Κάτι αναζητούσα όλη μου τη ζωή. Ανήσυχα. Επίμονα. Ανικανοποίητα.
Κι όσο εύρισκα θησαυρούς στην άκρη του κόσμου, η δίψα μου δε εξαφανιζόταν. Η χαρά (έκσταση;… όχι δα!) της αποκάλυψης, ωχριούσε μπροστά στη νέα ανάγκη που ξεπρόβαλε μπροστά στα ανύποπτα μάτια μου. Και μετά άρχισα να απολαμβάνω την αποκάλυψη θησαυρών που κρύβονταν σε μικρή ακτίνα δράσης, μπροστά μου. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να κάνω μικρές κινήσεις χωρίς να χαλάω τη βολή μου για να τους ανακαλύψω. Και σιγά-σιγά, το κυνήγι των θησαυρών άρχισε να μου φαίνεται σαν επιτραπέζιο που, αν έχεις μελετήσει το εγχειρίδιο των οδηγιών, είσαι καταδικασμένος να πετύχεις. Και μάζευα φιλάρεσκα βραβεία όλο και μεγαλύτερα και θησαυρούς όλο πιο θεαματικούς απ’ αυτούς που, για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν τους είχα σε μεγάλη υπόληψη, αλλά έβλεπα τα μάτια των οικείων μου να λάμπουν επιδοκιμαστικά όταν τους κρατούσα στα χέρια μου κι αυτό μου αρκούσε για πολλά χρόνια. Καλοί οι θησαυροί γύρω και μέσα σου, αλλά τους βαριέσαι… Σα παιχνίδι που εναλλακτικές καταλήξεις του είναι είτε να κερδίσεις ή να μη χάσεις: δε φαίνεται συναρπαστικό, μάλλον σαν έπαθλο ενός συμββασμένου μοιάζει.
Και αίφνης, έγινε η αποκάλυψη ενός αληθινά συναρπαστικού, επικίνδυνου αλλά ιδιαίτερα ζωοφόρου αγωνίσματος: Το κυνήγι των εσωτερικών δαιμόνων! Όχι για για να τους κατατροπώσεις, αλλά για να συζητήσεις μαζί τους, να τους καταλάβεις και, ει δυνατόν, να τους στείλεις από εκεί που ήρθαν… Προσοχή, το αγώνισμα αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο: απαιτεί γυμνασμένα σώματα στις κακουχίες (όχι κατ’ ανάγκη υγιή) και επιδέξιες ψυχές. Γιατί αυτοί οι δαίμονες είναι πονηροί (κακούς δεν τους λες πάντα), κρύβονται στις πιο απίστευτες κρυψώνες, πολλές φορές μάλιστα είναι μεταμφιεσμένοι και δε τους βάζει το μυαλό σου. Είναι τρομακτικοί, αλλά όχι πάντα. Συχνά είναι οι ίδιοι τρομοκρατημένοι και προσπαθούν να αποφύγουν τη συνάντηση μαζί σου.
Σε γνωρίζουν καλά, ξέρουν απέξω όλες σου τις αδυναμίες (τα χαρίσματά σου δεν τους ενδιαφέρουν). Μπορούν να σου ξεφύγουν στο λεπτό αν κατορθώσεις να βρεθείς στο δρόμο τους. Εσύ πάλι, δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι επιθυμείς στ’ αλήθεια να τους συναντήσεις, το αέναο κυνηγητό τους είναι μια κάποια βολική λύση που σε κρατά σε εγρήγορση.
Τέλος 1ου μέρους (δεν έχω ιδέα αν θα υπάρξει 2ο μέρος, πώς θα είναι και πότε θα δημοσιευτεί)
Προσοχή αναγνώστες και συναθλητές! Αν υποψιαστούν οι άνθρωποι του περίγυρού σας το σπορ στο οποίο επιδίδεστε, είναι πιθανόν να αλλάζουν πεζοδρόμιο για να μη σας συναντούν! Και το ενδεχόμενο να σας φορέσουν ένα κομψό πουλόβερ χωρίς μανίκια, κι αυτό δε μπορεί να αποκλειστεί…
