Εμένα, τι να μου πει το αν θα βγει πρόεδρος της δημοκρατίας; Τι να μου πει αν θα γίνουν εκλογές; Τι να μου πει βέβαια και το ανάποδο; Τώρα κατέβηκα από τον Άρη; Δεν ξέρω πού ζω; Ιστορία δεν έχω διαβάσει;
Προτεκτοράτο δεν ήμασταν πάντα; Και μάλιστα σε εποχές, που δήθεν οι ιδέες και τα πολιτικά ήταν στην επικαιρότητα. Που σήμερα αλλάξανε αυτά. Κι αυτό δήθεν. Τίποτα δεν άλλαξε.
Απλά τραβήχτηκε η κουρτίνα. Και τι είδαμε; Την απαίτηση των παλαιόθεν και πανταχόθεν δανειστών, να δουλεύουν τα κράτη σαν εταιρείες. Πλέον, ίσα που καήκαμε. Κι άλλη βούλα έπεσε.
Ποιά; Τι σόι εταιρεία να είσαι, όταν προσπαθείς να δείξεις ανάπτυξη κι ανταγωνιστικότητα με καμιά δωδεκαριά εκατομμύρια πληθυσμό; Ποιόν να ανταγωνιστείς; Ούτε το Πακιστάν λέω εγώ στα λεμόνια. Και τι εταιρεία είμαστε; Μια κάργα δανεισμένη μπαρούφα, που κοίταξε την τρόικα με ανοιχτό το στόμα στην απλή ερώτηση : Πόσους δημόσιους υπάλληλους έχετε; Δηλαδή είμαστε κι εταιρεία, χωρίς οργανόγραμμα. Και με πολίτες που τρέχουν δεξιά κι αριστερά, μπας και σωθούν οι ίδιοι.
Οπότε τι να αλλάξουν για μένα οι όποιες πολιτικές εξελίξεις; Κι άρα γιατί να χαλάω την ζαχαρένια μου με την τρομολαγνεία του Σαμαρά και του Στουρνάρα ή τις παρόλες του Τσίπρα; Μια οπερέτα είναι τα πάντα προκειμένου όσοι από τους πολιτευτές της βουλής είναι χωμένοι στην συντεχνία, να εξακολουθούν να κονομάνε. Άλλοι μέσω αργομισθίας μισθού κι άλλοι φτειάχνοντας επιχειρηματίες. Επειδή δηλαδή σήμερα αλλάξανε τα κόμματα ονόματα, νομίζουν οτι ξεχάσαμε; Το φιλογερμανικόν κόμμα, το φιλογαλλικόν ή το φιλορωσσικόν;
Ρε ακόμα και στην δραχμή να πάμε, ή στη μνα, ρε τα ίδια θα πληρώσουμε. Κι άρα, έχουμε την άνεση να ασχολούμαστε με τα καρτούν της βουλής. Για να γινόμαστε σοφότεροι στα ψέματα. Σαν την τεράστια προσωπικότητα, που λέγεται Μελάς. Τον ανεξάρτητο Έλληνα, που κατέληξε κι ανεξάρτητος βουλευτής. Που δεν τον καλύπτει τίποτε πλέον.
Αυτός μου έκανε εντύπωση από την πρώτη ψηφοφορία. ” Ψήφισα παρών, αλλά μετά με βλέπω προς την θετική κατεύθυνση. ” Να ψηφίσει Δήμα δηλαδή. Εγώ αυτούς παρατηρώ ρε παιδιά. και κάνω κι ανάλυση των επιθέτων τους. Μελάς : Κάποια σχέση πρέπει ο άνθρωπας να έχει με την παραγωγή μελιού. Ή την βρώση του. Πού να ξέρω τι κάνανε οι πρόγονοι του;
Και γιατί μου έκανε εντύπωση; Πρώτον διότι είναι μεγαλύτερος μου και τον θεωρούσα ελάφρώς πιο σοβαρό. Δεύτερον, διότι δεν μου μίλησε. Διότι κι εγώ μπορεί να άλλαζα την τοποθέτηση μου περί της εκλογής του προέδρου της δημοκρατίας, αν άκουγα τον συνειρμό του φωναχτά. Ποτέ δεν θα του καταλόγιζα ευθύνες που σαν υπηρέτης μου τον έστειλα υπό τον Καμμένο κι αυτός άλλαξε σπίτι. Οι Φιλιππινέζες αν βρουν καλύτερο μισθό, πράγματι αλλάζουν αφεντικό.
Αυτό που δεν κατάλαβα, είναι γιατί ψήφισε όχι και μετά θα ψηφίσει ναι. Τι θα αλλάξει μέχρι τις 29/12; Τα οικονομικά; Η σχέση μας με τους δανειστές; Το φόρεμα της Ραχήλ; Το αν βγει το άστρο της Βηθλεέμ νωρίτερα; Είναι τρομερό τελικά να σε διοικούν μαλάκες, που ψηφίσανε κι ακριβώς μετά, να λένε οτι θα ψηφίσουν άλλο. Και το μαλάκες, είναι πάρα πολύ ελαφρύ. Εδώ μιλάμε για τυχάρπαστους δοσίλογους, που κορόιδεψαν το όλο κοινοβουλευτικό σύστημα μέσω του οποίου αμείβονται. Διότι στον ποιμένα της Πίνδου, που έχει ίση ψήφο με εμένα, άντε και να δώσω και κάποια δικαιολογία λόγω αμορφωσιάς. Για τον Μελά τι να πω; Οτι θα εκμεταλλευτεί το Σύνταγμα για ορθότερη πολιτική σκέψη; Που την βρήκε άμεσα, αφού είπε το παρών; Κρίμα που δεν υπάρχει και το ωσεί, πριν την κάθε μαλακία που λέει ο κάθε μαλάκας εκεί μέσα.
Και φυσικά ο Μελάς είναι ένας από όλους αυτούς, που διατήρησαν την Ελλάδα προτεκτοράτο. Που κύρια είναι, διότι η ηγεσία της ήταν πάντα αναξιόπιστη. Και που προσπαθεί σήμερα μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος και την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας από τον λαό κι όχι από την βουλή, να καλύψει Μελάδες. Να καλύψει την συντεχνία της. Να καλύψει την έλλειψη πολιτικής σκέψης για τα άνεργα μέλη της. Τους τίποτες , που δεν πιστεύουν τίποτα. Ή που πιστεύουν τώρα αυτά, και σε ένα δευτερόλεπτο αλλάζουν. Μιλάμε για κουστουμαρισμένους αλήτες.
Και θα ψάξω να βρω εγώ, μετά από μια τρελή κι αγωνιώδη χρονιά επαγγελματικά, τι θα ψηφίσει η βουλή για πρόεδρο; Εγώ δηλαδή, ούτε τις γιορτινές μέρες δεν θα ησυχάσω; Θα κάθομαι και θα ασχολούμαι με τουε ανεξάρτητους, που όμως σε ένα λεπτό γίνονται εξαρτημένοι; Διότι θετική κατεύθυνση, σημαίνει πάρτε με στο κόμμα. Για την καρέκλα μου. Για το παντεσπάνι μου. Τι δουλειά να κάνω αύριο; Εγώ μόνο το δούλεμα της κοινωνίας έχω σπουδάσει. Οπότε το προτεκτοράτο, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν στέλνει τον Μελά στην διαπραγμάτευση. Αυτός θα μπορούσε να κάνει μέχρι και τον Σόιμπλε να περπατήσει με την αποφασιστικότητα του.
