Καρούμπαλα μέτραγα. Καθυστέρησα δέκα λεπτά λόγω κίνησης στην εθνική οδό και με βρήκε το χαλάζι από το parking μέχρι την θύρα του γηπέδου. Ομπρέλα δεν είχα μαζί, αφού ο πρωθυπουργός δήλωσε οτι έφερε τον ήλιο πάνω από την χώρα, κι οπότε μια κουκούλα, τι να μου κάνει; Βήμα κι ωχ ήμουνα. Χώρια οτι έγινα και λούτσα. Τέλος πάντων. Τρία λεπτά έχασα αφού μπήκα στην διακοπή.
Με την ομάδα στημένη πάλι χωρίς σέντερ φορ. Ρε τι πράμα είναι αυτή η ξεροκεφαλιά. Όλοι οι υπόλοιποι μια χαρά, κι ευκαιρία να δούμε καλά τον Σουηδό αλλά και τον Σοϊλέδη. Σε γήπεδο με κανά τριχίλιαρο φιλάθλους και τους φιλοξενούμενους να έχουν πανώ υπέρ του γηπέδου μας. Αξιοπρόσεκτο αυτό, όπως και το τερέν το οποίο κατώρθωσε κι έγινε βιώσιμο μετά από κανά εικοσάλεπτο παιχνιδιού.
Τα πάντα προβλέψιμα. Ο αντίπαλος ταμπουρωμένος, σφιχτός και σκληρός, κι εμείς την κατοχή της μπάλας. Ανούσια είναι αλήθεια μέχρι να μπορέσουν οι δικοί μας να συνηθίσουν το χόρτο αλλά και την δυνατή βροχή, που έπεφτε. Οπότε μετά ήρθε μια πολύ ενδιαφέρουσα βελτίωση. Μπόλικο τρέξιμο στον άξονα, αρκετά καλή συνεργασία στα πλάγια με μπροστινούς και πισινούς, κι άρχισαν να έρχονται οι ευκαιρίες. Καλές, πολύ καλές. Μία από αυτές έφερε και το γκολ του Αραβίδη. Κάποιες χάθηκαν αφού έλειπε ο φουνταριστός και κάποιες σώθηκαν από τον αντίπαλο τέρμα.
Η ομάδα, καλή και με διάθεση. Με κατοχή κι έμπνευση. Με πλουραλισμό, αφού οι δημιουργικοί του κέντρου είχαν κέφια αλλά και οι πλαϊνοί, τρέχανε. Ωραίο παιχνίδι, ξεκούραστο για τους συσσωρευμένους στο στεγασμένο κομμάτι. Άξιζε τον κόπο στο πρώτο ημιχρόνιο και χαλάλι τα καρούμπαλα. Κι υστερήσαντα δεν μπορούσα να βρω.
Οπότε ανάμενα το δεύτερο μέρος για την καλή παρουσία. Που δεν ήρθε αμέσως, αφού φάνηκε μια ψιλοχαλάρωση κι ένα πέσιμο του ρυθμού. Που βεβαίως κι έτσι ήταν, αλλά εδώ θα πρέπει να δώσουμε τα εύσχημα στον Δέλλα. Διότι αποδείχθηκε οτι όλο το σκηνικό ήταν σχεδιασμένο. Για να βγει ο αντίπαλος από το καβούκι του. Και μόλις έγινε αυτό, ήρθε και το δεύτερο γκολ του Αραβίδη.
Κι ήρθε και το σωστό rotation μετά, με τις πολύ καλές αλλαγές. Που φτειάξανε κι άλλες ευκαιρίες, και βάλανε κι άλλο γκολ, με τον υποχρεωτικά σήμερα κορυφαίο Αραβίδη, που πλέον καρδίζει την παραμονή πανάξια. Για την φανατίλα του, το πάθος του και το σκυμμένο κεφάλι σε κάθε τεχνική εντολή. Χωρίς να υπάρχει παράπονο για τους άλλους κι ειδικά για τον αγωνιστικό τρόπο του Ανάκογλου. Και μην ξεχνάμε οτι έχουμε παιχνίδι την Πέμπτη, που το θέλουμε.
Αυτό λοιπόν το οποίο κρατάμε, είναι κύρια η εμφάνιση της ομάδας. Που ήταν τέτοια κατ’ αρχάς, αλλά διανθίστηκε στην πορεία από τα συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά κάποιων του ρόστερ. Και δεν μιλάω μόνο για τους μπροστινούς, αλλά και για τον Σοϊλέδη, που είχε ελπιδοφόρο παρουσία. Όπως φάνηκε οτι ξεκίνησε κι ο εγκλιματισμός του Σουηδού. Και δεν έχει σημασία ο αντίπαλος. Τα δικά μας να βλέπουμε και να αισιοδοξούμε. Μαζί με τις αντικαταστάσεις των παλιών, που αθόρυβα πάνε στο διάολο.
Συγχαρητήρια λοιπόν, σε όλους. Εγώ το παιχνίδι το ευχαριστήθηκα, αφού για τα ελληνικά δεδομένα, είχαμε τον απόλυτο έλεγχο του ρυθμού. Με συντριπτική κατοχή μπάλας, με πλάνο είτε επιθετικό είτε αμυντικό, με τρία γκολ και με μπόλικες ευκαιρίες. Με σωστή διαχείριση του ρόστερ και με ενδιαφέρον θέαμα. Μπορώ να πω οτι είμαστε μικρομεσαία ομάδα της πρώτης κατηγορίας, άνετα. Οπότε η συνέχεια, μαζί με την απαραίτητη διαφορά βαθμών από τον τρίτο, θα είναι καλή ευκαιρία για τις προσθήκες του καλοκαιριού, αφού του χρόνου χτυπάμε πρωτάθλημα. Αυτό ενδιαφέρει κύρια και τίποτε άλλο.
