Ο Γερμανός πρέσβης, λέει το ρεπορτάζ, συνέταξε έκθεσιν περί της ελληνικής πραγματικότητος και διεπίστωσε οτι είμεθα καράβι ακυβέρνητον. Παρακαλώ ένα χαλβά εις τον κύριον, που αν το ήξερε και πριν, είναι λάθος του που δεν το είχε αναφέρει παλαιόθεν. Αν δεν το ήξερε όμως και το βρήκε τώρα, τότε πράγματι έχει σοβαρό πρόβλημα η Γερμανία με τον τύπο που έχει διορίσει εδώ πέρα. Και παρακαλώ άμεσα να ανακληθεί εκεί κατά Ρήνο μεριά, διότι στο μπουρδέλο οφείλει να υπάρχει τσατσά. Εκτός αν η Γερμανία το ξέρει και προκειμένου να ικανοποιήσει τοπικό ρουσφέτι, έστειλε αυτόν τον ανοιχτομάτη εδώ κάτω.
Το ρεπορτάζ όμως συνεχίζει, και τονίζει με σχετικήν έμφασιν, οτι πέραν της σκληρής απάντησης του Μαξίμου, ετοποθετήθη και τις παριστάνων τον υπουργό μας, εν ονόματι Μάρδας. Προσοχή εδώ. Ο Μάρδας δεν ανήκει στο περιβάλλον του Μαξίμου και πληροφορούμαι οτι δεν είναι κανονικός υπουργός, αλλά αναπληρωματικός. Ο κανονικός υπουργός εξωτερικών, εν ονόματι Κοτζιάς, δεν τοποθετήθηκε, πράγμα λογικότατο αφού θα ήταν απασχολημένος με διορισμούς των πιο απομακρυσμένων κουμπάρων του, αφού έχει διορίσει όλη του την οικογένεια.
Φαίνεται λοιπόν, οτι έχει δίκιο η γερμανική έκθεση; Και μόνο οτι πετάχτηκε ένας αναπληρωματικός και μίλησε ενώ μιλούσε το πρωθυπουργικό περιβάλλον, δείχνει μπόλικα. Για ακυβερνησία ακόμα δεν μπορούμε να ομιλήσουμε, αλλά για μια γροθιά ανοιγμένη, άνετα. Καθώς και για ένα θίασο ατακαδόρων, που βιάζεται ποιός θα μιλήσει πρώτος. Για το καλό βέβαια του γίγαντα που ψήφισε.
Λεπτομέρειες λοιπές για την στοιχειοθέτηση της θέσης του πρέσβη, δεν γνωρίζω, αλλά γνωρίζω τα δικά μου. Όχι στην Frontex, αλλά υπό την απειλή της εξόδου από την Σένγκεν, άτακτη υποχώρηση. Συμβούλιο για πιθανή συναίνεση των πολιτικών αρχηγών στο ασφαλιστικό, αλλά άμα κυβερνάς, η εθνική συνεννόηση, τι χρειάζεται; Κανείς δεν ξέρει ποιό ακριβώς είναι το σχέδιο για την εθνική στρατηγική στα εξωτερικά θέματα, στην υγεία στην παιδεία και στην δημόσια ασφάλεια. Μπορεί βέβαια η κυβέρνηση να μην το αποκαλύπτει για να μην το κλέψουν οι ΗΠΑ που επίσης περνάνε κρίση, αλλά σε πρώτη φάση βλέπουμε κάτι εκπληκτικές κωλοτούμπες των αντιμνημονιακών σε σκάμμα καινούργιου αδίστακτου μνημόνιου όσο αναφορά κατασχέσεις σπιτιών, καταθέσεων κι αξιοπρέπειας του γίγαντα ελληνικού λαού, που αντιστέκεται σφόδρα στον καθρέφτη του. Κι όπως και να το κάνεις, μια κυβέρνηση που δεν αποκαλύπτει το σχέδιο της ή απλά συντηρείται στις καρέκλες της μόνο με φοροεπιδρομές, απλά δεν κυβερνάει αλλά μόνο παίζει το πουλί της.
Επίσης έχουμε μια κυβέρνηση που συμμετέχει στις απεργίες εναντίον του εαυτού της, που το παίζει αριστερή ενώ θέλει επενδύσεις από ιδιωτικά κεφάλαια για πιθανή ανάπτυξη και γενικώς θέλει να αναπτύξει τον ιδιωτικό τομέα ενώ η αριστερή ιδεολογία μιλάει για κρατικοποίηση του εθνικού πλούτου. Γενικώς βλέπουμε αριστερούς επιπέδου Σταθάκη που ξεχνάνε να δηλώσουν κανά δυάρι εκατομμύρια και καμιά 38αριά ακίνητα στο πόθεν έσχες τους, κάτι Κατρούγκαλους που παίρνουνε μίζες κανά 12% προμήθεια για επαναπροσλήψεις στο δημόσιο και κυριότερα να μην δουλεύει η δικαιοσύνη για την φοροπάταξη, πέραν της καρεκλικής τερατογένεσης που αριστεροί συγκυβερνούν με ακροδεξιούς.
Φυσικά αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Δηλαδή οι καραγκιόζηδες Έλληνες ποιούς αποφάσισαν να στείλουν στην εξουσία. Διότι η ουσία είναι άλλη. Οτι είχαμε ένα περίπου 45% αποχή στην εκλογική διαδικασία, Έλληνες που προφανώς δεν γουστάρουν να διαλέγουν κυβερνήτες ή απλά δεν θέλουν να κυβερνώνται, αλλά και από αυτούς που πήγαν στην κάλπη, έχουμε τον Τσίπρα με ένα 35%, δηλαδή μια εκλογική ακυβερνησία αν πάρουμε υπ’ όψιν μας το μπόνους του κατάπτυστου εκλογικού νόμου. Άρα κυβερνάει, όπως και να το κάνεις, μια μειοψηφία. Θα μου πεις οτι αυτό είναι ευθύνη του ανεύθυνου τεμπέλη που γεμίζει τις καφετέριες και πολιτικολογεί, δίνοντας όλες τις δουλειές στους μετανάστες. Δεν λέω κάτι άλλο. Απλά λέω οτι υπό τις συνθήκες αυτές, ο Μάρδας που διαμαρτύρεται για τον πρέσβη, είναι ακόμα ένα νούμερο στην απέραντη ιστορία των Ελλήνων πολιτικών.
Επίσης υποθέτω οτι ο Γερμανός πρέσβης, κοιτάει και την πιθανή αντιπολίτευση αν δεχθούμε οτι η κυβέρνηση ενός τόπου, είναι δίπολο. Εκεί νομίζω, δεν υπάρχει ιδιαίτερη αντίρρηση. Υπάρχει ο Λεβέντης με το τρελόχαρτο που θέλει να πάρει αμέτι μου χαμέτι μου κι ένα υπουργείο, το ΚΚΕ που δεν συμμετέχει πουθενά, η Χρυσή Αυγή που θεωρεί πολιτικές πράξεις κοινές δολοφονίες, αλλά και μια ΝΔ, που δεν μπορεί ούτε αρχηγό να εκλέξει. Είναι τρελός ο Γερμανός τελικά, ή οι Τσίπρες και οι Μάρδες, μαζί με τους Τσακαλώτους και τους Φύτρωνες, είναι απλά νούμερα;
Εγώ λέω οτι νούμερα έχουν ανέβει στις καρέκλες. Διότι νούμερα τους ψήφισαν. Νούμερα άνθρωποι, που καλούνται να πληρώσουν νούμερα, που απλά δεν τα έχουν. Νούμερα που ψηφίζει η κυβέρνηση, κι όποτε χρειάζεται με την συνδρομή της όποιας αντιπολίτευσης, που όμως κανείς δεν πιστεύει οτι θα κάτσουν τελικά. Δηλαδή έχουμε μια κυβέρνηση, που παίρνει μέτρα που όμως δεν τα πιστεύει. Και η κυβέρνηση αποδεικνύεται από τα μέτρα της και το όραμα της βάσει αυτών. Όταν λοιπόν κάποιος κάνει αυτά που δεν τα θέλει, μπορείς να πεις οτι κυβερνάει; Μόνο στο καφενείο μπορεί να γίνουν αυτά και μετά από μερικές χαμένες παρτίδες πρέφας μετά κανονικής κατανάλωσης τσίπουρου.
Βέβαια παίζει και η συμπληρωματική σημειολογία. Οτι οι άνθρωποι δεν είναι ανίκανοι αλλά βαλτοί ίνα αποσπάσουν οι δανεισταί τας περιουσίας των Ελλήνων. Και γιατί να διαφωνήσουμε και σε αυτό; Ακόμα όμως κι έτσι να είναι, πάλι η έκθεση του Γερμανού πρέσβη, έχει ουσία. Πετύχαμε σύντροφοι, αφού η Ελλάδα είναι σε ακυβερνησία κι άρα προχωράει το σχέδιο μας. Δεν κατανοώ την διαφωνία του Μάρδα πάλι. Που όμως δεν έχει κάποια σημασία η γνώμη μου είτε είναι συμφωνούσα είτε διαφωνούσα. Διότι πέραν της γνώμης μου ή της έκθεσης του πρέσβη, έχουμε και μια πραγματικότητα : Οτι του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγόν δεν υπομένει. Κι ας είναι κι από δημοκρατικές διαδικασίες. Όπως δεν υπομένουμε και να γράφουν κάποιοι τις αλήθειες για εμάς. Εμείς γουστάρουμε να είμαστε κλέφτες κι αρματωλοί, αλλά πρέπει και να κρατάμε τα προσχήματα όπως τα θέλουμε. Απαγορεύεται σε οποιονδήποτε να γράφει για τα δικά μας. Σιγά τώρα μην γίνουμε και μέλη κάποιας παγκόσμιας κοινότητας. Εμείς, μην το ξεχνάμε, έχουμε δημιουργήσει τον παγκόσμιο πολιτισμό κι όλοι χρωστάνε σε μας εσαεί.
Γενικώς, ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΟΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ. ΖΗΤΩΣΑΝ ΟΙ ΜΑΡΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΡΑΣΕΙΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΟΥ ΒΕΒΗΛΩΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. ΕΠΙΣΗΣ, ΖΗΤΩ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Υπάρχει παρεξήγηση. Ο Γερμανός πρέσβης,αναφερόμενος με έκθεσή του σε “ακυβερνησία της Ελλάδας” δεν εννούσε κάποια “Ελληνική κυβέρνηση” (αστεία πράγματα) αλλά την ίδια την Γερμανική κυβέρνηση.
Δεν ξέρω πως το χαρτί αυτό το άρπαξαν οι τεμπέλιδες του Μαξίμου και οικειοποιήθηκαν την αναφορά λες και αφορά εκείνους. Το χαρτί αυτό,είχε-θα έπρεπε να είχε- προορισμό το Βερολίνο. Εκεί είναι η κυβέρνηση της εδώ περιοχής. Δεν καταλαβάινω πραγματικά γιατί ένα λάθος ενός κούριερ,που αντι να πάει την έκθεση στο ταχυδρομείο,την πήγε στο Μάρδα, ο οποίος εκείνη την ώρα παράγγελνε τρία πεινιρλί και στεκόταν ανυπόμονος στον πάγκο ενός φαστφουντάδικου του Συντάγματος,θα πρέπει να νοιώθουμε προσβεβλημένοι από την μειωτική-τάχα- και απαξιωτική αναφορά του Γερμανού πρέσβη προς ημάς. Λάθος. Στην Μέρκλε και στον Καρότσι βάζει “χέρι” ο πρέσβης.
“Τι κάνετε” τους λέει. “Εχετε παρατήσει τελείως την επαρχία εδώ πέρα και τα έχουν κάνει μουνί-γαρύφαλο αυτοί οι σκιτζίδες τυο Σύριζα. Παρακαλώ οπως εντείνετε τις προσπάθειές ας και αναθερμάνατε την προσοχής σας στην εδώ επαρχια,γιατί ετούτοι εδώ είναι ικανοί να αυτοκαταστραφούν σαν ηχογραφημένο μήνυμα του 007”
Κακώς λοιπόν παρεξηγιούνται τάχα οι εδώ κωλομπαράδες,ψηφοφόροι και ψηφισμένοι.
Δεν αφορά αυτούς. Μπορούν να συνεχίσουν να νοιώθουν “Εθνικά υπερήφανοι” και “ανεξάρτητοι”.
Το ..”οσο αναφορά” τι γλώσσα είναι;
Έλεος
Προς Θανάσης : Δεν υπάρχει γλώσσα πλέον. Πάλι καλά που εδώ διαβάζεις ελληνικά. Το σωστό είναι όσον αναφορά αν πιάσουμε την γλώσσα σου, όμως πάντα εγώ έλεγα ως αναφορά, αλλά μου κάνανε παρατήρηση οι όμοιοι σου. Μην με τσιγκλάς λοιπόν, μην σου γράψω αρχαιοπρεπώς και χρειαστείς λεξικό.
Στηβεν όντας παλιοσειρα που έτυχε να μάθω καλή ορθογραφία και ελληνική γλώσσα διαβάζοντας ένα κείμενο χωρίς να το επιδιώκω εντοπίζω “ξενες” λέξεις η ορθογραφικες διαφοροποιήσεις από αυτά που έχει αποθηκεύσει η μνήμη μου.Και πίστεψε με σχεδόν πάντα εντοπίζω τα λάθη. Το συγκεκριμένο λάθος πρέπει να το κάνεις τώρα τελευταία γιατί στα πάνω από 10 χρόνια που σε διαβάζω δεν έτυχε να χτυπήσει συναγερμός στη μνήμη μου.Γιατι αν το κάνεις από παλιά πρέπει εγώ να αρχίσω να αμφιβάλλω για την τότε ικανότητα μου να εντοπίζω “ανορθογραφίες”. (πλάκα κανω).Και για την αποκατάσταση της τάξης ευκαιρίας δοθείσης,ούτε όσον αναφορά ούτε όσο αναφορά αλλά όσον αφορά η σε ο,τι αφορά.
Όσον αφορά η έστω σε ο,τι αφορά.
Θανάση ,περναω;
Προς DNAEK : Αγαπητέ φίλε, προσπαθώ να γράφω όσο το δυνατόν σωστότερα. Πιστεύω, οτι τότε παλιά και όντας ο κλασσικός του πρακτικού τμήματος στο οποίο ήμουν μαθητής, την ορθογραφία την ήξερα καλά. Αν μάλιστα δεχτώ σαν κάποιο κριτήριο, τα 18άρια που είχα στα αρχαία. Ουδέποτε θα έγραφα λοιπόν αυτό που έγραψα. Εγώ πάντα θα έγραφα, το ως αναφορά, που είπα κι επάνω στο σχόλιο.
Στον Φίλαθλο επίσης, εκτός του οτι δεν είχαμε διορθωτή, όταν ξέφευγε κάτι, ήταν μάλλον προτιμότερο να διόρθωνες εσύ τον διορθωτή. Καραγιαννίδης, Καίσαρης, Γεωργίου, έχουν απλά τελειώσει το γυμνάσιο, το τότε. Ο Μπαζίνας άλλη ιστορία βέβαια. Ο λογιότερος των λογιοτέρων.
Σιγά σιγά όμως, με πήρε κι εμένα η μαλλιαρή. Σκέψου οτι τα πρώτα μου χειρόγραφα, τα έστελνα σε πολυτονικό. Και μάλλον μπερδεύτηκα τελικά κι εγώ, αφού αυτά που γράφω τα θέλω σαν σε ζωντανό λόγο. Οπότε, την ώρα που μιλάμε, τι λέμε; Ως αναφορά, οσοναφορά ή άλλες παραλλαγές; Κανείς δεν ξέρει. Θα μου πεις οτι εδώ είναι γραπτός λόγος. Ορθόν. Αλλά το site, δεν είναι του Πλεύρη ή του Μπαμπινιώτη. Και δεν είναι γραπτό εξετάσεων. Αν έχει ξεφύγει κάποιο ν, τότε ο άνθρωπος που κάνει κριτική, δεν διαβάζει την ουσία των λεγομένων, αλλά είναι εγκάθετος να σε βγάλει αστοιχείωτο. Αυτή είναι η ουσία και τίποτε άλλο. Εκτός αν θεωρεί οτι η δημοσιογραφία και μάλιστα η κριτική της πλευρά, στα μέσα που διαβάζει, είναι απόφοιτοι της γλωσσολογίας του Harvard. Και πίστεψε με , ξέρω καλά τι λέω. Εκτός αν δεν παραδέχεσαι – όχι εσύ – τον Bill Gates, που ουδέποτε τον απησχόλησε η ελληνική γλώσσα. Επίσης και κάτι άλλο. Δεν γράφω εν ψυχρώ ποτέ. Πάντα εν θερμώ. Σε ευχαριστώ για όλα.