Θέλω να καλέσω όλους τους συμπαθείς νεοέλληνες σε μια περισυλλογή. Σαν αυτήν που κάνουμε σαν γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Αθηναίων, που είμαστε όλοι. Είτε κατοικούμε στην Λήμνο, είτε στην Μύκονο, είτε σε πολιτισμένα χωριά του Έβρου. Ίδια με αυτήν που ποιούμε, την επομένη μέρα των εκλογών.
Πρέπει να αφήσουμε στην άκρη, όλοι εμείς οι σκεπτόμενοι, το πάθος μας για τη νίκη και την αηδία του αποτελέσματος κάποιου ποδοσφαιρικού αγώνος. Καραστημένου φυσικά, αφού η παγκόσμια ομοσπονδία αν μας έβαζε σε κάποιον όμιλο με κανονικές ευρωπαϊκές ομάδες, φυσιολογικότατα ούτε τα σύνορα δεν θα περνάγαμε. Αλλά να μην ξεφεύγω τώρα στα γνωστά ανα το πανελλήνιο λαμογιάρικα παιχνίδια του οικουμενικού κατεστημένου.
Οπότε θέλω να σκεφτούμε σαν Θεσσαλονικείς. Προοδευτικά, αφού μια ολόκληρη Μαρινέλα ήρθε από την πόλη που γέννησε ολόκληρο Ατατούρκ κι έχει ακόμα και τον πύργο τον λευκό. Θέλω δηλαδή να σκεφτούμε, την ουσία των πραγμάτων. Μπορεί να μην παίρνουμε κάποιο τρόπαιο, κάποιον τίτλο -που είναι δεδομένο οτι είναι καραστημένος, καθώς προείπα – αλλά έχουμε και την πόλη μας. Η οποία έχει ανάγκη να έχει αφεντικό. Άρης ή Πάοκ;
Μιλάω πολύ σοβαρά αυτήν την στιγμή κι απευθύνομαι στην ευρύτητα των κριτικών μυαλών , που χρόνια τώρα έχουν πετάξει τις παρωπίδες και δεν ζουν με τα στερεότυπα με τα οποία εξακολουθεί να κυβερνάει η παλιά κατάσταση. Το Πασοκ που από ήλιος έγινε φυτό ή ο Καμμένος που είδε και την αναρχία της ακροδεξιάς. Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά. Εδώ μιλάμε για τα αφεντικά της πόλης.
Κι όταν μιλάμε για πόλη, μιλάμε για τα Βαλκάνια. Με τον αδυσώπητο και φαύλο συναγωνισμό ή ανταγωνισμό μεταξύ της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου μας έναντι της συμπαθούς ομάδας της Βοσνίας. Η οποία ομάδα της πάλια ποτέ Σερβίας, τι έχει κάνει έναντι ημών; Τίποτα. Μηδέν βαθμούς απέναντι σε ομάδες της πλάκας όπως η Αργεντινή και η Νιγηρία. Ενώ εμείς, έχουμε ήδη έναν βαθμό κόντρα σε Κολομβίες και Ιαπωνίες. Δεν ξέρω αν κατανοείτε.
Τι δουλειά έχει η Βοσνία στο Mundial; Και μάλιστα όταν κόμπασε που πέρασε πρώτη στον όμιλο μας και μας έστειλε να παίζουμε μπαράζ με κάποια Ρουμανία; Αν πήγαινε αυτή να παίξει τον αγώνα της διαβάθμισης, θα είχε περάσει; Σιγά να μην είχε περάσει. Η Ρουμανία θα είχε περάσει στάνταρ, εμείς θα ήμασταν σε πιο εύκολο όμιλο και φυσικά θα είχαμε τερματίσει πρὠτοι στην πόλη μας. Δηλαδή στα Βαλκάνια, που αυτό στο φινάλε ενδιαφέρει. Όπως αυτό ενδιαφέρει και την Κίνα που ήρθε εδώ να κάνει business. Δεν πήγε ο πρωθυπουργός της μείζονος χώρας, ούτε στο Νερέτβα ούτε στο Σπλιτ για συνομιλίες. Κι είχε φροντίσει ο άνθρωπος να μην προκρίνει την χώρα του στο τουρνουά.
Ολόκληρη Κίνα εκτός Μουνδιάλ. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε την σημασία του θέματος. Όλοι λέτε για τόσα εκατομμύρια πληθυσμό που έχει η τάδε χώρα, κι άρα λογικά θα προέκυπταν ταλέντα. Η Κίνα τι να πει; Τίποτα και πολύ σωστά. Κι έμεινε πίσω από τον χαβαλέ για να αξιοποιήσει το διαμάντι της Μεσογείου. Αυτό το κόσμημα που έχουμε με την παράδοση της τρούμπας, των τεκέδων αλλά και του χοντρά πολιτικοποιημένου δήμου.
Θα μου πείτε βέβαια οτι θα προκρινόμασταν πρώτοι κι άρα θα έπρεπε να πάμε εκεί. Δεν είπα κάτι διαφορετικό. Όμως άλλο πράμα να είσαι πρώτος κι άλλο δεύτερος. Αν είχαμε έρθει πρώτοι, δεν θα πηγαίναμε. Αναγκαστηκαμε να πάμε επειδή η Βοσνία πήρε κατά τύχη ή σπρωγμένη την πρώτη θέση κι άρα θα έπρεπε να παίξουμε εκεί που καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, για να δείξουμε ποιός είναι ο πρώτος των Βαλκανίων. Κι έτσι την πάτησε κι ο Κινέζος πρωθυπουργός, πρόεδρος ή ό,τι διάολο είναι. Είχε κανονίσει το ραντεβού του με τον Θαμαρά, νομίζοντας οτι θα βγαίναμε πρώτοι κι οτι δεν θα πηγαίναμε. Μπάχαλο μιλάμε οτι έγινε και μας έμεινε και το ραντεβού που κάνει περήφανους όλους τους Έλληνες πλέον, που βλέπουν την κινέζικη ανάπτυξη στην χώρα, αλλά πιστεύουν οτι ΔΕΝ θα έρθουν εργαζόμενοι από εκεί αλλά οτι εδώ θα υπάρχουν ελληνικά μεροκάματα.
Τέλος πάντων, η ουσία είναι οτι η Βοσνία απέδειξε το τυχαίον του πράγματος. Ούτε αυτούς που πουλάνε κασετόφωνα στο Περιστέρι, δεν κατώρθωσε να κερδίσει. Χώρια που τώρα έχει να παίξει και με τους άλλους που πλένουν τζάμια στα φανάρια μας. Πήγε να μας πάρει την πρωτιά η Βοσνία. Ε όχι και τόσο θράσος. Τον μόνο Βόσνιο που ανέχομαι είναι ο Μπαγιεβιτς. Μην τα γενικεύσουμε κι όλα. Αφεντικό στα Βαλκάνια θα είναι πάντα η Ελλάς. Τέρμα. Η οποία στο τοπικό ντέρμπυ, που αυτό ενδιαφέρει κατόπιν της παγκόσμιας συμφωνάς μας με την Κίνα, είναι ξανά η νικήτρια. Ρε τι μας νοιάζει το Mundial; Τι μας νοιάζει αν θα πάρει ο Παοκ το πρωταθλημα; Ρε κερδίσαμε τον Άρη;
