ΑΕΚ – Λεβαδειακός

Τα λέγαμε το μεσημέρι πως η ΑΕΚ συνήθως μετά από καλές εμφανίσεις στο επόμενο παιχνίδι κατεβαίνει ασόβαρη. Αυτό έγινε και σήμερα μόνο που ήταν σε συνδυασμό με το πνεύμα των Χριστουγέννων που παίζει μπαλίτσα και γκελάρουμε πριν τις γιορτές.

Είναι πιο ενοχλητικό να χάνεις από τον Λεβαδειακό, πόσο μάλλον εντός έδρας.

Πάντως αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι ο Λεβαδειακός φέτος έχει αξιοπρεπή ομαδίτσα.

Εμείς στα πρώτα λεπτά ψαχνόμασταν. Μέχρι το 10′ περάσαμε το κέντρο 1-2 φορές, λες και οι παίκτες περίμεναν πως κάποιος άλλος θα κάνει τη δουλειά τους. Ίσως η κερκίδα, δεν ξέρω.

Ίσως να νομίζουν πως έβγαλαν την υποχρέωση με τον παοκ και δεν χρειάζεται να παίξουν δεύτερο σερί παιχνίδι. Νωχελικότητα και τεμπελιά στα πρώτα λεπτά.

Στα μέσα του 1ου ημιχρόνου η ομάδα άρχισε να πιέζει κυρίως με Πινέδα και Φερνάντεζ από δεξιά, δημιούργησαν καλές προϋποθέσεις όμως τα χαλούσαμε στην τελική προσπάθεια.

Λιούμπισιτς-Πινέδα σε ρηχά νερά, όμως παρόλα αυτά βγήκαν κάποιες φάσεις χωρίς να μπορούμε να σπρώξουμε τη μπάλα στα δίχτυα.

Η γενικότερη εικόνα ήταν γύρω-γύρω όλοι με κάποια σουτ εκτός περιοχής που πήγαν άουτ.

Παρόλο που είχαμε ψηλό φορ μπροστά δεν παίξαμε με σέντρες μήπως εκμεταλλευτεί κάποια από αυτές.

Τώρα θα πει κάποιος ότι τις σέντρες τις βγάζουν συνήθως οι πλάγιοι, και εμείς έχουμε Πήλιο που βάζει το κεφάλι κάτω και τρέχει πάνω στη γραμμή λες και τον βάλαμε να τρέξει 100άρι με τον Μπολτ.

Όμως ο δάσκαλος κατάλαβε το πρόβλημα και στο Β’ ημίχρονο άλλαξε τον Πήλιο με τον Χατζισαφί, ο οποίος λίγο μετά την είσοδό του στο παιχνίδι έκανε μπέναλτ.

Είναι να έχεις το κοκαλάκι της νυχτερίδας, που λέμε. Μια φορά έκανε νωρίς αλλαγή, έβγαλε τον κακό μπακ αντικαθιστώντας τον με έναν επίσης κακό μπακ ο οποίος μόλις μπήκε έκανε μπέναλτ.

Στη συνέχεια έκανε κι άλλες αλλαγές, οι οποίες δεν έκαναν κάποια διαφορά.

Για να γυρίσεις παιχνίδι χρειάζεσαι διαχειριστή-γάτο, και η ΑΕΚ τέτοιον δεν έχει στον πάγκο.

Οι αλλαγές που κάνει είναι τυπικές (μπαίνει παίκτης – βγαίνει παίκτης), απολύτως προβλέψιμες, χωρίς κανένα σχέδιο και περιμένει οι παίκτες να γυρίσουν το παιχνίδι μόνοι τους.

Γενικά, μια “αδούλευτη” ομάδα που αν δεν της βγει το παιχνίδι από την αρχή φλερτάρει με την γκέλα καθώς βασίζεται κυρίως σε ατομικές εμπνεύσεις.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 9 σχόλια

ΑΕΚ – παοκ

Μετά από καιρό είδαμε επιτέλους μια ΑΕΚ να κυριαρχεί, να πιέζει και να δημιουργεί ευκαιρίες όμως και πάλι λειτούργησε η κωλοφαρδία του παοκ και αντί να πάει στο ημίχρονο με 3-0 πήγε με 0-0.

Σε αντίθεση με όσα είχαν γραφτεί πριν το παιχνίδι ο Αλμέιδα κατέβασε μια σχετικά λογική 11αδα ξεκινώντας με ο,τι καλύτερο και ποιοτικότερο έχει (θεωρητικά).

Υπήρχε τρέξιμο, πίεση, δημιουργία φάσεων όμως στο τέλος πηγαίναμε στη βρύση και πίναμε το λαστιχάκι, που έλεγε κάποτε μια ψυχή. Κερδίσαμε μπέναλτ, χάσαμε το μπέναλτ και το γκολ στην επαναφορά δεν μέτρησε γιατί θεωρήθηκε πως ο Χατζισαφί μπήκε στην περιοχή νωρίτερα.

Η έδρα σπρώχνει την ομάδα, όμως κάποιος πρέπει να σπρώξει και την μπάλα στα δίχτυα.

Αυτό έγινε στο β’ ημίχρονο μετά από ένα καλό κατέβασμα και ασίστ του Μαρσιάλ με σκόρερ τον Λαμέλα. Ο Μαρσιάλ όσο περνά ο καιρός εξελίσσεται σε κομβικό παίκτη στα αριστερά.

Μετά το γκολ του Λαμέλα σαν να υποχώρησε λίγο η ομάδα και σε συνδυασμό με την αλλαγή του Γκαρσία ο παοκ πήρε μέτρα στο γήπεδο και άρχισε να πιέζει για την ισοφάριση δημιουργώντας 1-2 καλές φάσεις.

Η ΑΕΚ στο β’ ημίχρονο περισσότερο προσπάθησε να φυλάξει τα νώτα της και να βγει με αντεπιθέσεις.

Σ’αυτό δεν τη βοήθησε η αναγκαστική αλλαγή του Γκαρσία, αφού ο Πιερό δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά για πίεση μπροστά.

Ο Αλμέιδα έβαλε και τον Σιμάνσκι για να κοντρολάρει καλύτερα το παιχνίδι και να κόψει τις επιθέσεις του παοκ που προσπαθούσε να ισοφαρίσει με τον Σαμάτα.

Όμως όσο η ώρα περνούσε και γκολ δεν έμπαινε ήταν λογικό να υπάρχει εκνευρισμός που είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή του Λόβρεν.

Κάπου εκεί το παιχνίδι είχε σχεδόν κριθεί. Ο παοκ φεύγει “ευχαριστημένος” που πήρε σκορ το οποίο δεν τον αποκλείει από απόψε, και η ΑΕΚ θα πρέπει να διαχειριστεί έξυπνα αυτό το 1-0 γιατί τα τελευταία χρόνια μας έπιασε πολλές φορές κορόιδα ο Λουτσέσκου.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 8 σχόλια

ΛΑΜΙΑ – Α Ε Κ

Σήμερα δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο για την ενδεκάδα που μπήκε στο γήπεδο της Λαμίας. Ήταν από τις καλύτερες όσο κι αν εγώ, που είμαι γκρινιάρης, δεν καταλαβαίνω τέτοια επιμονή στην χρησιμοποίηση του Φερνάντες αλλά και του Μαρσιάλ. Ειδικά του δεύτερου, που δεν δίνει τίποτα στο παιχνίδι, ούτε παραγωγή, ούτε ενέργεια.

Παράπονα λοιπόν έχω από τους παίκτες μας. Κι ειδικά αυτούς του κέντρου, τους επιφορτισμένους με την οργάνωση του παιχνιδιού. Ήταν για τα μπάζα. Άνευροι, νωθροί, άτολμοι και πολύ κουραστικοί. Να ξέρουμε και με ποιόν έπαιζαν. Με τα δεύτερα της Λαμίας τα οποία ήταν παρατεταγμένα σε μορφή πούλμαν και με εντολή να μην βγουν από την περιοχή τους.

Τίποτα οι δικοί μας. Ένα οριζόντιο ποδόσφαιρο, χωρίς τρεξίματα, μια κούραση κι ένα θέαμα σούπα. Εντάξει να μην αδικήσω τα τέσσερα άστοχα σουτ εκτός της περιοχής, ούτε και την τελική του Λιούμπισιτς, που κατώρθωσε και την έχασε. Μιλάμε για ένα τραγικό πρώτο μέρος, που ήθελες ξανά να σπάσεις την τηλεόραση. Ρε να μην βλέπεις τίποτα ή μάλλον να βλέπεις ένα ξυλίκι. Για άλλη μία φορά η ομάδα πέταξε ολόκληρο το πρώτο μέρος και φυσικά προβλημάτισε ξανά.

Και περίπου στο ίδιο τέμπο, πήγε και το δεύτερο μέρος. Τίποτα που να πεις ότι σε θάμπωσε. Όμως είχαν δημιουργηθεί περισσότεροι διάδρομοι αφού η κούραση είχε αρχίσει και εμφανιζόταν στους αντιπάλους. Ο Αλμέιδα δεν καταλάβαινα τι περίμενε και καθυστερούσε τις αλλαγές. Για να κατανοήσουμε τι λέμε, πρέπει να είχαμε σήμερα κορυφαίο τον Μουκουντί σε επίπεδο ορμής, διάθεσης και κατεβάσματος της μπάλας. Εννοώ σταθερά κορυφαίο διότι πολύ κοντά του φυσικά βρέθηκε και ο αδικημένος Μήτογλου, που έβαλε και το γκολ μετά από δυό απανωτά κόρνερ του Λαμέλα, που τα χτύπησε όπως πρέπει.

Έλεγα θα ηρεμήσουμε και φυσικά θα βάλουμε και δεύτερο. Τίποτα. Αν εξαιρέσω μια μαλακία που έκανε ο Γκαρσία και χάσαμε το προφανές, η ομάδα συνέχισε να περπατάει, να φλυαρεί και να προσπαθεί να ροκανίσει τον χρόνο. Ακόμα και μετά από πέντε αλλαγές εν συνόλω, ναι μεν δεν κινδυνέψαμε πίσω αλλά ήταν αδύνατον να κρατήσουμε τη μπάλα ή να κάνουμε ένα ακίνδυνο παιχνίδι με αλλαγή πάσας. Πλάκωσε τις γιόμες η Λαμία κι αρχίσαμε τα γιούρια και τα φτου ξελευθερία, τρέμοντας μην γίνει κάποιο προσωπικό λάθος.

Ευτυχώς δεν έγινε και φύγαμε με τους βαθμούς της νίκης, που φυσικά αφιερώνεται σε όλο αυτόν τον κόσμο που ταξίδεψε και υποστήριξε την ομάδα σε όλο τον αγώνα. Υποστήριξε δηλαδή όλη αυτήν την αηδία που έχει φτιάξει ο Αλμέιδα, που προσπαθεί να κάνει δημόσιες σχέσεις στα αποδυτήρια. Μπορεί ο Ηλιόπουλος να πανηγύριζε στο τέλος λες κι είχε κατακτήσει κάποιο κύπελλο, αλλά κανονικά θα έπρεπε να ρίξει πρόστιμα.

Διότι δεν μιλάμε ούτε καν για επαγγελματική νίκη. Μιλάμε για μια ποδοσφαιρική τραγωδία, που ευτυχώς δεν είχε αντίπαλο σήμερα. Έχει κερδίσει κανέναν φέτος η Λαμία στο γήπεδο αυτό; Ούτε σήμερα μπήκε για να κερδίσει. Πήγε να μην συντριβεί. Τι έκανε η ΑΕΚ; Απλά μας έσπασε τα νεύρα.

Υγ1. Η στατιστική δεν λέει τίποτα, ούτε οι τρίχες που θα διαβάσουμε για δύσκολο παιχνίδι.

Υγ2. Ο Παπαδόπουλος δεν πήγε άσχημα.

Υγ3. Σε κάποιες λεπτομέρειες σίγουρα ξεχώρισε ο Λαμέλα σήμερα.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 9 σχόλια

ΟΦΗ – Α Ε Κ

Αυτήν την φορά δεν μπορείς να έχεις παράπονο για την ενδεκάδα που κατέβασε ο Αλμέιδα. Στην θεωρία φαινόταν πλήρης και ουσιαστική. Και για παραγωγή παιχνιδιού αλλά και για σοβαρή αμυντική λειτουργία. Και πραγματικά φόβισε τον αντίπαλο στην αρχή αλλά ήρθε αντιμέτωπη με δυό άτυχες στιγμές, που έφεραν μια αποδιοργάνωση.

Χάσαμε τον Ρότα και τον Βίντα, ενώ ο ΟΦΗ έπαιζε με δέκα παίκτες, πράγμα που γενικώς σοκάρει την ομάδα μας. Εν τω μεταξύ φάγαμε κι ένα γκολ σε μια αντεπίθεση, και η ομάδα γέμισε άγχος, νεύρα και μια αδημονία και τσαπατσουλιά. Οι επιθέσεις γινόντουσαν βιαστικά και με κύριο έμβολο την δεξιά πλευρά. Εκεί πράγματι ήταν η αδύναμη πλευρά του αντιπάλου, αλλά έλα που είχαμε και σε κακή μέρα τον Φερνάντες…

Και δεν ήταν ο μόνος. Ήταν πολύ λίγος κι ο Μαρσιάλ, οπότε η άλλη πλευρά δεν χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα. Πλακώσαμε τις σέντρες λοιπόν, ενώ πίσω η άμυνα ήταν αεροδιάδρομος κι αρκετά ευάλωτη σε αντεπιθέσεις. Αυτό ήταν το τίμημα της αλλαγής του Βίντα με τον Λαμέλα και το οποίο δεν το πληρώσαμε αφού ο Στρακόσα έσωσε δυό γκολ.

Εν πάση περιπτώσει, η ΑΕΚ δεν ήταν καλή αλλά κατώρθωσε να ισοφαρίσει με μία από τις σέντρες αυτές και με κεφαλιά του Μουκουντί. Και πήγαμε στο διάλειμμα με την ελπίδα να καθαρίσει λίγο το μυαλό των παικτών και να επανέλθει μια στοιχειώδης ανάπτυξη για να κερδίσουμε. Ρε διαόλε, πλήρεις είμαστε κι ο αντίπαλος παίζει με δέκα. Με σύστημα το αναμενόμενο. Φουλ κατενάτσιο και αντεπίθεση.

Όλα αυτά λοιπόν που περιμέναμε θεωρητικά, επαληθεύτηκαν στο γήπεδο. Ο ΟΦΗ έχανε δυνάμεις ενώ δεν έβγαινε από την περιοχή του. Όμως η ΑΕΚ δεν είχε όχι καθαρό μυαλό, αλλά καθόλου μυαλό. Στην κυριολεξία ήταν της πλάκας σε επικινδυνότητα αλλά και σε διάθεση για δυνατές μονομαχίες. Τα άκρα της ήταν εντελώς ακίνδυνα ενώ όσο πέρναγε η ώρα το κέντρο της ήταν σαν να βρισκόταν σε άλλο γήπεδο. Λιούμπισιτς και Πινέδα δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ή να δημιουργήσουν κάτι σημαντικό.

Ήταν μια ΑΕΚ που σου έσπαγε τα νεύρα. Έπαιζε ρόλο και η τακτική του ΟΦΗ βέβαια, όπως και οι συνεχείς καθυστερήσεις, όμως δεν είναι ικανές δικαιολογίες για την κακή εικόνα της ομάδας μας, όσο κι αν η στατιστική δείχνει τρελά πράματα. Τρομερή κατοχή μπάλας και τόσα κόρνερ. Δεν ξεγελιόμαστε. Η απόδοση ήταν κακή, φλύαρη και άνευρη. Και το θέαμα εξ ίσου κακό. Ήταν για να κλείσεις την τηλεόραση.

Τέλος πάντων, ο Αλμέιδα έκανε ακόμα τρεις αλλαγές που τελικά τον έσωσαν. Αποκέντρωσε τον Πινέδα βάζοντας τον αριστερό μπακ κι έφερε τον Γκαρσία στα δεξιά. Αυτή ήταν και η κίνηση που δημιούργησε πιο επικίνδυνες καταστάσεις ενώ έδωσε και το νικητήριο γκολ, την ώρα που δεν μπορούσα να καταλάβω πώς θα κερδίζαμε. Ήταν μια φοβερή προσπάθεια του Γκαρσία, που αφού πήρε παραμάζωμα τρεις παίκτες του ΟΦΗ, έπαιξε το 1-2 με τον Πιερό κι έβγαλε τον Μαρσιάλ με κενό τέρμα. Ο νωθρός Γάλλος έβαλε το γκολ και την καρδιά μας στην θέση της. Μετά, ανέλαβε ο Μάνταλος να κάνει τις καθυστερήσεις για ροκάνισμα του χρόνου.

Συμπερασματικά θεωρώ κορυφαίο του αγώνα τον Σιμάνσκι. Και στις δύο θέσεις που έπαιξε. Τον ακολούθησε ο Οντουμπάτζο, που κάλυψε πολλά κενά ενώ έτρεξε αχαλίνωτα. Φυσικά πολυτιμότερος αναδεικνύεται ο Γκαρσία στη δεξιά πλευρά ενώ εξ ίσου σημαντικός ήταν κι ο Στρακόσα που κράτησε την ομάδα στην διεκδίκηση.

Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι λείπει η σοβαρότητα. Είναι τρομερό να κάνεις ντέρμπυ ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος παίζει φουλ άμυνα και με αριθμητικό πλεονέκτημα. Και να μην έχεις δουλέψει μπροστά για κάποια κομπίνα, όταν έχεις καλούς χειριστές, και να περιμένεις μια ατομική ενέργεια που στην ουσία ήταν σάλτο μορτάλε. Αυτά δουλεύει ο Αλμέιδα στις προπονήσεις;

Υγ. Ο διαιτητής Τσιμεντερίδης ήταν καλός, αν και είναι μέτριος διαιτητής. Ακούσαμε πολλά όλη την εβδομάδα και περιμέναμε μίνιμουμ σφαγή. Θεωρώ λάθος του ότι δεν έβγαλε την κόκκινη κάρτα στον παίκτη του ΟΦΗ, αλλά ακόμα κι αυτό βγήκε εις βάρος των δημοσιευμάτων, που υποπτεύονταν και τον var Παπαδόπουλο. Φαίνεται ότι οι παριστάνοντες τους δημοσιογράφους δεν έχουν ενημερωθεί καλά.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 4 σχόλια

ΑΡΗΣ – Α Ε Κ

Να το πούμε με το καλημέρα : ΔΕΝ ήταν ματσάρα. Ματσάρα το έκανε ο Αλμέιδα με την ενδεκάδα ανέκδοτο που σκεφτηκε και φυσικά η ανεκδιήγητη διαιτησία του Φωτιά. Μιλάω για τις κίτρινες κάρτες που βγαίνανε πανεύκολα σε μας καθώς και τις αποφάσεις του συνεταίρου του στο var, Παπαπέτρου. Μιλάμε ξεκάθαρα για μια στημένη διαιτησία. Πιο στημένη δεν γίνεται. Και με συγκεκριμένο σύστημα : πρώτα οι αμυντικοί και μετά, όποιον πάει ο χάρος.

Φυσικά δεν θα κάνω διθυράμβους για την πρόκριση. Διότι μπορεί να φαίνεται παλληκαρίσια κι επική, όμως έχει έναν βλάκα που δημιούργησε αυτές τις συνθήκες. Μιλάω φυσικά για τον Αλμέιδα, ασχέτως αν στην πορεία του παιχνιδιού διόρθωσε την ομάδα. Θέλει πολλή σκέψη να καταλάβεις ότι ο Πινέδα δεν βγαίνει έξω; Ο Πινέδα που πρόλαβε να γίνει ο κορυφαίος μας σήμερα. Θέλει πολλή σκέψη να μην βάλεις τον Γκατσίνοβιτς ή πρέπει να ξέρεις καντάρια μπάλα για μην χρησιμοποιείς τον Λαμελα;

Όμως ο Θεός της μπάλας ήταν μαζί μας σήμερα κυρίως σαν προστάτης. Εναντίον του Φωτιά κι εναντίον του Αλμέιδα. Και μπορεί να γίνανε πέντε αλλαγές, όμως μην γελιέστε. Στην ουσία ο αντίπαλος τρόμαξε με τον Πινέδα, άντε και τον Ελίασον. Φυσικά ο Μαρσιάλ – θυμίζει Σκόκο – έκανε την δουλειά του, όμως δεν μπορείς να μιλήσεις για παραγωγή παιχνιδιού. Άρα, τέλος καλό κι όλα καλά. Ας το πούμε έτσι.

Αν γυρίσουμε στο πρώτο ημιχρόνιο, μόνο αρνητικά θα μπορούσαμε να βρούμε. Μια ομάδα νωθρή, χωρίς να ξέρει πώς να αναπτυχθεί και χωρίς να έχει και κάποια ιδιαίτερη δύναμη στις μονομαχίες. Μπορεί να φταίξανε κι οι κάρτες, όμως το βασικό πρόβλημα ήταν στο κέντρο, παρόλο που δεν έβλεπα σήμερα και τόσο κακό τον Περέιρα. Πράγμα το οποίο το σημειώνω αφού όταν πήγε στα αριστερά, πραγματικά προσέφερε. Με την εμπειρία του και τον τσαμπουκά του. Και τον βάζω στους διακριθέντες.

Εκεί που φυσικά έχω τον Μουκουντί, όπως βέβαια και τον Μπρινιόλι, που κράτησε όρθια την ομάδα όποτε χρειάστηκε. Είναι αξιοθαύμαστος με την μπάλα στα πόδια, την ταχύτητα του και την ψυχραιμία του. Κάπου κοντά έχω και τον Μήτογλου. Όχι τόσο πολύ για το θέαμα, αλλά διότι ο κομμένος έπαιξε με αποφασιστικότητα και θυμηθείτε ξανά τι έκανε ο άνθρωπος στο δεύτερο γκολ μας που ακυρώθηκε. Ψυχάρα.

Οι αλλαγές λοιπόν του Αλμέιδα, ανέβασαν την ΑΕΚ που κυνήγησε την ευκαιρία της. Κόντρα στον Γκαγκάτση και κυρίως στον διωκόμενο για τον αστυνομικό. Χαλυβδώθηκε μέσα στο παιχνίδι, όπου φάνηκε ότι εδικαιούτο την πρόκριση πιο πολύ από τον Άρη, που πράγματι ήταν κοντρολαρισμένος κι απείλησε. Όχι αυτά που λέει ο Μάντζιος, αλλά ήταν αξιόμαχος. Είναι χειρότερη ομάδα από την ΑΕΚ. Με νορμάλ διαιτησία ( το πρώτο γκολ δεν ελέγχεται με τίποτα κι από κανέναν παρά μόνο από στημένους ), θα είχε χάσει πιο εύκολα.

Η καλύτερη ομάδα λοιπόν, θα μπορούσε να κάνει το rotation αφού έχει εξασφαλίσει το σκορ και πριν εμείς βρεθούμε με το πιεσόμετρο κι αγωνιώντας μπας και πάμε στην παράταση. Διότι τα πάντα ήταν στην κόψη του ξυραφιού αφού ο ψυχάκιας είδε πάλι περίεργα όνειρα σχετικά με το κέντρο του. Που καλά θα κάνει να το ενισχύσει τον Γενάρη σε σχέση με τα μπακ που ψάχνει. Εκεί είναι όλο το πρόβλημα κι όχι εκεί που φαντάζονται ότι υστερούμε.

Υγ1. Δεν είναι κακό να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ. Κάποιοι δεν μπορούν.

Υγ2. Η μονιμοποίηση κάποιων παικτών είναι μονόδρομος. Δέκα αλλαγές για τέτοιο παιχνίδι, δεν γίνονται ούτε σε playstation.

Υγ3. Το πρώτο παιχνίδι απέναντι στην πουστιά κερδήθηκε. Οι Αεκτζήδες πρέπει να είμαστε χαρούμενοι.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 18 σχόλια

Α Ε Κ – ΑΡΗΣ

Με δεμένες τις ζώνες φτάσαμε στο γήπεδο. Γύρω στις 6 το απόγευμα είχε χτυπήσει το 112 και μας έλεγε να αποφύγουμε τις μετακινήσεις. Ήταν ποτέ δυνατόν; Να ασχοληθούμε με τις μαλακίες του Μητσοτάκη; Δηλαδή οι περίπου 25 χιλιάδες που πήγαμε στο γήπεδο. Γιατί είχαμε τις ζώνες δεμένες; Μα γι’ αυτό που θα βλέπαμε ξέροντας ότι ο Ηλιόπουλος ήταν στην Βραζιλία. Ξέραμε τι θα βλέπαμε;

Δεν ξέραμε αλλά τώρα ξέρουμε. Αυτό που είδαμε στο πρώτο γκολ. Όλοι οι παίκτες πήγαν κι αγκάλιασαν τον Αλμέιδα. Το όνομα του σήμερα είχε περάσει στα ψιλά, όταν αναφωνούνταν οι συνθέσεις των ομάδων. Δεν πέρασε στα ψιλά όμως στο πρώτο γκολ, ούτε και στα συνθήματα τα γηπεδικά. Νομίζω ήταν το πιο σημαντικό που είδαμε σήμερα εκτός φυσικά από τα αγωνιστικά.

Που είδαμε μια σωστή ενδεκάδα. Δηλαδή σωστό κέντρο. Σιμάνσκι, Λιούμπισιτς και Πινέδα – οι δυό τελευταίοι εναλλάσσονταν στο 6 και στο 8 – που ήταν και οι κορυφαίοι του αγώνα κι έκοψαν τον Άρη στη μέση. Πολύ κοντά τους ο άριστος Μουκουντί κι ο καλός Βίντα στο δεύτερο μέρος. Άμα λοιπόν ξεκινάς με την ρήση ” δείξε μου τα χαφ σου να σου πω τι ομάδα έχεις “, είσαι σε καλό δρόμο κι αρχίζουν και φαίνονται και παίκτες που δεν τους πιάνει το μάτι σου.

Αυτό ακριβώς είχε η ΑΕΚ σήμερα, μαζί με φιλότιμο και διάθεση να τρέξει. Να τρέξει είτε πρεσάροντας μπροστά, είτε στα 2/3 του γηπέδου που έχει αποφασίσει φέτος ο ψυχάκιας. Ήταν πολλή καλή η ομάδα σήμερα, κυρίως στην διάθεση της αυταπάρνησης και του τρεξίματος. Της αλληλοκάλυψης και της ορθολογικότητας. Δεν μπορώ να πω ότι έβγαλε μάτια, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να το περιμένω αυτό. Το σοκ στο τηγάνι δεν είναι κι εύκολο να το ξεπεράσεις. Ειδικά άμα ξέρεις ότι είναι προϊόν δικής σου ανυπαρξίας.

Οπότε όλοι εμφανίστηκαν πολύ προσεκτικοί στο κράτημα των θέσεων τους αλλά και στην συμπεριφορά τους απέναντι στον κόσμο. Γίνανε τακτικές επιθέσεις αλλά κι αντεπιθέσεις, είτε με build up, είτε με μακρινές μπαλιές. Και σίγουρα δεν είδαμε κάποια αστάθεια στην αμυντική λειτουργία, ούτε και κάποια ιδιαίτερη απειλή στην εστία μας. Ίσως και να κρατήθηκε κι ο Άρης εν όψει Τρίτης, αλλά σίγουρα δεν ήρθε και δεν ήθελε να φύγει με τεσσάρα.

Ήταν μια ΑΕΚ γεμάτη και κατά διαστήματα χορταστική. Σε ποδοσφαιρική λογική αναφέρομαι. Τύπου, τρέχω πιο πολύ, βγαίνω πρώτος στη μπάλα, οργανώνομαι όταν την χάνω, κι εκτελώ όταν θεωρώ ότι έχω κάποια πιθανότητα. Κι είναι αλήθεια ότι δεν αγχωθήκαμε σε κανένα σημείο του αγώνα, ενώ είδαμε μια νίκη πραγματικά χτισμένη : Πλήρης εκμετάλλευση των λαθών του αντιπάλου, στα μισά εκ των οποίων είχαμε συμμετοχή λόγω της διάθεσης. Κι ας είχαμε και σήμερα εξτρέμ που δεν κάλυπταν αμυντικά τα μπακ μας, κι ας είχαμε και τον Φερνάντες λιποβαρή.

Και κοίτα να δεις την παράδοση που δεν λέει να αλλάξει : Η ΑΕΚ πάντα παίζει καλά όταν βρέχει. Και που κάνει χαρούμενους όλους εμάς μετά από μια ακατανόητη συντριβή, που όπως και να το κάνεις, μας θυμίζει το container που πιάστηκε στην Κορινθία για να περάσουν δέκα από τον Αστακό. Επαγγελματικό ποδόσφαιρο βλέπουμε, το στοίχημα είναι πολύ μέσα, κι οι εφοπλιστές είναι μια κάστα ανθρώπων, που γνωρίζονται πολύ καλά.

Φυσικά το βαρόμετρο είναι την Τρίτη και βέβαια το τέλος Δεκεμβρίου. Μέχρι τότε όμως έχουμε δικαίωμα στην χαρά και στην ελπίδα. Αυτά που έχουμε πει, δεν τα διαγράφουμε. Ούτε θα μακιγιάρουμε τις καταστάσεις, κι ειδικά βλέποντας σήμερα και τυφλωμένους οπαδούς να αναρωτιούνται γιατί δεν είδε ο Αλμέιδα στο διάλειμμα του τηγανιού. Τι ακριβώς συνέβη;

Υγ1. Το συμβόλαιο είναι μέχρι το 2028, αλλά μόνο για ένα χρόνο θα πάρει αποζημίωση. Κοινώς μέχρι 1,5 μύριο.

Υγ2. Σοβαρότατο πρόβλημα υπάρχει με τον Ελίασον, που φεύγει και μάλιστα σαν ελεύθερος. Μοναδική ρήτρα είναι να μην πάει σε άλλη ελληνική ομάδα για τετραετία.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 10 σχόλια

ΟΙ ΖΩΝΕΣ

Το ντέρμπυ λοιπόν αναλύθηκε. Παρααναλύθηκε θα έλεγα πιο σωστά. Παίξαμε όλοι στο παιχνίδι αυτό. Και χονδρικά συμφωνήσαμε κι όλοι για τα αίτια. Παράλληλα γίνανε και κάποιες εκπομπές δήθεν σοβαρών δημοσιογράφων, που εκτός από την ανάλυση, άφησαν υπονοούμενα για τα αποδυστήρια στο διάλειμμα του αγώνα, όπως και για πιθανά στησίματα. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι πλέον.

Φυσικά ο Ηλιόπουλος δεν πήρε κάποια τελεσίδικη απόφαση. Το μόνο που έκανε ήταν να αναβάλει το ταξίδι του και να ξαναπρήξει τα απαυτά του Αλμέιδα. Διότι δεν ήταν η πρώτη φορά. Κι είναι κάτι που ενοχλεί τον ψυχάκια ( γεγονός 1 ), που θέλει να δουλεύει απερίσπαστος. Ο Ηλιόπουλος όμως δουλεύει τεχνοκρατικά και λίγο εφοπλιστικά. Οπότε θέλει να μαθαίνει τα πάντα, να επεμβαίνει παντού και φυσικά να μην παίρνει άμεσες αποφάσεις ειδικά τώρα που έχουμε τα δυο παιχνίδια με τον Άρη ( γεγονός 2 ).

Άρα δεν τίθεται θέμα Αλμέιδα προς το παρόν. Τίθεται αν η ΑΕΚ αποκλειστεί στο κύπελλο; Θα αποφύγω να το απαντήσω κι αυτό αλλά θα πάω απλά λογικά. Γιατί χώρισε ο προπονητής την ομάδα σε διαφορετικά γκρουπ ( γεγονός 3 ); Για να δουλέψει πιο καλά με τους αθλητές που θα παίζανε στο τηγάνι ή επειδή φοβόταν μην διαρρεύσει η τακτική του στους αντιπάλους; Ό,τι θέλετε απαντείστε, δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο θέμα.

Στα δυο παιχνίδια λοιπόν που έρχονται, θα παίξουν οι ίδιοι ή θα χρειαστεί κάποιο rotation ; Αυτοί που θα αλλαχτούν θα είναι για να χρησιμοποιηθούν στου Χαριλάου ή εκεί θα πάμε με το rotation ; Ή μήπως δεν θα γίνουν κι ιδιαίτερες αλλαγές, διότι ” στις ήττες οι παίκτες πρέπει να στηρίζονται ; ” Μπόλικα πράματα στο μυαλό του Αλμέιδα, που όπως λέει μέχρι κι ο αγαπητός Κώστας, ” ο Ματίας μοιάζει μπερδεμένος ” ή όπως λέει η άλλη η μπαλαδόφατσα, ” όπως αυτός έφτιαξε την ομάδα του νταμπλ, έτσι και μπορεί να την διορθώσει “.

Κι εγώ λέω μακάρι. Διότι πράγματι προέχει η ενότητα της ομάδας κι όχι άλλη μια κόντρα αεκτζήδικη για τον Αλμέιδα ή για τον Ρότα. Το ερώτημα όμως είναι ένα : Ποιοι είναι οι αγωνιστικοί πυλώνες πάνω στους οποίους θα στηριχτεί ο προπονητής ; Τα παιδιά ή τα αποπαίδια; Ποιοι θα παίξουν για τον προπονητή, ποιοι για το club και ποιοι για τον εαυτό τους; Κι όλα αυτά τα λέω διότι ο ίδιος ο Αλμέιδα τα έχει καταφέρει έτσι. Αυτήν την στιγμή που μιλάμε πέφτουν κορμιά στις προπονήσεις ή αυτές έχουν διαδικαστικό χαρακτήρα;

Με γκέλα το Σάββατο κι αποκλεισμό την Τρίτη, στέκεται κανείς Αλμέιδα στην ομάδα; Με 50 – 50 επιτυχίες, κερδίζεται κάποιος χρόνος ίσως, και δεν κοιτάμε τα επόμενα – πάλι δύο – εκτός έδρας. Όπου πλέον είμαστε στη φάση ότι κάθε Κυριακή θα μιλάμε, θα χειροκροτάμε, θα αμφισβητούμε ή θα αναθεματίζουμε. Διότι όπως και να πάει το πράμα, ο προπονητής μπήκε στην αμφισβήτηση. Πρώτον από την διοίκηση, δεύτερον από το τημ του και τρίτον από μερίδα του κόσμου. Και φυσικά κιι από κάποιους δημοσιογράφους.

Το ακόμα βασικότερο όμως είναι ότι ο Αλμέιδα έφτασε στο σημείο να αμφισβητεί ο ίδιος τον εαυτό του. Πρώτον διότι αυτοί που έφερε δεν του προσφέρουν τίποτα και δεύτερον διότι αμφισβήτησε την ενότητα του νταμπλ. Στο σύστημα του της ταχυδύναμης αλλά και σε κάποιες προσωπικότητες, που μπορούσαν και τον βοήθαγαν στην διάρκεια του αγώνα. Και μιλάω για μέσα στο γήπεδο ( οι φήμες περί Βίντα και Περέιρα έχουν πλέον επαληθευτεί, γεγονός 4 ). Κι είναι τέτοια η προσωπική του αμφισβήτηση, που υπερισχύει κι ένας εγωπαθής εγωισμός που θυμίζει εποχές προσωπικής αυτοκαταστροφής ( διάλειμμα στο τηγάνι, γεγονός 5 ), που είτε σκόπιμα είτε από απλή θολούρα, μοιάζει ότι είναι αμέτοχος. Ότι δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει και σε ποιον σύλλογο βρίσκεται ( άστο το τηγάνι, αλλά βάλε τις γκέλες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα και που έχουν φέρει την ομάδα στο -8 βαθμολογικό κέρδος σε σχέση με πέρσι ).

Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή που δένουμε τις ζώνες. Διότι πλέον έχουμε τον Ριμπάλτα αλλά και τον Ηλιόπουλο σε συλλογισμό και σε σκεπτικισμό αντίστοιχα. Και θέλουμε και ζώνες για ψυχραιμία σε ενδεχόμενη επερχόμενη καινούργια αποτυχία ή ζώνες για να μην φύγουμε στα κάγκελα αν η ομάδα διαπρέψει, όπως είναι το ευκταίον ή το λογικό με βάση το ρόστερ που διαθέτει. Δεν παίζουμε εξ άλλου και με την Μποταφόγκο. Όπως φυσικά δεν ήταν τέτοιος κι ο γάβρος, που έχανε παίκτες βασικούς είτε πριν είτε στην διάρκεια του αγώνα.

Εγώ, που φυσικά είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, κοιτάω τα γεγονότα που μέτρησα, βάζω το παράπονο μου για παίκτες που έχουν αδικηθεί, λυπάμαι για το όλο ποδοσφαιρικό θέαμα που έχω δει μέχρι τώρα, και εντελώς καθαρά λέω ότι δεν έχω πλέον καμία εμπιστοσύνη στον Αλμέιδα. Και μιλάω καθαρά προπονητικά. Για να έχετε εδώ στον χώρο την άποψη μου και να ασκήσετε οποτεδήποτε θελήσετε την όποια κριτική σας.

Ζήτω οι ζώνες και ζήτω η ΑΕΚ.

Υγ. Η τελευταία παράγραφος μου σημαίνει ότι από εδώ και πέρα υπεύθυνη θα είναι η διοίκηση.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 10 σχόλια

ΟΣΦΠ – Α Ε Κ

Το παιχνίδι ήταν δύσκολο και το ξέρανε όλοι. Δεν ήταν τυχαίες οι περιφορές στην Κυψέλη και στην γιορτή της οργάνωσης, ούτε και η επίσκεψη του πατριάρχη. Μιλάμε για εκφράσεις μικροαστικές, γεμάτες φουκαραδισμό και μπόλικο φασισμό που ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση του μικροαστού. Κι εμείς εδώ, δύσκολα τα περιγράφαμε τα πράματα.

Ακόμα κι αν ο ψυχάκιας είχε κατεβάσει νορμάλ ενδεκάδα, κι όχι αυτό του τσίρκο που είδαμε να κατεβαίνει στο τηγάνι. Μάνταλος και Φερνάντες μέσα; Αν μάλιστα κολλήσεις δίπλα τους και τον απαράδεκτο Γιόνσον και τον παίκτη του εικοσάλεπτου Περέιρα, κατανοείς ότι κατεβήκαμε με επτά παίκτες, απέναντι σε έναν αντίπαλο αποφασισμένο να πάρει το παιχνίδι.

Από εκεί κι έπειτα, στο πρώτο ημιχρόνιο είδαμε ένα κανονικό ναυάγιο. Σε κάθε παίκτη μας πέφτανε δυό και τρεις αντίπαλοι, ενώ φυσικά η σεμνή τελετή – για όσους ξέρουν μπάλα – είχε τελειώσει από το πέμπτο λεπτό. Όταν προηγήθηκε ο αντίπαλος με το χαζό πέναλτυ του Ρότα. Και μετά έβλεπες ξεκάθαρα, ότι δεν υπήρχε κανένα πλάνο για το παιχνίδι. Την ώρα δηλαδή που ο αντίπαλος έχει ηρεμήσει λιγάκι και δεν χρειάζεται να βγάλει τα δόντια και την ορμή του. Είπαμε, για όσους ξέρουν μπάλα.

Αν είσαι γκόμενα και λες ότι το ημιχρόνιο βγήκε ισόπαλο, τότε πραγματικά είσαι επικίνδυνος για γνώμες. Πού ήταν η αμυντική λειτουργία; Έπαιζες από τα πλάγια ή από τον άξονα; Ήξερες αν μαρκάρεις στον χώρο ή ποιον θα έπαιζες man to man; Ποιος θα έδινε αλληλοκαλύψεις ; Άγνωστα πράματα ήταν αυτά για το πρώτο μέρος, που ναι μεν έδειξε ότι ο Μαρσιάλ ξέρει μπάλα και ψάχνει, αλλά ρε φίλε δεν είναι αρκετός για μάχη σώμα με σώμα. Στο τηγάνι θέλαμε μαχητές..

Κι έλεγα ότι θα γίνουν στο διάλειμμα, οι απαραίτητες αλλαγές. Τίποτα ο ψυχάκιας. Εκεί να επιμένει στον Μάνταλο ( από θαύμα δεν έφυγε με κόκκινη ), στον Φερνάντες και σε όλες τις μαλακίες που ακούγαμε όλη την εβδομάδα για δουλειά, για στόχο και πλάνο, ενώ ο άνθρωπος κάνει κανονική πλάκα. Με την ομάδα εντελώς αδούλευτη κι απροετοίμαστη, την οποίαν πήγε να την διορθώσει αφού είχε φάει και τρίτο γκολ. Δεν μιλάμε για λάθος κοουτσάρισμα. Στα μάτια μου είναι επίτηδες κοουτσάρισμα, ασχέτως αν θα πεταχτεί κάποιος πάλι και πει ότι τα γκολ τα φάγαμε από προσωπικά λάθη και τι να κάνει ο Αλμέιδα. Να πάει να γαμηθεί ο Αλμέιδα, αυτό να κάνει.

Και φυσικά το 3-1 ήταν το κανονικό σκορ για το πρώτο μέρος. Μην ξεχνάμε ότι έβγαλε δυό γκολ ο Στρακόσα. Ξαναλέω : Έβγαλε. Δηλαδή έκανε την δουλειά του. Το ότι έχασε το γκολ ο Μαρσιάλ, είναι ότι αυτός δεν έκανε την δουλειά του. Για να ξέρουμε να μετράμε. Όπως και να ξέρουμε ότι ο Λαμέλα μπήκε για να βοηθήσει, κι όχι για να μας πει τι μπάλα ξέρει στην θεωρία, που όταν δεν του βγει τρώει μια κόκκινη. Αν δεν έχουμε καταλάβει ότι έχουμε γεμίσει με τέως παίκτες κι όχι με ποιότητα, όπως γράφουν οι χαρτζηλικωτοί υποστηρικτές του Αλμέιδα, έχουμε πρόβλημα συνεννόησης.

Διότι ακόμα και μετά τις αλλαγές, τι ακριβώς έκανε η ομάδα του Πελάδο, μην χέσω. Βαθειά μπαλιά για να βρουν τον Πειρό αντί του Γκαρσία. Κι άντε και γίνανε και κάποιοι συνδυσαμοί όταν τα πάντα ήταν χαμένα κι ο αντίπαλος σε κοιτούσε σαν ανήμπορο φτωχομπινέ. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Να φας και τέταρτο και να σώζεσαι στο τέλος κι από πέμπτο, χωρίς ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ. Μια συντριβή αναμενόμενη που φτιασιδωνόταν τόσο καιρό με τα λίγα γκολ που είχαμε φάει και με τις μαλακισμένες δημοσιογραφικές αναλύσεις.

Η ομάδα δεν έχει κέντρο. Είμαστε σαφείς; Μάλλον. Η ομάδα έχει μισορριξιές και δαντέλες με μεταξωτά φύκια μπροστά. Και δεν φτιάχνει με μεταγραφές κέντρου. Διότι δεν έχει προπονητή. Που δεν μπορεί να βρει χημεία ούτε και στην κάποια ποιότητα που διαθέτει. Να μην πω κι άλλα. Ας παραμείνουμε στο πένθιμο εμβατήριο και στις λοιπές δικαιολογίες που θα ακούσουμε, την ώρα που ο αντίπαλος, αντί να βάζει παίκτες, έχανε με αναγκαστικές αλλαγές. Την ώρα που παίζει Ευρώπη ενώ εσύ ξύνεις τα αρχίδια σου παίζοντας και γκελάροντας με τις Καλλιθέες.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 24 σχόλια

ΑΙ ΖΥΜΩΣΕΙΣ

Είμαστε προ των πυλών μεγάλων εξελίξεων, λοιπόν. Κάθισαν οι παίκτες γύρω από το τραπέζι και ξαναμοίρασαν τα φύλλα. Έτσι μοιάζει δηλαδή στα μάτια των αδαών. Ο ένας Παπαδόπουλος πήγε στην αλογοτροφή, ο άλλος στον χάπια, εμείς αποκτήσαμε τον Λάκωνα κι οργιάζει ένα παρασκήνιο για τις εκλογές του χρόνου ή αν τα βρήκε ο τίγρης με τον Πειραιά. Είμαστε σε αναμονή και του Κούγια ( ! ), ενώ ανακατεύτηκε μέχρι κι ο Γιδόπουλος αλλά και η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, που ασκεί διώξεις. Ρε φίλε, μπάχαλο έγινε με την διαγραφή Σαμαρά κι είναι ένα στοιχείο που προβλημάτισε τα μάλα τον Γκαγκάτση.

Όλα αυτά γίνονται για το καλό του ποδοσφαίρου βεβαίως. Μας νοιάζει τίποτα από αυτά; Εμένα προσωπικά όχι. Εμένα με νοιάζει να γίνουν οι δυό μεταγραφές τον Γενάρη και να του βγει του Μάριου η τόνωση του Αλμέιδα. Εν όψει των πέντε δύσκολων αγώνων που έρχονται, που ή θα δώσουν τίτλο ή θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε. Διότι καλή η ΕΠΟ και οι ΕΠΣ αλλά τα πάντα φαίνονται στο γήπεδο είτε με αποτελέσματα είτε έστω με κάποια καλή απόδοση.

Και στα παιχνίδια που έρχονται θα γίνουν μπόλικες ζυμώσεις. Είναι πεπεισμένοι οι δημοσιογράφοι μας ότι η χρησιμοποίηση 27 παικτών μέχρι τώρα, θα έχει αποτέλεσμα. Διότι είδε ο Αλμέιδα αυτά που προφανώς δεν βλέπει στις προπονήσεις. Και προβληματίζεται ευχάριστα σχεδόν μόνο για μία θέση και συγκεκριμένα πότε να χρησιμοποιηθεί ο Μάνταλος. Αν δεν βάλεις στραβοπόδι το ένα πόδι πάνω στο άλλο, τότε δεν μπορείς να ευχαριστηθείς την πλάκα που γίνεται.

Να τελειώνει μία συμμαχία, που ουδέποτε έγινε στην ουσία. Ή κι αν έγινε ήταν μέχρι να φύγει ο τίγρης. Χρειάζεται ο Μαρινάκης τον Λουτσέσκου; Υπάρχει κάτι άλλο στον βορρά; Όταν έφαγε την τιμωρία από την πειθαρχική, πού ήταν η πρστασία; Καλά οι ιδιοκτήτες κι οι επιχειρηματίες που δεν έχουν πατρίδα, οι παράγοντες έχουν; Δηλαδή άμα πλακωθούν τα βουβάλια, ποιος να σώσει τα ποντίκια; Εδώ μέχρι κι ο αγαπητός Κώστας στρίμωξε το μωρό, που ανακάτεψε ιστορία με τον Πανιώνιο, πάλι καλά που δεν μίλησε για τη μονή στο Αρκάδι.

Είναι ζυμώσεις που θα ξαναγίνουν μέχρι του χρόνου. Και που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να μας αφορούν. Μπορείς να φτειάξεις μια Λίβερπουλ στην Ελλάδα; Δέκα Φωτιάδες και είκοσι Σιδηρόπουλους να βάλεις, πέντε γκολ θα φάνε. Τα πράματα πάνε στον τεχνοκρατισμό, εκεί πρέπει να πάνε, μέχρι όλοι αυτοί οι παραγοντίσκοι εξαφανισθούν. Και να πάμε σε διαχείριση βάσει budget και αξίας παικτών και προπονητών. Για την ΑΕΚ αυτήν την στιγμή είναι μόνο το τηγάνι, όλα τα άλλα είναι σε δουλειά να βρισκόμαστε με κάτι ανύπαρκτους, που δήθεν έχουν δύναμη.

Τα ξαναλέμε….

Αναρτημένο σε Άρθρο | 9 σχόλια

Α Ε Κ – ΑΣΤΕΡΑΣ

Ο γελοίος νόμος του φοβικού κερατά που παριστάνει τον πρωθυπουργό, μας άφησε έξω από το γήπεδο σήμερα. Όπως και οι κάμερες που έβαλε το νούμερο ο Βρούτσης, που πλέον δεν πιάνουν τον πραγματικό ένοχο αλλά τιμωρούν τριάντα χιλιάδες κόσμο. Επικίνδυνα διαταραγμένα άτομα αυτά, που πραγματικά διαταράσσουν την καθημερινότητα μας. Τηλεόραση λοιπόν….

Για να δούμε μια ενδεκάδα έκπληξη πάλι από τη μέση και μπροστά. Πάλι μέσα ο Μάνταλος, πάλι μέσα ο Περέιρα και πάλι ο Μαρσιάλ στο αριστερό άκρο. Ακατανόητα πράματα, ειδικά άμα σκεφτείς ότι έξω είχαμε τον Λιούμπισιτς και τον Πινέδα. Δεν ξέρω τι ισορροπίες θέλει να κρατήσει ο προφήτης και τι ρυθμό προσπαθεί να δώσει σε παίκτες, που αν φορμαριστούν, αυτό θα είναι αργότερα και μάλλον σε παιχνίδια που θα τραβήξουν managers.

Πάντως η ομάδα μπήκε δυνατά κι αποφασιστικά. Με πίεση, σωστή αλληλοκάλυψη και καλή οργάνωση. Αιφνιδίασε τον Αστέρα με τον έξοχο συνδυασμό του Μαρσιάλ και του Χατζισαφί ( για να ξέρουμε τι έχουμε αριστερά ) κι αφού προηγήθηκε, άρχισε να κοντρολάρει τον ρυθμό και να περιμένει τον αντίπαλο. Ένα αξιοσέβαστο αντίπαλο, που απείλησε μία φορά και προσπάθησε να παίξει μπάλα.

Όμως η αμυντική λειτουργία της ομάδας μας, κυρίως τα κεντρικά μπακ με τον Χατζισαφί κι ο Γιόνσον, δεν άφηνε και πολλά περιθώρια. Τα οποία εκμηδενίστηκαν με το δεύτερο γκολ μετά το εκπληκτικό φάουλ του Φερνάντες αλλά και την κόκκινη κάρτα στον παίκτη του Αστέρα. Οπότε η ομάδα κυριάρχησε, πήρε μια τρομερή κατοχή της μπάλας κι έπαιξε μάλλον το καλύτερο της πρώτο μέρος φέτος. Δεν με παρασύρει το σκορ. Και με τον ΟΦΗ γρήγορα προηγήθηκε αλλά δεν είχε παίξει τόσο ουσιαστικά όσο σήμερα. Και κυρίως τόσο κυριαρχικά. Σκεφθείτε να υπήρχε και μεγαλύτερη ταχύτητα, με τους παίκτες που ήταν έξω.

Κάτι κατάλαβε ο προφήτης, οπότε άλλαξε τη συνήθεια του για αλλαγές στο 70, κι έφερε στο παιχνίδι τον Πινέδα στη θέση του Περέιρα. Τα πάντα άλλαξαν, τόσο σε επίπεδο γρηγοράδας όσο και πραγματικής δημιουργίας. Η ομάδα έγινε ακόμα καλύτερη, βρήκε την πραγματική κάθετη πάσα, και σχεδόν αμέσως σκόραρε και τρίτο γκολ. Το θέμα είχε τελειώσει και το μόνο ενδιαφέρον ήταν να μπούμε στο μυαλό του Αλμέιδα για την ενδεκάδα του τηγανιού. Ένα θέμα που σχεδόν δεν υπήρχε όταν ο Αστέρας έμεινε και με εννέα παίκτες.

Άρα το παιχνίδι δεν μπορεί να αντέξει σε σοβαρή αγωνιστική κριτική, αλλά πάντα συμπεράσματα μπορούν να βγουν. Διότι η ΑΕΚ έγινε μεν καταιγιστική, με πάμπολλες προσπάθειες για να πατήσει στην περιοχή, όμως το κυριότερο ήταν ότι έπαιξε σωστά. Κι αυτό οφείλεται στην είσοδο του Πινέδα αλλά και του Λαμέλα, που πρόλαβαν να περάσουν στους διακριθέντες. Έβλεπες ότι η ποιότητα μπροστά πραγματικά περισσεύει, αλλά δεν νομίζω ότι αυτή είναι αρκετή για το τηγάνι. Διότι έχεις πολλούς παίκτες που δεν πρεσάρουν, ενώ τόσοι διάδρομοι σε αναμενόμενο σκληρό παιχνίδι, δεν θα βρεθούν.

Όμως σίγουρα είδαμε την καλύτερη ΑΕΚ φέτος. Πολλή κοντρολαρισμένη και πολλή ισορροπημένη σε όλες τις γραμμές της. Προσπαθώ να το δω καθαρά και να περιορίσω το εφέ του αριθμητικού μειονεκτήματος του αντιπάλου. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι κορυφαίος σήμερα ήταν ο Χατζισαφί κι ο Γιόνσον, ενώ κι ο Βίντα ήταν ο γνωστός. Μπροστά δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα, αλλά ο Γκαρσία ήταν θετικός κι ο Μαρσιάλ, είχε μεν εμπνεύσεις αλλά δεν νομίζω ότι εκεί είναι η θέση του, χώρια που δεν τον βλέπω χρήσιμο για το τηγάνι.

Πάντως είδαμε μια ξεκούραστη νίκη, ένα καλό θέαμα, έναν πιο γρήγορο προπονητή και μια εξαιρετική διαιτησία. Στοιχεία που μας φέρνουν να δίνουμε συγχαρητήρια στην ομάδα αλλά και μούτζες στον Βρούτση όπως και στον ηλίθιο αεκτζή που είπε να ανάψει την κροτίδα. Μας χάλασαν μια βραδυά με την ηλιθιότητα τους. Κι όλοι ξέρουμε τι σημαίνει ηλίθιος : Αυτός που κάνει μια ενέργεια χωρίς να κερδίζει ο ίδιος τίποτα ενώ ταυτόχρονα βλάπτει τον διπλανό του.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 10 σχόλια