Αποκαμωμένος από την ένταση της πνευματικής εργασίας της ημέρας, έγειρα αργά το απόγευμα να ξαποστάσω μπροστά σε μια άδεια σελίδα στην οθόνη του υπολογιστή. Είναι αυτό το είδος της σιωπηλής, εσωτερικής ανάτασης που δεν προκαλεί υποψίες στους περαστικούς: κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί οτι ο σιωπηλός άνθρωπος πίσω από την οθόνη του βρίσκεται -εκείνη την ώρα- σε συναισθηματική ανάταση. Αιφνιαστική, σχεδόν αδικαιολόγητη ανάταση. Κρύβομαι πίσω από ένα περίβλημα απομόνωσης από την καθημερινότητα, ακόμη κι αν το σκηνικό της συνέχειας της ζωής μου δεν έχει αλλάξει καθόλου σε σχέση με αυτό όλης της υπόλοιπης ημέρας. Ούτε λύθηκε κάποιο από τα προβλήματα της καθημερινότητας, ούτε κάποιο μήνυμα δέχτηκα που θα εξηγούσε την αιγνιδιαστική ευεξία. Τίποτα που θα μπορούσε να με κάνει να αλλάξω διάθεση δε συνέβη. Χειρίζομαι την ευτυχία που ήρθε και κάθισε δίπλα μου, σαν αισθησιακή γυναίκα με τα εσώρουχα που με πλησίασε και επιθυμεί να μιλήσει μαζί μου για ποδόσφαιρο.
Λανθάνουσα ονομάζεται (δε νομίζω να είναι όρος;της ψυχολογίας, εγώ μόλις προ ολίγου την ονόμασα έτσι!) η ευτυχία που δε φανερώνεται με τα χαρακτηριστικά για τη νόσο (;) συμπτώματα αλλά επιλέγει για να εκφραστεί μια ποικιλία ανύποπτων συμπτωμάτων, τα οποία συχνά παραπλανούν τους μη ειδικούς ιατρούς και κυρίως τους ανθρώπους του κοντινού περίγυρου. Οι αγαπημένοι φίλοι ανησυχούν μήπως το έχω ρίξει σε απαγορευμένες ουσίες ή σχέσεις. Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει, οπότε η mini-επιστημονική εξέταση συνεχίζεται: θα πάρω κι άλλες γνώμες! Οι επιστήμονες φαντάζομαι θα τη συσχετίζουν ενδεχομένως με κάποια ψυχική ασθένεια. Οι πατέρες από το Όρος θα την αποκαλούσαν Επίσκεψη Θεού. Όλοι έχουν δίκιο από τη μεριά τους.
Κάτι σαν απεργούντα Ιάπωνα που εργάζεται κοπιωδώς όλη την ημέρα, έχοντας όμως αναρτήσει διακριτικά πάνω στο γραφείο του -σε σημείο που κανένας δεν μπορεί να το δει- ένα μικρό πανό με το οποίο πληροφορεί τον κόσμο τριγύρω οτι βρίσκεται σε σιωπηλή απεργία.
Έχει άραγε σχέση η λανθάνουσα φωνασκούσα ευτυχία με τη σιωπηλή πνευματική ανταρσία;
Γιατρέ μου, να ανησυχώ;
