…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Όποιος πει πως δεν περίμενε τον αποκλεισμό, μάλλον δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του.

Όποιος πει πως περίμενε απ’αυτό το άναρχο τσίρκο παλαιμάχων πως μετά από 5 μέρες θα μασάει σίδερα και θα βάλει 5 γκολ (χωρίς να φάει 3), μάλλον ζει σε παράλληλο σύμπαν.

Αυτό που ζήσαμε απόψε ήταν η επικράτηση της λογικής και η διάλυση των ψευδαισθήσεων.

Πέρασε η ομάδα που το άξιζε περισσότερο και η ΑΕΚ της κούφιας φιλοσοφίας μένει Ελλάδα.

Για ακόμα μια φορά ξεκίνησε διαφορετική 11άδα, όπως έχουμε συνηθίσει τον Αλμέιδα.

Ξεκίνησαν οι (θεωρητικά) πιο έτοιμοι παίκτες και ο τουρίστας Τσούμπερ, αφού ο Γκαρσία έκανε βαβά και δε μπορούσε.

Η ομάδα εφάρμοσε το σύστημα “παίζουμε για τον Γκαρσία χωρίς τον Γκαρσία”. Πολλές παράλληλες πάσες, ατολμία να περάσει έστω μια κάθετη και άπειρες γιόμες για τον Γκαρσία που τις έβλεπε από τον καναπέ του σπιτιού του.

Γενικά μια αργή, φλύαρη και χαμένη ΑΕΚ που σπατάλησε τουλάχιστον 70 λεπτά μέχρι να καταλάβει πως έρχεται αποκλεισμός και να ξυπνήσει.

Οι αλλαγές έγιναν σχετικά νωρίς, όμως ο αντίπαλος φρόντιζε να σπάει συνεχώς τον ρυθμό με άπειρες καθυστερήσεις σε κάθε ευκαιρία. Ο διαιτητής κράτησε τον έξτρα χρόνο όμως το timing είχε χαθεί.

Έκαναν δηλαδή αυτό που θα έκανε στη θέση τους η κάθε μικρή ομάδα που ήρθε στη ΝΦ με “αέρα” 3 γκολ. Δεν είχαν λόγο να ρισκάρουν, η ΑΕΚ ήταν αυτή που έπρεπε να ρισκάρει και δεν το έκανε.

Ο,τι και να συμβαίνει η ΑΕΚ παίζει πάντα με τον ίδιο τρόπο. είτε κερδίζει είτε χάνει είτε είναι χαλαρή είτε καίγεται ο κώλος της, βλέπεις πάντα την ίδια εικόνα. Κανείς δεν πιέζει, κανείς δεν τρέχει, κανείς δεν βάζει τα πόδια του στη φωτιά. Το παζλ ήρθαν να συμπληρώσουν οι παλαίμαχοι του Αυγούστου, που ντεμέκ ήρθαν για το χατίρι του Αλμέιδα. Να δω τώρα πως θα τους κουλαντρίσει χωρίς Ευρώπη.

Όταν μια ομάδα καίγεται για την πρόκριση και έχει πολυτιμότερο παίκτη τον Ρότα, αντιλαμβάνεσαι την εικόνα των υπολοίπων.

Έπεσε η χρυσόσκονη του νταμπλ ξαφνικά και η κερκίδα άρχισε να γιουχάρει. Έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο για να καταλάβουν την απάτη που παίζεται εδώ και 2 χρόνια με τον τύπο που παριστάνει τον προπονητή.

Από που να ξεκινήσεις, από το ότι η ομάδα δεν έχει βασική τακτική παιδεία? Πως αδυνατεί να κρατήσει “δικά της” παιχνίδια” ? Πως δεν υπάρχει στοιχειώδης πειθαρχία και οι παίκτες κάνουν ο,τι θέλουν χωρίς συνέπειες? Ότι οι τερματοφύλακες δε βλέπονται? Παλιοί και νέοι.

Ότι η ομάδα πήγε να παίξει προκριματικούς με ρόστερ που σέρνεται? Προετοιμάστηκαν υποτίθεται για πότε? για τον Δεκέμβριο που θα έχουμε χάσει όλους τους στόχους?

Α, ρε μπάρμπα κάτι ήξερες. Στο κρισιμότερο σημείο την κοπάνησες.

Πραγματικά απόλαυσα το μπάσιμο του Μάριου. Το περίμενα κιόλας διότι όπως και να το κάνεις, η εταιρεία είναι δική του. Αλλά και η ελπίδα μας. Διότι πράγματι ο Αλμέιδα μπορεί και να φύγει, όμως ο Ηλιόπουλος θα παραμείνει, κι αυτός θα ξαναμαζέψει αυτά που χρειάζονται. Αυτό δηλαδή λέει η θεωρία, που είναι η σταθερά μας.

Την οποίαν σταθερά αναζητούσε κι ο Μάριος, σαν καινούργιος στον χώρο και στην εταιρεία. Και πράγματι η σταθερά του ήταν ο Αλμέιδα ( κακώς για μένα αλλά δεν γίνεται και να έκανε διαφορετικά ). Βλέπετε ο Αλμέιδα, ως ψυχάκιας, κατώρθωσε και κέρδισε τον κόσμο. Αναφέρομαι στον κόσμο που την μπάλα την βλέπει σαν αποτέλεσμα και μόνο ή τον άλλο κόσμο, τον οργανωμένο, που πάντα καρτερεί η ομάδα να έχει κρίση. Η κρίση πάντα δημιουργεί την ευκαιρία για φωνές αλλά και για συνθήματα αγάπης.

Πριν όμως πάει φουριόζος στα Σπάτα, είχε φροντίσει να κάνει μια άλλα τρομερή κίνηση. Να παρευρεθεί με τους οργανωμένους στη μετονομασία της θύρας τους. Κι εκεί αντάλλαξαν τα πρώτα λογάκια, σφίχτηκαν τα χεράκια και πιάστηκαν κι από τους ώμους. Αυτή ήταν η πραγματικά αρχηγική εμφάνιση, παρέα με την ατάκα, ” μην ανησυχείτε, θα κάνουμε αυτό που πρέπει…”. Ήταν σαν να εξασφάλιζε τα νώτα του πριν την επίσκεψη ( sic ), όπως ονομάστηκε από τα έγκυρα sites.

Δεν ήταν καθόλου επίσκεψη. Ήταν καθαρή μπούκα στο υποτιθέμενο άβατο, όπως το έχει χαρακτηρίσει ο in Matias we trust. Που δεν καταλαβαίνω πόσοι κάνουν trust και πόσοι δεν κάνουν. Όπως δεν καταλαβαίνω το γιατί τονίζεται τόσο πολύ αυτό το trust από τους ρεπόρτερ κυρίως. Λέτε νάχουμε παλιές καταστάσεις, τότε που εκτός από την διοικητική σχέση των υπαλλήλων, είχαν αναπτύξει και παράπλευρες σχέσεις με τα μέσα ενημέρωσης; Θα φανεί λίαν συντόμως από τον τόνο της κριτικής.

Στη μπούκα λοιπόν αυτή, οι στόχοι ήταν ο Αλμέιδα και ο Πινέδα. Κι ήταν ένα πολύ λογικό ξεκαθάρισμα, που το περιμέναμε. Πρώτον γιατί μας είχε ζαλίσει τ’ αρχίδια ο κοντός κι ο manager του τόσο καιρό και δεύτερον διότι ο προπονητής είχε αρχίσει και συμπεριφερόταν σαν νάναι αυτός ο ιδιοκτήτης. Η μαλακή λοιπόν δράση με τον κόσμο, έγινε μια ήσυχη βουή προς τον trust, τον οποίον στήριξε ( καταλαβαίνετε ) και τον ονόμασε ξανά μαέστρο, που όμως είναι υπεύθυνος και για τα καλά και για τα σκατά που βλέπουμε, και φυσικά μια άγρια επίπληξη προς τον κοντό : Φέρε 14 και ουστ. Βάζοντας αυστηρά επαγγελματικά όρια στο άβατον.

Και πραγματικά τον παίρνει τον Μάριο να κάνει αυτές τις κινήσεις. Είναι πολύ νεότερος από τον Μελισσανίδη και θέλει να πετύχει. Ο Μελισσανίδης το είχε χάσει με τις αγκαλιές και τα φιλιά και τις τσάρκες με το “Βέρα”. Βάλτε και λίγο την ηλικία, βάλτε και στην συναισθηματική φόρτιση λόγω των stends, βάλτε κι ότι ποτέ δεν διοίκησε κανονικά εταιρεία, κι ο Αλμέιδα τον καβάλησε. Τώρα όμως τα πράματα δεν είναι έτσι. Ο καθένας είναι προ των ευθυνών του, και φυσικά με πιθανή πρόκριση το πρόστιμο χαρίζεται. Μαστίγιο και καρότο λέγεται αυτό.

Φυσικά μια πρόκριση απέναντι σε ένα καφενείο, δεν είναι τρομερά δύσκολη υπόθεση. Το δύσκολο είναι η είσοδος στον όμιλο μετά, όπως και το παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Εκεί που θα πρέπει ο ψυχάκιας να κάνει rotation και να χρησιμοποιήσει όλο το ρόστερ του. Ένα ρόστερ το οποίο είναι γερασμένο πλέον και θέλει άλλη διαχείριση από τον φαν της έντασης. Κι ένα ρόστερ που μοιάζει διχασμένο, για να το πω ευγενικά. Και το λέω έτσι, διότι κι εγώ θέλω η ΑΕΚ να μπει στον όμιλο κι ο Μάριος να κονομήσει. Όμως φοβάμαι, εδώ και πολύ καιρό, ότι η ιστορία του Αλμέιδα σαν προπονητής επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.

Αυτήν την στιγμή, Ζήτω η Ένωσις.

Κανείς φυσικά δεν κατάλαβε γιατί δεν είχαμε σήμερα κανονικό αριστερό μπακ. Κάποιοι υποπτεύθηκαν την επαναφορά του 3-5-2, αλλά δεν έβγαινε ούτε για την σημασία του αγώνα, ούτε και με τους υπόλοιπους που ήταν μέσα. Εν πάση περιπτώσει, το είδαμε κι αυτό όσο κι αν ο Κάλενς τίμησε το όνομα του.

Απλά είχε την ατυχία να έχει μπροστά του τον Γκατσίνοβιτς, που ήταν μόνιμη πηγή φόβου και λαθών. Με μεγάλη διαφορά ο χειρότερος παίκτης μας. Σε μια ΑΕΚ που ήταν σοβαρή αρκετά, τόσο στο κατέβασμα της μπάλας όσο και στη συνοχή των γραμμών της. Και στο τρέξιμο της και στο πλάνο της. Μιλάω για τριάντα λεπτά, που μάλιστα είχε κατορθώσει να προηγηθεί απέναντι σε πολύ αδύναμο αντίπαλο και σε ένα γήπεδο που θύμιζε δική μας τρίτη κατηγορία.

Κι ενώ έβλεπες συνέχεια τον Στρακόσα να διώχνει τη μπάλα, εκεί στο τριακοστό λεπτό αποφάσισαν οι πίσω να κάνουν τις μαλακισμένες πασίτσες τους – sic το ονομάζουν χτίσιμο της επίθεσης, ενώ όλοι ξέρουν ότι οι πιο άμπαλοι παίκτες μιας ομάδας είναι οι πίσω – και τα τριάντα λεπτά της κυριαρχίας μας χωρίς καμία απειλή για τοπ τέρμα μας, φάγαμε ένα αστείο γκολ πάλι προσφορά μας. Το έλεος πότε θα το πεις ;

Κατά τα άλλα, είχαμε κορυφαίο τον Λιούμπισιτς, πολύ τρεχαλητό τον Σιμάνσκι και αρκετά θετικό τον Πινέδα. Είχαμε την κατοχή της μπάλας, είχαμε μια σοβαρότητα κι είχαμε αρκετά σωστά πράματα. Ήταν καλύτερη η ομάδα σε σχέση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια αλλά δεν λέει και πολλά αυτό. Το να ξαναβάζεις τον αντίπαλο στο κόλπο είναι πλέον μάστιγα. Αλλά αυτά τραβάς αν δεν έχεις μπαλαδόρο στο κέντρο να ζητήσει τη μπάλα….

Ήρθε όμως το δεύτερο ημιχρόνιο κι όλα τακτοποιήθηκαν. Φάνηκε ξανά το δόγμα in Matias we trust. Η απόλυτη μαλακία που μαστίζει την ΑΕΚ. Μια ομάδα νούμερο, μια ομάδα ασύνδετη, άνευρη, άοσμη κι απαίσια ποδοσφαιρικά. Παίζοντας απέναντι σε κάτι ξυλοκόπους, δεν έκανε ούτε μία τελική στο αντίπαλο τέρμα, έφαγε γκολ από τον αντίπαλο τερματοφύλακα και μετά σφράγισε τη ντροπή της και με ένα τρίτο γκολ.

Ήταν η χειρότερη ΑΕΚ επί εποχής Αλμέιδα, που κανείς πλέον δεν ξέρει τι στηρίγματα έχει για το τριετές project του και για το τι ζητάει μέσα στο γήπεδο. Ούτε πρεσάρισμα υπήρχε, ούτε ηρεμία, ούτε σωστή ανάπτυξη, ούτε φυσικά ορθολογική κατανομή των δυνάμεων ή του χρόνου παγώματος του παιχνιδιού. Που κατ’ ευφημισμόν ήταν ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Ένα απέραντο ξυλίκι ήταν, που από τη μια μεριά έβλεπες μια κακομοίρα ΑΕΚ κι από την άλλη έβλεπες συνεχείς καθυστερήσεις και δήθεν τραυματισμούς για να κοπεί ο όποιος ρυθμός.

Η ομάδα αγαπητοί κι αγαπητές είναι σοβαρά άρρωστη. Φυσικά θέλει ενίσχυση αλλά εδώ μιλάμε ότι ακόμα και παίκτες σοβαροί, μοιάζουν να βρίσκονται σε αποσύνθεση. Μοιάζουν να μην ενδιαφέρονται με συνεχή λάθη, συνεχείς επιπολαιότητες και μια χαλάρωση που είναι ανεπίτρεπτη. Κι έχουν χάσει τόσο την προσωπική όσο και την ομαδική τους εμπιστοσύνη.

Οι αλλαγές που έκανε ο Αλμέιδα, φυσικά ήταν σωστές αλλά δεν προσέφεραν τίποτα αφού στο κανονικό γήπεδο, δεν παίζουμε play station. Ο άνθρωπος είναι ικανός να τους κάψει πριν την ώρα τους. Και μιλάμε για σήμερα, που ο αντίπαλος ήταν της πλάκας και που σου είχε δώσει το γήπεδο να παίξεις ό,τι θέλεις. Κι εσύ απέδειξες ότι είσαι άτακτος κι αδούλευτος σε κάθε στοιχειώδη τακτική. Και να είμαστε και στην τρίτη χρονιά του project…

Να το θυμίσω : 3-1, και η ΑΕΚ χειρότερη στο δεύτερο μέρος από το παιχνίδι με την Ανδόρα. Οι αναταράξεις άρχισαν και θάναι έντονες. Δέστε τις ζώνες σας.

Υγ1. Φυσικά θα διαβάσουμε ότι ευτυχώς το χαστούκι ήρθε νωρίς κι ο Ματίας θα διορθώσει τα πράματα. Φυσικά η δημοσιογραφία έχει εξειδίκευση στη μαλακία…

Υγ2. Ο αληταράς δεν εμπιστεύεται πλέον κανέναν για αριστερό μπακ;

Παιχνίδι στο πρώτο ημιχρόνιο, να μασάς και να φτύνεις. Μετάδοση τηλεοπτική μόνο για να ψάχνεις να βρεις πού ήταν η μπάλα. ΑΕΚ; Να φτύνεις κυριολεκτικά τον κόρφο σου. Άσε δε τους ηρωϊκούς οπαδούς με τα καπνογόνα. Τι να πεις άλλο.

Να πεις ότι μια ξεκληρισμένη από τον κόβιντ ΑΕΚ, προσπαθούσε να βρει πώς θα συνδυαστεί για να αντιμετωπίσει ένα καφενείο. Το πιο δημιουργικό της χαφ,ο Φερνάντες, ήταν ένα νεκρό κορμί κι ο Λιούμπισιτς ήταν μακριά από τις εμφανίσεις του. Ευτυχώς που υπήρχε ο Στρακόσα, που σε τέσσερις περιπτώσεις κράτησε την ομάδα στο κόλπο. Αυτός ήταν κι ο κορυφαίος.

Ευτυχώς βεβαίως που μπήκε το γκολ του Γκαρσία, ατομικό ωραίο και λόγω ολιγωρίας τη; αντίπαλης άμυνας, όμως ευτυχώς. Διότι παρότι οι αντίπαλοι καφενείο, έτρεξαν όσο μπορούσαν, πίεσαν και προσπάθησαν. Πολύ παραπάνω από εμάς, αυτό πρέπει να καταγραφεί. Έκαναν πιο πολλές τελικές σε σχέση με εμάς, εμείς όμως είχαμε την αποτελεσματικότητα – πρώτη φάση και γκολ -, ενώ είχαμε μια τρομερή φάση ανάπτυξης στο τελευταίο λεπτό, που όμως η τελική προσπάθεια εκτελέσθηκε από τον Γιόνσον.

Πολλά παράπονα είχα από την ομάδα. Το ότι ο Βίντα έπαιξε δεξί μπακ – καλά πήγε στο πρώτο μέρος – δεν είναι σοβαρή δικαιολογία για το πρόβλημα που υπήρχε στο κέντρο, το οποίο έχανε εύκολα η μπάλα, και φυσικά δεν είχε κάποια δημιουργική ιδέα. Ένα μονοκόμματο πράμα ήταν η ομάδα λες κι αντιμετώπιζε κάποιο μεγαθήριο. Που λογικά με αυτήν την ενδεκάδα θα είχε κατέβει. Ρότα και Γαλανόπουλος, δεν μετράνε πουθενά στις απώλειες. Ο Ελίασον σίγουρα, για τον δε Πινέδα κανείς δεν ξέρει. Λίγη σοβαρότητα δεν θα ήταν άχρηστη !!!

Κι ήρθε το δεύτερο μέρος, που στην ουσία δεν άλλαξε και κάτι σε σχέση με όσα έχω γράψει. Ούτε σοβαρότητα ήρθε, ούτε και κάτι άλλο σημαντικό. Να πούμε για το αυτοκόρνερ του Στρακόσα ή να πούμε για το γκολ που έχασε ο Μάνταλος; Μάνταλος στην ΑΕΚ του 2025; Μιλάμε για τουλάχιστον γέλια. Ακόμα κι απέναντι σε καφενείο.

Όμως η ρέντα ήθελε την σαφώς καλύτερη ομάδα, την πιο πλούσια, την ανώτερη ποιοτικά κι έγινε το χατήρι μας, όπως και της Ουέφα. Εν μέσω πάρτυ, που θα δούμε πόσο θα στοιχίσει σε πρόστιμα ή στην έδρα. Κι αυτή η ρέντα, αφού μας πέρασε από δύσκολες καταστάσεις, μας έφερε μια ισοπεδωτική νίκη με πολλά γκολ. Εγώ πάντως ένα ουφ το ξεστόμισα στο δεύτερο γκολ. Βλέπετε ακόμε κι απέναντι σε καφενείο, πιο πολύ το ρολόι κοίταζα παρά την απόδοση της ομάδας.

Η οποία ευτυχώς είχε τον Κοϊτά από ένα σημείο και μετά. Όπως φυσικά είχε τον αποτελεσματικό σήμερα Γκαρσία. Όπως και το ανέβασμα του Λιούμπισιτς. Οι καρκίνοι Φερνάντες και Γκατσίνοβιτς είχαν βγεί, ενώ αποφάσισε να ξεκοτέψει κι ο Ρότα και κάπως να ξεκουράσει τον μεγάλο αρχηγό μας, τον Βίντα.

Συγχαρητήρια δεν αξίζουν σήμερα. Αυτό δα έλειπε. Πολλά μπράβο στον Στρακόσα, στον Βίντα, στον Λιούμπισιτς και στον Κάλενς. Αυτούς είδα για κορυφαίους μαζί με έναν Σιμάνσκι που έτρεξε πολύ αλλά χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Φυσικά η ομάδα έτσι όπως είναι δεν θα πάει πολύ μακριά. Χρειάζεται χαφάρα άμεσα. Μια προσωπικότητα που να δεσπόζει και να ξέρει και μπάλα. Όλοι αυτοί που λείπανε, ναι μεν θα είχαν δώσει κάποια καλύτερη εικόνα, όμως είναι μουσικά όργανα χωρίς μαέστρο.

Κατ’ αρχήν να συστήσω ψυχραιμία. Είναι το πρώτο συστατικό για φέτος, που θα έχουμε μπόλικα. Σε πολλά επίπεδα. Και κατά δεύτερον να δούμε σημαντικά γεγονότα. Κατά πρώτον ότι κερδίσαμε κάποια Ίντερ. Μπορεί να μην είναι η ιταλική, αλλά μετά από χρόνια κάποια παιδιά θα διαβάζουν την ιστορία και μπορεί να πιστέψουν ότι βάλαμε τέσσερα γκολ στην Ίντερ. Άλλωστε μπορεί το δεύτερο συστατικό του ονόματος της, να γραφτεί με μικρά γράμματα. Κι άλλωστε το βιβλίο της ιστορίας της ΑΕΚ, το γράφουμε εμείς δια των γραφιάδων μας. Όπως τα αγάλματα των δυό παικτών μας. Έχουν καμία σχέση με αυτούς; Νομίζεις ότι βλέπεις ομορφάντρες Ευρωπαίους.

Κατά δεύτερον λοιπόν, να πούμε ότι πρώτη φορά βλέπω ανδρική ποδοσφαιρική ομάδα, να έχει τόσες γυναίκες στον πάγκο. Με εντυπωσίασαν οι Ανδορίτες, όπως με εντυπωσιάζει κι όλη η Ευρώπη καιρό τώρα. Κατά τρίτον να πούμε ότι η ΑΕΚ έπαιζε σήμερα απέναντι σε πιτσαρία. Και κατά τέταρτον να πάμε στην κριτική του αγώνα, όσο αυτή μπορεί να γίνει. Και το λέω αυτό διότι στη ζωή μου συγκρίνω μήλα με μήλα κι όχι μήλα με σύκα. Και θα μπορούσα να κλείσω την κριτική με το απλό : Είσαι πανδίκαια με τέσσερα γκολ μπροστά. Κι έρχεσαι τελικά, 4-3. Είσαι ή δεν είσαι μαλάκας;

Δεν χρειάζονται απαντήσεις. Όλα είναι γνωστά από πέρσι και τίποτα δεν έχει διορθωθεί. Το σημερινό παιχνίδι είναι επανάληψη του Αγρίνιου, της Κηφισιάς ή των Σερρών. Άντε και του ματς με τον ΠΑΟΚ στο γήπεδο μας. Δεν ξέρει ο άνθρωπος, δεν μπορεί, δεν θέλει να μάθει. Για τον Αλμέιδα μιλάω. Θα αδειάσει το ποτήρι της ενλεργειας, και μετά θα πλακωθεί σε άστοχες αλλαγές και σε τιμωρίες παικτών έτσι άνευ λόγου.

Ο κορυφαίος σήμερα Λιούμπισιτς, αριστερός μπακ; Την ώρα μάλιστα που δεν θέλει να παίζει σε αυτήν την θέση; Κι ο Πήλιος γιατί δεν μπήκε στην θέση του αφού τον κράτησαν στην ομάδα; Ούτε στο 4-1 δεν κρίνεται ικανός; Ο Άμραμπαντ σέντερ φορ; Εντάξει συμφωνούμε ότι δεν κάνει ο Γκαρσία, αλλά θα τους πηδήξουμε όλους; Φυσικά κι άλλα τέτοια μπορούμε να βρούμε, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία.

Η ουσία είναι ότι η ομάδα ξαναέδειξε τις περσινές παθογένειες και ειδικά στον τομέα της διαχείρισης ενός σκορ απέναντι σε ένα καφενείο. Το οποίο ήρθε – και μπράβο του – να παίξει ανοιχτά κι όπου βγει. Κι εσύ τι έκανες; Έβλεπες τον Γκαρσία να παραπαίει, να χάνει ανεπανάληπτα τετ α τετ κι απλά να παίρνει το ριμπάουντ, να έχεις δεκάρι τον Στρακόσα, να έχεις καλό τον Γκατσίνοβιτς, όλους τους άλλους τρεχαλητούς αλλά μπερδεμένους, και στο τέλος να βλέπεις μέσα στην ομάδα τον Γαλανόπουλο – με αλλαγή μάλιστα στο κρανίο του Αλμέιδα αντί του Πινέδα – και τον Μάνταλο !!@!!

Το έλεος πότε το λες; Αύριο στο πρωτάθλημα; Μεθαύριο στο κύπελλο; Ή μήπως στο τρίτο ευρωπαϊκό παιχνίδι; Οι αποφάσεις πρέπει νάναι γρήγορες. Διότι το παιχνίδι το βλέπαμε, δεν στράβωσε κάποια στιγμή από λάθη μόνο μεμονωμένα. Ήταν κακή η ΑΕΚ, χωρίς οργάνωση και στρωτό παιχνίδι. Και δεν χρειαζόντουσαν οι μεταγραφές για να κερδίσεις με δυό γκολ την πιτσαρία. Δεν θέλαμε ούτε ισοπέδωση, ούτε ανδραγαθήματα. Να περάσουμε μια ήρεμη βραδυά. Την πέρασε κανείς; Σίγουρα όχι αυτοί που αποδοκίμασαν στο τέλος. Ποιόν; Θα το βρουν μάλλον αργότερα. Το θέμα είναι το βρει γρήγορα ο Ηλιόπουλος, που πρέπει να απομακρύνει τον Μελισσανίδη και τα στελέχη του χθες.

Υγ1. Υπάρχει καιρός, πάρτε αποφάσεις τώρα.

Υγ2. Κι ο Μουκουντί στον κόσμο του.

Υγ3. Από χαφ εντάξει;

Είμαστε καλά παιδιά και κρατάμε τις ζώνες μας δεμένες, όπως είπε ο νέος ιδιοκτήτης. Και πραγματικά δεν έχουμε κάποιο λόγο να μην τον ακούμε, αφού τηρούνται όλες οι υποσχέσεις του. Σιγά σιγά συμπληρώνονται οι τρύπες της ομάδας και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο.Τόσο σε προδιαγραφές όσο και οικονομικά. Μεταγραφές είναι βέβαια, άρα ζάρι και λαχείο, όμως η προσπάθεια γίνεται και στην θεωρία φαντάζει ότι η ομάδα μας θα είναι καλή.

Ακόμα λείπουν βέβαια κάποια απαραίτητα στοιχεία. Ένας φορ, ένα στόπερ ακόμα, ένα αριστερό μπακ, και για μένα μια χαφάρα. Δεν είναι ότι είμαι πλεονέκτης, ούτε ότι κάνω υποδείξεις. Απλά όταν πήγαινες για τον Σισέ, έδειξες ότι υπήρχε η ανάγκη. Στα αριστερά σίγουρα υπάρχει το κενό, όπως βέβαια και στην επίθεση. Το χαφ είναι η δική μου τρέλα, ειδικά όπως είδα την ομάδα στην Κύπρο, που ήταν για τα μπάζα.

Κατανοητό ότι είναι πολύ νωρίς κι απόλυτα αποδεκτό ότι είμαστε σχεδόν στο τέλος της προετοιμασίας. Όμως το ημερολόγιο λέει ότι παίζουμε την άλλη εβδομάδα, οπότε δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Και βέβαια άλλη ΑΕΚ θα δούμε στο πρωτάθλημα , κι ειδικά μετά το Νοέμβρη, όμως ο Αλμέιδα κατέβασε ό,τι καλύτερο διαθέτουμε αυτήν την στιγμή, κι η εμφάνιση ήταν για να μασάς και να φτύνεις.

Έχουμε λοιπόν τις ζώνες μας δεμένες και για τις επόμενες κινήσεις αλλά και για το οικονομικό. Ελπίζω να το έχουν μελετήσει το θέμα αρκετά με τα ψηλά συμβόλαια τα οποία μάλιστα δεν πρόκειται να έχουν μεταπωλητική αξία. Διότι έτσι όπως πάνε, για σχεδόν δέκα μεταγραφές, του χρόνου μπορεί να χρειάζονται άλλες τόσες. Μπορεί να χαιρόμαστε σαν οπαδοί και σαν Έλληνες του έχει ο Θεός, όμως την ΑΕΚ δεν την θέλουμε μόνο για φέτος…

Την ΑΕΚ, που βάσει της κλήρωσης, την θέλουμε να πάει αφρενάριστη μέχρι το τηγάνι. Δηλαδή με έντεκα συνεχόμενες νίκες. Φυσικά είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά λέμε τι δείχνει η πραγματικότητα καθώς και η ευφορία από τις μεταγραφές. Μπορεί φέτος να μιλάμε για δυό ενδεκάδες εφόσον οι παίκτες δείξουν να θέλουν αυτήν την συνέχεια στην καριέρα τους.

Υγ1. Την Τετάρτη θα έχουμε κανονικά την κριτική του αγώνα. Δεν θα πάω στο γήπεδο αφού σέβομαι τον εαυτό μου.

Υγ2. Καλή επιτυχία στην ομάδα μας.

Η ομάδα ολοκλήρωσε την προετοιμασία της στο εξωτερικό λοιπόν, κι έρχεται πίσω με προφανή σκοπό να γίνει ομάδα. Να μεταγράψει τα κομμάτια της που λείπουν σε επίπεδο προσθηκών – προς το παρόν εγώ δεν βλέπω καμία αναβάθμιση – και φυσικά να γίνει ομάδα. Αυτή είναι η μίζερη πραγματικότητα προς το παρόν. Και δεν είμαι καθόλου απαισιόδοξος, οφείλω να το πω.

Αν πρέπει να γίνεται κάποια προετοιμασία για παίκτες οι οποίοι δεν πρόκειται να παίξουν, ας γίνεται. Προφανώς υπάρχουν λεφτά για πέταμα. Πάντως αυτό που είδαμε σαν ΑΕΚ στα φιλικά, ήταν για ολοκληρωτικό πέταμα και καμία συμπάθεια δεν αξίζει. Δεν με ενδιαφέρει αν οι προπονήσεις ήταν διπλές ή τετραπλές, ούτε φυσικά με ενδιαφέρουν τα συμπεράσματα του Αλμέιδα ή αν το έχει ξανακάνει σε άλλη ομάδα στο παρελθόν.

Φυσικά λείπανε οι διεθνείς και φυσικά δεν υπήρχε ούτε μία μεταγραφή με εξαίρεση τον Μπρινιόλι. Άρα τι δέθηκε στην Ολλανδία; Οι δημοσιογράφοι με τους κακομοίρηδες που τρέχανε; Το προπονητικό τημ; Η μισή ΑΕΚ Α με την ΑΕΚ Β; Κάποιοι παίκτες που δοκιμάσθηκαν σε νέες θέσεις στις οποίες δεν θα αγωνιστούν; Ας υπάρχει και κάποια σοβαρότητα επιτέλους, που όλοι χαμογελάγανε λες και πέτυχαν κάτι.

Η ομάδα θα αρχίσει να φτιάχνεται τώρα. Μετά τους τερματοφύλακες, έρχονται οι Περέιρα και Κοϊτά, που στα χαρτιά μοιάζουν με παιχταράδες. Έρχεται ο Πινέδα για να μας πει αν θα μείνει. Και φυσικά αναμένονται δυό μπακ κι ένας σέντερ φορ. Πιθανώς και κάποιος χαφ, που για μένα είναι μεγάλης σημασίας. Οπότε όλη η δουλειά, δηλαδή η φυσική κατάσταση και το μοντάρισμα θα γίνουν εδώ. Και μακάρι να έχουμε ολοκληρώσει μέχρι τον τρίτο προκριματικό μπας και γλυτώσουμε τις μουρμούρες.

Όπως λοιπόν ο καλύτερος παίκτης μιας ομάδας που έχασε, είναι αυτός που δεν έπαιξε, έτσι κι εμείς ελπίζουμε στο μέλλον και στις προσθήκες. Το να ακούμε ότι ο Γκαρσία είναι πολύ χρήσιμος τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν παίκτης, δεν μου λέει τίποτα. Χρειαζόμαστε ενίσχυση και δουλειά και φυσικά απτά αποτελέσματα. Και διακριτούς ρόλους στην ομάδα. Έχω ελαφρώς βαρεθεί τα πολυεργαλεία.

Υγ1. Τα μπαράζ άλλαξαν. Άλλαξαν για να μην μπαίνει ο Άρης στην ουσία. Στον όμιλο 5-8, οι βαθμοί θα διαιρούνται δια 2 για να μειώνονται και οι αποστάσεις.

Υγ2. Στο Euro σαφώς και ξεχώρισε η Ισπανία. Γενικά όμως το θέαμα πολύ φτωχό και κακομοίρικο.

Μπαίνουμε πλέον στο μήνα των μεταγραφών. Εδώ που θα φανεί τι σόι σχεδιασμός έχει γίνει, πόσο έχουν δουλέψει τα στελέχη, και πόση σύμπνοια υπάρχει μέσα στην ομάδα. Το τι λέμε εμείς απ΄έξω δεν έχει και μεγάλη σημασία. Ανησυχία υπάρχει και το κατανοώ, ειδικά μετά την φιλική εξάρα που πρέπει να έκοψε και πέντε χιλιάδες διαρκείας.

Προχωρώντας λοιπόν στο δήθεν τριετές project ( μαλακίες είναι αυτές αλλά χρησιμοποιώ τα επιχειρήματα τους ), σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι μιλάνε για 7 ή 8 μεταγραφές. Τώρα τι project ήταν αυτό, θα σας γελάσω αλλά δεν βαριέσαι. Ας κοιτάξουμε τις θέσεις εμείς κι ας πούμε τα δικά μας.

Με τον Μπρινιόλι, μάλλον τον Στρακόσια, και φυσικά τον Σισέ, θεωρώ ότι έκλεισε το θέμα του τερματοφύλακα και των κεντρικών αμυντικών. Τρεις λοιπόν οι προσθήκες μέχρι τα τώρα. Με την παραμονή του Άμραμπαντ ( βρείτε ποιοι δημοσιογράφοι έκαναν κωλοτούμπα με μόλις δύο ημέρες διαφορά ), και το δεξί φτερό έχει κλείσει.

Άρα το ψάξιμο προχωράει στα δύο άκρα της άμυνας, στο αριστερό εξτρέμ, στο σέντερ φορ και στον παίκτη πίσω από το φορ. Σύνολο πέντε για να έρθουμε και στα νούμερα που έχουν γραφτεί. Όλα αυτά φυσικά, χωρίς να αποχωρήσει ο Γκαρσία και ο Πινέδα. Στο σημείο αυτό να πω ότι υπάρχει εντολή στους managers του Γκαρσία για πώληση, ενώ για τον Πινέδα με ένα εικοσαράκι μας χαιρετάει. Αν γίνουν αυτά, φυσικά αυξάνει το νούμερο των προσθηκών.

Πάντως μια αξιόμαχη ενδεκάδα για το πρώτο παιχνίδι, θα υπάρχει. Δεν ξέρω το αποτέλεσμα ούτε και κάτι για το επόμενο παιχνίδι. Το πιο δύσκολο θάναι σίγουρα το τρίτο, όπου εκεί μπορεί να βρεθούμε εκτός Ευρώπης κι άρα να παίζουμε το παραμύθι του πρωταθλήματος με μόνο ένα παιχνίδι την εβδομάδα ή και να ψάχνουμε για προπονητή, χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών.

Βέβαια το νούμερο των προσθηκών μπορεί και να πέσει αν δεχτούμε ότι έχουμε αυτή την στιγμή στα δεξιά τέσσερις παίκτες, που όμως μπορεί να παίξουν και αριστερά με ανάποδο πόδι σε κάποια παιχνίδια μαζί με τον Γκατσίνοβιτς. Ελπίζω να μην γίνει κάτι τέτοιο, αλλά ό,τι και να γίνει η ομάδα χρειάζεται σίγουρα τον φορ, τον παίκτη πίσω από αυτόν και για μένα ένα χάφαρο που να κάνει μπόλικες δουλειές.

Όλα αυτά είναι οι θεωρίες, που νομίζω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με την ομάδα τα γνωρίζουν. Μένει να δούμε τι θα γίνει στην πράξη και μένει να δούμε και να μετρήσουμε τις αντιδράσεις του Αλμέιδα. Θάναι ένας Ιούλιος ενδιαφέρων σίγουρα, που μακάρι να κυλήσει με όσο το δυνατόν λιγότερο αεκτζήδικο καύσωνα. Εμείς είμαστε με δεμένες τις ζώνες έστω κι αν η ταχύτητα δεν είναι υπερηχητική.

Τελειώσαμε λοιπόν και με την σούπερ λίγδα. Λογικά έχετε δει τα μπλοκ των ψηφισάντων, που όμως δεν λένε απολύτως τίποτα για τις μετέπειτα εκτλεστικές αποφάσεις που θα παρθούν σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος και κυρίως των μπαράζ. Το να συμμετέχουν τέσσερις ομάδες ή πέντε δηλαδή αντί για έξι. Ουδόλως απασχολεί την ΑΕΚ κάτι τέτοιο. Όπως ουδόλως την απασχολεί ποιος είναι ο πρόεδρος. Ένα σπρωξιματάκι ήταν αυτό.

Την ΑΕΚ οφείλει να την απασχολεί το αγωνιστικό κομμάτι και κυρίως η ευρωπαϊκή της πρόκριση. Η ενίσχυση της ή όπως sic αναφέρεται φέτος, η αναβάθμιση της. Εκεί πρέπει να σπρώξει το ενδιαφέρον της αυτή την στιγμή και πουθενά αλλού. Εκεί που φαίνεται ότι έχει καθυστερήσει αρκετά. Διότι κατανοητό είναι να γίνονται προσθήκες στο ρόστερ μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών, αλλά κάποια παιδιά θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχουν πάει ήδη στην προετοιμασία.

Δεν μιλάω φυσικά για τους τερματοφύλακες. Με την σιγουριά που υπήρχε για τον Μπρινιόλι, η ανακοίνωση θα γίνει μόλις τελειώσει το συμβόλαιο του με την αλογοτροφή. Τώρα αν θα αποκτηθεί αμέσως κι ο δεύτερος, είναι απλά μια λεπτομέρεια. Δεν εξαρτάται η πρόκριση μας από την θέση αυτή. Αλλού είναι τα θέματα, κι είναι σοβαρά όσο κι αν οι ανανεώσεις του Χατζησαφί και του Κάλενς, απαλύνουν ελαφρώς την κατάσταση.

Εγώ μιλάω για το κέντρο κύρια και πλέον την επίθεση. Που μπορεί κι ο Τσιλούλης να προσφέρει, αλλά χρειάζονται μπόλικοι παίκτες για να συμπληρώσουν το ρόστερ ή πιο καλά για να το γεμίσουν. Μιλάμε ότι δεν έχουμε Αραούχο και Πόνσε, μάλλον δεν έχουμε Άμραμπαντ, κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι ο Γκατσίνοβιτς, ο Τσούμπερ κι ο Φερνάντες, ενώ λογικά κι ο Γκαρσία θα ξέρει πλέον ότι είναι προς πώληση. Εντάξει καταλαβαίνω ότι ασχολούνται και με μπακ αλλά δεν είναι εκεί κι όλη η ουσία.

Όπως καταλαβαίνω και την διάθεση του νέου ιδιοκτήτη για κάποια ηχηρά ονόματα, καθώς και την πλήρη απομελισσανιδοποίηση της εταιρείας και του ρόστερ. Το θέμα είναι τι ψάρια θα πιαστούν και πόσο ήρεμος θα παραμείνει ο Αλμέιδα. Ειδικά σε περίπτωση στραβής στην Ευρώπη. Διότι για φέτος, κι έτσι όπως πάει να διαμορφωθεί η κατάσταση με την συμμαχία των γαύρων, η Ευρώπη δείχνει να είναι το αποκούμπι.

Πάντως γενικά, είμαι αισιόδοξος. Νοιώθω ότι γίνονται προσπάθειες κι επαφές. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει κοσκίνισμα αρκετό κι είναι λογικό. Και νομίζω ότι κινούμεθα προς τη σωστή κατεύθυνση. Δηλαδή για την δημιουργία μιας ολοκαίνουργιας ομάδας. Που θα έχει το πάθος και την φλόγα που είχαμε πέρσι. Ελπίζω να έχει και την απαιτούμενη ποδοσφαιρική προσωπικότητα κι όχι απλά τους τρεχαλατζήδες που θέλει ο Αλμέιδα και που ήδη έχει αρχίσει και τους τραυματίζει στο εξωτερικό.

Υγ. Για μένα δεν υπάρχουν ωραιότερες συνθήκες για την ΑΕΚ και τον Ηλιόπουλο. Τα σπρωξίματα θα γίνουν ξεκατινιάσματα και θα έχουμε πολύ ενδιαφέροντα πράματα, τόσο σε επίπεδο παραγοντικό όσο και σε επίπεδο αγωνιστικό. Αρκεί να έχουμε μια δυνατή ομάδα.

Παράπονο δεν έχουμε πλέον. Ο Μάριος μας μίλησε. Πώς σας φάνηκαν οι τοποθετήσεις του; Η αγκαλιά στο τέλος με τον Αλμέιδα; Τα ισπανικά και τα vamos ; Νομίζω ότι η σκηνοθεσία παίρνει άριστα επικοινωνιακά. Ειδικά μάλιστα όταν ο Κώστας που το ξανασκέφτηκε, υπέβαλε ερωτησάρα για να δείξει και την παρουσία του. Και η απάντηση ήταν φιλικότατη και προσωποποιημένη μάλιστα, άσχετα αν δεν είχαμε αγκαλιές.

Η όλη τοποθέτηση λοιπόν, είχε αρχή, μέση και τέλος. Είχε μια δόμηση ρε αδερφέ. Ξεκίνησε με ιστορικά στοιχεία για την ΑΕΚ και τον σεβασμό που έχει επιβάλει στους αντιπάλους, ειδικά όταν αυτοί την κυνηγούσαν και μάλλον την αδικούσαν, καθώς και με κάποια οικουμενικότητα που εμφυσούμε. Φυσικά δεν ξέρω πού τα έχει βρει αυτά – εγώ άλλα θυμάμαι να ακούω σαν συνθήματα μέσα στα γήπεδα παιδιόθεν μάλιστα – αλλά δεν πειράζει. Με τους προσωπικούς βαυκαλισμούς και τους διθυράμβους, μόνο βλάκας ασχολείται. Αυτό που ενδιέφερε αυτή τη στιγμή ήταν η συγκρότηση του Μάριου. Και σε αυτήν φάνηκε ελπιδοφόρος.

Όπως βέβαια φάνηκε ότι ήθελε να έχει τον Αλμέιδα στο ακροατήριο, οπότε μάλλον αυτόν περίμενε για να μιλήσει. Για τον οποίον Αλμέιδα ετοίμασε κι αυτόν τον θεατρικό επίλογο. Στον οποίον επίλογο μάλιστα, φάνηκε πιο ψύχραιμος ο ψυχάκιας ενώ ο Μάριος έδειξε ότι μπορεί εύκολα να προσποιηθεί τον Αεκτζή, τον προστάτη και τον συναισθηματικό ταυτόχρονα.

Όμως και τον ρεαλιστή. Ειδικά όταν αναφέρθηκε στα υπάρχοντα στελέχη αλλά και στους στόχους. Πράγματι θα εισακούονται τα στελέχη αλλά και, θα κρίνονται. Μιλάμε για τα στελέχη της προηγούμενης ιδιοκτησίας φυσικά. Στα καινούργια, κι αυτός Μελισσανίδης θα γίνει αφού αυτός θα τα έχει προσλάβει. Και η κρίση θάναι μάλλον πιο απαιτητική, όπως φάνηκε κι από την δεύτερη σκέψη του Κώστα. Κάτσε να κρίνουμε τους παλιούς, μην με φορτώνετε με καινούργιους. Οπότε στον τομέα αυτόν φάνηκε μάλλον πιο τεχνοκράτης από τον προηγούμενο.

Την δική μας την αγωνία, την κάλυψε σε κάποιο μεγάλο ποσοστό. ” Από την πρώτη ημέρα ασχολούμαστε με μεταγραφές, το κάνουμε με κάποια μυστικότητα ( ο Καμαρά κι ο Φοφανά μάλλον θα ξέφυγαν από κάποιο στέλεχος πάνω σε μπύρες ), και φυσικά ό,τι θέλει ο Αλμέιδα ( για να δούμε τελικά, τον Μάνταλο τον θέλει ακόμα; ) “. Γιατί μας κάλυψε; Διότι μίλησε για πολλές μεταγραφές, μίλησε για καλές μεταγραφές. Οπότε δεν μπορούμε να έχουμε δευτερολογία στη θεωρία αλλά μόνο να περιμένουμε και να κάνουμε και τον σταυρό μας για τις δυό ομάδες που πρόκειται να δουν τα μάτια μας φέτος, αφού μέχρι τα ευρωπαϊκά play-off δεν θα είμαστε σίγουροι για τίποτα. Και ειδικά για την ομάδα του πρωταθλήματος.

Τέλος πάντων, η συνολική εντύπωση ήταν θετική. Μάλλον ξέρει πού ήρθε και μάλλον μοιάζει φιλόδοξος. Και αρκούντως μάγκας για την πρώτη στιγμή, που δεν μπορούσε να πει κάτι παραπάνω για τον Γκαγκάτση ή τον Μπέο, που όμως τους πέταξε την φωτοβολίδα του. Μια χαρά ήταν αυτή – κάπως φαντάζει η υποψηφιότητα Αλαφούζου -, ίδια με την ακέραιη απάντηση για τον χάπια.

Καλή επιτυχία λοιπόν, που μεταφράζεται μόνο στο να κονομήσει. Μόνο τότε θα κονομήσει και η ΑΕΚ, δηλαδή κι εμείς. Και μάλιστα γρήγορα αφού δεν ζητήθηκε καμία πίστωση χρόνου άσχετα αν η λογική της μπάλας δεν συνηγορεί με αυτό. Όμως όπως και να το κάνω, το να δέσω τη ζώνη και να τρέξω, μου αρέσει. Με αδρεναλίνη στα ύψη αλλά και ψυχραιμία. Σαν να βλέπω τον εαυτό μου λίγο πριν μπει στο roller coaster τότε στη Φλώριδα. Κάπως έτσι ανανέωσα και την κάρτα μου ξανά.

Υγ. Η μεταβίβαση των μετοχών είναι στο 80%….