…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Είμαστε προ των πυλών μεγάλων εξελίξεων, λοιπόν. Κάθισαν οι παίκτες γύρω από το τραπέζι και ξαναμοίρασαν τα φύλλα. Έτσι μοιάζει δηλαδή στα μάτια των αδαών. Ο ένας Παπαδόπουλος πήγε στην αλογοτροφή, ο άλλος στον χάπια, εμείς αποκτήσαμε τον Λάκωνα κι οργιάζει ένα παρασκήνιο για τις εκλογές του χρόνου ή αν τα βρήκε ο τίγρης με τον Πειραιά. Είμαστε σε αναμονή και του Κούγια ( ! ), ενώ ανακατεύτηκε μέχρι κι ο Γιδόπουλος αλλά και η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, που ασκεί διώξεις. Ρε φίλε, μπάχαλο έγινε με την διαγραφή Σαμαρά κι είναι ένα στοιχείο που προβλημάτισε τα μάλα τον Γκαγκάτση.

Όλα αυτά γίνονται για το καλό του ποδοσφαίρου βεβαίως. Μας νοιάζει τίποτα από αυτά; Εμένα προσωπικά όχι. Εμένα με νοιάζει να γίνουν οι δυό μεταγραφές τον Γενάρη και να του βγει του Μάριου η τόνωση του Αλμέιδα. Εν όψει των πέντε δύσκολων αγώνων που έρχονται, που ή θα δώσουν τίτλο ή θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε. Διότι καλή η ΕΠΟ και οι ΕΠΣ αλλά τα πάντα φαίνονται στο γήπεδο είτε με αποτελέσματα είτε έστω με κάποια καλή απόδοση.

Και στα παιχνίδια που έρχονται θα γίνουν μπόλικες ζυμώσεις. Είναι πεπεισμένοι οι δημοσιογράφοι μας ότι η χρησιμοποίηση 27 παικτών μέχρι τώρα, θα έχει αποτέλεσμα. Διότι είδε ο Αλμέιδα αυτά που προφανώς δεν βλέπει στις προπονήσεις. Και προβληματίζεται ευχάριστα σχεδόν μόνο για μία θέση και συγκεκριμένα πότε να χρησιμοποιηθεί ο Μάνταλος. Αν δεν βάλεις στραβοπόδι το ένα πόδι πάνω στο άλλο, τότε δεν μπορείς να ευχαριστηθείς την πλάκα που γίνεται.

Να τελειώνει μία συμμαχία, που ουδέποτε έγινε στην ουσία. Ή κι αν έγινε ήταν μέχρι να φύγει ο τίγρης. Χρειάζεται ο Μαρινάκης τον Λουτσέσκου; Υπάρχει κάτι άλλο στον βορρά; Όταν έφαγε την τιμωρία από την πειθαρχική, πού ήταν η πρστασία; Καλά οι ιδιοκτήτες κι οι επιχειρηματίες που δεν έχουν πατρίδα, οι παράγοντες έχουν; Δηλαδή άμα πλακωθούν τα βουβάλια, ποιος να σώσει τα ποντίκια; Εδώ μέχρι κι ο αγαπητός Κώστας στρίμωξε το μωρό, που ανακάτεψε ιστορία με τον Πανιώνιο, πάλι καλά που δεν μίλησε για τη μονή στο Αρκάδι.

Είναι ζυμώσεις που θα ξαναγίνουν μέχρι του χρόνου. Και που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να μας αφορούν. Μπορείς να φτειάξεις μια Λίβερπουλ στην Ελλάδα; Δέκα Φωτιάδες και είκοσι Σιδηρόπουλους να βάλεις, πέντε γκολ θα φάνε. Τα πράματα πάνε στον τεχνοκρατισμό, εκεί πρέπει να πάνε, μέχρι όλοι αυτοί οι παραγοντίσκοι εξαφανισθούν. Και να πάμε σε διαχείριση βάσει budget και αξίας παικτών και προπονητών. Για την ΑΕΚ αυτήν την στιγμή είναι μόνο το τηγάνι, όλα τα άλλα είναι σε δουλειά να βρισκόμαστε με κάτι ανύπαρκτους, που δήθεν έχουν δύναμη.

Τα ξαναλέμε….

Ο γελοίος νόμος του φοβικού κερατά που παριστάνει τον πρωθυπουργό, μας άφησε έξω από το γήπεδο σήμερα. Όπως και οι κάμερες που έβαλε το νούμερο ο Βρούτσης, που πλέον δεν πιάνουν τον πραγματικό ένοχο αλλά τιμωρούν τριάντα χιλιάδες κόσμο. Επικίνδυνα διαταραγμένα άτομα αυτά, που πραγματικά διαταράσσουν την καθημερινότητα μας. Τηλεόραση λοιπόν….

Για να δούμε μια ενδεκάδα έκπληξη πάλι από τη μέση και μπροστά. Πάλι μέσα ο Μάνταλος, πάλι μέσα ο Περέιρα και πάλι ο Μαρσιάλ στο αριστερό άκρο. Ακατανόητα πράματα, ειδικά άμα σκεφτείς ότι έξω είχαμε τον Λιούμπισιτς και τον Πινέδα. Δεν ξέρω τι ισορροπίες θέλει να κρατήσει ο προφήτης και τι ρυθμό προσπαθεί να δώσει σε παίκτες, που αν φορμαριστούν, αυτό θα είναι αργότερα και μάλλον σε παιχνίδια που θα τραβήξουν managers.

Πάντως η ομάδα μπήκε δυνατά κι αποφασιστικά. Με πίεση, σωστή αλληλοκάλυψη και καλή οργάνωση. Αιφνιδίασε τον Αστέρα με τον έξοχο συνδυασμό του Μαρσιάλ και του Χατζισαφί ( για να ξέρουμε τι έχουμε αριστερά ) κι αφού προηγήθηκε, άρχισε να κοντρολάρει τον ρυθμό και να περιμένει τον αντίπαλο. Ένα αξιοσέβαστο αντίπαλο, που απείλησε μία φορά και προσπάθησε να παίξει μπάλα.

Όμως η αμυντική λειτουργία της ομάδας μας, κυρίως τα κεντρικά μπακ με τον Χατζισαφί κι ο Γιόνσον, δεν άφηνε και πολλά περιθώρια. Τα οποία εκμηδενίστηκαν με το δεύτερο γκολ μετά το εκπληκτικό φάουλ του Φερνάντες αλλά και την κόκκινη κάρτα στον παίκτη του Αστέρα. Οπότε η ομάδα κυριάρχησε, πήρε μια τρομερή κατοχή της μπάλας κι έπαιξε μάλλον το καλύτερο της πρώτο μέρος φέτος. Δεν με παρασύρει το σκορ. Και με τον ΟΦΗ γρήγορα προηγήθηκε αλλά δεν είχε παίξει τόσο ουσιαστικά όσο σήμερα. Και κυρίως τόσο κυριαρχικά. Σκεφθείτε να υπήρχε και μεγαλύτερη ταχύτητα, με τους παίκτες που ήταν έξω.

Κάτι κατάλαβε ο προφήτης, οπότε άλλαξε τη συνήθεια του για αλλαγές στο 70, κι έφερε στο παιχνίδι τον Πινέδα στη θέση του Περέιρα. Τα πάντα άλλαξαν, τόσο σε επίπεδο γρηγοράδας όσο και πραγματικής δημιουργίας. Η ομάδα έγινε ακόμα καλύτερη, βρήκε την πραγματική κάθετη πάσα, και σχεδόν αμέσως σκόραρε και τρίτο γκολ. Το θέμα είχε τελειώσει και το μόνο ενδιαφέρον ήταν να μπούμε στο μυαλό του Αλμέιδα για την ενδεκάδα του τηγανιού. Ένα θέμα που σχεδόν δεν υπήρχε όταν ο Αστέρας έμεινε και με εννέα παίκτες.

Άρα το παιχνίδι δεν μπορεί να αντέξει σε σοβαρή αγωνιστική κριτική, αλλά πάντα συμπεράσματα μπορούν να βγουν. Διότι η ΑΕΚ έγινε μεν καταιγιστική, με πάμπολλες προσπάθειες για να πατήσει στην περιοχή, όμως το κυριότερο ήταν ότι έπαιξε σωστά. Κι αυτό οφείλεται στην είσοδο του Πινέδα αλλά και του Λαμέλα, που πρόλαβαν να περάσουν στους διακριθέντες. Έβλεπες ότι η ποιότητα μπροστά πραγματικά περισσεύει, αλλά δεν νομίζω ότι αυτή είναι αρκετή για το τηγάνι. Διότι έχεις πολλούς παίκτες που δεν πρεσάρουν, ενώ τόσοι διάδρομοι σε αναμενόμενο σκληρό παιχνίδι, δεν θα βρεθούν.

Όμως σίγουρα είδαμε την καλύτερη ΑΕΚ φέτος. Πολλή κοντρολαρισμένη και πολλή ισορροπημένη σε όλες τις γραμμές της. Προσπαθώ να το δω καθαρά και να περιορίσω το εφέ του αριθμητικού μειονεκτήματος του αντιπάλου. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι κορυφαίος σήμερα ήταν ο Χατζισαφί κι ο Γιόνσον, ενώ κι ο Βίντα ήταν ο γνωστός. Μπροστά δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα, αλλά ο Γκαρσία ήταν θετικός κι ο Μαρσιάλ, είχε μεν εμπνεύσεις αλλά δεν νομίζω ότι εκεί είναι η θέση του, χώρια που δεν τον βλέπω χρήσιμο για το τηγάνι.

Πάντως είδαμε μια ξεκούραστη νίκη, ένα καλό θέαμα, έναν πιο γρήγορο προπονητή και μια εξαιρετική διαιτησία. Στοιχεία που μας φέρνουν να δίνουμε συγχαρητήρια στην ομάδα αλλά και μούτζες στον Βρούτση όπως και στον ηλίθιο αεκτζή που είπε να ανάψει την κροτίδα. Μας χάλασαν μια βραδυά με την ηλιθιότητα τους. Κι όλοι ξέρουμε τι σημαίνει ηλίθιος : Αυτός που κάνει μια ενέργεια χωρίς να κερδίζει ο ίδιος τίποτα ενώ ταυτόχρονα βλάπτει τον διπλανό του.

Δύσκολο ήταν το παιχνίδι σήμερα και με αρκετή καχυποψία για την διαιτησία που θα βλέπαμε με τον Βεργέτη. Και πράγματι αυτό που είδαμε ήταν δύσκολο, όμως είδαμε μια λαμπρή διαιτησία. Άρα φεύγουμε από την συνωμοσία και πάμε στα δικά μας.

Φυσικά θα γινόντουσαν αλλαγές. Έπρεπε να είναι αυτές; Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν βλέπω προπονήσεις για να σας πω τι βλέπει όλη την εβδομάδα ο προφήτης. Πάντως έχω αμφιβολία ότι βλέπει τον Μαρσιάλ να πετάει σαν αριστερό εξτρέμ ή τον Περέιρα να καταπίνει χιλιόμετρα στο κέντρο. Φυσικά δεν αυτοί οι χειρότεροι σήμερα. Τον τίτλο τον κερδίζει με το σπαθί του ο Άμραμπαντ. Εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.

Γενικά το παιχνίδι ήταν πολύ τακτικό, χωρίς χώρους. Στο πρώτο μέρος ήταν σαφώς καλύτερο σαν θέαμα, και με την ΑΕΚ να ξέρει τι ζητάει στο γήπεδο. Μια ΑΕΚ που στην ουσία έπαιζε χωρίς επιθετικά άκρα αλλά ήταν τυχερή στον άξονα. Γιατί τυχερή; Διότι ναι μεν έχανε σε ταχύτητα λόγω Μάνταλου και Περέιρα, αλλά είχε σε τρομερή μέρα τον Μάνταλο, που από τα πόδια του έφευγε ό,τι πιο ελπιδοφόρο σαν παραγωγή παιχνιδιού. Είχε κι ένα δοκάρι ο τέως αρχηγός.

Πολύ κοντά στον Μάνταλο, ήταν ο Οντουμπάτζο και ο Χατζησαφί, που έκανε και τη σέντρα για το γκολ του Γκαρσία. Όλα αυτά ισχύουν και για το δεύτερο μέρος, που το θέαμα κακοποιήθηκε βάναυσα, τόσο από την διάθεση των παικτών όσο κι από τις καθυστερημένες αλλαγές κυρίως από τη μεριά μας. Απλά στο δεύτερο μέρος, ήρθε σε περίοπτη θέση απόδοσης κι ο Μουκουντί καθώς κι ο Βίντα, που δεν είχε ξεκινήσει καθόλου καλά.

Πάντως αν πάμε συνολικά, θα μιλήσουμε για μιά δίκαιη νίκη, λόγω κατοχής μπάλας, λόγω κόρνερ και λόγω δύο δοκαριών κι ενός γκολ, έναντι σε ένα δοκάρι, που αν έμπαινε θα ξέσπαγε ο γνωστός κιτρινόμαυρος φουκαραδισμός. Ένας φουκαραδισμός, που φυσικά ενισχύεται κι από τον προπονητή, που μοιρολατρικά περιμένει μέχρι το 73 για να κάνει κάποια αλλαγή. Ήταν δηλαδή τόσο πολύ ευχαριστημένος με τον Μασιάλ. Ή τον Περέιρα ή τον Άμραμπαντ. Τι να πω πια…Μου αρκεί που είδα και δεύτερο αμυντικό χαφ αλλά και τρίτο στόπερ στα τελευταία δευτερόλεπτα.

Γιατί γίνονται όλα αυτά; Μα διότι δεν υπάρχει σοβαρό χαφ, αν δεχτούμε ότι έπρεπε και σήμερα να είναι έξω ο Πινέδα ! Όμως έτσι θα πάμε, αφού κανείς δεν βλέπει ελλείψεις εκεί. Αν όμως το γυρίσουμε στο lifestyle, τότε θα πούμε για μια σημαντική νίκη κι ότι κρατάμε τους βαθμούς. Κι άρα θα δώσουμε συγχαρητήρια στο μέταλλο κύρια αλλά και στην διαχείριση των αποδυτηρίων, κι ο νοών νοείτω.

Υγ. Φάγαμε μια αγωνιστική τιμωρία. Έτσι λέει ο γελοίος νόμος του Μητσοτάκη. Για μία κροτίδα. Οι κάμερες που μπήκανε στα γήπεδα, δεν προσωποποιούν το αδίκημα; Τιμωρούνται τριάντα χιλιάδες άνθρωποι για έναν; Πιο μαλάκας πεθαίνεις, πρώτον σα νόμος και δεύτερον σαν οπαδός.

Χωρίς κέφι πήγα σήμερα στο γήπεδο. Χωρίς κέφι έβγαλα και τον αγώνα. Υποθέτω κι άλλοι μπόλικοι, αφού δεν χρειάστηκε η λεωφόρος Ηρακλείου για παρκάρισμα. Δεν ξέρω φυσικά τι αισθάνθηκαν αυτοί που ήρθαν πριν έρθουν , αλλά και τι ένιωσαν αφού έφυγαν. Μακάρι να συντονιστήκαμε.

Σήμερα, η ΑΕΚ ήταν μια ομάδα προπέρσινη. Ομάδα του Αλμέιδα. Ορθολογικά στημένη, με αρχή, μέση και τέλος. Με ένα φορ και κυρίως με το σύστημα που διδάσκεται στις προπονήσεις. Αλλά κυρίως με την ένταση που θέλει ο παλιός Αλμέιδα. Το επιθετικό πρεσάρισμα και την ομαδική μάχη μέχρις εσχάτων. Σήμερα, θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο φετινό παιχνίδι μας.

Κι έχει μεγάλη αξία αυτό. Πρώτον διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί το τέλος των πειραμάτων. Δεύτερον διότι μπορεί ο Αλμέιδα να επανέρχεται σε ξεμπέρδεμα. Και τρίτον διότι δεν παίξαμε με τυχαία ομάδα. Φυσικά δεν ασχολούμαι με την δήθεν πρωτοπορεία, αλλά με την τεχνική κατάρτιση του Άρη. Που έπαιξε πολύ ορθολογικά, ήξερε τι έψαχνε στο γήπεδο, και φυσικά για κανά εικοσάλεπτο δτο δεύτερο ημιχρόνιο, δυσκόλεψε την ομάδα μας αρκετά.

Λογικά πράματα δηλαδή, αν πούμε ότι περιμέναμε ένα ντέρμπυ. Όπως λογικά περιμέναμε ένα εκτεταμένο rotation από τον Αλμέιδα, όχι φυσικά διότι κάποιοι ήταν κουρασμένοι ή διότι τους θέλουμε ξεκούραστους για την Κυριακή. Αυτά είναι για τα μικρά παιδιά. Όταν κάποιος αμείβεται με εκατομμύριο την χρονιά, δεν γίνεται να μην μπορεί να παίξει δυό παιχνίδια στο ελληνικό γίγνεσθαι. Το rotation που ανέφερα, είναι μπας και πάψει ο προπονητής να είναι ισορροπιστής. Δεν γίνεται να παίζεις με το όνομα σου, κι όχι με την κατάσταση στην οποίαν βρίσκεσαι.

Κι όπως και να το κάνεις, σήμερα το δίδυμο Μήτογλου και Κάλενς, είτε σαν δίδυμο είτε ατομικά, ήταν φοβερό. Πολύ κοντά ο Γιόνσον κι ο Πινέδα. Όχι τόσο κοντά ο Λιούμπισιτς που ήταν μαγικός και μακράν ο καλύτερος. Ακόμα κι ο Μπρινιόλι, εξέπεμπε μια μεγαλύτερη σιγουριά για την ομάδα. Ελπίζω να μην είδαμε σήμερα μια ομάδα του κυπέλλου. Θα δούμε την Κυριακή…

Η ΑΕΚ έπνιξε τον αντίπαλο στο πρώτο μέρος. Στην κυριολεξία έκανε ό,τι ήθελε. Με πλουραλισμό κι οργάνωση. Με σχέδιο και με διάθεση όταν χάνει τη μπάλα, να μάχεται να την ξαναπάρει. Μπορεί να μην είχε πολλές ευκαιρίες, αλλά η εμφάνιση της προμήνυε κάτι καλό. Που ευοδώθηκε εκεί στο τέλος, με ένα γκολ του Μαρσιάλ, που φυσικά δεν είναι εξτρέμ αλλά κάπως έπρεπε να χωρέσει στην ενδεκάδα. Και να δείξει ότι αν επανέλθει, θα είναι σούπερ.

Στο δεύτερο μέρος, ο Άρης ανέβηκε ψηλά. Δυσκόλεψε την ομάδα μας, αλλά λόγω των χώρων, χάσαμε κλασσικές ευκαιρίες αδικαιολόγητα. Τρία γκολ θα μπορούσαμε να τα έχουμε πετύχει, αλλά κι ο Άρης θα δικαιούταν ένα. Ένας Άρης που έσβησε από ένα σημείο και μετά, όταν ο Αλμέιδα έκανε τις αλλαγές του – φυσικά Γκατσίνοβιτς και Γαλανόπουλος δεν έδωσαν τίποτα – και με έμβολο τον Φερνάντες ξαναέβαλε τον αντίπαλο στην περιοχή του.

Δεν ήταν πλέον κόντρα επιθέσεις αλλά κανονικό παιχνίδι ακόμα και με αυτόν τον ξεχασμένο Τσούπερ. Η ΑΕΚ ήταν κυρίαρχη γενικά στο παιχνίδι και δικαιούτο κάτι παραπάνω. Χωρίς βέβαια να είναι εξασφαλισμένη για τη ρεβάνς αλλά ας μένουμε στις σιγουριές και στους περιπάτους, αφού μπορεί να είχαμε άλλα χειρότερα. Ας πούμε να σου έβγαζε κόκκινη ο Σιδηρόπουλος και να τρέχεις και να μην φτάνεις. Και μην μου πει κάποιος για var και τρίχες. Άμα θέλουν να σε γαμήσουν, σε γαμάνε και δεν μιλάς κιόλας.

Και χονδρικά είδα μια καλή ΑΕΚ, με τους περισσότερους παίκτες σε διάθεση και χωρίς να υπάρχει εμφανής υστέρηση. Κι αυτό με ευχαρίστησε χωρίς φυσικά να μπορώ να αισιοδοξώ πιο πολύ για την Κυριακή. Θα δούμε τι θα δούμε. Όμως για σήμερα, δίνουμε εύσημα για την ωραία παράσταση που μακάρι να είναι απαρχή κι όχι παρένθεση.

Εδώ και δυο χρόνια παρακολουθούμε το ίδιο έργο. Ένα σκηνικό που δεν αλλάζει και μια κατάσταση που δεν βελτιώνεται.
Τα απομεινάρια της ομάδας 2022/23 να προσπαθούν να λύσουν τον γρίφο της κλειστής άμυνας των αντιπάλων και να μη βρίσκουν λύσεις και τρόπους.
Πέρυσι έφταιγε ο καιρός, η ατυχία, η αστοχία κάποιων παικτών, τα ποιοτικά κενά σε κάποιες θέσεις κλπ.
Βεβαίως τα Σέρρας με ρόστερ Β’ εθνικής και πέρυσι σε είχαν πελάτη, αλλά έτερον εκάτερον.
Ας πούμε πως πάντα κάτι βρισκόταν για να δικαιολογηθεί η εικόνα που βλέπαμε.
Φέτος το καλοκαίρι παρά τις ακριβές προσθήκες που έγιναν η ομάδα είναι χειρότερη.
Γιατί? Διότι “πρέπει” να παίξουν οι επιλογές του προπονητή, με αποτέλεσμα αυτό να αποβαίνει εις βάρος της ίδιας της ομάδας.
Όπως όταν πληρώνεις και “νοικιάζεις” θέση πάρκινγκ. Έτσι και αυτοί έχουν “παρκάρει” στην 11αδα χωρίς να μπορούν να βγάλουν ούτε ένα αξιοπρεπές 30λεπτο.
Δε μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το να παίζουν οι (εμφανώς ανέτοιμοι) Λαμέλα, Μαρσιάλ, Περέιρα κλπ και να έχουν εξαφανιστεί παίκτες που σε ξελάσπωναν τα προηγούμενα χρόνια.
Αρκούσε αυτό? θα ρωτήσει κάποιος. Και πέρυσι κορόιδο πιάστηκες, και φέτος με τους άλλους βασικούς σου έκανε πλάκα κάποια Νόα που η προφορά του ονόματός της θυμίζει το παλιό ανέκδοτο με το βατραχάκι.
Και με τους άλλους, και με τους καινούριους παίκτες η ΑΕΚ αδυνατεί να κάνει τα βασικά μέσα στο γήπεδο.
Διότι από την μέση και μπροστά δεν υπάρχει χημεία, δεν υπάρχει σχέδιο και καμία λογική σειρά και είναι σαν διαφορετικά ξύδια που προσπαθείς να τα χωρέσεις στο ίδιο μπουκάλι.
Κάποιες φορές θα αρκεί η ατομική ποιότητα, και κάποιες άλλες όχι. Σήμερα ήταν ένα από τα παιχνίδια που ο αντίπαλος κλείστηκε πίσω (αφού έπαιζε με 10 παίκτες από το ’28) και η ΑΕΚ δεν είχε απαντήσεις. Διότι για να διασπάσεις κλειστές άμυνες (ενώ είσαι πίσω στο σκορ) χρειάζονται πολλά πράγματα, αλλά κυρίως τακτική και σχέδιο.
Χρειάζονται καλά στημένα, δουλεμένα στις προπονήσεις, ποιος θα κάνει τι, κομπίνες, ποιος θα εκτελέσει, ποιοι παίκτες θα πάνε που κλπ.
Αυτό η ΑΕΚ του Αλμέιδα δεν το έχει. Δεν το είχε ποτέ. Το μόνο που είχε ήταν τρέξιμο και πίεση, όσο άντεχαν οι παίκτες.
Για να ξαναπάμε στο αποψινό παιχνίδι, η ΑΕΚ άρχισε να γίνεται απειλητική μετά το ’70 όταν πια ο χρόνος πίεζε. Έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές, η ομάδα “ανέβηκε” αφού ο αντίπαλος έδωσε χώρο και λογικά βγάλαμε ευκαιρίες τις οποίες δεν αξιοποίησαν οι παίκτες μας.
Ίσως θα μπορούσε να μας δοθεί και ένα μπέναλτ σε τράβηγμα στον Πινέδα, αλλά πες ότι το παίρναμε και έληγε 1-1.
Αυτό δεν θα άλλαζε την ουσία, και η ουσία είναι πως εδώ και δυο χρόνια η ΑΕΚ δεν έχει ομάδα.
Έχει ένα συνονθύλευμα που ακόμα “ξοδεύει” τα καύσιμα του double γιατί ο ΑΕΚτζής ως γνωστόν είναι οπαδός χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις που θα δεχόταν ακόμα και τον Στέλιο Μανωλά ως βασικό προπονητή γιατί πήρε το κυπελλάκι με την ομάδα που δούλευε ο Πογιέτ από τον χειμώνα. Και ας μην κατάφερε τίποτα στην καριέρα του ως προπονητής.
Εύκολα μπορείς να πάρεις τον ΑΕΚτζή με το μέρος σου, αρκεί να πουλήσεις λίγο οπαδηλίκι, λίγο συναίσθημα κλπ.
Πόσο μάλλον αν πάρεις το νταμπλ.
Πολλοί ΑΕΚτζήδες αρνούνται να δουν πως η ομάδα του νταμπλ δεν υπάρχει ούτε και θα υπάρξει ξανά στο μέλλον με τον ίδιο προπονητή.
Διότι αν ήξερε πως να το ξανακάνει θα το έκανε και πριν έρθει στην ΑΕΚ και θα προπονούσε τώρα καμιά Βιγιαρεάλ ή καμιά Ουντινέζε ξερωγώ.
Στο δια ταύτα, αυτό που μένει από τα σημερινά είναι η λακωνική δήλωση του προέδρου πως ξέχωρα από το αν πήραμε ή όχι αυτά που έπρεπε διαιτητικά, η ομάδα απογοήτευσε τον κόσμο που την στηρίζει.
Δείχνει ότι το μήνυμα ελήφθη και η κατάσταση πλέον δύσκολα θα διορθωθεί. Η ομάδα έχει “ξεπεράσει” τον Αλμέιδα και φαίνεται πως και ο ίδιος τα έχει ψιλο παρατήσει.

Ωραία είχαν κάτσει τα αποτελέσματα, ωραία θα ήταν να είχαμε βρεθεί στην πρώτη θέση. Άλλη μία χαμένη ευκαιρία, κι άλλη μία ιστορία για το τι μπορεί να χαθεί και φέτος. Δεν πειράζει όμως. Ο Αλμέιδα να είναι καλά και θα τα φτειάξει όλα. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν. Γιατί να τους κακοκαρδίσουμε; Να πούμε στους Χριστιανούς ότι κανείς Λάζαρος δεν αναστήθηκε; Χρόνο θα χάσουμε…

Πήγαμε λοιπόν στο γήπεδο, το κατάμεστο, αλλά ψύχραιμα. Πιο πολύ φόβος επικρατούσε, παρά αισιοδοξία. Αυτό κατέγραφε το ρεπορτάζ μου, τόσο από τις κουβέντες μου, όσο κι από την ατμόσφαιρα. Δεν έχει χάσει μόνο η ομάδα από την ορμή της, έχει χάσει κι ο κόσμος την πίστη του, άσχετα αν δεν θέλει να το παραδεχτεί και να το πει ωμά. Όπως καταγράφεται εδώ. Λογικά πράματα για οπαδούς.

Τι είδαμε στο γήπεδο; Μιλάμε για κανονικό ξυλίκι. Τη πλάκας θέαμα, της πλάκας κι οι δυό ομάδες. Αυτή η πλάκα αποτυπώνεται στα δυό γκολ που μπήκανε. Μείξη κωμικών του βουβού κινηματογράφου. Ούτε προϊόν πίεσης ή οργάνωσης, ούτε κάποιων αυτοματισμών ή σχεδιασμών τακτικών επιθέσεων ή αντεπιθέσεων. Κάτι καραμπόλες για να το φάμε εμείς, και μια προσωπική προσπάθεια του Πιερό και της σωματοδομής του, για να ισοφαρίσουμε.

Στα της ΑΕΚ. Είχαμε κορυφαίους τον Βίντα και τον Μουκουντί. Δεν θυμάμαι κάτι άλλο, εκτός από προσωπικές ενέργειες κάποιων κατά διαστήματα. Δεν είδα κανένα επιθετικό πρεσάρισμα, κανένα πνίξιμο του αντιπάλου, καμία προπέρσινη ΑΕΚ. Δεν είδα τον αντίπαλο να υποφέρει, ούτε θυμάμαι κάποια μεγάλη απόκρουση του Κοτάρσκι. Τα πάντα ήταν σβησμένα από τον Λουτσέσκου ή ήταν συμφωνημένα σε ισοπαλία με γκολ.

Ήταν ένα παιχνίδι, που προσφερόταν να ασχολείσαι με γκόμενες. Αν πάλι δεν είχες κάποια κοντά σου, θα μπορούσες να αρχίσεις να αναλύεις τις τρίχες του Αλμέιδα. Που βέβαια σήμερα είχε εξουδετερώσει όλη την δεξιά πλευρά. Και που αντί να ρίξει εκεί τον Γκαρσία, φρόντισε να αφανίσει τον Λαμέλα. Δεν τρέχει κάτι. Θα μάθει σιγά σιγά το ρόστερ του, θα μάθει σιγά σιγά ότι οι ομάδες για να κυριαρχούν στο γήπεδο, χρειάζονται χαφ κι όχι ένα κέντρο άδειο όπως σήμερα. Γιατί άδειο; Διότι ο Περέιρα που ήταν το οχτάρι, κάποιον είχε εντολή να παρακολουθεί κι ο Λουτσέσκου όταν το είδε φρόντιζε, να ΄χει πεδιάδα για την επίθεση του.

Ο δικός μας; Μην ενοχλείτε τον οδηγό. Μέχρι το 75 δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνουν αλλαγές. Κανένας λόγος να γεμίσει το κέντρο, κανένας λόγος να μπει ο Λιούμπισιτς μαζί με τον Πινέδα ( αυτός μπήκε ) αλλά ήταν υποχρεωτικό να μπει ο Μαρσιάλ, που νομίζω δεν ακούμπησε καν τη μπάλα. Υποθέτω ότι στις προπονήσεις, στις οποίες δίνει έμφαση ο ψυχάκιας, ο Μαρσιάλ δεν κρατιόταν. Δεν βαριέσαι ρε φίλε. Και πολύ ασχολούμαι. Ευτυχώς είδα μια εικόνα που με κάνει νάμαι αισιόδοξος. Ο Ηλιόπουλος – με μάσκα λόγω κόβιντ – έβαλε τον Ριμπάλντα να καάσει δίπλα του. Πολύ σημαντικό να ακούει ο πρόεδρος τις αγωνιστικές μαλακίες δια ζώσης.

Φυσικά καταλήξαμε με πολύ μεγάλο εκνευρισμό στο γήπεδο. Έφταιγε ο διαιτητής, έφταιγε ο Λουτσέσκου, μπορεί και να έφταιγε η προχθεσινή πανσέληνος. Όλα υπάρχουν στο μυαλό της κάθε γηπεδικής μπαλαδόφατσας. Πουθενά δεν μπορεί να δει ότι ο αντίπαλος ήταν πιο οργανωμένος, πολύ πιο επικίνδυνος στις τελικές κι ότι πήρε περίπατο την ισοπαλία. Με την οποίαν είμαστε τουλάχιστον ευχαριστημένοι. Όπως είμαστε ευχαριστημένοι με τον παροπλισμό των στελεχών του Μελισσανίδη.

Υγ. Το κείμενο το έγραψα χωρίς να έχω ακούσει τι δήλωσε ο προφήτης, οπότε το έγραψα πολύ ήρεμα….

Την περασμένη εβδομάδα έλειπα στη Ζάκυνθο. Κάτι μεταξύ δουλειάς και τριήμερου χαλάρωσης. Είχα να πάω σχεδόν σαράντα χρόνια, οπότε άδραξα την ευκαιρία. Το Σάββατο ήταν βροχερό, οπότε μπόρεσα και την γύρισα σχεδόν όλη, φυσικά σε επίπεδο bullet points. Και ήρεμα κάθισα να δω και την ομάδα μας το απόγευμα, πριν το φαγητό. Ένα hdmi καλώδιο έκανε τέλεια την σύνδεση με τον υπολογιστή και την μεγάλη τηλεόραση.

Για τον αγώνα, τα έγραψε όλα ο Αλέξανδρος. Και μπορώ να πω ότι ήταν από τις καλύτερες κριτικές που έχω διαβάσει. Οπαδός είναι κι ο Αλέξανδρος, αλλά δεν είναι τυφλός. Και τα είπε ακριβώς όπως ήταν. Κυνικά. Μια ΑΕΚ καλύτερη του αντίπαλου μέχρι το ημιχρόνιο, που έχασε κανά δυό γκολ, ενώ δεν πήρε κι ένα πέναλτυ και κάποιες άλλες κάρτες από έναν διαιτητή, που άλλος τον ονομάζει εγκάθετο, κι άλλος τον ονομάζει αστείο. Φυσικά όχι πιο αστείο από τον βαρίστα. Εν πάση περιπτώσει.

Το συνολικό αποτέλεσμα είναι ότι η ΑΕΚ δεν είχε την απαιτούμενη διάρκεια, ενώ προδόθηκε κι από τον προπονητή της. Ο Αλμέιδα μου θύμισε τον αγώνα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας προ δύο ετών. Μιλάω για τις αλλαγές που έκανε, οι οποίες ήταν αδύνατον να βοηθήσουν. Με εξαίρεση τον Χατζησαφί, όλοι οι άλλοι είχαν ένα μπέρδεμα τόσο σε θέσεις όσο και σε ρόλους. Η ομάδα έγινε τσίρκο ενώ μετέφερε και στο τερέν τον πανικό του πάγκου. Άλλες λεπτομέρειες δεν χρειάζονται για να μην θίξουμε και τους προσωπολάγνους.

Αυτούς δηλαδή που φαίνεται ότι δεν τους πολυλαμβάνει υπ’ όψιν του ο Μάριος. Το πραγματικό στήριγμα μας, αν όλα είναι καθαρά. Μέχρι τώρα έχει καθαρίσει 22 στελέχη. Ξέρω ότι δεν είναι πρώτης γραμμής, αλλά δείχνει την διάθεση και την τάση του. Πρώτα από όλα να οργανώσει την εταιρεία όπως αυτός νομίζει. Διοικητικά. Αυτό μάλλον το ξέρει σαν επιχειρηματίας. Το ποδοσφαιρικό ασφαλώς και δεν το γνωρίζει. Αυτός είναι κι ο κύριος λόγος που ο Αλμέιδα παραμένει, για να απαντήσω σε κάποιες φωνές που αναρωτιούνται γιατί δεν καθαρίζει πρώτα το αγωνιστικό. Πρώτα χτίζεις την δομή σου σαν οργανόγραμμα και μετά μπαίνεις στα διάφορα τμήματα. Επίσης δεν πας κόντρα στην συναισθηματική διάθεση του κόσμου, ούτε και σε επιλογές παικτών στις οποίες έπαιξε ρόλο ο προπονητής.

Και μπαίνεις με ειδικούς συμβούλους. Αυτό δηλαδή που είχα γράψει προ καιρού : Ποιός είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα του μιλάει για θέματα αγωνιστικά; Δεν υπήρχε. Τώρα υπάρχει κι είναι καλό όνομα. Αυτός είναι που αναλύει τους παίκτες, την τακτική προσέγγιση των αγώνων και φυσικά τον προπονητή. Μια κίνηση καταπληκτική και μελλοντική προοπτική. Την οποίαν την ψάχνει ο Μάριος, είτε με τις μετοχές της Ιταλίας είτε με τις επενδύσεις που διαλάλησε ότι θα κάνει. Εμείς περιμένουμε με ζώνες βέβαια ακόμα ακόμα αλλά σε ράγες.

Μένουν κι άλλα. Μένει ο επικεφαλής του scouting και ο άνθρωπος που θα είναι επιφορτισμένος με την διαιτησία, μακροσκοπικά ( ΕΠΟ, ΚΕΔ ) και μικροσκοπικά ( σέρβις προσωπικό του εκάστοτε διαιτητή ). Έχει ακόμα μελισσανιδικό λίπος η ομάδα αλλά δεν μπορούν όλα να γίνονται ταυτόχρονα. Πάντως βλέπω μια μεθοδικότητα χωρίς υστερίες και συγκινησιακές κινήσεις. Βλέπω δηλαδή έναν τεχνοκρατισμό, που προσωπικά με ενθουσιάζει.

Για τον Αλμέιδα υπάρχουν σαφή δεδομένα, πάντα σύμφωνα με τον Μάριο :

• Πήραμε όλους τους παίκτες που μας υπέδειξε ο προπονητής
• Καθαρίσαμε τα παράκεντρα των αποφάσεων
• Απορροφήσαμε τον αποκλεισμό από την Ευρώπη
• Παίζουμε ένα παιχνίδι την εβδομάδα.

Η πρόταση της λογικής πάει ως εξής :

Θα είσαι ξεκούραστος με το ρόστερ της επιλογής σου, άρα δεν έχεις περιθώρια ή δικαιολογίες για να αποτύχεις στον ξεκάθαρο στόχο του νταμπλ. Οτιδήποτε άλλο θα θεωρηθεί αποτυχία.

Υγ. Το να μπει κάποιο χέρι στο τημ των γυμναστών αλλά και στο τημ του ιατρικού επιτελείου, μόνο προς όφελος της ομάδας θα είναι. Αυτή η μαλακία που έγινε με τον Βίντα, ούτε σε τοπικό πρωτάθλημα δεν γίνεται.

..ή αλλιώς τί είχες ΑΕΚ – τί είχα πάντα.

Μετά τη νίκη στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό όπου η ομάδα παρουσιάστηκε σοβαρή και προσεκτική, σήμερα είχαμε επανάληψη από τα περσινά. Μετά από μια επιτυχία ερχόταν η απότομη προσγείωση.

Προσπάθησε η ομάδα, δε μπορώ να πω πως ήμασταν αδιάφοροι. Προσπαθούμε, όμως τις περισσότερες φορές δεν έχουμε ουσία στο παιχνίδι μας.

Μετά το σύστημα “ψάχνουμε όλοι τον Γκαρσία μήπως φτιάξει φάσεις μόνος του” τώρα αλλάξαμε και παίζουμε το σχέδιο “400 σέντρες στο κεφάλι του Πιερό μήπως πιάσει καμιά κεφαλιά”.

Αυτή είναι η ΑΕΚ, έτσι θα πηγαίνει και φέτος. Με την διαφορά πως σχεδόν όλοι οι παλιοί παίκτες είναι καμένοι και οι μεταγραφές του καλοκαιριού είναι παλαίμαχοι.

Η ομάδα έχει μόνιμο πρόβλημα απέναντι σε κλειστές άμυνες, παίζει συνεχώς με τον ίδιο τρόπο και ο Αλμέιδα είναι απόλυτα προβλέψιμος. Τα ίδια με πέρυσι δηλαδή.

Η διαφορά με φέτος είναι πως η ΠΑΕ έχασε τον έλεγχο της ΕΠΟ (αν τον είχε ποτέ πραγματικά..) και εκτός από τα αγωνιστικά θέματα έχει και τα πιστόλια από τους διαιτητές.

Εντελώς συμπτωματικά όταν η διοίκηση έχασε ΕΠΟ και συναφή έσπευσε να “ξεφορτωθεί” την ομάδα στον πρώτο τυχόντα (κυριολεκτικά). Όμως αυτά είναι θεωρίες συνωμοσίας, ας μη χάνουμε την ώρα μας με τέτοια πεζά θέματα.

Η ουσία είναι πως και φέτος οι άλλοι είναι χάλια, έχουν επιβάρυνση λόγω Ευρώπης και η ΑΕΚ αδυνατεί να το εκμεταλλευτεί.

Πιάσαμε Οκτώβριο και έχουμε ήδη 7 χαμένους βαθμούς από ομάδες που θα παλέψουν για τον υποβιβασμό.

Όμως αυτό που μου έκανε την πιο μεγάλη εντύπωση ήταν η διαχείριση του Βίντα από το ιατρικό team.

Τι έκαναν λοιπόν οι επιστήμονες των Σπάτων?

Έβαλαν ράμματα στο μέτωπο του Βίντα και αντί να το δέσουν με γάζες τον έστειλαν να παίξει χύμα με αποτέλεσμα μετά από λίγη ώρα να ξαναχρειαστεί να βγεί για κανένα 5λεπτο για να κάνουν αυτό που έπρεπε να είχαν κάνει εξ’αρχής. Και σ’αυτό το δεύτερο 5λεπτο η ομάδα τρώει γκολ από τον Παναιτωλικό.

Τέτοια ασυνεννοησία και τέτοιο ερασιτεχνισμό πληρώνει η ΑΕΚ, και ακόμα αναρωτιόμαστε για τους τραυματισμούς και την αργή επάνοδο των παικτών.

Και μη ξεχνάμε τις φοβερές αλλαγές του Αλμέιδα που ως συνήθως αποσυντόνισαν την ομάδα και διέλυσαν τις όποιες καλές προσπάθειες είχαν γίνει μέχρι το ’65.

Αναρωτιέμαι πόσοι “αισιόδοξοι” ΑΕΚτζήδες περίμεναν νίκη στο Αγρίνιο.

Πολύ ανάμεικτα συναισθήματα μου πρόσφερε αυτό το παιχνίδι. Πριν φτάσω σε αυτά, θα ήθελα να πω ότι ήμουν σίγουρος ότι η ΑΕΚ δεν θα κερδίσει. Κι όχι μόνο αυτό. Ήμουν σίγουρος ότι θα χάσουμε. Αυτή είναι η ειλικρίνεια μου και την καταθέτω στον βωμό οποιασδήποτε κρίσης. Τα πράματα άρχισα να τα βλέπω χειρότερα μέσα στο γήπεδο, όταν οι ηλίθιοι τίποτες άναψαν τα καπνογόνα, που πρακτικά σημαίνει ότι με τον ΠΑΟΚ θα παίξουμε χωρίς φιλάθλους. Που κι αυτό δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει ότι δεν θα πάω στο γήπεδο.

Στο παιχνίδι τώρα. Ήταν μία σούπα σαν θέαμα κι ένα παιχνίδι που πραγματικά ήθελες να μην το βλέπεις. Ούτε ήξερες τι ζήταγε ο κάθε προπονητής από την ομάδα του. Θες να κάνω λάθος; Ας το κάνω. Οι δυό προπονητές λοιπόν, θέλανε να είναι προσεκτικοί. Κυρίως αμυντικά. Θες να το πεις τακτική; Πες το. Δεν αλλάζει την εικόνα του τί είδαμε στο γήπεδο. Ντέρμπυ, θα πεις. Εντάξει, βολέψου πίσω από τα κλισέ.

Η ΑΕΚ με κανονικό και λογικό σχήμα μπήκε στο γήπεδο, όμως δεν μπορούσε να διασπάσει την αμυντική θωράκιση του αντιπάλου. Είναι αλήθεια ότι προσπάθησε, ενώ η αλογοτροφή πιο πολύ έψαχνε κάποια αντεπίθεση και κυρίως να εκμεταλλευτεί το mis match του Βίντα με τον παικταρά Ιωαννίδη. Αυτά ήταν περίπου μέχρι την μέση του πρώτου μέρους, που υπήρξαν προσωπικές μονομαχίες και μια περίεργη διαιτησία, που προστάτευε για τα ίδια μαρκαρίσματα, πιο πολύ τον αντίπαλο. Εν πάση περιπτώσει, χωρίς να θαμπώσουμε, ευτυχήσαμε να προηγηθούμε με την πρώτη σωστή σέντρα του Ρότα, που πήγε συστημένη στο κεφάλι του Πιερό.

Αυτό λοιπόν το γκολ, μου δημιούργησε το πρώτο συναίσθημα. Χαρά είναι η λέξη αλλά και ταυτόχρονα αγωνία. Γιατί να μην το πάρουμε; Κι αυτό άρχισε να παίζει και η ομάδα. Σαν να φοβόταν ή σαν να περίμενε αμυνόμενη πολύ σωστά και με αλληλοκαλύψεις και με μπόλικα τρεξίματα στο κέντρο. Σαν να έψαχνε εκείνη το λάθος του αντιπάλου ή κάποια αντεπίθεση. Που την βρήκε με τον mvp σήμερα, που ήταν ο Πιερό, αλλά αυτός ούτε κατάλαβε πού ήταν για να σφραγίσει το παιχνίδι. Δεν βαριέσαι. Έχω πει, για τον Λουκάκου των φτωχών ή το κράμα Πίου και Φουρτάδο. Όμως έκανε πολλά πράματα σήμερα.

Όπως έκανε κι ο Πινέδα αλλά φυσικά κι ο Ρότα, μαζί με τον Κάλενς. Αν μπούμε και στο κομμάτι της τακτικής , θα μπορούσα να μιλήσω και για τον Περέιρα, που ήταν ένας αθόρυβος ήρωας θυσιάζοντας την παρουσία του με την εξουδετέρωση του αντίπαλου Μαροκινού. Όμως όταν η ομάδα πηγαίνει σε τακτική, θα ήταν αμαρτία να ξεχωρίζω. Κάτι που αξίζει σήμερα για τον Πήλιο. Η ομάδα είχε αυτό το πλάνο, που θύμισε ΑΕΚ παλαιάς κοπής. Έχω μικρότερο budget, άρα φοβάμαι, προσέχω, δίνω την κατοχή της μπάλας κι εκμεταλλεύομαι τις κακές επιλογές που έχει ο αντίπαλος προπονητής στα χαφ και στα εξτρέμ του. Έχει Ευρώπη μπροστά του…

Να μην λέμε πολλά όμως. Το να πηγαίνεις σίγουρος ότι θα χάσεις και να βγαίνεις νικητής, είναι συναίσθημα σημαντικό. Φυσικά εφήμερο αλλά δεν βαριέσαι. Και τι είναι ο άνθρωπος !!! Τι θα γίνει μεθαύριο, κανείς δεν ξέρει, αλλά κανείς ποδοσφαιρικά λογικός δεν μπορεί να πει ότι η ΑΕΚ είναι φόβητρο. Θες να έχει γίνει κυνική και δεν το έχουμε καταλάβει; Μακάρι, αλλά εγώ δεν το βλέπω. Αυτό που βλέπω είναι τον Μάνταλο να μπαίνει, τον Μήτογλου για θωράκιση της άμυνας και τον Άμραμπαντ, που αν είχε μπει νωρίτερα, θα τους είχε ξεπατώσει.

Όμως συγχαρητήρια για τη νίκη και μούτζες σε μένα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα, η ΑΕΚ να πηγαίνει καλά, κι εγώ να πέφτω έξω. Η ΑΕΚ πλέον είναι πρώτη.

ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ

Δύσκολο φαινόταν το σημερινό παιχνίδι. Αιτία οι πολύ καλές εμφανίσεις της Καλλιθέας αλλά και οι προπονήσεις του Αλμέιδα, που στην ουσία είναι αστείο να μιλάει για πολύ μεγάλο ρόστερ όταν οι μισοί αποδεκατίζονται στα Σπάτα.

Είχα σοβαρό ενδιαφέρον για το παιχνίδι αυτό κι οφείλω να πω ότι περίμενα τα πράματα χειρότερα. Όμως ευτυχώς διαψεύστηκα στο πρώτο ημιχρόνιο. Η ΑΕΚ ήταν καλή και πολλή οργανωμένη. Προσπαθούσε με υπομονή να κατεβάσει την μπάλα χωρίς να αφήνει εκτεθειμένη και την άμυνα της. Θα μπορούσε να έχει σε καλύτερη μέρα τον Κοϊτά, τον Μάνταλο και τον Περέιρα, αλλά μην ξεχνάμε ότι έπαιζε απέναντι σε πολλή δουλεμένη ομάδα.

Αν λοιπόν συγκρίνω τα προηγούμενα παιχνίδια της Καλλιθέας κόντρα στους άλλους δύο του ΠΟΚ, οφείλω να πω ότι η ΑΕΚ έκανε καλύτερη εμφάνιση. Στην ουσία δεν κινδύνεψε πίσω, ενώ μπροστά με κύρια έκφραση το δεξί της άκρο, προσπαθούσε να δημιουργήσει ρήγματα στην άμυνα του αντιπάλου. Ένας αντίπαλος πολύ δυνατός, που όμως ευτύχησε να έχει και σε πολλή καλή μέρα τον τερματοφύλακα του, που έσωσε τουλάχιστον δυό γκολ.

Η ομάδα μας είχε κορυφαίο τον Σιμάνσκι βασικά αλλά και δυνατό τον Πινέδα με τον Ελίασον. Είχε σαφώς την κατοχή της μπάλας, πολλές καλές μεταβιβάσεις και την στόφα της πιο βαρειάς φανέλας. Έπαιξε όσο μπορούσε στο πρεσάρισμα, στην αλληλοκάλυψη και στην σωστή επιθετικότητα. Άλλοτε από τα δεξιά κι άλλοτε από τον άξονα. Κάποιες φορές προσπαθώντας να βρει τον σέντερ φορ άμεσα και κάποιες φορές με σέντρες. Εντάξει το παιδί αυτό δεν ξέρει μπάλα αλλά και τι να κάνουμε; Από αυτόν περιμένουμε. Ελπίζω στο δεύτερο μέρος να βελτιωθούν οι αρνητικοί κάπως και να κρατηθεί ο ψηλός ρυθμός της αγωνιστικότητας.

Δεν μας έκανε σοφότερους το δεύτερο μέρος. Περίπου ίδια εικόνα είχε με το πρώτο, με την ΑΕΚ να είναι η καλύτερη ομάδα, με την κατοχή της μπάλας και με πιο επικίνδυνες τελικές. Φυσικά απειλήθηκε δυό φορές αρκετά σοβαρά αλλά κι αυτό μέσα στη λογική του αγώνα είναι, όσο δεν βάζεις γκολ κι όσο επιτρέπεις στον αντίπαλο να κάνει όνειρα. Και γιατί να μην κάνει εξ άλλου, όταν βλέπει ότι δεν έχεις σέντερ φορ κι ότι παίζεις μέχρι το τέλος με τον Μάνταλο !!!!!

Ο Αλμέιδα το πάλεψε αλλά είναι κι αυτός αιχμάλωτος των φαντασιώσεων του. Ο Σιμάνσκι δεν κατάλαβα γιατί βγήκε, ούτε γιατί ο Μάνταλος έμεινε μέσα. Το γύρισμα του Πινέδα στον άξονα ήταν πολύ σωστό κι έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη της ομάδας. Κι αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, εκτός από τον βαθμό – αν δεν μπορείς να πάρεις ένα παιχνίδι τουλάχιστον μην το χάνεις, βλέπω μια βελτίωση στον τομέα αυτό -, είναι η υψηλή αγωνιστικότητα της ομάδας με τα μέσα που έχει. Μην ξεχνάμε ότι είναι γυμνή στο κέντρο.

Πού φτάσαμε, ε; Να είμαστε ευχαριστημένοι που παίξαμε καλύτερα και δεν χάσαμε από την Καλλιθέα. Δεν είναι ότι ανέβηκαν οι μικροί, οι μεγάλοι είναι της πλάκας πλέον. Όμως συνεχίζουμε στο τούνελ που έχουμε μπει και το οποίο προέβλεπε τη σημερινή ισοπαλία, σαν την πρώτη γκέλα της σκοτεινής οδού. Άλλωστε και πέρσι τα ίδια είχαμε κάνει με την Κηφισιά, οπότε δεν χάσαμε και τίποτα σαν βαθμολογικό κέρδος. Μην ασχολείστε με το γόητρο. Έχουμε σοβαρότερα θέματα, όσο κι αν ο Περέιρα πράγματι ανέβηκε στο δεύτερο μέρος, κι αν ο Πινέδα πέρασε κι αυτός στους άξιους καλύτερους.

Ό,τι και να ψάξει ο Αλμέιδα με την ένταση, με Πιερό και Μάνταλο είναι αδύνατον να το πετύχει. Φυσικά είχε τον Κοϊτά σε κάκιστη μέρα ενώ ο Πήλιος νόμιζε ότι παίζει σε τελικό Ευρώπης. Δεν πειράζει όμως. Άμα δεν του έχουν σφυρίξει ότι χωρίς κέντρο δεν γίνεται τίποτα, ας διαβάσει τα xgoals κι ας βολευτεί με την στατιστική. Αυτήν που θα βολέψει μπόλικους μέχρι την Κυριακή…