ΝΑΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ

Καλημέρα σας και καλό φθινόπωρο ή, καλή επιστροφή στην Αθήνα. Κι όταν λέω Αθήνα, μην πάει το μυαλό σας στην πόλη. Το μυαλό σας να πηγαίνει στην πραγματικότητα που έρχεται με γοργό ρυθμό, ίδιο με το δις του ανείσπρακτου χρέους που κάθε μήνα προστίθεται στο ήδη μη εξυπηρετούμενο. Καλά ξεφύγαμε με τα μπάνια και τις λοιπές τσίτσιδες μαλακίες, νάσου όμως κι η καινούργια ημέρα. Κι όταν λέω ημέρα, μην πάει το μυαλό σας στο αύριο.

Εγώ πάντως είχα καλή επιστροφή από τη Νέα Υόρκη, που πήγα για να εγκαταστήσω τον γιό μου τον μικρό, που τον δέχθηκε το NYU Stern. Δηλαδή, καλή επιστροφή, σημαίνει οτι γίνανε όλες οι δουλειές εκεί πέρα, παρέα με την εγκατάσταση του σε ένα μπουρδελοδιαμέρισμα της Union Square – εφτά νομά σ΄ένα δωμά, τέσσερις είναι βέβαια – που σηματοδοτεί μια καινούργια μετανάστευση κι ένα διαρκείας λιγότερο για την ΑΕΚ. Έτσι μετακόμισα κι εγώ στο ΟΑΚΑ, ούτως ώστε η εταιρεία να μην χάσει έσοδα. Κατανοητόν;

Γέμισα αναμνήσεις πάντως,  αφού πάτησα κι εγώ τα χώματα στα οποία βρέθηκα τότε παλιά. Παστρικά ήταν τότε. Σήμερα η Αστόρια κι ειδικά η Crescent street, μύριζε μια εγκατάλειψη. Το ανάποδο από το Manhattan δηλαδή, το οποίο το είδα σε διαβολεμένη ανοικοδόμηση. Μέχρι και το γκέτο του Harlem ήταν αγνώριστο. Περπατητά μιλάω. Παλιά, ούτε μπορούσες να το διασχίσεις με αυτοκίνητο τρέχοντας με 60 μίλια. Τέλος πάντων, μην το κουράζω.

Τι να δεις πάνω από το αεροδρόμιο μας;  Εξ άλλου τα ξέρετε όλοι. Εδώ θα γίνει η ανάπτυξη; Ευτυχώς που οι μετανάστες έρχονται δια θαλάσσης. Έτσι κι ερχόντουσαν από ψηλά, ίσα που θα είχαμε λύσει το πρόβλημα μας. Αυτό το πρόβλημα που αν το γυρίσουμε στην ομάδα – ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΣΟΒΑΡΟ ΤΕΣΤ – , φαίνεται οτι είμαστε σε καλό δρόμο. Ο μεγάλος ο γιός μου που πήγε με την Ρόμα κι έχασε τη Νέα Υόρκη λόγω αναδρομικής εξεταστικής του ΕΜΠ, φώναζε για το τέρμα μας, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια. Εξ άλλου τι μπάλα να ξέρει κι ένας εικοσάρης; Γι’ αυτό λέω να μην πηγαίνει το μυαλό μας σε άλλα πράματα.

Μην ξέροντας λοιπόν τίποτα, την προσοχή μου τράβηξε ένα αρθράκι του 365 : ” Πέστε μου ποιόν θέλετε για να τον φέρω. ”  Ατάκα Μελισσανίδη προς το τεχνικό τημ.  To θεωρώ δηλαδή σίγουρο οτι εκεί απευθύνθηκε αυτό το σχόλιο, αφού δεν διάβασα πουθενά οτι έγινε κάποια συνέλευση της εταιρείας λαϊκής βάσης που πρόκειται να δημιουργηθεί, κι ελέχθη κάτι τέτοιο προς τον κόσμο.

Αμερικανάκι λοιπόν εγώ για μερικές ημέρες ακόμα – σήμερα ξεκινάω τη μαλακία που λέγεται ελληνική δουλειά – κι έβαλα κάτω την ατάκα.

Γιατί να λεχθεί; Ο Δέλλας δεν έχει διαβεβαιώσει όλο τον κόσμο οτι πριν την μεταγραφή Μπαρμπόσα, είχαμε πληρότητα 95% ; Τι έγινε σε εκείνη την συνάντηση,  μετά,  το παιχνίδι με την Ρόμα; Του ζητήσανε παίκτες οι φωστήρες που ασχολούνται με την ομάδα της δεύτερης κατηγορίας; Τι λέτε;

Ό,τι και να λέτε, ο τίγρης έριξε την ατάκα. ΑΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΚΤΟ. Υπαρκτό βέβαια, μέχρις ενός σημείου. Ποιανού σημείου; Α, αυτό είναι απλό : Πάντα οι προπονητές  θέλουν μια τελειομανία,  ΔΗΘΕΝ ΔΗΛΑΔΗ. Για να δικαιολογήσουν  την αποτυχία τους. Το ίδιο γίνεται και σε κάθε εμπορική εταιρεία. Πάντα άνθρωποι λείπουν και ποτέ το αφεντικό δεν ξέρει τι του γίνεται. Δουλεύουν εδώ στην Ελλάδα υπό αντίξοες συνθήκες οι εργαζόμενοι, με πολύ χαμηλούς μισθούς, κάνουν τρομερή δουλειά, ΠΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΙ ΑΛΛΑ ΧΕΡΙΑ. ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, αν με πιάνετε. Ελλάδα, η χώρα που ο καθένας έχει το μικρομαγαζάκι του σαν θέση εργασίας.

Λείπει λοιπόν κάτι. Δεν αποκλείεται, εξ άλλου τα έχουμε επισημάνει κι εμείς που δεν έχουμε περάσει από την Ρόδο στην οποίαν η Ουέφα φοράει τιβένους ποδοσφαιρικών διπλωμάτων σε κάθε έναν που γουστάρει να μπει στα σεμινάρια. Τα ίδια είναι και με τα αμερικάνικα πανεπιστήμια. Έχεις λεφτά; Πληρώνεις και θα πάρεις πτυχίο. Τι θα κάνεις αύριο; ΑΥΤΟ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ; Εξαιρείται μόνο η μασονία των αποφοίτων. Απ’ ότι ξέρω η Ρόδος, δεν είναι στα top spots προπονητών. Καλά πάμε;

Ε, καθείστε να βρούμε και ρυθμό. Όπως κάθισε κι ο Μελισσανίδης, που του τα είχανε κάνει μπαλόνια, και πέταξε την ατάκα. ” Δηλαδή για να πάμε επάνω, τι στο διάολο θέλετε; Τον Ροναλντίνιο; Εντάξει μαλακίες δεν θα πω, οτι αν μπω κι εγώ να παίξω θα ανέβουμε, αλλά ξέρετε ρε μαλάλες τι θέλετε; ” Αυτή βέβαια είναι ατάκα παρασκηνίου. Όσο κι αν κούναγε το κεφάλι του για το στοίχημα κι οτι η ομάδα δεν μπορεί να βάλει γκολ αλλά ούτε και να κόψει. Ξέρετε τι είναι το κακό με τα στελέχη; Αν έχεις καλά, σε τραβάνε προς τα πάνω. Αν όμως δεν τα έχεις, ίσα που σηκώνεις το τηλέφωνο και μιλάς με την διοργανώτρια.

Και το πρόβλημα μάλλον έγινε μεγαλύτερο, όταν οι χάνοι τον κοίταζαν. ΑΦΟΥ ΕΣΥ ΚΑΘΑΡΙΣΕΣ ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΠΗΡΕΣ ΠΑΙΚΤΕΣ, εμείς θα σου προτείνουμε για φέτος; Διότι η ατάκα του Μελισσανίδη, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, στο ” ΠΟΙΟΝ “. Έχετε κανά μαλάκα να κρύψει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, όπως είπε ο γιός μου για τον Ανέστη, που οφείλω να τον δω κι εγώ βέβαια. Τι ζητάτε και βέβαια, τι ζητάει κι αυτό το νούμερο που θάρθει να παίξει; Ονόματα έχετε ή θα πρέπει να τρέχω εγώ, ΣΑΝ ΝΑΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ; Τα ίδια βέβαια τραβάει κι ο Σαμαράς που έχει διορίσει υπουργούς. Αν δεν τηλεφωνήσει ο Αντώνης, ποιός να κουνηθεί; Η Βρετάκου ή η Βούλτεψη;

Τα ίδια δεν έχουμε με τους επιτυχημένους που ανασχηματίσθηκαν; Είναι τρομερό αυτό που γίνεται σε αυτήν την χώρα. Έτσι και πετύχεις, είτε σε αλλάζουν θέση είτε κάποιος άλλος παίρνει την δόξα. Ενώ ο δικός μας, δεν είναι κατσαπλιάς. Το είπε ξεκάθαρα : Ποιόν θέλετε; Όπως είχε πει παλιότερα ο πατέρας ΓΠ, αν θέλουν οι Λαρισαίοι θάλασσα στην περιοχή τους. Πέστε ρε μαλάκες με πληρότητα του 110%, ποιόν θέλετε; Κι είναι σημαντικό οτι απάντησε έτσι. Σκέψου δηλαδή ο Μελισσανίδης να έφερνε τον Ρονάλντο – όπως θα μπορούσε να είχε αγοράσει όλη την Μπαρτσελόνα – και να τον είχε βάλει υπό τις οδηγίες του Δέλλα. Και σκέψου την δόξα να την είχε μετά ο κολοσσός, που διείδε το κενό.

Hello guys, homeboys. We have an identity, so we are going to overcome the GoGos rock. Είμαστε μια χαρά κι είμαι πολύ χαρούμενος σας λέω. Υγεία είναι το χαμηλών τόνων ξεκατίνιασμα. Όπως υγεία είναι να σε δουλεύει ο Κατσουράνης κι ο Παπαδόπουλος. Το μόνο που με ανησυχεί είναι οτι δεν έχει αυτομπουγελουθεί το τημ για να προσφέρει στον ALS.  Έχουμε όμως καιρό γι’ αυτό. Σημασία έχουν τα διαρκείας, δυό μεταγραφές κι ένα ακόμα σπονσοράρισμα. Εδώ είμαστε πλέον.