά διότι είναι πλέον προφανές ότι βγαίνει κούραση στον Πινέδα, κάτι το οποίο έχει επισημάνει κι ο προπονητής μας άλλωστε.

Το δεύτερο μέρος ήταν μία απογοήτευση. Πλήρως συνυφασμένη με το κρύο. Ό,τι μας είχε δώσει η ομάδα στο πρώτο μέρος, το πήρε πίσω. Και άκομψα. Διότι ναι μεν ο ΟΦΗ ανέβηκε ψηλότερα στο γήπεδο κι έπαιξε πιο επιθετικά, όμως η ομάδα μας είχε πολύ σοβαρά προβλήματα. Πρώτα πρώτα έχασε πλήρως το κέντρο αφού ο Πινέδα ήταν ημιλιπόθυμος, ενώ ο Γιόνσον βρισκόταν πολλές φορές εγκλωβισμένος ανάμεσα σε δυο και τρεις αντιπάλους. Επίσης τα εξτρέμ δεν είχαν την λάμψη του πρώτου μέρους.

Εκτός λοιπόν από τα τρεξίματα και τα πρεσαρίσματα μας που χάθηκαν, άρχισαν και αβίαστα λάθη καθώς και λάθος τοποθετήσεις στην αμυντική μας λειτουργία. Ο ΟΦΗ του δεύτερου μέρους, θύμιζε σε μικρογραφία την ομάδα μας του πρώτου μέρους. Έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο κι έβγαλε μπόλικες προϋποθέσεις για να πετύχει κάποιο γκολ. Ευτυχώς για μας δεν το πέτυχε. Όμως τραβήξαμε αρκετή αγωνία ενώ εμφανίστηκαν και μπόλικα καντήλια. Διότι το σκορ δεν ήταν από αυτά που σου επιτρέπουν να χαλαρώσεις.

Κι εκεί που δεν βλέπαμε τίποτα από την ομάδα μας, σε μια τακτική επίθεση του ΟΦΗ, έβγαλε μια εκπληκτική ασίστ ο Στάνκοβιτς στον Πόνσε, που με προσωπική ενέργεια σημείωσε το δεύτερο γκολ της ΑΕΚ και του εαυτού του. Κόντρα στην ροή του αγώνα. Ένα γκολ που όμως κι αυτό δεν μας σιγούρεψε. Διότι αυτή η νωθρότητα εξακολούθησε να υπάρχει ακόμα κι όταν ο Αλμέιδα έκανε τέσσερις αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα. Τίποτα δεν έγινε, μην πω ότι τα πράματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Οι παίκτες του ΟΦΗ πέρναγαν τους δικούς μας σαν σταματημένους, ενώ όταν βγαίναμε σε κάποια αντεπίθεση ούτε ξέραμε πώς να συνεννοηθούμε.

Το τελικό σκορ 3-0 ( λάθος του Λαμπρόπουλου κι εκτέλεση του Βαν Φέερτ ) είναι κι αυτό μια μαγική εικόνα, και πουθενά δεν δείχνει μια άνετη επικράτηση. Βέβαια μαγική εικόνα ήταν και το χαμηλό σκορ του πρώτου μέρους, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την άθλια εμφάνιση της ΑΕΚ στο δεύτερο μέρος. Κι ας ευχηθούμε να είναι ένα παροδικό και τυχαίο γεγονός. Όπως ας ευχηθούμε να γυρίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ο Σιμάνσκι αφού δεν υπάρχει άλλος κόφτης πλην του Γιόνσον. Συγχαρητήρια λοιπόν αλλά μαγκωμένα, μουδιασμένα…

Το παιχνίδι φαινόταν αρκετά δύσκολο και φυσικά ήταν μονόδρομος η νίκη. Λίγο η ψυχολογία λόγω του αποκλεισμού στο κύπελλο και λίγο η μαζεμένη κούραση μαζί με την θετική πορεία του Ατρόμητου, μας φέρνανε σε μια κατάσταση με την πλάτη στον τοίχο. Όσο κι αν η αεκτζήδικη πλάνη μίλαγε για δοσμένη πρόκριση στον Άρη για να εξασφαλισθεί το πρωτάθλημα.

Η ΑΕΚ όμως κατέβηκε πολλή σοβαρή στο πρώτο μέρος. Με έντονη διάθεση να τρέξει, να πρεσάρει, να γεμίσει τους χώρους του γηπέδου και φυσικά να εκμεταλλευτεί και τον αέρα. Κάτι τέτοιο έγινε στο πρώτο γκολ. Μια μακρινή μπαλιά του Πήλιου, έγινε ακόμα μακρινότερη για τα μπακ του αντιπάλου, κι ο Πόνσε σημείωσε επιτέλους ένα γκολ. Ιδανικό ξεκίνημα.

Με ανάλογη συνέχεια. Η ομάδα μας κάλυπτε όλα τα σημεία του γηπέδου με θαυμαστές αλληλοκαλύψεις και με σχεδόν άριστη την δεξιά μας μεριά. Φυσικά στον άξονα κυριαρχούσε ο Γιόνσον ενώ ο Ατρόμητος τα είχε χαμένα τόσο από την τρομερή επιθετικότητα μας όσο κι από τις ριπές του αέρα, που γύρναγαν πίσω όσες ψηλές μπαλιές επιχειρούσαν από την άμυνα του. Η ΑΕΚ φαινόταν ότι είχε κάνει μαθήματα ιστιοπλοϊας όμως σήμερα κι αρκετά εύκολα σημείωσε και δεύτερο και τρίτο γκολ, ενώ απείλησε κι άλλες δυό φορές.

Με εξαίρεση το τελευταίο πεντάλεπτο, που επήλθε μια χαλαρότητα και κάποιοι αβίαστα λάθη, πρέπει να είδαμε ένα από τα καλύτερα πρώτα ημιχρόνια φέτος. Με τρομερή όρεξη, θαυμαστή ένταση και γκολ. Μάλιστα αυτά δύο που έβαλε ο Πόνσε, μας έφεραν κι ένα επιπρόσθετο χαμόγελο αφού η αμφισβήτηση ήταν έντονη κι όχι αδίκως. Όμως όλη η ομάδα ήταν καλή, δείχνοντας τα δόντια της για την συνέχεια του πρωταθλήματος. Που πρέπει εκτός από τις λεπτομέρειες στην τακτική της, να φτειάξει και τα νούμερα της : Τα γκολ της και την άμυνα της.

Το δεύτερο ημιχρόνιο λοιπόν, ήρθε σαν απαρχή αυτής της προσπάθειας, σαν απαρχή μιας συνεχούς επίθεσης με στόχο την κορυφή. Είδαμε μια εκπληκτική ΑΕΚ. Με σαφέστατα κορυφαίο τον Γιόνσον, η ομάδα ανεβοκατέβαζε τον ρυθμό του πρεσαρίσματος της, τον τρόπο των επιθέσεων αλλά και των όποιων αντεπιθέσεων της. Ήταν ομάδα με τα όλα της και θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είχε ούτε έναν υστερήσαντα. Όμως ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και για τον Γκατσίνοβιτς, που μετά από πολύ καιρό, έδειξε το τι μπορεί να προσφέρει, τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά σαν κάλυψη.

Τα πάντα λειτουργούσαν στην εντέλεια και τρίβαμε τα μάτια μας. Φυσικά και με την αποτελεσματικότητα μας σήμερα, αφού πέντε γκολ δεν τα βάζεις και κάθε μέρα. Και γκολ όχι τυχαία ή κουτουρού, αλλά μετά από ωραίους αυτοματισμούς, ωραία τριγωνάκια και προϊόντα πολύ γεμάτου παιχνιδιού. Κι ήταν σπουδαία ΑΕΚ ακόμα και μετά τις αλλαγές που έγιναν. Ούτε κάθισαν πίσω, ούτε απειλήθηκαν αλλά αντιθέτως μας χάρισαν πανέμορφες ποδοσφαιρικές ατομικές και ομαδικές προσπάθειες.

Και δεν νομίζω ότι σήμερα ήταν κάτι το τυχαίο. Διότι κάπως πρέπει να συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν άλλο περιθώριο, ούτε φυσικά να συνεχίσουν με αυτήν την ταπεινότητα που επικαλείται ο Αλμέιδα απέναντι στον αντίπαλο. Διότι εμείς έχουμε μείνει στην περσινή του ατάκα : τον αντίπαλο τον σέβεσαι όταν τον ισοπεδώνεις. Κι αυτό θέλουμε εφόσον πιστεύουμε ότι είμαστε καλύτεροι. Και σήμερα το είδαμε όλο αυτό, που βέβαια κάνει ακόμα πιο ανεξήγητη τον αποκλεισμό από τον Άρη, αλλά μάλλον κάτι θα έχει σχεδιάσει κι ο Μελισσανίδης….

Συγχαρητήρια λοιπόν για σήμερα και πάντα τέτοια.

ΖΗΤΩ Η ΑΕΚ μας, που σήμερα ήταν ΑΕΚΑΡΑ.

Με μπόλικες απουσίες κατέβηκε η ΑΕΚ αλλά και με μια ενδεκάδα ψιλοέκπληξη, αφού είδαμε πολλούς βασικούς. Φάνηκε λοιπόν ότι ο Αλμέιδα μάλλον εγκατέλειψε την μπούρδα για τις δυό ισοδύναμες ενδεκάδες ή για την άλλη φούσκα : την ενδεκάδα του κυπέλλου. Μετρημένα κουκιά είναι οι παίκτες βαρόμετρα, κι αυτοί μέσες άκρες επελέγησαν.

Αυτό που είδαμε στο πρώτο μέρος, ήταν ένα καθαρό παιχνίδι τακτικής. Η ομάδα μας έψαχνε είτε με μακρινές μπαλιές, είτε με κάποιες κάθετες πάσες από τον άξονα τον μοναδικό επιθετικό της, τον Τσούμπερ. Επίσης σε όλες τις στατικές φάσεις που κέρδιζε, ανέβαζε το κεντρικό της δίδυμο στην αντίπαλη περιοχή μπας και μέσω της υπεροπλίας σε ύψος, θα μπορούσε να κερδίσει κάτι. Από την άλλη μεριά ο Άρης, περίμενε ελαφρώς πίσω από το κέντρο και προσπαθούσε να βγάλει κάποια αντεπίθεση.

Το ημιχρόνιο αυτό δεν διεκδίκησε βέβαια ιδιαίτερες ποιοτικές δάφνες, αλλά η ΑΕΚ φάνηκε περισσότερο από τον αντίπαλο της στην διάθεση, στο τρέξιμο και στο πρεσάρισμα. Είχε μια μυθική μορφή μέσα στο γήπεδο, τον Βίνταρο, που έκανε τα πάντα. Έκοβε, προωθούσε την μπάλα και φυσικά βρέθηκε ουκ ολίγες φορές σε θέση σκοραρίσματος. Ήταν μακράν ο κορυφαίος του γηπέδου. Μετά από τον παικταρά αυτόν, είχαμε σχετικά δραστήριους τον Μάνταλο και τον Πινέδα κι αρκετά κινητικούς τον Γιόνσον και τον Τσούμπερ. Είχαμε όμως μπόλικους αρνητικούς, με κορυφαίους τον Σιντιμπέ και τον Άμραμπαντ. Αυτοί έκαναν διαγωνισμό λαθών και στην κυριολεξία η ΑΕΚ έπαιξε χωρίς δεξιά πλευρά.

Συμπερασματικά απειλήσαμε πιο πολύ από τον Άρη και κατωρθώσαμε στο τέλος του πρώτου μέρους, σε ένα μελέ, να προηγηθούμε με τον Γκατσίνοβιτς, που κι αυτός τσαλαβουτούσε στα ρηχά νερά. Πίσω δεν είχαμε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, με εξαίρεση δυό περιπτώσεις που προήλθαν από αβίαστα λάθη του Γιόνσον και του Ρότα, αλλά ο Άρης δεν μετουσίωσε τις καλές προϋποθέσεις σε απειλή για την εστία μας. Φυσικά είχε πολλή αγωνία το παιχνίδι διότι όπως έκανε τις επιθέσεις η ΑΕΚ, μένανε πολλοί κενοί χώροι πίσω, αλλά τέλος πάντων αυτό ήταν το σχέδιο του Αλμέιδα, που του βγήκε. Και μακάρι να πάρει χαμπάρι στο διάλειμμα ότι χρειάζονται γρήγορα αλλαγές για να κλειδωθεί το δεξί άκρο και το κέντρο.

Tον χαβά του όμως ο Αλμέιδα. Η ΑΕΚ μπήκε με την ίδια ενδεκάδα στο δεύτερο μέρος κι ακολούθησε την γνωστή φέτος μοίρα της : Σε μια αμυντική αδράνεια της, έφαγε το γκολ και μετά έτρεχε και δεν έφτανε. Και λέω δεν έφτανε, διότι σίγουρα ήταν καλύτερη από τον Άρη, αλλά πλέον μίλαγε η φάση με τον Μάνταλο που το παιδί φυσικά είχε χτυπήσει ταβάνι, η έλλειψη σοβαρού επιθετικού μέσα στο τερέν και βέβαια το ξεζούμισμα που γενικώς έχει συντελεσθεί.

Μου φαινόταν ότι ο Άρης πίεσε όσο ήθελε για να ισοφαρίσει και μετά να ξαναγυρίσει πίσω. Και να ξοδεύει ενέργεια η ΑΕΚ, που δεν έβγαινε. Μια ΑΕΚ που ήταν σαφώς καλύτερη αλλά δεν εύρισκε τις λύσεις για να πετύχει ένα δεύτερο γκολ. Έκανε μπόλικες επιθέσεις χωρίς όμως την κλασσική ευκαιρία. Και σιγά σιγά άρχισε να αδειάζει η ενέργεια και να μπαίνουν μέσα αυτοί που θεωρούνται ενδεκάδα κυπέλλου. Με τον Άρη να αμύνεται σθεναρά και να εξακολουθεί να ψάχνει κάποια αντεπίθεση. Μέσα σε μια αμφιλεγόμενη διαιτησία, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο….

Το κύριο ήταν ότι δεν είχαμε αρκετή ποιότητα για αλλαγές κι είχαν αρχίσει οι αλχημείες. Ο Πινέδα ξανά μπακ – που όμως πήγε καλά -, όπως πλέον κι ο Γιόνσον. Αυτές δεν βγήκαν και λογικά ίσως, πόσο καιρό έχουν οι επιστροφές Φερνάντες και Αραούχο, κι οδηγηθήκαμε στην παράταση. Παίζοντας με μεγάλη ένταση και ξεφορτώνοντας τις μπαταρίες εν όψει Κυριακής. Σε παιχνίδι που είχε γίνει πλέον σκληρό και που έφερνε στους πρωταγωνιστές και τον Γιόνσον με τον Μήτογλου.

Στην παράταση πλέον δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά πράματα. Πολλή κούραση και πλέον το παιχνίδι σε μια λεπτομέρεια. Με την ΑΕΚ σταθερά καλύτερη ακόμα κι όταν το μυαλό θόλωνε. Ακόμα κι όταν η ΑΕΚ ήταν μια αλάνα αφού αυτή η ενδεκάδα θάταν αδύνατον νάχει κάνει έστω και μία προπόνηση. Και η ομάδα να τρέχει και να προσπαθεί αλλά να μην βρίσκει λύσεις. Φυσικά και η διαιτησία έβαζε την πινελιά της : Συνεχώς κόντρα, τόσο στον πειθαρχικό τομέα, όσο και σε ένα κραυγαλέο πέναλτυ, που είδε το νούμερο χέρι στήριξης. Και πόσα άλλα δεν είδε…Όπως και πολλοί άλλοι βέβαια που θεώρησαν την ομάδα επαρκή. Και δεν θέλω να μιλήσω άλλο διότι και κουραστικός θα γίνω αλλά και γραφικός.

Κι ακριβώς πριν τα πέναλτυ, ένα μόνο θα ήθελα να γράψω : Ο ΒΙΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΠΑΙΚΤΗΣ .

Διαδικασία των πέναλτυ : Αποκλεισμός της ΑΕΚ, που έμεινε με την συλλεκτική φανέλα και με έναν τίτλο λιγότερο στα 100 της χρόνια.

Σε ένα σπουδαίο ντέρμπυ είδαμε όλη την κακομοιριά της ελληνικής κοινωνίας, που εκφράζεται φυσικά με την γελοία απόφαση του αρχιμαλάκα που παριστάνει τον πρωθυπουργό, να έχει άδεια τα γήπεδα. Διότι αυτός και η ελληνική αστυνομία δεν θέλουν να πιάσουν τους 2000 του κοινού ποινικού δικαίου, που κάνουν όλες τις φασαρίες είτε έξω από τα γήπεδα, είτε στις πορείες, είτε στα Εξάρχεια.

Είδαμε λοιπόν από την τηλεόραση το παιχνίδι. Είδαμε την ΑΕΚ πλήρη, με εξαίρεση φυσικά την αριστερή πλευρά, όπου τι να κάνουμε; Ξαφνικά το έμαθαν ότι θα έλειπαν οι Ιρανοί. Είδαμε όμως ξανά την ΑΕΚ, νωθρή, κακή, φοβισμένη. Είδαμε έναν πολύ κακό Γκατσίνοβιτς κι έναν εξ ίσου κακό Άμραμπαντ. Όχι ότι αυτοί φταίγανε για την κατάσταση. Το πρόβλημα ήταν στο κέντρο. Όπως πάντα, σε όλες τις ομάδες, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Ξεζουμισμένος Πινέδα, ξεζουμισμένος Τσούπερ. Η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βγάλει την ένταση που ήθελε στο παιχνίδι της, παρότι ο αντίπαλος είχε αρκετά ψηλά την άμυνα του, σε σχέση με τον φοβικό Γιοβάνοβιτς. Αυτό και μόνο, δείχνει με τι νοοτροπία σιγά σιγά ποτίζεται ο Παο. Κι είδαμε ένα παιχνίδι στο οποίο κυριάρχησαν οι προσωπικές ενέργειες. Στο οποίο ο αντίπαλος ήταν καλύτερος, τόσο σε παραγωγή παιχνιδιού, όσο και σε τελικές.

Στα αριθμητικά του παιχνιδιού, ο μεν Παο προσπαθούσε να κάνει οργανωμένες επιθέσεις, ενώ η ΑΕΚ ήταν σε διαρκή αναζήτηση μιας μακριάς μπαλιάς προς τον Γκαρσία. Κι οι δυό πέτυχαν. Κι οι δυό με αυτήν την τακτική έβαλαν από ένα γκολ κι ήρθαν ισόπαλοι. Όχι πολύ δίκαια, αλλά τέλος πάντων αυτή ήταν η εικόνα του πρώτου μέρους, που ο Αλμέιδα δεν εκμεταλλεύτηκε τον άξονα, αλλά το ήθελε από το πλάι. Πάντως για τους θεατές ήταν ένα ματς με ψηλό ρυθμό, χωρίς χτυπήματα, χωρίς διακοπές ή σκοπιμότητες, δηλαδή ευχάριστο. Όσο και δεν είναι τόσο ευχάριστο να βλέπουμε τον κακομοίρη Ρότα στα αριστερά, ή να βλέπουμε αυτό το ρεσιτάλ λαθών στην ισοφάριση μας. Κορυφαίος ποιος ήταν; Μάλλον ο Σιμάνσκι, άντε κι ο Κάλενς στον οποίον όμως χρεώνω το γκολ.

Στο δεύτερο μέρος, κάπως η διάθεση άλλαξε, όπως και η απόφαση του Αλμέιδα να κάνει πιο γρήγορα αλλαγές. Δεν διεκδικεί φυσικά δάφνες η απόδοση της ομάδας – εύχομαι να υπάρχει πλάνο για φορμάρισμα αργότερα – αλλά όπως και να το κάνεις, έβαλε την μπάλα κάτω, έτρεξε πιο πολύ και πίεσε. Κι έκανε και πιο πολλές τελικές. Όχι τόσο επικίνδυνες μεν αλλά σου φανέρωναν την πρόθεση και την επιθυμία.

Με ποικιλία. Από τον άξονα κι από τα πλάγια, όσο μπορείς να τα ονοματίσεις τέτοια. Με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και με φλόγα νίκης. Κι εκεί που σαν αποτέλεσμα των τελικών σκόραρε, το var ακύρωσε το γκολ. Δεν θέλω να κάνω καμία κρίση, αφού κανένα παράπονο δεν έχω από τον διαιτητή. Είναι πολύ δύσκολες οι φάσεις αυτές που φριζάρονται στο var. Δεν έχει πολλά περιθώρια ο διαιτητής. Ενώ στην ζωντανή κίνηση, ξεκάθαρα ψάχνεις το οφσάιντ, κι όχι αν δυο ποδαράκια ακούμπησαν.

Δεν πειράζει. Ο αντίπαλος, που ήταν όσο μπορούσε καλός και κοντρολαρισμένος, κι αφού την γλύτωσε, κατώρθωσε να σκοράρει. Ήταν αντεπίθεση κι ήταν πάλι η έλλειψη κανονικών πλάγιων σε συνδυασμό με την ασυνεννοησία του κεντρικού μας δίδυμου, όπως φυσικά και στα λάθος μαρκαρίσματα στα κατεβάσματα των σέντερ μπακ του Παο. Αυτό δεν το έχουν μάθει ακόμα; Μάλλον όχι, αφού και το πρώτο γκολ κάπως έτσι ήταν, άσχετα αν ήταν στατική φάση. Αυτό είναι που διαφοροποιεί τους μεγάλους προπονητές από τους απλούς προπονητές. Ξέρουμε τι έχουμε, κι άστε τις μαλακίες in Matias we trust. Ξέρουμε κι εμείς μπάλα.

Κι αν βέβαια στο τέλος ισοφαρίσαμε, που ήταν δίκαιο βάσει στατιστικής αλλά και διάθεσης, είδαμε και όλες τις αδυναμίες. Πολύ ξεκάθαρα σήμερα. Αυτά προσφέρουν αυτά τα ντέρμπυ. Όχι σε θέσεις, που σίγουρα υπάρχουν, αλλά στα δουλέματα για την ομαδική λειτουργία. Ήταν κακή και σήμερα η ομάδα. Δεν υπάρχει δημιουργικός χαφ για να πάρει την ομάδα στην πλάτη του όταν λείπει ο Πινέδα. Γιατί φανήκαμε; Διότι ο Τερίμ έπαιξε μια μαζική άμυνα στο τέλος για να φύγει έστω και με ένα βαθμό. ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ. Διότι έχει χειρότερους παίκτες και διότι είναι καινούργιος. Και μπορεί και να έχανε το παιχνίδι στο τέλος αν ο Αραούχο ήταν στοιχειωδώς συγκεντρωμένος. Που δεν θα το ήθελα διότι αυτά που θα διαβάζαμε από τα τρολ της ΑΕΚ, θα ήταν εξωπραγματικά. Με νοιάζει μια συνολική πορεία κι όχι μια προσωρινή νίκη, που δεν θα τελείωνε εξ άλλου κανέναν αντίπαλο.

Οπότε συνεχίζουμε με αυτό που ξέρουμε : Μάλλον της πάει της ΑΕΚ να είναι αουτσάιντερ και να κυνηγάει. Και να αισθάνεται πρόσφυγας κι αδικημένη. Δεν έχει την προσωπικότητα να μπαίνει και να δείχνει αρχίδια. Λογικό αν σκεφτείς ότι στην θέση του Πινέδα, μπαίνει ο Μάνταλος. Και λογικό να σκεφτείς ότι δεν έγιναν οι μεταγραφές για πραγματική ενίσχυση, αλλά προσπαθούμε ακόμα να πάρουμε πράματα από τον Γκατσίνοβιτς και να την βγάλουμε με κάποιον Πισάρο. Δεν είναι μόνο θέμα προπονητή, είναι και θέμα παικτών σαφώς. Απλά δεν ξέρω ποιός φρενάρει ποιον. Ο Μελισσανίδης τον Αλμέιδα ή αυτός που θέλει απλά τρεχαντήρια….