Χθες αργά το βράδυ μου ήρθε αυτή η εικόνα απροειδοποίητα και δεν πρόλαβα να φυλαχτώ. Ετοιμαζόμουν για έναν ύπνο πιθανότατα γρήγορων κινήσεων των ματιών (REM*), χωρίς να αποκλείεται να είχα ήδη κυλήσει σε έναν τέτοιον, εξ ού και θυμάμαι τις εικόνες από το στρατόπεδο του ονείρου.
Αυτό λοιπόν το στρατόπεδο δεν έμοιαζε με οποιοδήποτε άλλο και γρήγορα αντιλήφθηκα οτι σε αυτό στρατοπέδευαν διάφορες αναμνήσεις μου, μερικές απ’ αυτές ίσως συναισθηματικές αλλά σε κάθε περίπτωση καθόλου απαγορευμένες ή δυσάρεστες. Λίγο γλυκερές μπορεί να ήταν, δεν είμαι σίγουρος. Το γεγονός ότι ακουγόταν στο βάθος του στρατοπέδου ήχος από βιολί τύπου «Λυγμοί μακρόσυρτοι των βιολιών του φθινοπώρου, πληγώνουν την καρδιά μου με μιά αποχαύνωση μονότονη» (**) τις καθιστά, καταρχήν, επίφοβες για γλυκερότητα. Βρισκόμουν στην είσοδο του στρατοπέδου, εκτελώντας χρέη αλφαμίτη και μέσα σε αυτό, βρίσκονταν οι αναμνήσεις, δικές μου ή άλλες οικείες, τρυφερά τοποθετημένες. Η ώρα επισκεπτηρίου δεν είχε τελειώσει, αλλά κανείς δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται να τις επισκεφτεί: δεν τους παρεξηγώ, οι σύγχρονοι άνθρωποι (ακόμα και τα μέλη της οικογένειάς μας) έχουν τόσα πολλά στο μυαλό τους, πού να βρούν χρόνο και ενδιαφέρον για ξένες αναμνήσεις που αισθάνονται οτι δεν τους αφορούν; Κι ανάμεσα στις αναμνήσεις, εκτίθονταν σε κοινή θέα και αιρετικοί στίχοι. Είπα «αιρετικοί», όχι χυδαίοι. Στίχοι από ποίηση ξεχασμένη στην άκρη, που περιέγραφαν την ανθρώπινη ανησυχία για το ενδεχόμενο να μας περιμένει η αιώνια μοναξιά στο επέκεινα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι σβήνουν τη φλόγα αυτής της ανησυχίας σε επίγειες φωνασκίες που τους εμποδίζουν να σκεφτούν.
Σε αυτό λοιπόν το στρατόπεδο, η αγωνία της αιώνιας μοναξιάς υπήρχε διάχυτη με τρόπο, μπορεί εν μέρει αιρετικό, αλλά σίγουρα όχι κακοπροαίρετο. Δε θα μου βγάλετε από το μυαλό οτι ο Θεός αγαπά τους αιρετικούς ποιητές που Τον αναζητούν μέσα από την αμφιβολία τους.
Όταν ξύπνησα το πρωί, θυμόμουν το στρατόπεδο του ονείρου μου κι άρχισε το μυαλό μου να γεννάει κι άλλες εικόνες. Σκέφτηκα οτι σε αυτό το στρατόπεδο φωλιάζουν οι μοναξιές ποιητών για να γεννήσουν εκεί τα μωρά τους. Εκεί βλέπουν το πρώτο φως της ζωής νεογνά ποιήματα που έρχονται στον κόσμο τυχαία… άλλωστε και η ίδια η ζωή μας δεν είναι ένα σύνολο από τυχαία περιστατικά που βρέθηκαν κάτω από την ίδια στέγη;
Έγραψα πρωί-πρωί αυτές τις σκέψεις πριν χαθούν, δε θα το ήθελα αυτό: εξάλλου πόσες φορές στη ζωή του βλέπει κανείς στον ύπνο του τον εαυτό του αλφαμίτη;
(*) Ύπνος REM
Από τη Βικιπαίδεια
Ο ύπνος REM (Rapid Eye Movement) γνωστός και ως ύπνος γρήγορων κινήσεων των ματιών είναι το πέμπτο στάδιο του ύπνου και χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των ματιών, από εγκεφαλικά κύματα που δείχνουν ενεργοποιημένα και μοιάζουν με πολύ ελαφρύ ύπνο ή με την εγρήγορση, αλλά και από βαθιά χαλάρωση των μυών, παρόμοια με αυτή στο βαθύ ύπνο. O ύπνος REM χωρίζεται σε δυο κατηγορίες: τονικός και αφασικός. Ο ύπνος REM χαρακτηρίζεται από έλλειψη νορεπινεφρίνης στον εγκεφαλικό φλοιό, στην οποία οφείλονται και τα χαρακτηριστικά των ονείρων.
Ο ύπνος REM στους ενήλικες συνήθως καταλαμβάνει το 20% με 25% του συνολικού ύπνου και διαρκεί για 90-120 λεπτά. Κατά τη διάρκεια ενός φυσιολογικού ύπνου, συνήθως βιώνουμε 4 με 5 περιόδους ύπνου REM, όσο προχωρά η νύκτα τόσο αυξάνεται και η περίοδος των σταδίων REM και μειώνεται ο βαθύς ύπνος. Κατά τις πρωινές ώρες, το περισσότερο μέρος του ύπνου αποτελείται από τον ελαφρύ ύπνο και από περιόδους REM. Η σχετική διάρκεια του ύπνου REM διαφέρει ανάλογα με την ηλικία. Σε ένα νεογέννητο ο ύπνος REM καταλαμβάνει το 80% του συνολικού ύπνου. Κατά την περίοδο REM, η δραστηριότητα των νευρώνων του εγκεφάλου είναι παρόμοια με εκείνη που υπάρχει τις ώρες που είμαστε ξύπνιοι, για αυτό τον λόγο ο ύπνος REM αποκαλείται και παράδοξος ύπνος. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κυρίαρχα εγκεφαλικά κύματα κατά την διάρκεια ύπνου REM.
Ο οργανισμός έχει απόλυτη ανάγκη τον ύπνο τύπου REM. Εάν για διάφορους λόγους ο οργανισμός στερηθεί του ύπνου τύπου REM, τότε την επόμενη φορά που αποκοιμηθεί θα πάει πιο γρήγορα στο στάδιο REM, μειώνοντας τη διάρκεια των υπόλοιπων σταδίων.
Ο ύπνος REM είναι φυσιολογικά διαφορετικός απο τις άλλες περιόδους ύπνου οι οποίες συνολικά αποκαλούνται μη REM ύπνος. Οι άνθρωποι που ξυπνούν από ύπνο REM μπορούν να θυμηθούν πολλά όνειρα, ενώ όσοι ξυπνούν από ύπνο μη REM θυμούνται ελάχιστα ή και καθόλου όνειρα.
(**)από το ποίημα του PaulVerlaine (1884-1896) Chansond’ Automne (Τραγούδι του Φθινοπώρου), σε απόδοση στα ελληνικά της Δάφνης Χρονοπούλου.
